Χωροχρονικες ανακυκλωσεις

Ένα Κυριακάτικο ηλιόλουστο πρωινό, παραμονές Χριστουγέννων του 1970, μαζί με τον Νίκο και τον Γιάννη, δύο καλούς φίλους περπατούσαμε στο Μοναστηράκι. Ο Γιάννης είχε απολυθεί από τον στρατό, ήταν άνεργος και περιστασιακά απασχολείτο στο γραφείο του Νίκου. Αγαπούσε πολύ την ξένη μουσική και το πάθος του προσπαθούσε να το μεταδώσει και σε μένα προτείνοντας μου την jazz, τη μουσική country, τη rock και πολλά άλλα ξένα συγκροτήματα, παρόλο που οι προτιμήσεις της νεολαίας και λόγω των πολιτικών συνθηκών ήταν άλλες την περίοδο εκείνη. Όμως η μουσική είναι πλατειά και πλούσια και παντού στον κόσμο υπάρχουν ρυθμοί και μελωδίες που μαζί με τις λέξεις μπορούν να καταπραΰνουν ή να εξεγείρουν την ψυχή και το σώμα. Ομολογώ ότι επηρεάστηκα αβίαστα και εξ αιτίας του αγόρασα το πρώτο, το κόκκινο διπλό άλμπουμ των Βeatles με όμορφα και αξέχαστα τραγούδια.

Το άλμπουμ αυτό τo ξαναβρήκα μετά από χρόνια σ’ ένα ξεχασμένο χαρτοκιβώτιο στην αποθήκη μου μαζί με μερικούς δίσκους 33 στροφών, βιβλία, τετράδια, διάφορα έντυπα, σημειώσεις και άλλα μικροαντικείμενα της φοιτητικής μου ζωής. Από το ξεσκαρτάρισμα εκείνου του χαρτοκιβωτίου κράτησα τη μουσική φυσικά και δύο βιβλία. Το ένα είναι «Η ψυχολογία των μαζών» του Gustave Lebon, το οποίο απλά τοποθέτησα στο ράφι μου μαζί με την αριστερή μου μελαγχολία.

Ο Νίκος ήταν ο πλούσιος της παρέας, πλούσιος και γενναιόδωρος. Διατηρούσε επιχείρηση με γραφείο ενοικιάσεων αυτοκινήτων όπου μαζευόμαστε τα απογεύματα, μας κέρναγε και γενικά ήταν αλληλέγγυος στα διάφορα μικροπροβλήματα μας. Η μεγαλύτερη υπηρεσία που μου παρείχε ήταν όταν μετά από ένα τηλεφώνημά του θα έπιανα δουλειά την επόμενη μέρα σε ένα μοναδικό και εξαιρετικό ξενοδοχείο στο Κεφαλάρι το περίφημο ΠΕΝΤΕΛΙΚΟΝ με τους ιδιοκτήτες του οποίου συνδεόταν με μακρινή συγγένεια και φιλία.

Εκεί θα δούλευα ένα ολόκληρο καλοκαίρι, θα πληρωνόμουν θα έτρωγα και θα κοιμόμουν και όλα καλά… Του Νίκου άρεσαν τα ακριβά πράγματα, ρούχα, εστιατόρια, αυτοκίνητα, ο ίδιος οδηγούσε Alfa Romeo 250 που κατείχαν όσο λίγοι τότε και είχε αδυναμία σε παλιά έπιπλα και αντίκες. Αυτό το τελευταίο ήταν και ο λόγος επίσκεψής μας στο Μοναστηράκι. Στο παλαιοπωλείο που βρισκόμασταν υπήρχαν πολλά μικρά αντικείμενα, τραπεζάκια, κομοδίνα, καναπεδάκια, κορνίζες, καρέκλες, καθρέφτες… που περιείχαν τον κόπο και το μεράκι μαστόρων παλαιότερων εποχών, που με απλά μέσα και εργαλεία είχαν κατασκευάσει, πραγματικά κομψοτεχνήματα και χωρίς υπερβολή αληθινά έργα τέχνης. Θύματα πια της μαζικοποίησης, της μηχανοποίησης και της ευκολίας που επέβαλλε το νέο ντιζάιν, στέκονται εκεί περιφρονημένα και θαμπά, ελπίζοντας ότι στα χέρια κάποιου άλλου και σε έναν άλλο χώρο και φρέσκο βερνίκι θα λάμψουν ξανά και θα μας διηγηθούν τις ιστορίες τους. Σε κάποια στιγμή του μάτι του Νίκου καρφώθηκε σε ένα ξύλινο σκαλιστό ρολόι τοίχου με το εκκρεμές του σταματημένο. Τον παρότρυνα να το αγοράσει, είναι ωραίο και δεν είναι πολύ ακριβό του είπα, και αυτός μου αντέτεινε: «θα το ήθελα πολύ αλλά πώς να το αγοράσω αφού δεν δουλεύει;», και τότε εγώ ξέσπασα: «τι να το κάνεις εσύ ρε Νίκο ένα ρολόι που δουλεύει. Μήπως χτυπάς κάρτα και πρέπει να ξυπνήσεις νωρίς το πρωί για να πας έγκαιρα στη δουλειά σου ή όταν ξενυχτάς και γυρίζεις συνήθως ξημερώματα κοιτάς ποτέ το ρολόι;». Ο Γιάννης δίπλα, συμφωνώντας μαζί μου, γέλασε με την καρδιά του.

Τελικά εκείνο το ρολόι χωρίς πραγματικά να θυμάμαι αν λειτουργούσε ή όχι, τα επόμενα δύο-τρία χρόνια θα στόλιζε το ημιυπόγειο γραφείο του Νίκου με φάτσα την πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας πλάι στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Και η δική μου συμμετοχή σε εκείνη τη βόλτα θα είχε το δικό της αντίκρισμα. Από ένα διπλανό εργαστήριο, με ελάχιστα χρήματα, αγόρασα ένα γύψινο κάδρο. Μικρό αντίγραφο μιας τοιχογραφίας της Μινωικής εποχής με έντονα και όμορφα χρώματα. Το καδράκι αυτό εξακολουθεί να κρέμεται στο γραφείο μου σημαδεμένο από τον χρόνο. Γιατί σε κάποια από τις πολλές μετακομίσεις μου έσπασε, με εμφανείς πλέον τις ρωγμές και παρά την προσπάθεια που κατέβαλλα και τη βοήθεια της κόλας UHU να συγκολλήσω τις αναμνήσεις μου.

Λεχαινά, Φλεβάρης 2023 *Ο Τάκης Λαϊνάς είναι γεωπόνος και συγγραφέας. Από τις εκδόσεις «Παρατηρητής της Θράκης» κυκλοφορούν τα βιβλία του «Ο κόσμος ο κάμπος‒ El campo el mundo» (2011) και «Γη και ύδωρ ‒ Αγροτική εργασία και οικονομία»

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.