Το «Καστελλοριζο» και οι μυθοι του

Του Γιώργου Πεταλωτή

Εδώ και πέντε χρόνια, με αποκορύφωμα την «επέτειο» ανακοίνωσης της ένταξής μας στον μηχανισμό στήριξης από το Καστελλόριζο, πλήθος αναφορών, από τις πλέον σοβαρές μέχρι την εύκολη δαιμονοποίησή της, δημοσιεύονται και αναπαράγονται.
 
Η συντριπτική τους πλειοψηφία, ακόμη και καλόπιστων αναφορών, παραγνωρίζει και δεν εξετάζει τις AITIEΣ που μας οδήγησαν στο σημείο αυτό, ενώ πλήθος εύπεπτων στερεότυπων στη σφαίρα της παραπολιτικής και της συνωμοσιολογίας υποκαθιστούν τις σοβαρές αναλύσεις που απαιτούνται.
 
Εμείς, οφείλουμε να αναδεικνύουμε πάγια ότι πρέπει να ανοίξει επιτέλους μια συζήτηση για τους ΛΟΓΟΥΣ που μας οδήγησαν το 2010 στην αναγκαιότητα ενός πρωτοφανούς δανεισμού αφού ΚΙΝΔΥΝΕΥΑΜΕ ΜΕ ΑΜΕΣΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ, τις μεθοδεύσεις ΑΠΟΚΡΥΨΗΣ των πραγματικών στοιχείων της οικονομίας από την κυβέρνηση Καραμανλή, την παντελή ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ από τους εταίρους μας, αλλά και το ρόλο της ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗΣ Ευρώπης πριν και μετά την αποκάλυψη της κρίσης.
 
Οφείλουμε να εστιάσουμε στην ΟΥΣΙΑ της κρίσης καθώς και στην ΠΛΗΡΗ ανυπαρξία μηχανισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Ακόμη και από τη δημιουργία της ΟΝΕ.
 
Όσοι με οποιοδήποτε τρόπο, πολιτικοί, ΜΜΕ και αναλυτές εκφέρουν δημόσιο λόγο, δεν μπορούν να παραβλέπουν συστηματικά ότι όταν η χώρα μας είχε και εξακολουθεί να έχει ανάγκη από ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ στην Οικονομία, την Διοίκηση, το Κράτος, την Παιδεία, τον προσανατολισμό κυρίως της παραγωγής, κυριαρχούσε το δόγμα «ΑΣΤΟ ΓΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ» και μέσα σε πέντε χρόνια από το 2004 έως το 2009 εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις, μέσω προφορικής συνέντευξης και χωρίς ιεράρχηση των αναγκών, επιβάρυναν το Δημόσιο.
 
Να μην ξεχνάμε ότι όταν αποκαλύφθηκε ότι το έλλειμμα ανερχόταν πάνω από 15%, ασύλληπτο για τα δεδομένα μας, εμείς ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ ΚΑΝ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ που πληρωνόταν από το Κράτος.
 
Όταν οι αγορές καθιστούσαν με τα τεράστια επιτόκιά τους ανέφικτο τον δανεισμό μας, όταν ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και η Κυβέρνησή του διερευνούσε πηγές δανεισμού, διατρέχοντας πολλές φορές μέρος της υφηλίου, αντιμετώπιζε -δικαιολογημένα- την ΔΥΣΠΙΣΤΙΑ και την ΑΡΝΗΣΗ.
 
Εξάλλου οι ανάγκες δανεισμού ήταν τόσο μεγάλες, που κανένα κράτος όσο και εύρωστο να ήταν δεν θα μπορούσε να τις καλύψει. Οι ΜΥΘΟΙ περί δανεισμού από τη ΡΩΣΙΑ και την ΚΙΝΑ έπρεπε να περάσουν πέντε χρόνια, ξαναζώντας η χώρα δυστυχώς τα ίδια , για να καταρριφθούν. Οι θεωρίες συνωμοσίας από ανεύθυνους πολιτικούς και Μέσα, δυσχέραναν και δυσχεραίνουν ακόμη την πραγματικότητα.
 
Η ΕΥΡΩΠΗ, δυστυχώς ΑΝΕΤΟΙΜΗ όχι μόνον οικονομικά, αλλά κυρίως πολιτικά να αντιμετωπίσει την κρίση μιας χώρας – μέλους με Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία να ακολουθούν και την Ιρλανδική κρίση σε εξέλιξη, όταν επιτέλους αντιλήφθηκε το μέγεθος των συνεπειών που θα υπήρχαν, ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕ αμήχανα ότι στερείται θεσμικών εργαλείων για την αντιμετώπισή της. Και ήταν η ίδια που κάλεσε το ΔΝΤ γαι την παροχή στην αρχή τεχνογνωσίας και μετέπειτα και δανειακών μεγάλων κεφαλαίων.
 
