Το «Πρασινο» Φεστιβαλ, το σκανδαλο των παρακολουθησεων και η εκλογικη δυναμικη του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ

Τον απολογισμό του διήμερου Φεστιβάλ που πραγματοποιήθηκε στο Ζάππειο για την 48^η ιδρυτική επέτειο διακήρυξης του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ αλλά και την έως τώρα πορεία του κόμματος στο εγχώριο πολιτικό σύστημα υπό την ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη, έκανε το πρωί της Δευτέρας 5 Σεπτεμβρίου μιλώντας στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm» ο Επίκουρος Καθηγητής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης κ. Χρύσανθος Τάσσης.

Ο κ.Τάσσης μίλησε για το περιεχόμενο της διοργάνωσης και την κριτική που ασκείται ως προς την «απόσταση» αυτής από ουσιαστικό πολιτικό περιεχόμενο, το σκάνδαλο των «παρακολουθήσεων» και το πώς αυτό έχει επηρεάσει την εκλογική δυναμική του κόμματος, καθώς και τον ρόλο που η παράταξη επιδιώκει να παίξει στις επόμενες εκλογές.

Χρύσανθος Τάσσης όμως…

«Το ΠΑΣΟΚ υπό τη νέα ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη έγινε το επίκεντρο για ένα κόσμο που είτε είχε φύγει προς τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε είχε ψηφίσει Νέα Δημοκρατία για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ»

ΠτΘ: κ. Τάσση το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, εν αντιθέσει με το και πρόσφατο παρελθόν κατά το οποίο ο κόσμος σε μεγάλο βαθμό είχε απολέσει το ενδιαφέρον του για τα τεκταινόμενα εντός του, φαίνεται ότι κερδίζει έδαφος γεγονός που αποτυπώνεται και δημοσκοπικά και μάλιστα λίγους μήνες πριν τις εθνικές εκλογές όπου θα επιδιώξει να παίξει ρόλο ρυθμιστικό…

Χ.Τ.: Μετά την εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, φαίνεται ότι έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης, κάτι που αποτυπώνεται και δημοσκοπικά. Βέβαια σε ό,τι αφορά το δημοσκοπικό δεν είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει και σε ένα αντίστοιχο ποσοστό στις εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν, ωστόσο εμφανίζει ένα ενδιαφέρον. Φαίνεται λοιπόν ότι το ΠΑΣΟΚ  έχει ξεκολλήσει από το πολιτικό τέλμα στο οποίο είχε πέσει από το 2012 έως το 2021, όπου ουσιαστικά έκανε στροφή προς το λεγόμενο πολιτικό κέντρο, ενώ την ίδια ώρα απώλεσε το βασικό στοιχείο που είχε από το 1974, το ότι κατατασσόταν, τόσο ιδεολογικά όσο και προγραμματικά και οργανωτικά σε αυτό που λέμε «αριστερά» σε διαφορετικές της μορφές, δηλαδή τη σοσιαλιστική αριστερά τις πρώτες δύο δεκαετίες, σε μια εκσυγχρονιστική κεντροαριστερά την περίοδο του Κώστα Σημίτη.

Έχασε την ιδεολογία αυτή και μετακινήθηκε προς το κέντρο του πολιτικού φάσματος, με την αποδοχή του νεοφιλελευθερισμού και την κυριαρχία της διαχείρισης των κρατικών προταγμάτων, γεγονός που οδήγησε στην εκλογική και πολιτική κατάρρευση του στις διπλές εκλογές του 2012 και φάνηκε πως συνεχίστηκε και από την ηγεσία του Βαγγέλη Βενιζέλου και από την ηγεσία της Φώφης Γεννηματά.

