Αφηγηση σπονδυλωτη σε τρια μερη περι τεχνης εντοπιας
Ι. Τέχνη εντοπία: ευχή ή κατάρα;
Όπως συνήθως συμβαίνει στις τοπικές κοινωνίες, —εν ευρεία εννοία τοπικές, αφού εδώ αναφερόμαστε στα γράμματα και τις τέχνες της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, όπου δεν υπάρχει καμιά εμπεριστατωμένη κεντρική περιφερειακά πολιτική για τη σύγχρονη δημιουργία— είναι απολύτως λογικό οι Κομοτηναίοι να μην γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα για τον θασίτη δημιουργό, μουσικό και ποιητή κυρίως, Άγγελο Ζαγοριανό, η ποιητική συλλογή του οποίου με τίτλο «Εντροπία» παρουσιάστηκε στην Κομοτηνή, και ο ίδιος συμμετείχε ως μουσικός στην παράσταση του Δον Σάντσο Βουλτσίδη, με τίτλο «Ανακρέων, ραβασάκι από την Ιωνία» που παρουσιάστηκε, κι ευτυχώς, από το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κομοτηνής, χάρη στην αποφασιστικότητα και την ουσιαστική ενσυναίσθηση στα περί τέχνης τού τότε προέδρου του Δημοτικού μας Θεάτρου κ. Γιάννη Κυριαζή, παρά τις σθεναρές αντιδράσεις σνομπισμού μερίδας Κομοτηναίων, που ζουν από το τοπικό και χρησιμοποιούν το τοπικό κατά βούληση, ευλογούντες ή καταρώμενοι, ανάλογα με τις περιστάσεις και τις βουλές επίδειξης ισχύος.
Το τοπικό έτσι εξαγιάζεται όταν οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι χορεύουν ή μαγειρεύουν, άγιο κι αυτό έργο, όπως και οι φολκλοριστικές αναβιώσεις εθίμων, που αν δεν υπήρχαν ουδέν θα διεσώζετο από τον παραδοσιακό πολιτισμό, αφού τίποτε οργανωμένο δεν υφίσταται περί αυτού στις τοπικές κοινωνίες πλην Έβρου, αλλά γίνεται και brand name λαμπράς αποστροφής στις μικροαστικές κοινωνίες όπως οι πλείονες των συγχρόνων στον τόπο μας.
Επ’ αυτού όμως θα επανέλθουμε, αφού είναι ζήτημα ουσίας και απαιτεί περίσκεψη και περισυλλογή. Όμως, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι όλα τούτα, τα μέχρι τώρα γραφέντα, προέκυψαν από κείμενο που ανηύραμε, υπογράφεται από τον μουσικό και ποιητή Άγγελο Ζαγοριανό, και αφορά στην περίπτωση του και σκηνοθέτη Γιάννη Βουλτσίδη που επιχείρησε πέρσι το καλοκαίρι να μας ενημερώσει, μέσω θεατρικής παράστασης που έστησε στο ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής, ότι ο μεγάλος ποιητής Ανακρέων, που το όνομά του, οι αποφοιτήσαντες το Λύκειο, ως όνομα τουλάχιστον, ευελπιστούμε ότι το αναγνωρίζουμε, γεννήθηκε στα κοντινά μας, φημισμένα για τους σοφούς άνδρες και γυναίκες που ανέδειξαν, αρχαία Αβδηρα.
ΙΙ. Ο μουσικός και ποιητής Άγγελος Ζαγοριανός
Ποιος είναι όμως ο Άγγελος Ζαγοριανός που γράφει μουσική και ποίηση, αλλ’ όχι μόνον; Και τι μας λέει για τον Δον Σάντσο Βουλτσίδη;
Ο Άγγελος Ζαγοριανός, λοιπόν, γεννήθηκε το 1958 στα Λιμενάρια της Θάσου, όπου ζει μόνιμα συνεχίζοντας να διδάσκει, να γράφει και να συνθέτει.
Το 1977 εισήχθη με υποτροφία στην Ανώτερη Σχολή Γραφικών και Διακοσμητικών Τεχνών Αθηνών, από όπου πήρε πτυχίο το 1981.
