«Κραδασμοι ευαισθησιας», το νεο βιβλιο της Αννας Δεληγιαννη-Τσιουλπα

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά, «Κραδασμοί ευαισθησίας, Μικρά Πεζά και Ποιήματα», εκδόσεις Θρακικός Οιωνός

Το νέο βιβλίο της Άννας Δεληγιάννη-Τσιουλπά, με τίτλο «Κραδασμοί Ευαισθησίας, Μικρά Πεζά και Ποιήματα», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θρακικός Οιωνός. Πρόκειται για ένα σύμμεικτο με ποιήματα και πεζά βιβλίο στην οποία συγκεντρώνονται όλες οι σκέψεις και οι προβληματισμοί της συγγραφέως για τη ζωή και τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Μέσα από την εικόνα του αφαιρετικού εξωφύλλου η οποία είναι διά χειρός της ζωγράφου Σύνης Αναστασιάδη, ο αναγνώστης εισάγεται αβίαστα στο περιεχόμενο των ποιημάτων.

Για το νέο βιβλίο της Α.Τ.-Δ., στην εκδήλωση παρουσίασής του που πραγματοποιήθηκε στις 12 Νοεμβρίου στο Νομαρχείο της Αλεξανδρούπολης,

μίλησαν η Δρ. Αλεξάνδρα Γκουλιάμα, Σύμβουλος Εκπαίδευσης Φιλολόγων Έβρου, ο Στράτος Βραχιώλιας, Ψυχολόγος Επιστημονικά Υπεύθυνος του Κέντρου Πρόληψης Έβρου και ο Θανάσης Καραφύλλης, Καθηγητής Ιστορίας της Εκπαίδευσης και Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης ΔΠΘ,

Δρ. Αλεξάνδρα Γκουλιάμα, «Δε νομίζω ότι η Άννα σκέφτηκε ποτέ κανόνες για να γράψει τα κείμενά της»

Η Αλεξάνδρα Γκουλιάμα, Σύμβουλος Εκπαίδευσης Φιλολόγων Έβρου μίλησε για το νέο βιβλίο της Άννας Δεληγιάννη-Τσιουλπά αλλά και τον χαρακτηριστικό τρόπο με τον οποίο γράφει τα κείμενά της:

«Αναγνωρίσιμη σε ύφος, σύνθετη και όμως απλή η γραφή της Άννας Δεληγιάννη Τσιουλπά, την οποία γνωρίζω προσωπικά από την κοινωνική κι επαγγελματική μας ζωή, εδώ και χρόνια. Μια λογοτέχνης με πολύ πλούσιο βιογραφικό και συγγραφικό έργο σε άρθρα, δοκίμια, κριτικές, πεζά και ποιήματα. Το βιβλίο της “Κραδασμοί Ευαισθησίας” μου το χάρισε η ίδια με χαρά και εμπιστοσύνη και με τίμησε πολύ που με συμπεριέλαβε στους ομιλητές, τους οποίους με φροντίδα επέλεξε να το παρουσιάσουν. Διακόσιες τρεις σελίδες με ιδιαίτερη και μεστή έκφραση, με γοήτευσε, με έκανε να θέλω να γράψω γι’ αυτό.Το εξώφυλλο-εικόνα, αποτελεί έργο της ζωγράφου Σύνης Αναστασιάδη, το οποίο δένει τέλεια με τους κραδασμούς, με την ευαισθησία της, στην οποία οφείλεται η παρατηρητικότητα και η συγγραφική της εγρήγορση.

Δε νομίζω ότι η Άννα σκέφτηκε ποτέ κανόνες για να γράψει τα κείμενά της. Δεν είδα πουθενά μιμητική προσπάθεια τρόπων και συμμόρφωση με νόρμες βαριές και δάνεια σοφία. Την παρακολουθώ εδώ και χρόνια να μεταβολίζει τη σκέψη της σε κώδικα γραφής ιδιοσήμαντο και προσωπικό.

