Η τηλεοραση του Netflix

Πίσω στο 2013 το Netflix έκανε την εκκωφαντική είσοδό του στα τηλεοπτικά πράγματα με το “House of Cards” και μία πρωτοποριακή κίνηση, αυτού του να έχει διαθέσιμη μία ολόκληρη σεζόν κατευθείαν, βομβαρδίζοντάς σε με περιεχόμενο. Αυτό βέβαια καθιστά σχεδόν αδύνατη τη σύνδεση του θεατή με τους ήρωες και τη σειρά γενικότερα, αφού αντί να αναπτύσσει μαζί τους ένα σταθερό ραντεβού, περνάει ένα μακρύ απόγευμα και δεν προλαβαίνει να περάσει χρόνο μαζί τους και να δεθεί συναισθηματικά, ενώ και τα cliffhangers που υπήρχαν παλιά έχουν σχεδόν εξαφανιστεί σε όσες πλατφόρμες ακολουθούν την ίδια τακτική, αφού το ερώτημα που θα σε βασάνιζε μία εβδομάδα ή και παραπάνω μπορεί να απαντηθεί σε λίγα δευτερόλεπτα πατώντας το κουμπί για το επόμενο επεισόδιο.

Παρόλα αυτά η τακτική αυτή δουλεύει, οπότε κανείς δεν νοιάζεται. Ωστόσο για να πετύχει αυτή η τακτική, το Netflix θα πρέπει να έχει μπόλικο περιεχόμενο ούτως ώστε να κρατήσει τους συνδρομητές του και αυτό οδηγεί στο να μην ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το τι είδους περιεχόμενο είναι αυτό σε πολλές περιπτώσεις. Και πάλι όμως δουλεύει, κυρίως λόγω μεγάλων επιτυχιών, όπως το “The Crown”, το “Stranger Things” κ.ά. που πέρα από εμπορική επιτυχία είχαν και θετική κριτική.  

Το ίδιο δεν έδειχνε ωστόσο να συμβαίνει και με τις ταινίες του Netflix. Αυτό βέβαια μέχρι την περασμένη χρονιά που, μέσω ταινιών όπως το “Marriage Story” και το “The two Popes”, κατάφερε να φτάσει μέχρι και στα Oscars. Φέτος είναι αποφασισμένο να κερδίσει παράγοντας ταινίες σαν το “Mank” ή ακόμα και το “Pieces of a Woman”, που, παρότι δεν ανταπεξήλθε στις προσδοκίες του κοινού, προσέφερε μία πολύ πολύ δυνατή ερμηνεία, αυτή της Vanessa Kirby. Και ενώ όλα πηγαίνουν περίφημα με τις ταινίες του Netflix, τα τηλεοπτικά hits του αρχίζουν να αργοσβήνουν. Το “Dark” έχει ήδη τελειώσει, το “La casa de papel” θα επιστρέψει για την τελευταία σεζόν του, το “Stranger Things” και το “The Crown” πιθανότατα θα τελειώσουν μετά από άλλες δύο σεζόν, ενώ τα “Dead to Me” και “Grace and Frankie” έχουν επίσης μόνο μία σεζόν μπροστά τους, τη στιγμή που προγράμματα όπως τα «Φιλαράκια» έχουν ήδη αναχωρήσει για το HBO Max στις περισσότερες χώρες και σύντομα θα αποχωρήσει και από το ελληνικό Netflix.

Την ίδια στιγμή δεκάδες νέες σειρές έρχονται και για κάποιον λόγο –τουλάχιστον στο ελληνικό Netflix– όσο πιο αβυσσαλέο είναι ένα πρόγραμμα τόσο πιο γρήγορα μπαίνει στο top 10. Ένα σοφό παράδειγμα είναι το “Emily in Paris”, μία «κωμωδία» που παρέμεινε στο top ten για πάνω από έναν μήνα, ενώ μάλλον δεν θα έπρεπε να είχε βρεθεί εξαρχής. Η σειρά πήρε πολύ πολύ κακές κριτικές, οι περισσότερες από τις οποίες εστίαζαν στα στερεότυπα που προωθούσε σε ό,τι αφορά τη Γαλλία, αλλά γενικότερα την πλήρη έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα, ενώ τεράστιο θέμα έγινε όταν κέρδισε υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες στερώντας θέσεις από τα “I May Destroy You” και “Dead to Me”, ιδίως όταν αποκαλύφθηκε πως μέλη της επιτροπής φιλοξενήθηκαν στο Παρίσι από την παραγωγή της σειράς με δικά της έξοδα.

