Εικοσι μερες πολιτισμου της Θρακης την Ευρωπη για τον Χρηστο Χατζοπουλο

Ταξίδι στα Ελληνόφωνα χωριά της Καλαβρίας στην Ιταλία

Πλουσιότερος σε εμπειρίες, βιώματα αλλά και ιδέες επέστρεψε ο μουσικός Χρήστος Χατζόπουλος από τις 20 μέρες που πέρασε σε Γερμανία και Ιταλία, γνωρίζοντας πολιτισμούς και μουσικές παραδόσεις χωρών από όλο τον κόσμο στην πρώτη, και αναβαπτιζόμενος στα ακούσματα των Ελληνόφωνων χωριών της Καλαβρίας στην κάτω Ιταλία.

Ο Ορφέας στη Γερμανία

Το 20ήμερο ταξίδι του ξεκίνησε σε μια σειρά από εκδηλώσεις στο Μύνστερ της Γερμανίας, όπου βρέθηκε με την κόρη μου Σοφία Χατζοπούλου στο Κανονάκι και  την συμφοιτήτριά της στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου Χριστίνα  Κρανιώτη στο βιολί.

Εκεί ξεκίνησαν την παρουσία τους με το έργο «Ο Ορφέας και η Ευρυδίκη στον σύγχρονο κόσμο μας», που περιλαμβάνει τους ορφικούς ύμνους και τον μύθο που προσαρμόζεται στο σήμερα. Έγιναν δυο εκδηλώσεις, μία σε χώρο εκδηλώσεων του Δημαρχείου του Μύνστερ, και μία σε αίθουσα εκδηλώσεων τοπικού Γυμνασίου, οι οποίες συνδύασαν τον λόγο,  τη μουσική και στο τέλος τον χορό, στον οποίο συμμετείχαν όλοι. «Όπως μπαίνει η Ευρυδίκη  από τον σύγχρονο κόσμο μέσα σε ένα κόσμο πνευματικό,  έτσι ακριβώς και  ο κόσμος έβλεπε αυτή τη δύναμη της μουσικής του Ορφέα να  έρχεται από τη Θράκη,  από την Ελλάδα και να ενώνει όλους αυτούς ψυχικά, πνευματικά και πάνω απ’ όλα μουσικά» ανέφερε. Η συνεργασία με μουσικούς από την περιοχή ήταν εκτεταμένη, και έφτασε μέχρι και σε μια εκδήλωση σε καθολική εκκλησία, όπου συνδύασαν την ευρωπαϊκή με την βυζαντινή παράδοση.

Άλλωστε ο κ. Χατζόπουλος με το έργο του προσπαθεί να δείξει τελευταία τι συνδέει με τη μουσική λαούς και ανθρώπους, και μετά από αυτά τα ταξίδια του είδε πως μας συνδέουν ρυθμοί, όργανα, μουσικές. Ως παράδειγμα έφερε ότι σε ένα διεθνές Φεστιβάλ στο οποίο βρέθηκαν, όπου συμμετείχαν μουσικοί και χορευτικά συγκροτήματα και με παρουσιάσεις γεύσεων και εδεσμάτων κάθε χώρας  από την Σρι Λάνκα, το Αφγανιστάν, την Ουκρανία και αλλού, ανακάλυψε πως υπάρχει ένας συγκεκριμένος ρυθμός που λίγο παραλλαγμένος τον έχουν όλοι οι λαοί.  Βασιζόμενοι σε αυτόν, μπορούν να χορεύουν όλοι μαζί και να τραγουδούν, και από αυτή την απλή αφετηρία να αρχίσουν να συνεννοούνται για να βλέπουν τι τους ενώνει και όχι μόνο τι τους χωρίζει. «Εμείς έχουμε τη δύναμη να το κάνουμε  αυτό ως μουσικοί, καλλιτέχνες και άνθρωποι» τόνισε. Αυτό φάνηκε και από την επαφή του με τον Christian  Ronig, ένα μουσικό από το Μύνστερ που μένει στην  Ελλάδα και γράφει ρεμπέτικα στα γερμανικά και τα αγγλικά.

Στα Ελληνικά χωριά της Καλαβρίας

Ο επόμενος σταθμό στο ταξίδι του όμως επιφύλασσε μεγάλες εκπλήξεις και συγκινήσεις, μιας και βρέθηκε στα Ελληνόφωνα χωριά της Καλαβρίας της Κάτω Ιταλίας, μια παρουσία σαν παραμύθι βγαλμένο από άλλη εποχή με χωριά και ανθρώπους που δεν είναι απλά Ελληνόφωνοι αλλά Ελληνόψυχοι.  «Όπου και να πας  σε ένα  μέρος που δεν το ξέρεις, είναι πάρα πολύ ωραίο,  γνωρίζεις  ανθρώπους, γνωρίζεις εμπειρίες,  αλλά εκεί γνωρίζεις ελληνισμό που δεν φαντάζεσαι» σημείωσε, με δρόμους, πλατείες χωριά με ελληνικά ονόματα και ανθρώπους που προσπαθούν να κρατήσουν την γλώσσα τους, τα γκρεκάνικα.