Στα κείμενα της δε θα βρείτε φλύαρη λεξιπλασία και αδέσποτες κορώνες. Ούτε μια στιγμή δεν εκβίασε την πένα της… Κι ας λέει ότι “σκοντάφτει πάνω σε κάτι δυσκολίες-πέτρες τι λέγω. Γιατί δεν τις μαζεύω κάθε μέρα”.

Τις μαζεύει, όταν σωρευτούν. Όταν την περιορίζουν. Και γράφει όπως δηλώνει για λόγους εσωτερικής καθαριότητας ή κάθαρσης, να πω καλύτερα. Τότε είναι που φιλοσοφεί, τακτοποιεί και κάνει απολογισμό των δεδομένων, τότε που η φιλοσοφία γίνεται μελέτη Θανάτου, όπως θα έλεγε κι ο Πλάτωνας. “Εσωτερική μέρα” την ονομάζει. “Εσωτερική μέρα” θεωρεί τη γραφή της είτε αυτή αποτυπώνεται στα πρώτα της βιβλία είτε στο πρόσφατο. Είτε στα πεζά της κείμενα, τα ποιητικά, τα ευτράπελα, τα φιλοσοφικά, τα κοινωνικά, τα νεοελληνικά, τα ιδιόλεκτα, τα Σαμοθρακίτικα και πάει λέγοντας. Γιατί δεν έχει σημασία για την ίδια η μορφή των σημαινόντων, αλλά η ψυχική δόνηση που προκαλούν τα σημαινόμενα…»

Στράτος Βραχιώλιας, «Η ψυχική κατάσταση της συγγραφέως, ο «αθώος» όσο και ευαίσθητος λόγος της συναντούν το καθετί που ακουμπάει την ψυχή και το μεταμορφώνουν!»

Ο Στράτος Βραχιώλιας, Ψυχολόγος και Επιστημονικά Υπεύθυνος του Κέντρου Πρόληψης Έβρου, αναφέρθηκε στην ψυχική κατάσταση της συγγραφέως που την επηρεάζει και την οδηγεί σε λογοτεχνικό οίστρο:

«Η γραφή της Άννας Δεληγιάννη-Τσιουλπά είναι βαθιά βιωματική. Οι ψυχικές της εικόνες και παραστάσεις (εσωτερικές ψυχικές διαθέσεις και ερεθίσματα από τον εξωτερικό κόσμο) συναντούν την ψυχική κατάσταση του αναγνώστη και τον υποβάλλουν συναισθηματικά. Οι εικόνες, οι λέξεις, τα συναισθήματα και οι ιδέες συνταιριάζονται σ΄ έναν ψυχισμό που δεν βολεύεται στο λίγο ή στην επιδερμική ανάλυση των γεγονότων. Η ψυχική κατάσταση της συγγραφέως, ο “αθώος” όσο και ευαίσθητος λόγος της συναντούν το καθετί που ακουμπάει την ψυχή και το μεταμορφώνουν! Αυτό το πόνημα θα μπορούσε να είναι έργο ενός μικρού παιδιού που με τη δύναμη της απλότητάς του έρχεται να συνταράξει και να αφυπνίσει τα δεδομένα του ψεύτικου ενήλικου κόσμου που φτιάξαμε και κρυφτήκαμε μέσα του. Αλλά και εγκλωβιστήκαμε. Άβουλοι υπηρέτες της συνήθειας. Με μια ζώνη συναισθηματικής ασφάλειας που με δυσκολία ξεπερνά την εξώπορτα του σπιτιού μας. Μαγκωμένοι και υποβόλιμοι. Και το κακό τριγύρω να αλωνίζει. Να φτιάχνει θεωρίες. Να δημιουργεί μύθους. Και να μαγαρίζει τις λέξεις! Οι λέξεις μας είναι η περιουσία μας. Η κυρία Δεληγιάννη τις ξεπλένει μια μια με το καθάριο νερό της ψυχής της και μας τις προσφέρει πάλι μια μια ως δώρο ζωής για να νιώσουμε το στίγμα και τη δύναμή τους! Αυτή η προσφορά της Άννας (όπως και όλων των πνευματικών ανθρώπων) που διατελούν “εν πλήρη συγχύσει αθώοι” δεν είναι καθόλου αμελητέα. Είναι μια θεραπευτική, ψυχοθεραπευτική συνεισφορά στα μπερδεμένα νάματα της παραπαίουσας ψυχικής καθημερινότητάς μας».