Έπειτα, δύο σχετικά καινούργιες σειρές που κατέφθασαν στο Netflix και βρίσκονται και οι δύο αυτήν τη στιγμή στο top 10 είναι το “Ginny and Georgia” και το “Sky Rojo”. Ας ξεκινήσουμε με την κάκιστη αντιγραφή του “Gilmore Girls”, το “Ginny and Georgia”, μία σειρά που επικεντρώνεται στην πολύπλοκη σχέση ενός έφηβου κοριτσιού και της μητέρας της… περίπου. Πέραν της ολοκληρωτικής έλλειψης πρωτοτυπίας, της έλλειψης αληθινού χιούμορ και τη χρήση αναφορών σε δημόσια πρόσωπα για «αστεία» απροκάλυπτου σεξισμού, είναι και απίστευτα βαρετό. Και φτάνουμε και στο φρεσκότατο –ημερολογιακά πάντα– “Sky Rojo”. Μετά το φιάσκο της συνέχισης του “La Casa de Papel” –σεναριακά πάντα– ήμουν πολύ περίεργος να δω ποιο θα ήταν το επόμενο βήμα του Alex Pina που όσο περιμένουμε το φινάλε της μεγάλης του επιτυχίας μάς χάρισε αυτήν τη σειρά για να γίνει πιο γλυκιά η αναμονή… μόνο που δεν συνέβη ακριβώς αυτό. Το θέμα της σειράς είναι τρεις εργάτριες του σεξ που εργάζονται σε ένα κλαμπ, στο οποίο έχουν μία αιματηρή σύγκρουση με τον προαγωγό τους, η οποία τις τρέπει σε φυγή. Και εκεί ξεκινά η περιπέτεια –ή το βάσανο, όπως το πάρει κανείς– την οποία το Netflix δεν μας έκανε τη χάρη να ολοκληρώσει στο όγδοο επεισόδιό της, αλλά αποφάσισε να ανανεώσει για δεύτερη σεζόν. Ενώ πρόκειται για μία σειρά που προσπαθεί να προσεγγίσει ένα πολύ λεπτό και σοβαρό θέμα όπως το trafficking, λόγω του απροκάλυπτα κακογραμμένου σεναρίου της, αντί να καταθέσει ένα σοβαρό μήνυμα για τη βιομηχανία της πορνείας και την πραγματικότητα που βιώνουν χιλιάδες γυναίκες ανά τον κόσμο κατορθώνει μία ενοχλητικά επιτηδευμένη προσπάθεια τόσο απλοϊκή και δραματοποιημένη που μάλλον σε εκνευρίζει, παρά σε συγκινεί.

Η δε γυναικεία ενδυνάμωση που μοιάζει να υπόσχεται καταπατείται πάραυτα όταν η επανάληψη σκηνών βίας και σεξ κουράζει και σε βάζει σε σκέψεις για το εάν γίνεται για να προβληματίσει ή για να προσελκύσει το κοινό, χρησιμοποιώντας αυτό που αποπειράται να καταγγείλει. Ταυτόχρονα προσπαθεί να αναπτύξει ένα μαύρο χιούμορ, αφού υποτίθεται πως πρόκειται για μαύρη κωμωδία, αλλά όταν το σενάριο δεν είναι αρκετά καλό για τις δραματικές στιγμές, δεν γίνεται να είναι στις κωμικές. Και κάτι θα μπορούσε να σωθεί από την όλη αποτυχία εάν υπήρχε μία καλή ερμηνεία… φυσικά κάτι τέτοιο δεν υπάρχει στον ορίζοντα, αλλά και ο καλύτερος ηθοποιός δεν θα μπορούσε να αποδώσει με το συγκεκριμένο σενάριο. Φυσικά υπάρχουν και θετικά στοιχεία όπως η μουσική… ναι, αυτά.

Επομένως το Netflix έχει πολλές τρύπες να γεμίσει, ίσως όμως και να μη χρειαστεί, αφού όλες αυτές οι προβληματικές σειρές που ανέφερα έχουν βρει πολύ μεγάλα κοινά για λόγους που ακόμη αναρωτιέμαι.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.