Η ΕΡΤ εκανε επιτελους το βημα

Την απόφαση να εμπλουτίσει το πρόγραμμά της και να επενδύσει τη φετινή σεζόν  στη μυθοπλασία με τρία καινούργια σίριαλ πήρε η ΕΡΤ.

«Χαιρέτα μου τον Πλάτανο», μία καθημερινή κωμωδία με ένα δυνατό καστ

Πρώτα έκανε πρεμιέρα το «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο», μία καθημερινή κωμωδία με ένα δυνατό καστ που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τον Πέτρο Φιλιππίδη και τον Τάσο Κωστή. Παρότι κανείς δεν μπορεί να πει πως η σειρά είναι κακογραμμένη, σίγουρα όμως είναι κάτι που έχουμε ξαναδεί, και μάλιστα πολλές φορές. Γενικότερα το κόνσεπτ «καθημερινή κωμωδία» με τεράστιο καστ και πλοκή χελώνα είναι κάτι που μας σέρβιρε χρόνια ο ΑΝΤ1 (βλ. «Συμμαθητές», «Παρθένα Ζωή», «Αν ήμουν Πλούσιος), αλλά και ο Alpha («Έλα στη Θέση μου»), και ποτέ δεν ήταν πραγματικά καλό. Πάντα περιείχε γρήγορο χιούμορ, πλοκή λάστιχο, ασύνδετες ιστορίες και όλα αυτά που δεν θα έπρεπε να περιέχει. Στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει πραγματικό χιούμορ, αλλά η πλοκή από μόνη της πολύ δύσκολα σε τραβάει γιατί δεν είναι κάτι καινούργιο, ενώ το γεγονός πως είναι καθημερινό αυτομάτως ρίχνει την ποιότητα.

«Τα Καλύτερά μας Χρόνια», ένα σίριαλ εποχής με επίκεντρο την ελληνική οικογένεια

Έπειτα, έκανε πρεμιέρα η σειρά «Τα Καλύτερά μας Χρόνια», μία κωμωδία εποχής που τοποθετείται στην εποχή της χούντας και αφορά μία μέση ελληνική αθηναϊκή οικογένεια μέσα από τα μάτια του μικρότερου παιδιού. Η σειρά σκιαγραφεί την «ελληνική οικογένεια» και παρότι την τοποθετεί σε μία αρκετά μακρινή εποχή μπορούμε ακόμη και σήμερα να ταυτιστούμε. Στη σειρά επίσης μεγάλο ρόλο παίζει η τηλεόραση, αφού ένα κομμάτι της ιστορίας είναι το πώς μπήκε στα σπίτια των ανθρώπων και πώς τους επηρέασε. Η Κατερίνα Παπουτσάκη και ο Μελέτης Ηλίας, οι πρωταγωνιστές της σειράς, έχουν καταπληκτική χημεία και είναι εξαιρετικοί στους ρόλους τους, παρότι την παράσταση κλέβουν τα παιδιά που είναι και το επίκεντρο της ιστορίας, με τον Μανώλη Γκίνη, που υποδύεται το μικρό παιδί της οικογένειας και αφηγητή της ιστορίας, να δίνει ρέστα. Επίσης, αβανταδόρικο ρόλο έχει και η Υβόννη Μαλτέζου που υποδύεται τη γιαγιά της οικογένειας, η οποία κακοβλέπει την τηλεόραση και έχει διαρκή φόβο πως ο εγγονός της θα γίνει κομμουνιστής.
Η σειρά φέρνει μία φρεσκάδα στην τηλεόραση, ενώ έχει μία αρκετά παιχνιδιάρικη αφήγηση καθώς κάνει χιούμορ με το πόσο έχει αλλάξει σήμερα ο κόσμος, αλλά και για τα πράγματα που δεν ήξεραν τότε. Αρκετά από τα ευτράπελα που λαμβάνουν χώρα στο σίριαλ στηρίζονται στην έλλειψη γνώσης που είχαν για πολλά πράγματα οι άνθρωποι εκείνη την εποχή και το σενάριο αυτό το εκμεταλλεύεται στο έπακρο. Τα «Καλύτερά μας Χρόνια» είναι λοιπόν μία καλοφτιαγμένη οικογενειακή κωμωδία, είναι όμως πάνω από όλα μία κωμωδία κοινωνικού περιεχομένου που μιλάει πραγματικά για την εποχή στην οποία τοποθετείται, τους ανθρώπους της και τις συνήθειές τους, τον τρόπο ζωής, το γνωστό «τι θα πουν οι άλλοι», μία φράση που καταπνίγει ακόμη και τις σημερινές κοινωνίες, ίσως όχι στον ίδιο βαθμό βέβαια. Δεν λείπουν ούτε οι αναφορές στη βασιλεία της εποχής, αφού υπάρχει σκηνή που η γιαγιά Ερμιόνη (Υβόννη Μαλτέζου) αμφιταλαντεύεται όταν η κόρη της και ο γαμπρός της αγοράζουν τηλεόραση και σπεύδει να ρωτήσει τον παπά εάν ο βασιλιάς επιτρέπει την τηλεόραση –αφού πρώτα ρωτάει εάν την επιτρέπει η εκκλησία φυσικά.
Το έργο έχει μία κοινωνική ματιά, χωρίς βέβαια σε καμία περίπτωση να «κουνάει το δάχτυλο». Παρουσιάζει τους χαρακτήρες και τις καταστάσεις με κωμικότητα, αλλά όχι υστερία, όπως έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια στις κωμωδίες, και σε συνδυασμό με το ενδιαφέρον που έχει ως πλοκή και ως εποχή, το δυνατό καστ και τον συνδυασμό του είδους της οικογενειακής κωμωδίας και της κοινωνικής σειράς έχει όλα τα φόντα για να πετύχει.