Σήμερα φαίνεται ότι το ΠΑΣΟΚ, υπό την νέα ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη έγινε το επίκεντρο για ένα κόσμο που είτε είχε φύγει προς τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε είχε ψηφίσει Νέα Δημοκρατία για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και αυτό που μένει είναι να δούμε τι κινήσεις θα κάνει η νέα ηγεσία, έτσι ώστε να μπορέσουν αυτή τη δυναμική και ευνοϊκή συγκυρία για το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, να αποτυπωθεί και όσον αφορά στα ενεργά μέλη, αλλά και σε ό,τι αφορά σε ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα.

«Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ορθώς ασκεί την κριτική του προς την κυβέρνηση θεσμικά, ωστόσο κατά την άποψή μου όλα αυτά θα έπρεπε να μπουν υπό την αίρεση της παραίτησης του Πρωθυπουργού»

ΠτΘ: Το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ αυτή τη στιγμή πρωταγωνιστεί και στην πολιτική επικαιρότητα λόγω του σκανδάλου των παρακολουθήσεων. Θεωρείτε ότι αυτή η υπόθεση και η έως τώρα διαχείριση από πλευράς του κόμματος θα επηρεάσει κάπως, θετικά ή αρνητικά, και το εκλογικό αποτέλεσμα;

Χ.Τ.: Το γεγονός ότι ένας πολιτικός αρχηγός παρακολουθείται στην Ελλάδα του 2022 κέρδισε την συμπάθεια. Αν αυτό ήταν  «λογικό» το 1950 όταν είχαμε την καχεκτική δημοκρατία ή το 1970 όταν είχαμε τη δικτατορία, σήμερα σε μια διαδικασία κατά την οποία υποτίθεται ότι έχουμε κατακτήσει στην τρίτη Ελληνική δημοκρατία με βάση το δημοκρατικό και φιλελεύθερο κεκτημένο θεωρώ πως είναι ανεπίτρεπτο.

Κατά την άποψή μου η διαχείριση της κρίσης από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ήταν σωστή. Δηλαδή ήταν πολύ σωστό το ότι δεν είναι ατομικό πράγμα, γιατί όταν παρακολουθείς τον πρόεδρο ενός κόμματος, δεν παρακολουθείς τον ίδιο, παρακολουθείς μια ολόκληρη πολιτική παράταξη. Ωστόσο, κατά την άποψή μου θα έπρεπε να πάει σε ένα παραπάνω στάδιο, και να ζητήσει την παραίτηση του πρωθυπουργού.

Δεν μπορεί να γίνει διάλογος σε μια διαδικασία όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός απ’ όταν εκλέχτηκε η κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, πήρε θεσμικά στα χέρια του την ΕΥΠ. Αυτή είναι η λογική του νέου επιτελικού κράτους στη θεωρία τη δημόσιας διοίκησης, με ένα μεγάλο εκτεταμένο πρωθυπουργικό γραφείο. Αλλά ωστόσο είναι η πρώτη φορά στην Ελλάδα, μετά από σκοτεινές περιόδους, που ένας πολιτικός χώρος χρησιμοποιεί την κρατική υπηρεσία πληροφοριών, για να παρακολουθήσει πολιτικούς αντιπάλους.

Ο κ. Νίξον, που είναι ο μόνος πρόεδρος ο οποίος παραιτήθηκε για τέτοιου είδους θέματα, δεν είχε χρησιμοποιήσει την κρατική υπηρεσία πληροφοριών, είχε χρησιμοποιήσει δικούς του ανθρώπους που τους χρηματοδοτούσε από κονδύλια που του έδιναν οι επιχειρηματίες. Ήταν έξω από το κράτος.

Εδώ έχουμε την χρήση της κεντρικής υπηρεσίας πληροφοριών, η οποία υπάγεται άμεσα στον Πρωθυπουργό, κι αυτό είναι το μεγάλο θέμα, στην περίπτωση παρακολούθησης πολιτικών αντιπάλων. Δεν έχει να κάνει με το νόμιμο ή το μη νόμιμο, αλλά με το γεγονός ότι αυτές οι λογικές περιορίζουν τη δημοκρατία.

