Γραμματα στην Ασπα – 14

Χρόνια πολλά!

/Σήμερα γιορτάζει η παραλήπτρια των γραμμάτων. Κλείνει τα 31 της χρόνια. Οπότε κάνω κάτι πρωτόγνωρο: Δημοσιεύω, για πρώτη φορά, κάποια από τα ποιήματα που έχω γράψει στα ελληνικά, ποιήματα που έχω γράψει γι’ αυτήν. Χρόνια της πολλά, λοιπόν…/ 

Εννέα χρόνια μετά

Κλείνει τα τριάντα της σήμερα η Άσπα.
Σε ποια πόλη να βρίσκεται, άραγε;
Έχει κάνει παιδιά;
Είναι τόσο όμορφη ακόμα;
Οκτώ χρόνια έχω να την δω,
Έξι χρόνια να μιλήσω μαζί της.
 
Έχουν περάσει τόσα χρόνια,
Τόσες γυναίκες,
Τόσα κορμιά.
Αλλά κάθε φορά που βλέπω
Μια ψηλή γυναίκα με σγουρά μαλλιά
Αρχίζει η καρδιά μου να χτυπά πιο δυνατά.
 
Σηκώνω το ποτήρι μου ψιλά
Και ψιθυρίζω τους στίχους
Που της είχα γράψει πριν εννέα χρόνια:
«Άσπα, εσύ είσαι ένα μυστήριο μέσα μου,
Και εγώ σ’ αγαπώ υπερβολικά».
Και γιορτάζω και εγώ μαζί της
Σαν να είμαστε μαζί
Σαν να μην συνέβη τίποτα
Σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα.
 
Κομοτηνή, 27-02-2015 

Τρένο

Τι συμβολίζει ένα τρένο;
Ένα ταξίδι;
Τη ξενιτιά;
Τα όνειρα που έκανα
βάζοντας το κεφάλι μου στο παράθυρό του
όταν είχα πάρει τ’ απολυτήριο απ’ το στρατό
και γυρνούσα στον τόπο μου ξανά;
 
Τι συμβολίζει ένα τρένο;
Και γιατί εγώ πονάω όταν βλέπω
να περνούν τα τρένα;
 
Τι συμβολίζει ένα τρένο;
Μετανάστες, εργάτες και
φτωχά λαϊκά στρώματα;
 
Τι συμβολίζει ένα τρένο;
Ένα μέσο που πήρε και έφυγε
τα νεανικά μου τα χρόνια
μαζί με την Άσπα; 

Προετοιμασία

Είμαι παιδί.
Ταΐζω περιστέρια στο σπίτι της γιαγιάς μου,
Δίνω γάλα στο σκύλο μου,
Επάνω μου κυματίζει ένας ατελείωτος ουρανός.
 
Τα μαλλιά μου βρεγμένα,
Μου λείπει η μάνα μου,
Λείπουν τα χέρια της που μαζεύουν καπνά.
Δεν δείχνω σε κανέναν τη νοσταλγία μου,
Καθώς περιμένω ανυπόμονα
Το κουδούνι να χτυπήσει.
 
Μαθαίνω τη νοσταλγία με λίγα λόγια,
Προετοιμάζω τον εαυτό μου στη νοσταλγία.
Για να μην πονάω και τόσο μετά από χρόνια
Που σε μια μακρινή πόλη
Θα νοσταλγώ την Άσπα. 

Το τείχος του Βερολίνου

Δημοκρατικός συγκεντρωτισμός.
Στάλιν.
Κόμμα. (Το Κ με κεφαλαία.)
«Είναι μεγάλο πράγμα να λες
ότι είσαι κομμουνιστής».
«Ο Τρότσκι ήταν προδότης».
«Μακριά απ’ τα ναρκωτικά».
Λυκοσυμμαχία.
Δεν ακούμε Τζιμάκο. Μόνο αντάρτικα.
Ούζο-λεμόνι στα ρακάδικα.
Και μετά το τέταρτο ποτήρι, σούρα:
«Εγώ τραγούδαγα τα βράδια στα σκυλάδικα».
«Ζήτω το ΚΚ Τουρκίας».
Κυριακή εξόρμηση με «Ριζοσπάστη».
Οπορτουνιστές και ρεβιζιονιστές.
 
Μέσα σ’ όλη αυτή τη «μπόχα»
προσπαθούσα να σου εξηγώ πως τα μάτια σου
είναι τα πιο όμορφα μάτια
που έχω δει στον κόσμο.
Μάταια.
 
Με φίλησες και έφυγες.
Και γκρεμίστηκαν όλα μου τα όνειρα –
σαν το τείχος του Βερολίνου.
Και έμεινα από κάτω.
Και αργοπεθαίνω κάθε μέρα
εδώ και έξι χρόνια.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.