Γιατι αραγε επιστρεφει το “Good Girls”;

Να αναμένουμε την εξύψωση ή την οριστική κατρακύλα;

Η σειρά του NBC με πρωταγωνίστρια την Christina Hendricks –έξι φορές υποψήφια για Emmy για το “Mad Men”– επέστρεψε για την τέταρτη σεζόν του και πολλοί αναρωτιόμαστε το γιατί.

Η σειρά που μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε τι μπορεί να συμβεί αν η Hendricks του “Mad Men”, η Retta του “Parks and Recreation” και η Mae Whitman του “Parenthood” ενώσουν τις δυνάμεις τους: Θαυμάσιες στιγμές αληθινής κωμωδίας. Σε μία σειρά με επίκεντρο τρεις φίλες, καθημερινές γυναίκες, αρκετά διαφορετικές, αλλά με κοινά προβλήματα. Η Beth (Christina Hendricks) είναι μία νοικοκυρά με μία μεγάλη οικογένεια, σε έναν ανιαρό γάμο, με έναν άπιστο σύζυγο και πολλά πολλά χρέη. Η Ruby (Retta) ζει σε έναν ευτυχισμένο γάμο, η κόρη της ωστόσο έχει προβλήματα με το νεφρό της και χρειάζεται θεραπείες που αδυνατούν να πληρώσουν. Η Annie (Mae Whitman) είναι μία χωρισμένη μητέρα που μεγαλώνει μόνη της την κόρη της και έχει επίσης πολλά οικονομικά προβλήματα.

Οι τρεις φίλες, στην πιο απελπισμένη φάση της ζωής τους, αποφασίζουν να συνεργαστούν για να ληστέψουν ένα σούπερ μάρκετ και από εκεί ξεκινάν όλα, αφού σύντομα έρχονται αντιμέτωπες με τον υπόκοσμο και με τη μαφία, κλείνουν συμφωνίες και ξεπλένουν χρήματα βάζοντας στο παιχνίδι διάφορες άλλες γυναίκες, που δεν γνωρίζουν ωστόσο ακριβώς τι είναι αυτό στο οποίο συμμετέχουν. Με κύρια ηρωίδα την Beth, αλλά ως ομάδα με τη Ruby και την Annie, το “Good Girls” μας διηγείται μία ιστορία ανθρώπων της διπλανής πόρτας που ξεπερνούν νοητά όρια και οδηγούνται σε ακραίες καταστάσεις με κίνητρο το χρήμα, όχι ως ένα έργο πλεονεξίας ή συμφέροντος, αλλά σαν μία κίνηση απελπισίας, ένα όχημα επιβίωσης, πράγμα που θέτει ερωτήματα στον θεατή και του πετάει το μπαλάκι.

Το “Good Girls” με την πρεμιέρα του έλαβε μία θετική κριτική υποδοχή. Αυτό ωστόσο ποτέ δεν άνοιξε την πόρτα για τα μεγάλα βραβεία, αφού προβάλλεται από network και όχι από κάποια συνδρομητική υπηρεσία όπως το Netflix ή το HBO που κυριαρχούν. Σειρές που προέρχονται αποκλειστικά από τέτοια κανάλια άλλωστε πολύ σπάνια τα τελευταία χρόνια είναι υποψήφια, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως το “The Good Place”, που αν ήταν για παράδειγμα στο HBO θα είχε σαρώσει. Από πολλούς έχει σχολιαστεί ως ένα «πιο γυναικείο “Breaking Bad”», αυτό όμως δεν είναι ακριβώς αληθές, αφού πέρα του ότι η σειρά –παρά όλα τα θετικά της στοιχεία– δεν περιέχει ούτε την ευφυΐα, ούτε την τόλμη, ούτε φυσικά την πρωτοπορία του, δεν προσπαθεί ωστόσο και να το κάνει, αφού ακολουθεί ένα αρκετά διαφορετικό στυλ.