Την ίδια χρονιά γράφτηκε στο «Ελληνικό Ωδείο Περιστερίου» και εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Αφορμές».
Από το 1984 εγκαταστάθηκε οριστικά στη Θάσο και άρχισε τη μελέτη και την καταγραφή της Θασίτικης μουσικής παράδοσης. Το 1985 ίδρυσε στα Λιμενάρια Μουσική Σχολή με επίκεντρο το ελληνικό τραγούδι.
Το 1991 πρωτοστάτησε για την ίδρυση μουσικής ομάδας – χορωδίας ενηλίκων, στα πλαίσια του Πολιτιστικού Συλλόγου Λιμεναρίων Θάσου, «Το Κάστρο». Το 1997 εκλέχθηκε πρόεδρος στο «Μουσικό Εργαστήρι Θάσου». Το 1999 εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Εν Λιμεναρίοις».
Το 2009 ολοκλήρωσε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο «ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ». Το 2010 παρουσίασε τον δίσκο «ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥΣ με αγάπη από τη Θάσο». Το 2011 εξέδωσε την τρίτη του ποιητική συλλογή «ΕΝΤΡΟΠΙΑ». Το 2011 διοργάνωσε έκθεση με πρωτότυπες κατασκευές έργων του, εικαστικού περιεχομένου. Το 2012 συμμετείχε στη «Θεατρική Σκηνή Λιμεναρίων». Το 2014 εξέδωσε το βιβλίο «Από θέμα σε θέμα» και το 2018 την ποιητική του συλλογή «ΑΝΑΦΑΝΔΟΝ».
Από το 2004 είναι γραμμένος στο μητρώο εκπαιδευτών του Ε.ΚΕ.ΠΙΣ. και διδάσκει παραδοσιακά μουσικά όργανα και από το 2013 αποτελεί ιδρυτικό μέλος του Θεατρικού Αναλόγιου Θάσου.
Οι εκπομπές του για το ελληνικό τραγούδι στην Ε.Ρ.Α. Καβάλας, έχουν μεταδοθεί σε πανελλήνια εμβέλεια. Έχει διοργανώσει μέχρι σήμερα, πάνω από 500 συναυλίες και πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων, ενώ παρουσιάζει σε σχολεία και συλλόγους, αρχαία και παραδοσιακά ελληνικά μουσικά όργανα.
ΙΙΙ. Ο θασίτης Άγγελος Ζαγοριανός για τον Γιάννη Βουλτσίδη του Θρακικού Θεάτρου Σκιών και του Μικρού Διακόσμου
Ο Δον ΣΑΝΤΣΟ
Του Άγγελου Ζαγοριανού
Γνωριστήκαμε με τον Γιάννη Βουλτσίδη ή Δον Σάντσο, όπως ενίοτε του αρέσει να υπογράφει, στο Θρακικό ωδείο όπου παρουσιαζόταν η ποιητική μου συλλογή «ΕΝΤΡΟΠΙΑ». Ήταν ο μοναδικός που ζήτησε να ακούσει ένα ποίημα από τον ποιητή… Στο τέλος μας πλησίασε και ευθαρσώς μου είπε: « Αν θέλεις μπορούμε να συνεργαστούμε. Κάθε καλοκαίρι στον ΜΙΚΡΟ ΔΙΑΚΟΣΜΟ κάνουμε εκδηλώσεις πολιτισμού και είσαι καλεσμένος». Μόλις άκουσα μικρός διάκοσμος χαμογέλασα και είπα: « ώπα , εδώ υπάρχει βάθος…» και φυσικά δέχτηκα την πρόσκληση.
