Η συγγραφεας Ρενα Ρωσση – Ζαιρη μιλα στον «ΠτΘ»

Τη Δευτέρα 22 Ιουνίου, στις 20:00 στο Βαρόσι Art Cafe, μία από τις πιο αγαπημένες σύγχρονες ελληνίδες συγγραφείς η κ. Ρένα Ρώσση – Ζαϊρη, θα βρίσκεται στην Κομοτηνή καλεσμένη των βιβλιοπωλείων Βαφειάδης, για την παρουσίαση του νέου της μυθιστορήματος που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός με τίτλο «Στην αγκαλιά του ήλιου».
 
Πρόκειται για το δέκατο κατά σειρά μυθιστόρημά της, το οποίο πραγματεύεται  δύο μεγάλες ιστορίες αγάπης, σε δύο διαφορετικές εποχές και χώρους αλλά με το ίδιο μήνυμα, που τονίζει σε όλους τους τόνους ότι στη ζωή ερχόμαστε για να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε και πως στις πιο μικρές και ευτυχισμένες μας στιγμές, ζούμε ολόκληρη την ζωή μας.
 
Η συγγραφέας εμπνευσμένη από τις ομορφιές της Κρήτης και τα γραφόμενα του αγαπημένου της Έλληνα συγγραφέα Νίκου Καζατζάκη επιχειρεί, να πείσει τους φανατικούς της αναγνώστες πως «αξίζει να γίνουμε ήλιοι για να φωτίσουμε τους σβησμένους ήλιους των άλλων…».
 
Με αφορμή τη βιβλιοπαρουσίαση αυτή η κ.Ρένα Ρώσση – Ζαΐρη μίλησε στο Ράδιο Παρατηρητής και στην Νατάσσα Βαφειάδου, για την ενασχόλησή της με την συγγραφή, το μήνυμα του νέου της μυθιστορήματος και φυσικά τα επόμενα σχέδιά της.
 
Ρένα Ρώσση – Ζαΐρη λοιπόν…
 
 

«Το μυθιστόρημά μου, πρώτα και πάνω απ’ όλα, έχει ήρωα τον κάθε αναγνώστη μου που θέλω να τον βάλω μέσα στο βιβλίο, να χαρεί, να λυπηθεί, να ταξιδέψει»

ΠτΘ: Αφορμή της επανόδου σας στη Βόρειο Ελλάδα είναι το νέο σας μυθιστόρημα με τίτλο «Στην αγκαλιά του Ηλίου» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Ψυχογιός». Τι αφορά το δέκατο μυθιστόρημά σας;

Ρ.Ρ-Ζ: Είναι το δέκατο μυθιστόρημά μου. Ακούγοντας τα λόγια του αγαπημένου μου Νίκου Καζατζάκη προσπάθησα να πιάσω το χέρι, κάθε φίλου μου αναγνώστη και να βουτήξουμε μαζί στην «Αγκαλιά του Ήλιου».  Να γίνουμε εμείς οι ίδιοι ήλιοι και να φωτίσουμε τους σβησμένους ήλιους των άλλων, όπως είπε και ο Καζατζάκης, κάτι που στην εποχή μας έχουμε πολύ ανάγκη.
 
Στο μυθιστόρημα κάνω βουτιά στο παρελθόν και σε πρώτη φάση εμπνέομαι από την Κρήτη  και φτάνω μέχρι τη μάχη της Κρήτης, σε μία συγκλονιστική περιπέτεια ζωής. Την περιπέτεια ζωής  μιας Κρητικοπούλας που πολέμησε τους Γερμανούς, που συνελήφθη 19 χρονών, βασανίστηκε και ήταν έτοιμοι να την σκοτώσουν, μέχρι που βρέθηκε ένας καλός Γερμανός που την έσωσε, κρύβοντας την σε μία σπηλιά.  Μεταξύ  τους αναπτύχθηκε ένας πολύ μεγάλος έρωτας, αλλά φυσικά η Ελισσώ, η ηρωίδα μου, τον αφήνει, γιατί δεν μπορούσε να προδώσει την πατρίδα της.
 
Στο μυαλό μου είχα επίσης τα λόγια του Τάσου Λειβαδίτη που λέει ότι «στις πιο μικρές και ευτυχισμένες μας στιγμές, ζούμε ολόκληρη τη ζωή μας». Το μυθιστόρημα χορεύει πεντοζάλη και ενώνεται με το «παρόν» μέσω της Βαλέριας, της ηρωίδας μου που έχει πάθος με τον χορό, ζει στην Αθήνα, γίνεται πρώτη χορεύτρια στη λυρική σκηνή και ταυτόχρονα, είτε λόγω εποχής είτε λόγω χαρακτήρα, είναι και κλέφτρα. Στην πορεία της ζωής της, συναντά τον Νικόλα, που κατάγεται από την Κρήτη και έχει έρθει στην Αθήνα, ως αστυνομικός,  ο οποίος ερωτεύεται παθιασμένα την Βαλέρια, αλλά η ζωή τον αναγκάζει να την συλλάβει.
 