Μία μίξη του “Breaking Bad” με λίγο “Desperate Housewives” ίσως ήταν πιο ακριβής περιγραφή. Εάν έπρεπε ωστόσο να την ταυτίσουμε με μία άλλη σειρά, αυτή θα ήταν το “Dead to Me”, που και ο τόνος και το στυλ του και το σενάριό του έχουν πολλά κοινά σημεία. Δεν ενδιαφέρεται τόσο να αλλάξει την τηλεόραση ή να πει κάτι το βαθυστόχαστο, όσο να πει μία ενδιαφέρουσα, διασκεδαστική, δραματική, αλλά χιουμοριστική, μα πάνω από όλα ειλικρινή ιστορία, που θα σε βάλει και σε πολλές σκέψεις και θα σε κάνει να αναρωτηθείς πολλά πράγματα, αλλά μέχρι εκεί. Και δεν χρειαζόταν να είναι και τίποτε παραπάνω, ήδη είναι υπέρ αρκετά όλα αυτά για να δικαιολογηθούν πλήρως όλες οι ώρες που ξοδεύεις για να το παρακολουθήσεις.

Σε όλη την πρώτη σεζόν λοιπόν ακολουθούσαμε μία διήγηση χωρίς να ξέρουμε ακριβώς που μας πήγαινε, με πολλές πολλές υπο-πλοκές πέραν της κύριας πλοκής. Η φιλία των τριών γυναικών, οι παράνομες δραστηριότητες, ο γάμος της Beth, η ασθένεια της κόρης της Ruby και τα μυστικά που κρατούσε από τον σύζυγό της, η πάλη της Annie ως ανύπαντρη μητέρα. Και ας μην κρυβόμαστε, η πιο γοητευτική όλων ήταν η σκοτεινή πλευρά της Beth που βλέπαμε να βγαίνει στην επιφάνεια βήμα βήμα, όσο ανέπτυσσε και μία απρόβλεπτα ιδιόρρυθμη σχέση με τον Rio (τον άνθρωπο για τον οποίο ξέπλεναν χρήμα).

Όλες αυτές οι υποπλοκές εξελίσσονταν και σχεδόν κλιμακώθηκαν θα μπορούσε να πει κανείς με το φινάλε της δεύτερης σεζόν, που με ορισμένες αλλαγές θα μπορούσε να είναι άνετα το φινάλε της σειράς ολόκληρης. Όμως δεν ήταν, και όσο και αν αυτό μας χάρισε πολλές πολλές στιγμές επιπλέον μαύρης κωμωδίας και ευκαιρίες να δούμε αυτή την αξιολάτρευτη χημεία των τριών γυναικών, ένα αίσθημα κούρασης ήταν εμφανές. Αρκετά εμφανές για να σου χαλάσει την εικόνα που είχες για τις προηγούμενες. Ο χαρακτήρας του Rio είχε κάνει τον κύκλο του, αλλά –SPOILER ALERT– παρά τη στιγμιαία παραπλάνηση πως είχε πεθάνει, ήταν εκεί, όντας όχι απλά δημοφιλής στο κοινό, αλλά και κακά τα ψέματα ο μόνος αληθινά καλογραμμένος villain που μας είχε συστήσει η σειρά. Παραείναι τολμηρή η απόφαση να σκοτώσεις έναν τέτοιο χαρακτήρα, ειδικά για το “Good Girls”, που, παρά την τόλμη που έχει στον λόγο και τις ιστορίες του, δεν έχει τη σιγουριά και το θάρρος να κάνει μία τόσο ριζική αλλαγή στο δυναμικό των χαρακτήρων του και το πλαίσιο στο οποίο βρίσκονται. Έτσι λοιπόν είχαμε μία τρίτη σεζόν που δεν χρειαζόμασταν και που φυσικά συνέχιζε να μας κάνει να γελάμε και ξέραμε πως υπάρχει κάτι βαθύτερο από αυτό που βλέπουμε, όχι όμως αρκετά για να μην σκεφτούμε αυτό το «ναι, αλλά γιατί;». Αναμένουμε λοιπόν τη συνέχεια επί της οθόνης για να δούμε εάν μιλάμε για ένα στραβοπάτημα πριν τη συνέχιση της σταθερής πορείας ή ακόμη και της εξύψωσης, ή για οριστική κατρακύλα.

—Οι τρεις πρώτες σεζόν του “Good Girls” είναι επίσης διαθέσιμες μέσω του Netflix.

*Ο Κaza G. είναι μαθητής Γυμνασίου και τηλεοπτικός «περιπατητής»

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.