Βλέπω το πολιτικό σκηνικό να συνδέει την υπόθεση με τα αποτελέσματα των εκλογών. Αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα και δεν πρέπει να τα ενστερνίζονται οι πολιτικοί και πολιτικοί αναλυτές.  Εδώ πρόκειται για θέμα δημοκρατίας που ξεπερνά τα ποσοστά των κομμάτων. Θα πρέπει κατά την άποψή μου να παραιτηθεί ο πρωθυπουργός για να γίνει οποιαδήποτε συζήτηση ή να εκλέξει η Νέα Δημοκρατία από την κοινοβουλευτική της ομάδα ένα νέο Πρωθυπουργό. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να πάμε σε εκλογές καθώς υπάρχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ωστόσο νομίζω ότι είναι αδυναμία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στην κριτική του προς την κυβέρνηση- που σωστά την κάνει θεσμικά και δεν έπρεπε να πάει ατομικά ή να ακούσει την άποψη υπηρεσίας αυτή ή την άποψη της κυβέρνησης και ζητά μια θεσμική διαδικασία- ωστόσο όμως όλα αυτά θα έπρεπε να μπουν υπό την αίρεση ότι θα πρέπει  να παραιτηθεί ο πρωθυπουργός.

«Η κρίση βαθαίνει επειδή μειώνεται η δημοκρατία· αν στην κρίση η απάντηση είναι μια νέα μείωση της δημοκρατίας επειδή θα έχουμε κρίση, η κρίση αυτή θα βαθύνει περισσότερο»

ΠτΘ: Παρόλα αυτά η κυβέρνηση, όπως και σε ολόκληρη την Ευρώπη, «απαντά» σε σενάρια όπως αυτό της πιθανής παραίτησης, με τον «τρόμο» της πολιτικής αστάθειας και μάλιστα σε καιρούς δύσκολους, όπως ο προσεχής χειμώνας που προβλέπεται δύσκολους…

Χ.Τ.: Δεν νομίζω ότι υπάρχει πολιτική κρίση. Στη δημοκρατία λειτουργούν οι θεσμοί. Λειτουργεί το κοινοβούλιο, η εκτελεστική και δικαστική εξουσία, λειτουργούν οι άλλοι θεσμοί που είναι στο κράτος, ο τομέας της υγείας, η δημόσια διοίκηση, ο στρατός, η αστυνομία κ.ο.κ. λειτουργούν λοιπόν αυτά στην Ελλάδα. Δεν καταλαβαίνω τη λογική του ότι ο ένας και μοναδικός ηγέτης είναι αναντικατάστατος. Αυτά δεν υπάρχουν. Εδώ υπάρχει μια πολιτική κρίση η οποία είναι παραπάνω από όλα τα άλλα κατά την άποψή μου. Γιατί σε όλες αυτές τις κρίσεις που ζούμε, την οικονομική, την ενεργειακή κ.ο.κ., που ζούμε ή θα ζήσουμε, το βασικό που πρέπει να καταλάβει η ελληνική κοινωνία είναι ότι το πρώτο και πάνω απ’ όλα, είναι η δημοκρατία. Πάντα ενδιαφερόμαστε για το αποτέλεσμα και όχι για τη διαδικασία.

Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες έχουν το παράδειγμα του φασισμού, το παράδειγμα του ναζισμού, το παράδειγμα των πολέμων κ.ο.κ. Ένας από τους λόγους που αναδείχθηκε  ο φασισμός στον μεσοπόλεμο ήταν ότι μέσω της πειθάρχησης, σε συνεργασία με την ιδιωτική βιομηχανία, μπόρεσε να καταπολεμήσει την ανεργία στη Γερμανία, με αποτέλεσμα οι πολίτες να αποδεχτούν την αυταρχική και ρατσιστική λογική του φασιστικού και ναζιστικού καθεστώτος, που ήταν υπεύθυνο τόσο για εκατομμύρια νεκρούς, όσο και για τόσες καταστροφές στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα πρέπει λοιπόν να είμαστε προσεκτικοί γιατί όλες αυτές οι ανισορροπίες που έχουμε, και τα αυταρχικά καθεστώτα όπως για παράδειγμα στη Ρωσία, η μειωμένη δημοκρατία που βλέπουμε στις χώρες της δυτικής Ευρώπης, δεν κάνουν καλύτερο το αποτέλεσμα. Άρα η κρίση βαθαίνει επειδή μειώνεται η δημοκρατία και αν στην κρίση η απάντηση είναι μια νέα μείωση της δημοκρατίας επειδή θα έχουμε κρίση, η κρίση αυτή θα βαθύνει περισσότερο.