Είναι ένα βιβλίο που «χορεύει» συνέχεια με τους ήρωες και ταξιδεύει πολύ.  Ταξιδεύει στην Κρήτη, ένα νησί με μαγική ενέργεια, για το οποίο έγραφα συνεχώς , καθώς «ούρλιαζαν» μέσα μου τα λόγια του Νίκου Καζατζάκη. Έγραφα προσπαθώντας να φωτίσω τους ήλιους μας και αυτό κάνω μαζί με τους αναγνώστες μου. Γράφω σε πρώτο πρόσωπο, γίνομαι εγώ η ηρωίδα, γίνομαι ένα με τους άλλους ήρωες, προσπαθώ να τους κάνω να δουν, να κλάψουν, να λυπηθούν, να νευριάσουν, να ζωντανέψουν τα συναισθήματά τους και ταξιδεύω πολύ.
 
Έχει, επίσης, ένα ταξίδι με το Όριαν εξπρές στην Βενετία,  έχει πολλούς ήρωες, τον Καπετάν Μιχάλη τον πατέρα του Νικόλα, τη Φωτεινή, τη μητέρα της Βαλέριας, μία μυστική αστυνομικό, ένα τέρας που μισεί τις κόκκινες φλοκάτες, έχει ακόμα και ένα πτώμα στην λίμνη του Αγίου Νικολάου. Πρώτα και πάνω απ’ όλα όμως έχει ήρωα τον κάθε αναγνώστη μου που θέλω να τον βάλω μέσα στο βιβλίο, να χαρεί, να λυπηθεί, να ταξιδέψει.
 
 

«Προσπαθώ να μην σκοτώσω ποτέ μέσα μου το παιδί που υπάρχει και χαίρεται και κλαίει και γελάει και έτσι είμαι πολύ αληθινή»

 
ΠτΘ: Θα μπορούσε κάποιος να σας χαρακτηρίσει «βετεράνο» στη συγγραφή. Υπάρχει κάποια συνταγή την οποία ακολουθείτε; Και τα «Δίδυμα Φεγγάρια» και τα προηγούμενα μυθιστορήματά σας βλέπουμε ότι έχουν κερδίσει την αγάπη του αναγνωστικού κοινού.

Ρ.Ρ-Ζ:  Εγώ έχω στόχο. Η γραφή μου, ό,τι είμαι, αν μ’ αγαπάν οι αναγνώστες, αν αγαπούν την γραφή μου, το οφείλω στα παιδιά. Έχω γράψει περισσότερα από 200 παιδικά βιβλία και κοντά στα παιδιά έμαθα να εκφράζω τα συναισθήματά μου, να είμαι αληθινή, να κάνω πάρα πολλές ανατροπές και να έχω πάντα ένα στόχο. Γράφω από πάρα πολύ μικρή ηλικία. Ο πατέρας μου ήταν εκδότης, ο παππούς μου ήταν ο φιλόλογος και συγγραφέας Ιωάννης Θ. Ρώσσης, έχω λοιπόν και μια προϊστορία. Ο πατέρας μου, μου έμαθε να είμαι πάντα με ένα βιβλίο στο χέρι. Λατρεύω το διάβασμα αλλά το τι είμαι ακριβώς και το πώς διαμόρφωσα τη γραφή μου, όλα τα οφείλω στα παιδιά. Προσπαθώ να μην σκοτώσω ποτέ μέσα μου το παιδί που υπάρχει και χαίρεται και κλαίει και γελάει και έτσι είμαι πολύ αληθινή.
 
Γράφω για την εποχή μου και κάθε βιβλίο μου έχει ένα στόχο. Για παράδειγμα  τα «Δίδυμα Φεγγάρια», είχαν στόχο την ανάσα του Θεού πάνω στη γη, που είναι ο έρωτας. Έτσι και τώρα έχω ως στόχο αυτό που προανέφερα, να γίνουμε εμείς ήλιοι για να φωτίσουμε τους σβησμένους ήλιους των άλλων ή να καταλάβει ο αναγνώστης μου ότι στις πιο μικρές στιγμές, ζούμε την ζωή μας. Γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή, είναι πανέμορφη, ό,τι δυσκολίες και να ‘χει κανείς και ειδικά αυτές τις εποχές, που σφίγγεται η καρδιά μας κάθε μέρα.
 