Η όλη  εμπειρία του γέννησε το ερώτημα πώς αυτοί οι άνθρωποι  χωρίς να  έχουν ουσιαστικά επαφές με την Ελλάδα, μπορούνε και αισθάνονται Έλληνες, με την ωραιότερη απάντηση που έλαβε να είναι πως αυτοί ξέρουν την ιστορία τους, μιας και βρίσκονται εκεί από τον 7ο  αιώνα π.Χ.. Τα κοινά τους όμως δεν σταματούν στη γλώσσα, μιας και ανακάλυψε πως η θρακική λύρα είναι, με μικρές διαφορές, η λύρα της Καλαβρίας και ο Ζωναράδικος που χορεύουμε εδώ, έχει πάρα πολύ μεγάλη σχέση  με την Ταραντέλα.

Έτσι, σε ένα  χωριό  στον Καλιστιανό, βρήκε μια επιγραφή στα γκρεκάνικα στην πλατεία, την οποία μελοποίησε, εμπνευσμένος από την όλη  αυτή διάθεση και λίγο  από τις μελωδίες που είχε σαν άκουσμα, αλλά και σαν δική του κατάθεση προς αυτούς σαν ένδειξη φιλίας.

Στη συνέχεια επισκέφτηκαν ένα σχολείο  στην περιοχή όπου τα επίθετα των περισσότερων παιδιών έχουν ελληνικές καταλήξεις και το δίδαξε στα παιδιά, ενώ τους έπαιξε μουσική  από τη Θράκη, έπαιξαν με κοινά όργανα και χόρεψαν, φτάνοντας μέχρι και τα χελιδονίσματα, που θέλουν να προσαρμόσουν στα γκρεκάνικα και να τα πραγματοποιήσουν την άνοιξη.

Απαραίτητη η ενίσχυση των επαφών

Όλη αυτή η επαφή με νέους ανθρώπους και άλλους πολιτισμούς,  αυξάνει και τις ιδέες για ακόμα περισσότερες συνεργασίες αρκεί βέβαια και αυτές να στηριχθούν από την κοινωνία και την πολιτεία, που θα πρέπει να καταλάβουν πόσο σημαντικές είναι αυτές οι δράσεις για όλους. Ο ίδιος εδώ και καιρό αισθάνεται εκπρόσωπος της Θράκης και του  ελληνικού πολιτισμού, τονίζοντας παρόλα αυτά πως θα πρέπει όλες οι εκδηλώσεις όπου και αν γίνονται, να στηρίζονται από την πολιτεία ώστε να αναδεικνύεται η Θράκη, η Ελλάδα, αλλά και για να μπορέσουμε να αφομοιώσουμε το παρελθόν στο σήμερα, στα πρόσωπα των αρχαίων προγόνων μας.

«Γεφυρώνοντας το Ιόνιο»

Ο κ. Χατζόπουλος δεν σταματά, αφού πέρα από τα μαθήματα στο μουσικό τους εργαστήρι που ήδη ξεκίνησαν, θα συμμετέχει στην διαδικτυακή επικοινωνία με τίτλο «Γεφυρώνοντας το Ιόνιο» που θα λάβει χώρα την Τετάρτη 13 Νοέμβρη από τις 16:00 το απόγευμα μέχρι 22:00 το βράδυ, μια ιδέα και πρωτοβουλία του καθηγητή ενδοκρινολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών Νεοκλή Γεωργόπουλου, με τον οποίο τους ενώνει μια φιλία 20 ετών.

Σκοπός είναι να χτιστούν προτάσεις, ιδέες, σκέψεις αγάπης και επικοινωνίας έξω  από ευρωπαϊκά προγράμματα  και  κοινοτικές  επιχορηγήσεις, στο οποίο θα συμμετάσχουν Περιφέρειες, Δήμοι, σχολεία, μουσικοί, και όποιος άλλος επιθυμεί.

Πορτραίτο με το Λυθαρούτο στην Αδριανούπολη

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού στην Ευρώπη, πραγματοποιήθηκε μια έκθεση φωτογραφίας στην Αδριανούπολη με πορτραίτα μουσικών, στην οποία δεν μπόρεσε να βρεθεί δια ζώσης.

Ήταν όμως εκεί με τη φωτογραφία του, στην οποία παρουσιάζει- ποζάρει με την Λύρα του Ορφέα και το όργανο που κατασκεύασε, το Λυθαρούτο.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.