Λευκη Σαραντινου, συγγραφεας: «Η πρωτοτυπια του βιβλιου και το γεγονος οτι τιποτε παρομοιο δεν κυκλοφορει στην ελληνικη αγορα το καθιστα μοναδικο στο ειδος του»

Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου της «Μια Εικόνα, Μια Ιστορία, Δέκα και Μία Φανταστικές Ιστορίες» σε ζωγραφιές του Στάθη Γκεβρέκη από τις εκδόσεις Παρατηρητής της Θράκης

«Ο συνδυασμός τέρψης και γνώσης είναι για μένα ο ύψιστος στόχος υλοποίησης από τη Λογοτεχνία, είτε αυτή είναι παιδική είτε ενηλίκων»

Δ.Μ.:  Το «Μια Εικόνα, Μια Ιστορία, Δέκα και Μία Φανταστικές Ιστορίες» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παρατηρητής της Θράκης, είναι το νέο σας βιβλίο. Στον πρόλογο του βιβλίου, σημειώνετε πως η ιδέα, ήρθε με τη βοήθεια ενός συνεργάτη και φίλου σας, του κ. Στάθη  Γκεβρέκη, ο οποίος, είναι και ο εικονογράφος του βιβλίου. Πως έρχονται λοιπόν, οι λέξεις; Είναι μια ιδέα αρκετή; Τι είδους αποτέλεσμα, είναι τα κείμενα του παρόντος βιβλίου;

Λ. Σ.: Η ιδέα για τη συγγραφή του βιβλίου ανήκει εξ’ ολοκλήρου στον Στάθη, αφού αυτός σκέφτηκε να μου στέλνει τις εικόνες και να δοκιμάσω εγώ να γράψω μία ιστορία για την κάθε μία από αυτές. Ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα αρκετά κάθε φορά ώσπου να καταλήξω στην ιδέα. Από τη στιγμή που έβρισκα, όμως, μία συγκεκριμένη θεματική, μετά εύκολα η ιδέα υλοποιούταν σχετικά εύκολα.

«Πρόκειται για ένα βιβλίο πολυθεματικό που αφορά κυρίως παιδιά άνω των επτά ετών, αλλά διαβάζεται άνετα ακόμη και από ενήλικες και από εφήβους»

Δ.Μ. Με ποια κριτήρια έγινε η επιλογή των θεμάτων, ποιες ηλικιακές ομάδες αφορούν;

Λ. Σ.: Η επιλογή των θεμάτων ήταν καθαρά τυχαία. Πρόκειται για ένα βιβλίο πολυθεματικό διότι δεν ήθελα να μοιάζουν οι ιστορίες μεταξύ τους και να καταστεί το βιβλίο ένα βαρετό ανάγνωσμα με πολλές παρόμοιες ιστορίες. Αφορά κυρίως παιδιά άνω των επτά ετών, αλλά πιστεύω ότι οι  ιστορίες αυτές διαβάζονται άνετα ακόμη και από ενήλικες και από εφήβους, ακόμη και σαν ασκήσεις δημιουργικής γραφής, με αφορμή έμπνευσης μία εικόνα. Να σημειώσω εδώ ότι υπάρχουν άλλες δέκα ιστορίες βασισμένες σε εικόνες του Στάθη Γκεβρέκη, ίσως για λίγο μεγαλύτερα παιδιά, που περιμένουν να δουν τον φως της δημοσιότητας.

Δ.Μ.: Αν και δεν είχατε μπροστά σας την παντοδύναμη λευκή σελίδα, παρόλα αυτά, βρεθήκατε απέναντι σε εικόνες, άγνωστες σε εσάς. Ζητούμενο λοιπόν, ήταν  να βρείτε το συνδετικό ιστό, την αφήγηση, μέσω της οποίας, εικόνες και κείμενο θα δέσουν αρμονικά, πράγμα το οποίο, πέτυχατε στο μέγιστο βαθμό. Πόσο εύκολο ήταν αυτό το  εγχείρημα;

