Η νεα σειρα της Kristen Bell δεν ειναι αυτο που περιμενει κανεις

tv’s... inspector

Στις 28 Ιανουαρίου έγινε διαθέσιμη μέσω του Netflix η σειρά “The Woman in the House Across the Street from the Girl in the Window” διά χειρός Rachel Ramras, Hugh Davidson και Larry Dorf, με πρωταγωνίστρια την Kristen Bell.

Η σειρά ακολουθεί την Anna (Kristen Bell), μία διαζευγμένη ζωγράφο που θρηνεί τον τραγικό χαμό της οκτάχρονης κόρης της Elizabeth (Appy Pratt), με μοναδική πλέον συντροφιά της το πολύ κρασί και τα χάπια. Η ίδια επίσης, λόγω του μετατραυματικού της στρες, έχει και ombrophobia (φόβος της βροχής) και γενικά είναι μία πολύ δυστυχισμένη γυναίκα με πολλά προβλήματα, μεταξύ των οποίων είναι και οι παραισθήσεις της νεκρής της κόρης  που δημιουργούνται από τα χάπια.

Η ήδη διαταραγμένη καθημερινότητα της πρωταγωνίστριας δέχεται ένα νέο χτύπημα όταν μετακομίζουν στο απέναντι σπίτι ένας γοητευτικός χήρος πατέρας, ο Neil (Tom Riley), με την εννιάχρονη κόρη του Emma (Samsara Yett). Τότε η Anna σχεδόν αστραπιαία γοητεύεται από τον Neil και λατρεύει την Emma, μέχρι που την εμφάνισή της κάνει μία δυσάρεστη για αυτήν ανατροπή, όταν η εξίσωση συμπληρώνεται από την αεροσυνοδό σύζυγο του Neil και μητριά της Emma, Lisa (Shelley Hennig), την οποία η Anna πολύ γρήγορα αντιπαθεί και έρχεται πολύ κοντά στο να συγκρουστεί μαζί της.

Εμπνευσμένο από το “The Woman in the Window” του A. J. Finn, το “The Girl on the Train” της Paula Hawkins, τη “Rebecca της Daphne du Maurier, προφανώς το “Rear Window” του Hitchcock και ποιος ξέρει από πού αλλού, το “The Woman in the House Across the Street from the Girl in the Window” δηλώνει ψυχολογικό θρίλερ μυστηρίου, αλλά και μαύρη κωμωδία παρότι εμπεριέχει ελάχιστο χιούμορ, ενώ δηλώνει ταυτόχρονα και σάτιρα και παρωδία του είδους με μοναδικό σατιρικό στοιχείο τον τίτλο. Η Kristen Bell είναι ο μοναδικός λόγος να παρακολουθήσει κανείς οκτώ ημίωρα επεισόδια μίας κουρασμένης, προβλέψιμης, πλοκής με μοναδικό μοχλό κίνησης το κλισέ

Η Anna ζηλεύει τη Lisa και τη φθονεί που έχει την οικογένεια που αυτή έχασε και δεν έχει πια, ενώ λόγω του κακότροπου χαρακτήρα της δεν θεωρεί πως της αξίζει κιόλας. Η εμμονή της οξύνεται τόσο πολύ, που περνάει όλη της την ώρα καθισμένη μπροστά στο παράθυρο παρακολουθώντας τη γειτονική οικογένεια –με το κρασί και τα χάπια να τη συντροφεύουν πάντα–, ώσπου ένα βράδυ παρακολουθεί τη Lisa από το παράθυρο να δολοφονείται με βίαιο και ακαριαίο τρόπο. Τρομοκρατημένη η Anna σπεύδει να ειδοποιήσει την αστυνομία. Όταν όμως η αστυνομία καταφτάνει δεν βρίσκει τίποτε, και έτσι εκείνη πληροφορείται πως την ώρα της υποτιθέμενης στυγερής δολοφονίας που έγινε μάρτυρας, το φερόμενο θύμα βρισκόταν ήδη πάνω στο αεροπλάνο. Λόγω της άθλιας κατάστασης στην οποία βρίσκεται, η Anna κρίνεται παντελώς αναξιόπιστη. Η ίδια όμως είναι ανένδοτη και απολύτως βέβαιη για ό,τι είδε, γι’ αυτό και αποφασίζει να αναλάβει δράση μόνη της και να ξετυλίξει το κουβάρι του μυστηρίου, όπου και αν την οδηγήσει.

