Ελενα Δεσυλλα: «Το βιβλιο του Ι. Ιωακειμιδη ειναι εντονο, γεματο συναισθηματα, αληθειες και ευθυνες»

Όταν βγήκα από την παράσταση των παιδιών, ήμουν τρομερά συγκινημένη. Σίγουρα με είχε συνεπάρει αυτό που είδα, είχα αισθανθεί πολύ περήφανη και για τον Ιωακείμ και για την Ελένη μου και γενικά για το αποτέλεσμα της παράστασης που είδα.[1]

Όταν όμως βγήκε ο Ιωακείμ έξω και πήγα να τον συγχαρώ, κατάλαβα ότι τελικά αυτό που με είχε συγκινήσει περισσότερο από όλα ήταν η σκέψη ότι αυτό το έργο γράφτηκε από ένα παιδί δεκαεπτά χρονών.

Φαντάστηκα ένα δεκαεπτάχρονο αγόρι να νιώθει τόσο έντονη την ανάγκη για έκφραση, για απελευθέρωση, για επικοινωνία και αυτό με πλημμύρισε με ελπίδα.

Νιώθω πως ζούμε σε μια εποχή που προσπαθεί συνεχώς να μας απομακρύνει, να μας απομονώσει, να μας βάλει σε μια περίεργη σίγαση. Η τόσο δυνατή φωνή έκφρασης του Ιωακείμ όμως, αυτή η αναπάντεχη συνάντηση των δύο αυτών παιδιών στην παράσταση, τα οποία κουβαλούν τα τραύματά τους, την ιστορία τους, την ανάγκη τους για συσπείρωση, με έκανε να νιώσω ότι υπάρχει ακόμα φωνή και ανάγκη για αντίδραση.

Μέσα στα ημερολόγια των εφήβων μπορείς να βρεις τις μεγαλύτερες αλήθειες, τα εντονότερα συναισθήματα και να συνειδητοποιήσεις πόσες ευθύνες έχει η κοινωνία και ο τρόπος που μεγαλώνουν οι έφηβοι και πως καμιά φορά τα τραύματα αυτής της ηλικίας μένουν ανεξίτηλα

Όταν πήρα στα χέρια μου το βιβλίο, αισθάνθηκα ότι έχω στα χέρια μου τη ζωή των δύο ηρώων της παράστασης πριν, το «βιογραφικό» τους, όπως λέμε στο θέατρο, και αυτό με ενθουσίασε.

Το βιβλίο είναι έντονο, γεμάτο συναισθήματα, αλήθειες και ευθύνες. Ως έφηβη έγραφα και εγώ ημερολόγια και το βιβλίο με ταξίδεψε και με οδήγησε και στις δικές μου αναμνήσεις.

Μέσα στα ημερολόγια των εφήβων μπορείς να βρεις τις μεγαλύτερες αλήθειες, τα εντονότερα συναισθήματα και να συνειδητοποιήσεις πόσες ευθύνες έχει η κοινωνία και ο τρόπος που μεγαλώνουν οι έφηβοι και πως καμιά φορά τα τραύματα αυτής της ηλικίας μένουν ανεξίτηλα.

Αισθάνθηκα ευθύνη για τα παιδιά του σήμερα και για το παιδί που ήμουν εγώ κάποτε.

Ευχαριστώ πολύ τον Ιωακείμ που με συμπεριέλαβε σε όλο αυτό το «ταξίδι» του. Είμαι τόσο περήφανη για αυτόν, τον αγαπώ πολύ, τον θαυμάζω πολύ και, όπως συχνά του λέω, τον θεωρώ ένα μοναδικό πλάσμα.

*Η Έλενα Δεσύλλα είναι ηθοποιός και παιδαγωγός. Το κείμενο είναι η ομιλία της στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου του Ιωακείμ Ιωακειμίδη, «Μία Ζωή – Το ημερολόγιο δύο παιδιών» (εκδ. Παρατηρητής της Θράκης, Κομοτηνή 2022), την Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2022, που διοργανώθηκε από τις εκδόσεις Παρατηρητής της Θράκης και το βιβλιοπωλείο Free Thinking Zone, στον χώρο του βιβλιοπωλείου στην Αθήνα. Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο είναι του Κωνσταντίνου Κολάτσου.

Μπορείτε να βρείτε το ρεπορτάζ της παρουσίασης εδώ.

[1] Στην εισήγησή της η κ. Δεσύλλα αναφέρεται στην παράσταση που παρουσιάζει ο Ιωακείμ Ιωακειμίδης και η Ελένη Αβραμιώτη «Μία Ζωή – Η μαρτυρία δύο παιδιών», σε σκηνοθεσία του ίδιου, στο Studio Κυψέλης. Περισσότερα, μπορείτε να δείτε και εδώ

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.