Λ. Σ.:Το όλο εγχείρημα με δυσκόλεψε αρκετά κυρίως επειδή οι εικόνες συνδυάζουν πολλά ετερόκλητα στοιχεία. Ίσως είναι εύκολο, επομένως, να τις περιγράψει κανείς, αλλά δύσκολο να σκεφτεί μία ιστορία με αρχή, μέση και τέλος που να είναι συγχρόνως και διαφορετική η μία από την άλλη. Οι θεματικές των εικόνων επίσης δεν σχετίζονταν με την Ιστορία, η οποία αποτελεί το προσφιλές αντικείμενο συγγραφής μου, αλλά κυρίως με τη σύγχρονη εποχή.

Δ.Μ.: Έντεκα ιστορίες πρωτότυπες. Έντεκα εξαιρετικά ενδιαφέροντα θέματα και μία γραφή, η οποία, είναι ικανή προκαλέσει την εκδήλωση εντόνων συναισθημάτων, να γεννήσει γόνιμους προβληματισμούς και εν τέλει, να  χαρίσει πέραν της τέρψης και γνώση. Πόσο εύκολο είναι κατά τη γνώμη σας, μια μικρή ιστορία ή ένα διήγημα, να το καταφέρει;

Λ. Σ.: Θεωρώ ότι ειδικά τα παιδιά, εύκολα μπορεί να προβληματιστούν από μία ιστορία- διήγημα. Εδώ πιστεύω έγκειται και η αξία του παρόντος πονήματος: εξασκεί τη φαντασία από τη μία, αλλά δίνει το έναυσμα για προβληματισμό γύρω από κάποια σύγχρονα προβλήματα. Ο συνδυασμός τέρψης και γνώσης είναι για μένα ο ύψιστος στόχος υλοποίησης από τη Λογοτεχνία, είτε αυτή είναι παιδική είτε ενηλίκων.

«Σκόπιμα δεν υπεραπλουστεύω το λεξιλόγιό μου»

Δ.Μ.: Το βιβλίο, πορεύεται με το μικρό αναγνώστη, ακόμη και μετά το πέρας της ανάγνωσης. Με αυτό τον τρόπο, γίνεται αφορμή, αφενός, περαιτέρω έρευνας και κατάκτησης γνώσης, αφετέρου,  βάση για  εκτόνωση της ενέργειας του παιδιού, αλλά και δημιουργικής απασχόλησης όλης της οικογένειας. Ήταν μία από τις σκέψεις σας κατά το σχεδιασμό  και τη διαδικασία της  συγγραφής; Για ποιους λόγους;

Λ. Σ.: Δεν υπήρξε τέτοια σκέψη από την αρχή, αλλά προέκυψε! Εννοείται πως το βιβλίο προσφέρεται και για συλλογική ανάγνωση, αλλά και για να το διαβάσουν οι γονείς στα παιδιά που δεν γνωρίζουν ακόμη ανάγνωση. Να σημειώσω εδώ ότι σκόπιμα δεν υπεραπλουστεύω το λεξιλόγιό μου διότι θεωρώ ότι αν τα παιδιά δεν έρθουν ποτέ σε επαφή με κάποιες άγνωστες γι’ αυτά λέξεις, τότε δεν θα τις μάθουν ποτέ. Πάντοτε μπορούν και οφείλουν να ρωτάνε για ό,τι άγνωστο συναντούν και οι γονείς οφείλουν με τη σειρά τους να επεξηγούν στα παιδιά ό,τι χρειάζεται.