Στη συνέχεια συνεργαζόμαστε για πάνω από δέκα χρόνια κι έτσι τον γνώρισα σαν καραγκιοζοπαίχτη, σαν ποιητή, σαν συγγραφέα, σαν οικοδεσπότη, σαν μουσικό, σαν σκηνοθέτη και σαν ηθοποιό… Σαν άνθρωπο αφήνω να τον κρίνετε εσείς, αφού τον γνωρίσετε…
—Σαν καραγκιοζοπαίχτης, μοναδικός, με ζωντανή μουσική επί σκηνής, με πλούσιο συγγραφικό έργο, αυθεντικός συνεχιστής του Μόλα…, μια ιδιαίτερη περίπτωση όπου η λαϊκή παράδοση συναντάει την έμπνευση και την ιστορία μέσα σε ένα πανηγύρι επικοινωνίας…
—Σαν ποιητής, νιώθοντας πως το τίποτα μπορεί να γίνει κάτι, φροντίζει ο λόγος του να γίνεται στολίδι, αποκάλυψη και μήνυμα…
—Σαν συγγραφέας, ευρηματικός, φιλομαθής, εργατικός και κυρίως απρόοπτος… Παίζοντας με την εξαίρεση και τον κανόνα μπορεί να παράγει πρωτοτυπία, ουσία και έκπληξη…
—Σαν οικοδεσπότης, στις γιορτές του Μικρού Διάκοσμου, φιλόξενος, ευγενικός, ουσιαστικός, ζεστός και παραγωγικός. Στις γιορτές του πάντα επικρατεί το «…τις βούλεται αγορεύειν», θέλοντας η μάζωξη των ανθρώπων να μεταβάλλεται σε αρχαία αγορά, όπου καθένας μπορεί να συμμετέχει με μέτρο και ευγένεια…
—Σαν μουσικός, έχει την τριπλή ιδιότητα του οργανοπαίκτη, του συνθέτη και του τραγουδιστή. Σαν μουσικός και στιχουργός έχω εντρυφήσει στο είδος και γι’ αυτό μάλωσα με αρκετούς στην Κομοτηνή γιατί δεν ήθελαν να καταλάβουν την πρωτοτυπία και την αυθεντικότητα των συνθέσεων του… Το παίξιμο του Γιάννη δεν είναι περίτεχνο, δεν είναι ο δεξιοτέχνης που θα εντυπωσιάσει, όμως με την γλυκύτητα των μελωδιών του δεν θέλει να κτίσει ουρανοξύστες , αλλά με την βαρύτητα, τον όγκο ψυχής που καταθέτει, προσφέρει μικρούς διάκοσμους… Τραγουδάει… έχοντας την μακροχρόνια εμπειρία του Καραγκιόζη, με καθαρή άρθρωση και τονική ακρίβεια κάνει αυτό που πολλοί επαγγελματίες του είδους δεν μπορούν να κάνουν… Επειδή η έκφραση είναι γι΄αυτόν παιχνίδι, τραγουδά μέσα από την ψυχή του, εναλλάσσοντας την γλυκύτητα με τον σαρκασμό, παίζοντας με την ένταση, την ηρεμία, την έμφαση και την αποστασιοποίηση… Το ότι κάπου κάπου μεταβάλλει τον ρυθμό του ή τον τρόπο του έχει σχέση με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τη ζωή… τα πάντα ρει, έτσι και τα τραγούδια.
—Σαν σκηνοθέτη και σαν ηθοποιό τον γνώρισα αρκετά αργότερα… Μέλος του Σωματείου Ελλήνων Σκηνοθετών (που νομίζω δεν υπάρχει άλλος στην ευρύτερη περιοχή) είναι γεγονός ότι αγνοήθηκε επιμελώς από τους αρμόδιους φορείς… το 2021 για πρώτη φορά του δόθηκε η δυνατότητα να παρουσιάσει τη δουλειά του… το «ΡΑΒΑΣΑΚΙ ΣΤΗΝ ΙΩΝΙΑ» με κείμενα του Ανακρέοντα και όχι μόνο, σύμφωνα με την γνώμη του έγκριτου κριτικού Κ. Μπούρα ήταν μακράν καλύτερο από κάθε τι που παίχτηκε πανελλήνια… Κι εγώ που συμμετείχα σαν μουσικός είδα κάτι που σπάνια το έχω συναντήσει (καθότι έχω σκηνοθετική και ερμηνευτική εμπειρία)… Ενώ κυριαρχούσε το Διονυσιακό στοιχείο, το Απολλώνιο ήταν πάντα παρόν και λαμπερό…
Ο Γιάννης κατάφερε τους δύο αγαπημένους του θεούς να μην μαλώνουν, να μην συγκρούονται, αλλά να συνυπάρχουν αρμονικά… και με τη σκηνοθεσία του και με το παίξιμό του.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
