Γρηγορης Βαλτινος, ηθοποιος «Η αγαπη που μου δειχνει ο κοσμος ειναι το μεγαλυτερο περιουσιακο μου στοιχειο»

Με αφορμή την παράσταση του «Ήρθες και θα μείνεις» στην Κομοτηνή - «Εκείνο που συνηθίζω να λέω χαριτολογώντας για την παράσταση είναι ότι μας βγήκε πολύ αστεία» - «Η χημεία που έχουμε με τη Ζέτα είναι συγκλονιστική• ταιριάζει η αισθητική και το χιούμορ μας»

«Ήρθες και θα μείνεις» τιτλοφορείται η παράσταση που θα παρουσιάσουν στο θεατρόφιλο κοινό της Κομοτηνής την Παρασκευή ο κ. Γρηγόρης Βαλτινός, που υπογράφει και τη σκηνοθεσία του έργου, μαζί με την κ. Ζέτα Μακρυπούλια και τον Στάθη Νικολαΐδη.
 
Λίγα 24ωρα πριν ανέβει η αυλαία του Πολιτιστικού Κυττάρου Κομοτηνής ο κ. Γρηγόρης Βαλτινός συνομίλησε με την Τζένη Κατσαρή- Βαφειάδη μέσα από την συχνότητα του Ράδιο Παρατηρητής για το περιεχόμενο και τα νοήματα της παράστασης. Η συζήτηση όμως δεν άργησε να επεκταθεί και σε ευρύτερα θέματα όπως αυτά της ματιάς του καλλιτέχνη σχετικά με την ελληνική πραγματικότητα του σήμερα, τη θεατρική του πορεία και τις απόψεις του γύρω από την εκπαιδευτική δύναμη του θεάτρου.
 
Γρηγόρης Βαλτινός όμως, εφ’ όλης της ύλης… 

«Ο συνδυασμός του γέλιου με τη συγκίνηση στο έργο είναι “χρυσός”»

ΠτΘ: To «Ήρθες και θα μείνεις» είναι ένα έργο των Renee Taylor και Joseph Bologna, μια αμερικάνικη ιστορία που λένε ότι στηρίζεται στην πραγματική τους ζωή…
Γ.Β.:
Είναι έτσι ακριβώς. Αυτοί οι άνθρωποι γνωριστήκανε μια νύχτα, και από τότε κωλύσανε μεταξύ τους και είναι ακόμα μαζί. Είναι πια πολύ μεγάλοι και είναι αγαπημένοι, ακόμα. Ήταν πολύ επεισοδιακή η συνάντησή τους, το βλέπουμε και στη σκηνή. Μιλάμε για δύο ανθρώπους καθημερινούς, σύγχρονους, για ανθρώπους της διπλανής πόρτας, οι οποίοι έχουν πάρα πολύ χιούμορ, έχουν πολύ μεγάλη αίσθηση επικοινωνιακή, αλλά στην αρχή δεν τα πολυκαταφέρνουν μεταξύ τους. Το έργο είναι ένας συνδυασμός γέλιου με συγκίνηση. Είναι ο χρυσός συνδυασμός για μένα. Εκείνο που συνηθίζω να λέω χαριτολογώντας για την παράσταση, είναι ότι μας βγήκε πολύ αστεία.
 
Το γέλιο το έχουμε πολύ ανάγκη στις μέρες μας. Αλλά εγώ πιστεύω στο ουσιαστικό γέλιο. Αυτό που αφήνει πράγματα πίσω. Αυτό που σατιρίζει καταστάσεις και μας αναγκάζει να σκεφτούμε και να συζητήσουμε.
 
Αυτό έχει αυτή η παράσταση. Περιμέναμε ότι ο κόσμος θα γελάει κάθε πέντε λεπτά. Τελικά άρχισε να γελάει σε κάθε φράση και κατέληξε να γελάει σε κάθε λέξη. Βάζω ένα στοίχημα με τους θεατές, επειδή δεν ξέρουν τι θα δουν ότι όποιος δε γελάσει σε κάθε λέξη, μπορεί να πάρει τα χρήματά του πίσω. 