Η «Τούρτα της Μαμάς», μία οικογενειακή κωμωδία του αχτύπητου συγγραφικού διδύμου Αλέξανδρου Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλη

Και αμέσως μετά τη σειρά «Τα Καλύτερα μας Χρόνια» έκανε πρεμιέρα και η νέα κωμωδία των Αλέξανδρου Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλη, η «Τούρτα της Μαμάς». Έχουμε και πάλι να κάνουμε με μία οικογενειακή κωμωδία, που επίσης αποφεύγει να ακολουθήσει την πεπατημένη του είδους. Απλώς η διαφορά είναι ότι δεν τα καταφέρνει. Γνωρίζοντας την ιδιαιτερότητα των έργων του διδύμου και ακούγοντας πως πρόκειται να γράψουν μία οικογενειακή κωμωδία ποτέ δεν θα περιμέναμε ότι θα έκαναν «μία από τα ίδια». Έχουν άλλωστε το δικό τους στυλ και βάζουν πάντα τη δική τους πινελιά. Εννοείται φυσικά πως αυτό δεν είναι κακό. Το κακό είναι πως αυτό το «δικό τους στυλ» είναι και επαναλαμβανόμενο. Όπως και οι προηγούμενες σειρές τους έτσι και αυτή στηρίζεται στους διαλόγους της και τους χαρακτήρες της. Το πρόβλημα όμως είναι ότι π.χ. στο «Κόκκινο Δωμάτιο» που υπάρχει παιχνιδιάρικη πλοκή, ίντριγκα και το κάθε επεισόδιο είναι μία διαφορετική αλλά πάντα ενδιαφέρουσα και με δράση ιστορία, ένας κακός διάλογος και πέντε κακογραμμένες ή υπερβολικές ατάκες θα σωζόντουσαν και ίσως και να περνούσαν απαρατήρητες. Όταν όμως μιλάμε για κυριακάτικα οικογενειακά τραπέζια η δράση είναι προφανώς μειωμένη και όλα στηρίζονται στον διάλογο. Και όντως οι περισσότεροι χαρακτήρες είναι ατακαδόρικοι, όπως έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε άλλωστε από το δίδυμο, όμως οι περισσότεροι εξ αυτών είναι εκνευριστικά γνώριμοι.
Από πολύ παλιά όταν ο Αλέξανδρος Ρήγας και ο Λευτέρης Παπαπέτρου είχαν συνεργαστεί στο εξαιρετικό «Ντόλτσε Βίτα» την παράσταση είχε κλέψει η Σάσα (Κατιάνα Μπαλανίκα). Και από τότε ο Αλέξανδρος Ρήγας δεν έχει σταματήσει να αναπαραγάγει αυτήν την ηρωίδα. Και παρότι μπορεί κανείς να πει πως πρόκειται απλώς για έναν τύπο γυναίκας, όταν ολόκληρος ο χαρακτήρας στηρίζεται πάνω σε αυτό το ένα χαρακτηριστικό και δεν υπάρχει τίποτε άλλο, τότε μιλάμε για μία απομίμηση που δεν έχει λόγο ύπαρξης. Αυτήν τη φορά η Σάσα είναι η Ευανθία και την υποδύεται η Λυδία Φωτοπούλου. Η ηθοποιός είναι εξαιρετική και σχεδόν κάθε ατάκα που βγαίνει από το στόμα της είναι πραγματικά αστεία, αλλά εξακολουθούμε να μιλάμε για ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Εξαιρετική είναι και η Ιωάννα Πηλιχού στον ρόλο μίας τηλεοπτικής παρουσιάστριας, έχοντας βέβαια την ιδιότητα της νύφης στο οικογενειακό τραπέζι, που, λόγω της αυστηρότητάς της, δεν έχει τη συμπάθεια κανενός, αλλά για τον ίδιο λόγο έχει την υπακοή του συζύγου της. Ο ρόλος της είναι καλογραμμένος και αστείος, παρότι σε πολλά σημεία αγγίζει τα όρια της υπερβολής, αλλά στην κωμωδία πολλά δικαιολογούνται.