Εμπνευσμένο από το “The Woman in the Window” του A. J. Finn, το “The Girl on the Train” της Paula Hawkins, τη “Rebecca της Daphne du Maurier, προφανώς το “Rear Window” του Hitchcock και ποιος ξέρει από πού αλλού, το “The Woman in the House Across the Street from the Girl in the Window” δηλώνει ψυχολογικό θρίλερ μυστηρίου, αλλά και μαύρη κωμωδία, παρότι εμπεριέχει ελάχιστο χιούμορ, ενώ δηλώνει ταυτόχρονα και σάτιρα και παρωδία του είδους με μοναδικό σατιρικό στοιχείο τον τίτλο. Η Kristen Bell είναι ο μοναδικός λόγος να παρακολουθήσει κανείς οκτώ ημίωρα επεισόδια μίας κουρασμένης, προβλέψιμης, πλοκής με μοναδικό μοχλό κίνησης το κλισέ. Όλα τα twists είναι αναμενόμενα, ενώ ούτε η ίδια η τραγωδία από την οποία πηγάζει το τραύμα της ηρωίδας επιτρέπει την οποιανδήποτε ταύτιση, γιατί ο τρόπος με τον οποίο, όπως αποκαλύπτεται στα flashbacks, πέθανε η κόρη της είναι εντελώς σουρεάλ, κι όμως δεν αντιμετωπίζεται ποτέ έτσι: Ο πράκτορας του FBI σύζυγος της Anna (Michael Ealy) πήρε την κόρη του στη δουλειά του –στη φυλακή–, όπου και την άφησε μόνη της σε ένα κελί με έναν κανίβαλο επειδή κάτι ήθελε να του πει ένας συνεργάτης του (!). Τότε εντελώς απρόσμενα η πόρτα σφράγισε και ακόμα πιο απρόσμενα ο κανίβαλος σκότωσε –και ίσως έφαγε, γιατί όχι;– την κόρη τους. Και κανένας μα κανένας δεν είχε σκεφτεί πως αυτό μάλλον ήταν μία κακή ιδέα. Η λατρεμένη Mary Holland είναι μία ευχάριστη προσθήκη  στο καστ και μία φιλική και ήρεμη παρουσία στην αμφιβόλου τόνου ιστορία, στον ρόλο της Sloane, της μοναδικής φίλης της Anna, που παραμένει δίπλα της ό,τι και αν γίνει, αλλά δεν μπορεί να κάνει και τίποτε περαιτέρω.

Η Bell έχει διαγράψει μία πολύ επιτυχημένη πορεία στον χώρο της τηλεόρασης, με σειρές όπως η “Veronica Mars”, το “House of Lies” και το “The Good Place”, το οποίο ήταν και ο τελευταίος πρωταγωνιστικός της ρόλος τηλεοπτικά μέχρι τώρα. Για το επόμενό της βήμα η καταξιωμένη Αμερικανή ηθοποιός επέλεξε μία δουλειά εκ διαμέτρου διαφορετική από τη φιλοσοφική κωμωδία του NBC, αλλά που πέρα από έναν εγκληματικά μεγάλο τίτλο δεν έχει να προσφέρει τίποτε.

Το “The Woman in the House Across the Street from the Girl in the Window –ας είναι αυτή η τελευταία φορά που το γράφω επιτέλους– είναι μία άγευστη και ατυχής στιγμή της Bell με το cameo της Glenn Close στην τελευταία σκηνή να είναι ο μόνος ουσιαστικός λόγος παρακολούθησής του. Για τους λάτρεις του είδους ειδικά, πρόκειται για κόκκινο πανί: Θα δείτε όλα τα κλασικά και αγαπημένα σας έργα να ανακυκλώνονται σε μια αργή και άνιση ιστορία χωρίς ιδιαίτερο τόνο. Ένα απλό όχι.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.