«Το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ προάγει μια οργανωτική δομή, η ιδεολογία όμως λείπει και αυτό αντανακλά κατά την άποψή μου και στη διαδικασία των εκδηλώσεων για την 3^η του Σεπτέμβρη»

ΠτΘ: Παρακολουθήσαμε τις εργασίες του Φεστιβάλ απ’ όπου, και όχι μόνο, προκύπτει η ξεκάθαρη στόχευση του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ προς τη νέα γενιά. Ωστόσο δεν ήταν λίγες οι   φωνές εκείνες που έκαναν λόγο για απουσία ουσιαστικού πολιτικού περιεχομένου.  Ποιος είναι ο ρόλος που επιδιώκει ως κόμμα να υιοθετήσει και να παίξει σε όποιες πολιτικές εξελίξεις το αμέσως επόμενο διάστημα;

Χ.Τ.: Η δουλειά μας ως πανεπιστημιακοί και αυτό ο ρόλος μας έχει δοθεί από την κοινωνία είναι να είμαστε κριτικοί. Άρα εγώ τείνω να συμφωνήσω και με τις κριτικές φωνές και για τη διοργάνωση του «Φεστιβάλ» της 3^ης του Σεπτέμβρη και για το περιεχόμενο. Το περιεχόμενο – οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ παραμένουν να τις δούμε υπό την νέα ηγεσία. Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μια άλλη κριτική. Το ΠΑΣΟΚ έκανε το συνέδριό και την εκλογή του νέου γραμματέα και της νέα κεντρικής επιτροπής και το βάφτισε «Οργανωτικό Συνέδριο». Όταν έχεις οργανωτικό συνέδριο, η οργανωτική δομή του κόμματος έρχεται να υπηρετήσει μια συγκεκριμένη ιδεολογική και προγραμματική πλευρά. Άρα δεν μπορείς να κάνεις οργανωτικό συνέδριο όταν δεν έχεις ξεκαθαρίσει την πολιτική σου ιδεολογία.

Τη δεκαετία του ’70 το ΠΑΣΟΚ αναπτύχθηκε ως κόμμα μαζών, γιατί ακριβώς είχε την ιδεολογία του σοσιαλισμού και τη ριζοσπαστική εκδοχή της πολιτικής. Τη δεκαετία του ’80 προσαρμόστηκε σε μια πολιτική πιο «κοινωνικού κράτους», άρα λοιπόν υιοθέτησε την πολυσυλλεκτική στρατηγική. Τη δεκαετία του ’90 άλλαξε, έγινε «κόμμα-καρτέλ», κόμμα του κράτους, γιατί ακριβώς έγινε πιο διαχειριστικό και πιο εκσυγχρονιστικό.

Άρα εδώ, ενώ έχει μια οργανωτική δομή ή προάγει μια οργανωτική δομή, η ιδεολογία αυτή λείπει και αυτό αντανακλά κατά την άποψή μου και στη διαδικασία των εκδηλώσεων για την 3^η του Σεπτέμβρη.

Το φεστιβάλ είναι η κεντρική εκδήλωση, το αποτέλεσμα πολλών εκδηλώσεων που γινόταν στην Ελλάδα, ανά περιοχή, με βάση την κινητοποίηση των τοπικών οργανώσεων. Το Φεστιβάλ αυτό έγινε φυσικά κεντρικά μόνο στο Ζάππειο και το γεγονός ότι η επιλογή του χώρου του Ζαππείου δεν συμβολίζει κάτι, ούτε για το ΠΑΣΟΚ, ούτε για την αριστερά, ούτε για τη σοσιαλδημοκρατία. Τα «Ζάππεια» τα τελευταία χρόνια τα θυμόμαστε για τα «Ζάππεια» του κ. Σαμαρά και του κ. Βενιζέλου. Δεν νομίζω ότι έχει να κάνει με την πολιτική παράδοση του ΠΑΣΟΚ.