Θανάσης Καραφύλλης, «Η συλλογή της Άννας είναι ένας Ύμνος στη γυναίκα»

Ο Θανάσης Καραφύλλης, Καθηγητής Ιστορίας της Εκπαίδευσης και Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης ΔΠΘ, μίλησε για το βιβλίο και το περιεχόμενο του, το οποίο θίγει τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, μέσα από τα τελευταία γεγονότα γυναικοκτονιών και δυστυχημάτων που «πάγωσαν» τους πολίτες:

«Η Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά, με το νέο της βιβλίο εκφράζει την αγάπη της για τη χώρα μας, εκφράζοντας την έντονη ανησυχία της για τα τελευταία χρόνια της οικονομικής αλλά και κοινωνικής κρίσης που διέρχεται. Δεν μπορούσε να λείπει από τη γραφή της και η τελευταία υγειονομική περιπέτεια που περάσαμε με τραγικές συνέπειες και χιλιάδες θανάτους, προσεγγίζοντας τη θεματική αυτή με ένα σατυρικό βλέμμα. Το θέμα πατρίδα (Ελλάδα και Σαμοθράκη αλλά και χαμένες πατρίδες) επίσης διαπραγματεύεται στη συλλογή της η Άννα και έτσι δεν παραλείπει τη γενέτειρά της, το νησί της Σαμοθράκης και της αφιερώνει ποιήματα αναπολώντας συχνά όλη την παιδική ζωή της στο νησί και τους δικούς της ανθρώπους. Η συλλογή της Άννας είναι ένας Ύμνος στη γυναίκα. Ύμνος στη μάνα, Ύμνος στη γυναίκα ύμνος στην Ελένη Τοπαλούδη. Τολμά η Άννα να θίξει με εύστοχο τρόπο μέσα από τη γραφή της, το θέμα των γυναικοκτονιών, που ακόμη δεν τολμούμε ως Πολιτεία να το ψελλίσουμε. Και στο τέλος η Άννα θα μας συγκλονίσει με το τελευταίο ποίημα του πονήματός της με το “Μαύρο τρένο του Μαρτίου, Τέμπη 1/3/2023”…»

Η Σαμοθρακίτισσα Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά

Η Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά γεννήθηκε στις Μακρυλιές Σαμοθράκης. Είναι συνταξιούχος φιλόλογος, συγγραφέας, ποιήτρια και κριτικός λογοτεχνίας. Έχει κατά καιρούς εκδώσει τα λογοτεχνικά βιβλία: «Διδυμότειχο, Μια συλλογή διηγημάτων με φόντο την ακριτική πόλη», εκδόσεις iWrite, «Ιστορίες Μπονσάι», εκδόσεις Το Βιβλίο, «Μια εικόνα…χίλιες λέξεις», εκδόσεις Το Βιβλίο, «Τεθλασμένη ζωή», εκδόσεις Σαΐτα, καθώς και ένα λεξικό για το Σαμοθρακίτικο ιδίωμα με τίτλο «Σαμοθράκη. Ιδιώματος ανίχνευσις», για το οποίο έλαβε και έπαινο από την Ακαδημία Αθηνών το 2013.Το 2011 διακρίθηκε σε διαγωνισμό διηγήματος με το διήγημα «Τρίτη Ηλικία», ενώ το 2012 τιμήθηκε για την εθελοντική της προσφορά από τον Δήμο Αλεξανδρούπολης.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.