Η σειρά προσπάθησε επίσης να περάσει μήνυμα για τη διαφορετικότητα, και ενώ αυτό είναι προς τιμήν της, έμοιαζε περισσότερο με διαφήμιση ή κατήχηση, αφού δεν γίνεται ένα ολόκληρο πεντάλεπτο του επεισοδίου να αφιερώνεται σε έναν μονόλογο για τα συνταγματικά δικαιώματα. Ας πούμε απλά πως δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να περάσεις ένα μήνυμα. Ένα από τα δυνατά χαρτιά του σίριαλ είναι η επανένωση του Κώστα Κόκλα με την Καίτη Κωνσταντίνου, ένα δίδυμο που όλοι γνωρίζουμε από τα «Εγκλήματα», και όσοι είδαμε τη σειρά οφείλουμε να παραδεχτούμε πως σε δύο διαφορετικούς ρόλους με διαφορετική σχέση και δυναμική, είναι το ίδιο εξαιρετικοί και διατηρούν την ίδια καταπληκτική χημεία. Η «Τούρτα της Μαμάς» είναι μία αλλιώτικη οικογενειακή κωμωδία, πιο καυστική από τις άλλες, που με λίγο καλύτερη παρουσίαση της ιστορίας της, όπως π.χ. το ότι συνέχεια μιλούν για το πώς με την τούρτα της μαμάς όλα ξεχνιούνται και για το πώς τα βρίσκουν στο τέλος της ημέρας ή την κατήχηση για τη διαφορετικότητα –μην το λες, απλά δείξ’ το–, θα είναι μακράν καλύτερη.

Η ΕΡΤ έκανε ένα πολύ μεγάλο βήμα και παρόλο που είναι η πρώτη φορά εδώ και χρόνια που επενδύει πραγματικά στη μυθοπλασία, το κάνει καλύτερα από άλλα κανάλια που έχουν και προϋπηρεσία. Αξίζει να αναφερθεί πως η ΕΡΤ είχε κάνει πριν λίγα χρόνια τη σειρά εποχής «Η ζωή εν τάφω» βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Στρατή Μυριβήλη, που αν και ήταν καλή δεν παρακολούθησε σχεδόν κανένας.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.