Παλεύω σκληρά έτσι ώστε μέσα από την δουλειά μου να φωτίσω τον ήλιο των ανθρώπων, γιατί το έχουν ανάγκη. Γράφω πάντα έχοντας έναν στόχο, ποτέ ωστόσο δεν ξέρω το τέλος. Παίζω με τους ήρωες. Στην αρχή είναι λίγο δύσκολο, μέχρι να φτάσω στην μέση και μετά τους αφήνω να με οδηγήσουν ακολουθώντας όμως τον στόχο μου, όπως με διδάσκουν και τα παιδικά βιβλία. Όταν γράφεις για παιδιά δεν γράφεις ό,τι σ ‘αρέσει, γράφεις για να τους βοηθήσεις, το ίδιο συμβαίνει και με τους ενήλικες, που προσωπικά τους χαρακτηρίζω ως «μεγάλα παιδιά», με στόχο  να μην σκοτώσουν το παιδί που κρύβουν μέσα τους.  Έχω γράψει το «Ο τελευταίος χορός της Σαλώμης» που ο βασικός του στόχος είναι η αγάπη, που είναι ο μοναδικός στόχος της ζωής μας, γι’ αυτό ερχόμαστε και φεύγουμε από αυτή τη γη, για να πάρουμε και να δώσουμε αγάπη, τίποτα άλλο όμως,  το «Κόκκινο Κοράλι» που αφορά την αλήθεια και το «Άρωμα Βανίλιας» που ταξιδεύει στον εαυτό κάθε γυναίκας.
 
 

«Στράφηκα στη συγγραφή για να μπορέσω να ανταποκριθώ στη δύσκολη πραγματικότητα που μου επέβαλε ο θάνατος της μητέρας μου»

 
ΠτΘ: Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η ενασχόλησή σας με τη συγγραφή ήταν αναμενόμενη και λογική λόγω και της επαφής της οικογένειας σας με τα «γράμματα». Ήρθε λοιπόν έτσι φυσικά; Τι είναι τελικά η συγγραφή για εσάς;

Ρ.Ρ-Ζ:  Ο λόγος της ενασχόλησής μου δεν ήταν μόνο το γεγονός ότι ήμουν μέσα στα βιβλία. Ένας από τους λόγους που έγινα συγγραφέας, ίσως και ο βασικότερος για μένα, ήταν το γεγονός ότι έχασα τη μητέρα  μου πολύ μικρή, στα δύο μου χρόνια. Για να μπορέσω να ανταποκριθώ σε αυτή τη δύσκολη πραγματικότητα έκλεινα τα μάτια και έφτιαχνα έναν δικό μου κόσμο, κάθε μέρα, κάθε βράδυ και έκανα ασκήσεις φαντασίας.  Αυτό το κατάλαβα μετά, όταν έγινα παιδαγωγός, έκανα συνεχείς ασκήσεις φαντασίας από τα τέσσερα μου χρόνια. Ακόμα και τώρα, όταν είμαι στεναχωρημένη, αν τυχόν ανοίξω τις ειδήσεις το βράδυ, πρέπει να φτιάξω μία ιστορία στο μυαλό μου, για να ηρεμήσω. Το λατρεύω. Δεν είναι λοιπόν επάγγελμα για μένα η συγγραφή, είναι η ανάσα μου και φυσικά γράφω συνέχεια.
 
 

«Από το πρωί μέχρι το βράδυ είμαι “βουτηγμένη” στη συγγραφή»

 
ΠτΘ: Ποια είναι τα επόμενα βήματά σας;

Ρ.Ρ-Ζ:  Τον Ιανουάριο του 2016 θα κυκλοφορήσει το «Βαθύ Γαλάζιο» ένα παλαιότερο βιβλίο μου που το ζητούν και το οποίο ξανάγραψα από την αρχή και πρόσθεσα 25.000 λέξεις. Τα «Δίδυμα Φεγγάρια» που αγαπήθηκαν τόσο πολύ, υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να γίνουν σήριαλ όποτε σε πρώτη φάση δουλεύω το σενάριο του με τον σεναριογράφο και ταυτόχρονα γράφω το καινούργιο μου βιβλίο το οποίο θα κυκλοφορήσει καλώς εχόντων των πραγμάτων τον Μάιο, όπως επίσης γράφω και παιδικά βιβλία. Καταλαβαίνετε ότι από το πρωί μέχρι το βράδυ είμαι «βουτηγμένη» στη συγγραφή.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.