«Καμιά φορά και το χάχανο το πληρώνουμε πολύ ακριβά»

ΠτΘ: κ. Βαλτινέ είστε ένας άνθρωπος που έχει «γράψει» με την εργατικότητά του στο χώρο του θεάτρου κι αυτό είναι αντικειμενικό πλέον. Επιλέξατε το συγκεκριμένο έργο για να γελάσει το χειλάκι μας;
Γ.Β.:
Ποτέ δεν επιλέγω κάτι μόνο για να περάσουμε δύο ώρες γελώντας. Θέλω να μένει πάντα κάτι πίσω. Αυτός είναι ο στόχος και ο σκοπός του θεάτρου. Να δίνει τροφή στη σκέψη, στη συζήτηση, στον κοινωνικό προβληματισμό. Το έργο αυτό δεν έχει μόνο γέλιο. Δεν έχει μόνο χάχανο. Καμιά φορά και το χάχανο το πληρώνουμε πολύ ακριβά. Όπως τώρα πληρώνουμε το χάχανο των τελευταίων δεκαετιών. Το πληρώνουμε κυριολεκτικά και μεταφορικά. 

«Η ομορφιά καμιά φορά μπορεί να σημαίνει και κατάρα»

ΠτΘ: Στην παράσταση συμπρωταγωνιστείτε με την κ. Ζέτα Μακρυπούλια. Τελικά είστε πάντοτε μια αγκαλιά και για τους νεότερους συναδέλφους σας;
Γ.Β.:
Σαφώς. Ο στόχος είναι να βρεθούν ταλαντούχοι άνθρωποι από οποιαδήποτε γενιά και να «ανακατωθούν» μεταξύ τους. Η χημεία είναι συγκλονιστική που έχουμε με τη Ζέτα. Ταιριάζει η αισθητική και το χιούμορ μας.
 
ΠτΘ: Άρα η ομορφιά δεν είναι αποτρεπτική, δεν σημαίνει έλλειψη ταλέντου…
Γ.Β.:
Όχι. Καμιά φορά μπορεί να σημαίνει και κατάρα. Ο όμορφος είναι πιθανό να δέχεται πολλές πετριές επάνω του. Υπάρχει ο φθόνος, υπάρχει η αμφισβήτηση ότι μπήκε σ’ αυτό το χώρο γιατί είναι όμορφος και όχι επειδή είναι ταλαντούχος. Όταν όμως μπορεί να τα συνδυάσει και τα δύο, το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό. Το βλέπουμε και στον αμερικάνικο κινηματογράφο και το θέατρο, όπου έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε εκατομμύρια ηθοποιούς. Κι όταν επιλέξουν τον αισθητικά ωραίο, και ταλαντούχο, βλέπετε πόσο ανεβαίνει ο πήχης. 

«Πιστεύω πάρα πολύ στη θεατρική εκπαίδευση του κοινού, στο ότι το θέατρο αφήνει πράγματα πίσω»


ΠτΘ: Έχουμε τη δυνατότητα να σας απολαμβάνουμε και στην περιφέρεια. Είναι επιλογή σας;
Γ.Β.:
Αυτός ήταν ο στόχος μου πάντα. Δε θέλω να υποτιμήσω καθόλου την περιφέρεια. Δεν σημαίνει ότι επειδή πάμε σε μια πόλη που δεν είναι του κέντρου του θεάτρου πάμε με κάτι υποδεέστερο. Πάντα οι παραστάσεις στις οποίες συμμετέχω περιοδεύουν ακριβώς όπως είναι στην Αθήνα κι αυτό διότι πιστεύω πάρα πολύ στη θεατρική εκπαίδευση του κοινού. Πιστεύω ότι το θέατρο αφήνει πράγματα πίσω. Καρφώνεσαι μέσα στο αίμα του άλλου και μπορεί να σε κουβαλάει σε όλη του τη ζωή. Με δέκα φράσεις μπορούμε να ζήσουμε πολύ ευτυχισμένοι. Κι αν η κάθε παράσταση σου αφήνει και μια φράση, γιατί το θέατρο είναι και σχολείο, καταλαβαίνετε πόσο υπεύθυνη δουλειά είναι αυτή, και πόσο προσεκτικός πρέπει να είσαι, όταν προτείνεις ένα έργο στον κόσμο.
 
Αυτή την ευθύνη είχα πάντα και δεν μου βγήκε καθόλου σε κακό. Έχω μια τρομερή σχέση με όλη την Ελλάδα, με όλο τον κόσμο, είναι συγκινητική η αγάπη που μου δείχνουν και είναι και το μεγαλύτερο περιουσιακό μου στοιχείο, γιατί το θέατρο είναι μια φτωχή τέχνη.

