Ενας νεος αλεξανδρουπολιτης ποιητης

Φίλος αλεξανδρουπολίτης, αναγνώστης του «Παρατηρητή της Θράκης», συνταξιούχος που ασχολείται πλέον καθημερινά με ποίηση, μας απέστειλε επειδή έχει δει ανάλογες δημοσιεύσεις δύο από τα ποιήματά του. Σήμερα δημοσιεύουμε με χαρά και τον «Γολγοθά του» που νομίζουμε ότι εκφράζει και πολλούς αλλά και ένα δυνατό σε παλμό και φλόγα ερωτικό του… 

Ο Γολγοθάς μας

 Είναι οι αξημέρωτες νύχτες,
είναι οι ατέλειωτες πίκρες,
είναι οι μεγάλες ανηφοριές,
είναι το άγχος που συχνά μας συντροφεύει.
Είναι το σαράκι που τρώει τα σωθικά,
είναι το τσουνάμι που μας παρασέρνει,
είναι η χαμένη ελπίδα μες τα συντρίμμια της ζωής,
είναι τα εμπόδια που ορθώνονται μπροστά.
Είναι τα μαύρα δίσεκτα χρόνια της νιότης,
είναι ο αβάσταχτος πόνος του ξεριζωμού,
είναι οι νύχτες χωρίς φεγγάρι και αστέρια,
είναι το σκοτάδι της καρδιάς.
Είναι ο πόθος που σταματά βίαια,
είναι ο πόνος του αποχωρισμού,
είναι το συναίσθημα που μας δικαιώνει,
είναι ο σκληρός τρόπος ζωής που μας δυναμώνει.
Είναι η δυσεύρετη χαρά,
είναι η χαμένη αγάπη μεταξύ των ανθρώπων,
είναι το υπέρβαρο φορτίο που ανεχόμαστε,
είναι ο αγώνας της επιβίωσης.
Είναι ο άκρατος συναγωνισμός για τα ασήμαντα,
είναι η επίδειξη στον κοινωνικό περίγυρο,
είναι η ζήλια και ο φθόνος που υπάρχει για τον συνάνθρωπο,
είναι ο εφιάλτης της ψυχής.
είναι εχθρός ο ίδιος ο εαυτός μας.
Είναι ο Γολγοθάς μου,
είναι ο Γολγοθάς σου,
είναι ο Γολγοθάς μας,
είναι, όλη μας η ζωή ένας πραγματικός Γολγοθάς.
Είναι ωραία η ζωή!
Κι ας ομοιάζει με τον Γολγοθά.

 
 Γ.Χ.Τ. 

Μ’ αναστατώνεις

Μ’ αναστατώνεις,
Στην κόλαση με σπρώχνεις
Στα σύννεφα στον ουρανό πετώ,
Για χάρη σου ακροβατώ.
 
Μ’ αναστατώνεις,
Με τη φλογερή ματιά σου,
Με τα κάλλη σου, τα χάδια σου,
Και την χρυσή καρδιά σου.
 
Μ’ αναστατώνεις,
Σαν το κερί με λιώνεις,
Με ξεσηκώνεις, με ζαλίζεις,
Στα μάτια σαν με κοιτάζεις.
 
Μ’ αναστατώνεις,
Με συγκλονίζεις, μ’ ανεβάζεις
Απ’ τα χείλη σου μέλι στάζεις.
 
Μ’ αναστατώνεις,
Με μαγεύεις, με υπνωτίζεις,
Γλυκά με νανουρίζεις,
Στο μυαλό μου,
Μέρα νύχτα στριφογυρίζεις.
 
Μ’ αναστατώνεις,
Με σαγηνεύεις, μ’ ανασταίνεις,
Μ’ απογειώνεις, σ’ άγνωστο
Πλανήτη με προσγειώνεις.
 
Μ’ αναστατώνεις,
Με εμψυχώνεις, με δυναμώνεις,
Με την αγάπη σου την αγνή,
Για πάντα με λυτρώνεις.
 
Μ’ αναστατώνεις,
Σαν το τσουνάμι με παρασέρνεις,
Τις παλιές μου αναμνήσεις,
Απ’ το μυαλό μου ξεριζώνεις.

 
 Γ.Χ.Τ.
 
Καλή του συνέχεια… Ν.Β. 

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.