Δ.Μ.: Εξαιρετική  ποιότητα έκδοσης και μία οπτική γωνία δια μέσου των εικόνων, η οποία, δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη, να αναγνωρίσει πώς περιγράφονται τα γεγονότα, παρατηρώντας με ευκολία, τους  καίριους χαρακτήρες. Η εικονογράφηση επίσης,  έχει συμπεριλάβει, όλα τα στοιχεία εκείνα, που  καθιστούν το παιδί ικανό, να είναι σε θέση να απολαύσει το  κείμενο. Η εικονογράφηση, βοηθά, ή εμποδίζει κατά τη γνώμη σας την ανάπτυξη της φαντασίας των μικρών αναγνωστών;

Λ. Σ.: Νομίζω ότι τη βοηθά, αφού την κατευθύνει μεν προς ένα συγκεκριμένο, ίσως, σημείο, αλλά ταυτόχρονα δεν τη δεσμεύει αναγκαστικά προς μία θεματική. Όσο για τα πολλά χρώματα, θεωρώ ότι σε όλους αρέσει να διαβάζουν πολύχρωμα βιβλία με εικόνες, όχι μόνο σε μικρούς, αλλά και σε ενήλικες!

«Ο  κάθε αναγνώστης μπορεί να δημιουργήσει τις δικές του ιστορίες με βάση τις εικόνες του βιβλίου»

Δ.Μ.: Θεωρώ πως πρόκειται για ένα βιβλίο,  που αφενός μέσω των κειμένων και της εικονογράφησης, αφετέρου μέσω της ιδέας, με βάση την οποία έγινε πραγματικότητα, παροτρύνει τα παιδιά, να αναπτύξουν τη δημιουργική φαντασία τους. Επιπροσθέτως, τα βοηθά  να διαμορφώσουν, τις δικές τους εικόνες, ακόμη και τις δικές τους ιστορίες. Είναι έτσι; Υπήρξε αυτό σαν σκέψη εξ αρχής;

Λ. Σ.: Ούτε αυτό υπήρξε σαν σκέψη εξαρχής, αλλά νομίζω ότι τελικά αποτελεί ένα από τα θετικότερα χαρακτηριστικά του βιβλίου. Η πρωτοτυπία του και το γεγονός ότι τίποτε παρόμοιο δεν κυκλοφορεί στην ελληνική αγορά το καθιστά μοναδικό στο είδος του. Φυσικά ο κάθε αναγνώστης μπορεί να δημιουργήσει τις δικές του ιστορίες με βάση τις εικόνες αυτές. Οι εικόνες αυτές με τις άπειρες προεκτάσεις, τους πολύπλοκους χαρακτήρες και την πλούσια εικονογράφηση αποτελούν το δίχως άλλο το καλύτερο μέσο για την αφύπνιση της φαντασίας των αναγνωστών.

Δ.Μ.: Ποια σημεία κατά τη διαδικασία της συγγραφής, ενδεχομένως, σας δυσκόλεψαν περισσότερο;

Λ. Σ.: Υπήρξε κάποια μικρή έρευνα  για κάποιες από αυτές τις ιστορίες, ωστόσο το κομμάτι που με δυσκόλεψε περισσότερο δεν ήταν η υλοποίηση της ιδέας κατά τη συγγραφή, όσο η σύλληψή της, με γνώμονα την πρωτοτυπία και τη διαφορετικότητα.

«Ο συνδυασμός πολλών ετερόκλητων στοιχείων από μία εικόνα μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα δύσκολος»

Δ.Μ.: Πόσο εύκολο είναι κατά τη γνώμη σας, να δημιουργήσουμε μια ιστορία μέσα από μια φωτογραφία ή  εικόνα; Τι είδους κριτήρια θα πρέπει να πληρούν;

Λ. Σ.: Το πιο δύσκολο είναι η κατασκευή της δομής μιας ιστορίας, η περιγραφή της είναι το εύκολο κομμάτι. Επίσης ο συνδυασμός πολλών ετερόκλητων στοιχείων από μία εικόνα μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα δύσκολος.

Δ.Μ.: Τι ετοιμάζετε για το μέλλον;

Λ. Σ.: Δύο ιστορικά μυθιστορήματα για να κλείσω την τετραλογία των σταυροφοριών, αλλά έχω έτοιμο υλικό και για τον χώρο της παιδικής λογοτεχνίας, παράλληλα με τη συμμετοχή μου σε διάφορα συλλογικά έργα με διηγήματα και δοκίμια.

*Ο Δημήτρης Μπουζάρας είναι απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του ΔΠΘ.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.