Επίσης, τα περίπτερα τα οποία είχε το ΠΑΣΟΚ με θεματικές όπως ισότητα, έμφυλη βία, κοινωνική κατοικία, περιβάλλον, ζωοφιλία, δικαιώματα ΛΟΑΤΚΙ, τα θεματικά τραπέζια που ήταν η επισφάλεια νέων ψηφιακή καινοτομία startup, συζητήσεις για την έμφυλη βία και τη γυναικοκτονία και stand-up comedy. Αυτά δείχνουν έναν προσανατολισμό του κόμματος σε μια ατζέντα σοσιαλφιλελεύθερη, δηλαδή με έμφαση περισσότερο στα ατομικά δικαιώματα. Βεβαίως είναι σημαντικά και βεβαίως πρέπει να προάγονται, ωστόσο όμως υπάρχουν δύο προβλήματα. Το ένα είναι ότι δε φαίνεται να υπάρχει μια έμφαση στο προνομιακό πεδίο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας που είναι η οικοδόμηση του κοινωνικού κράτους στην Ευρώπη, και στην Ελλάδα με τρία χαρακτηριστικά δημόσια, δωρεάν και καθολικά, ενώ και στα εργασιακά ζητήματα υπάρχει μια πολύ μεγάλη αντίφαση.

Για παράδειγμα όλη αυτή η ψηφιακή καινοτομία, οι startups, όλη αυτή η έμφαση στην επιχειρηματικότητα, ενισχύει την επισφάλεια των καιρών στην πράξη, αλλά πώς αυτά τα πράγματα θα τα κάνεις ξεχωριστά τραπέζια; Αυτή η πρακτική που εισηγήθηκε το ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Παπανδρέου και έγινε η πολιτική από το συνέδριο του 2005, με τα παράλληλα τραπέζια, δημιούργησε ένα πρόβλημα. Δεν μπορείς να βγάλεις ένα ενιαίο αποτέλεσμα και πολλές φορές τα συμπεράσματα που βγάζεις είναι αντιθετικά. Ποιος θα είναι αυτό που θα έρθει μετά και θα ομογενοποιήσει αυτές τις πολλές φορές αντιθετικές προτάσεις; Ακόμα και οι διαφορετικές απόψεις που το κάθε τραπέζι εκφράζει, δίνει τη δυνατότητα στον ηγέτη να έρθει και ενοποιήσει αυτά τα πράγματα. Αυτό σημαίνει ότι μειώνεται η λειτουργία του κόμματος στο σχεδιασμό της πολιτικής και αυτό είναι πρόβλημα που ωθεί περισσότερο σε αυτό που λέμε κρίση πολιτικής. Τα κόμματα πρέπει να καταθέτουν την πρότασή τους στην κοινωνία. Πρέπει να προσπαθούν να κινητοποιούν την κοινωνία να έρθει ως μέλος, αλλά όχι μέλος «μιας χρήσης» για να επιβεβαιώνουν ή να μην επιβεβαιώνουν την εκλογή ενός ηγέτη, αλλά να συμμετέχουν ενεργά στο σχεδιασμό και την υλοποίηση της πολιτικής. Έτσι  θα αντλήσει και το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα βέβαια, το νέο του πολιτικό προσωπικό.

Το κλειδί κατά την άποψή μου για το πώς η εκλογική και πολιτική δυναμική του ΠΑΣΟΚ είναι κατά πόσο θα μπορέσει να κινητοποιήσει και να εμπλέξει τον κόσμο και τους πολίτες σε αυτή τη διαδικασία.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.