«Το λάθος που κάνουνε οι Έλληνες είναι ότι πάντα περιμένουμε κάτι άλλο να μας σώσει»

ΠτΘ: Βλέπουμε ότι με αφορμή το προσφυγικό πολλοί αναφέρονται ακόμα στο «Βιολιστή στη στέγη» που ερμηνεύσατε. Τελικά η τέχνη είναι η μικρή μας παρηγορία;
Γ.Β.:
Η τέχνη δίνει μια παρηγοριά, χαϊδεύει τις ψυχές μας, δίνει γνώση, δίνει εμπειρία εκ του ασφαλούς, μέσα στο χώρο του θεάτρου, ο οποίος είναι ένας χώρος ασφαλής, ασχολείται με την ψυχή και το πνεύμα, και που μας προετοιμάζει να αντιμετωπίσουμε το θηρίο. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί ακόμη και να μας αλλάξει τη ζωή. Χρειάζεται όμως να κάνουμε και κάτι άλλο.
 
Ξέρετε, το λάθος που κάνουνε οι Έλληνες είναι ότι πάντα περιμένουμε κάτι άλλο να μας σώσει είτε αυτό είναι θέατρο είτε πολιτικός. Οι άνθρωποι πρέπει να σωθούν μόνοι τους. Με τη σκέψη, με κριτική ικανότητα, με το διάβασμα, με προσοχή, με χιούμορ, με αισθητική. Πράγματα δηλαδή που απαιτούν κόπο, πράγματα που απαιτούν συγκέντρωση, εντιμότητα, πειθαρχία, εργατοώρες. Όταν περιμένουν να έρθει να μας σώσει πάντα κάποιος άλλος, είτε αυτό είναι πολιτικός είτε τέχνη είτε ξένος, τότε παθαίνουμε αυτά που πάθαμε.
 
Μπήκαμε στην ΕΟΚ και νομίζαμε ότι θα τους κοροϊδεύουμε και θα τους τρώμε τα λεφτά. Βλέπουμε όμως ότι η ΕΟΚ μπήκε στην Ελλάδα με πολύ πονηρούς σκοπούς τους οποίους, μέχρι πρότινος, δεν τους καταλάβαμε. Το έγραψε άλλωστε καλύτερα από όλους ο Καβάφης. «A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω. Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω». 

«Δίνεται μια ψευδαίσθηση αγώνα, αλλά νομίζω ότι είναι ένας αγώνας βλακείας και τίποτα άλλο»

ΠτΘ: Βλέπετε φως στη χώρα;
Γ.Β.:
Την έχουμε πατήσει. Έπρεπε να ήμασταν προσεκτικοί δεκαετίες πριν. Το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ είναι αποτέλεσμα ΠΑΣΟΚ και δεξιάς. Ας ήμασταν πιο προσεκτικοί να μην ανέβαινε ο ΣΥΡΙΖΑ, να μην τα κάνει μπάχαλο. Όλα τα όχι έγιναν ναι, βάλαμε την ουρά στα σκέλια. Δίνεται μια ψευδαίσθηση αγώνα, αλλά νομίζω ότι είναι ένας αγώνας βλακείας και τίποτα άλλο. Είναι έλλειψη πολιτικής γνώσης, έλλειψη πραγματικότητας. Δεν μπορεί ο πρωθυπουργός να αντιμετωπίσει ένα θηρίο που έχει τα όπλα του 2016 με τον τσαμπουκά του Έλληνα, ή του παλαιοκομμουνιστή και να εκβιάζει την Ευρώπη, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Στο τέλος, όπως αποδείχθηκε, έσκυψε το κεφάλι και ο λογαριασμός ανέβηκε. 

«Η δεξιά πάσχισε δεκαετίες, σχεδόν αιώνα, για να την πούμε επάρατο και η αριστερά έγινε επάρατος μέσα σε ένα χρόνο»

Εμείς οι καλλιτέχνες πάντα ήμασταν προοδευτικοί, πάντα ψηφίζαμε αριστερά, κι όταν συνειδητοποιείς ότι αυτή είναι η αριστερά που ψήφιζες, νοιώθεις τεράστια απογοήτευση. Μεγάλη προδοσία. Η δεξιά πάσχισε δεκαετίες, σχεδόν αιώνα, για να την πούμε επάρατο και η αριστερά έγινε επάρατος μέσα σε ένα χρόνο.
 

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.