Οι ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΕΣ της ΗΓΕΣΙΕΣ βεβαίως, ήταν εκείνες που ουδόλως ανησυχούσαν δημοσίως μέχρι το 2009, προφανώς από ιδεολογική αλληλεγγύη και παρά το γεγονός – όπως αποδείχθηκε αργότερα – ότι προειδοποιούσαν τον κ. Καραμανλή για την άσχημη πορεία, ουδέποτε έθεταν ζήτημα «συμμόρφωσης» και αλλαγής πλεύσης.
 
Όσοι λοιπόν λοιδορούν με μεγάλη ευκολία το «Καστελλόριζο» και ακόμη χειρότερα όσοι μέσα από την εύκολη ΑΠΑΞΙΩΣΗ του Παπανδρέου, έχτισαν μια ΑΦΗΓΗΣΗ ΟΛΙΓΩΡΙΑΣ μέχρι και ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ, ας συναισθανθούν ΣΗΜΕΡΑ συγκρίνοντας καταστάσεις, πρώτον πόσο δύσκολο είναι να διαπραγματεύεσαι από τραγική θέση την οικονομική στήριξη της χώρας σου και μάλιστα τότε που δεν υπήρχε κανένας μηχανισμός, αλλά και δεύτερον πόσο εύκολο είναι να βλέπεις άλλες λύσεις πλην της υπάρχουσας καθώς και σωτήρες από το υπερπέραν.
 
Ήδη ο τότε «αντιμνημονιακός» κ. Σαμαράς το διαπίστωσε, σήμερα το διαπιστώνει και ο κ. Τσίπρας, δυστυχώς με πολύ βαρύτερες συνέπειες για τον ελληνικό λαό.
 
Τέλος, ας αναρωτηθούν οι επετειολογούντες πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση για τους έλληνες πολίτες, αν όταν είχαμε από τα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης τη στοιχειώδη ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ για την υπέρβαση της κρίσης, πόσο αξιόπιστη άρα και ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΕΥΑΛΩΤΟΙ θα ήμασταν προς τους δανειστές και εταίρους μας και πόσο ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ θα αποδεικνυόμασταν στην ελληνική κοινωνία για τη συνολική αλλαγή πορείας της χώρας. Και πόσα λάθη προφανώς και παραλείψεις θα είχαμε γλιτώσει και εμείς αν το μέτωπο των πολιτικών δυνάμεων ήταν ενιαίο.
 
Για να μην φθάσουμε πέντε χρόνια μετά να βρισκόμαστε πάλι στο ίδιο σημείο.
 
Η Κυβέρνηση Παπανδρέου και η τότε Κοινοβουλευτική του Ομάδα ανέλαβαν ένα τεράστιο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ.
 
Εν γνώσει τους.
 
Δεν λιποτάκτησαν, δεν απέδρασαν.
 
Τον δρόμο αυτό τον γνωρίζαμε πολύ καλά. Θα ήταν πολύ εύκολο αν αντί για «Καστελλόριζο» πηγαίναμε τότε σε εκλογές, σε δημοψήφισμα ή ζητούσαμε την ψήφιση της δανειακής σύμβασης με 180 ψήφους, δηλαδή εκ των προτέρων απόρριψή της και “ΗΡΩΙΚΗ ΕΞΟΔΟ“ με ευθύνη άλλων .
 
Αλλά με μια χώρα ήδη ΠΤΩΧΕΥΜΕΝΗ, ήδη ΧΡΕΩΚΟΠΗΜΕΝΗ.
 
Η επιλογή μας λοιπόν ήταν και είναι διαφορετική.
 
Αναλάβαμε το κόστος σε όλα τα επίπεδα. Ακόμη και σήμερα, όπως και με την προηγούμενη κυβέρνηση.
 
Εντοπίζουμε τις μεγάλες διαφωνίες μας, αλλά με δημιουργικό για τη χώρα τρόπο.
 
Τονίζαμε και τονίζουμε ότι η λύση στη κρίση δεν μπορεί να είναι εκτός του πυρήνα της Ευρώπης, την Ευρωζώνη, ότι η χώρα έχει ανάγκη από μεγάλες και πραγματικές μεταρρυθμίσεις ενταγμένες σε ένα ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ και ότι και η σημερινή κυβέρνηση πρέπει να ανταποκριθεί επιτέλους άμεσα στη ανάγκη αυτή και να σταματήσει την ασφυξία που υπάρχει λόγω της αδράνειάς της.
 
Ας ευχηθούμε λοιπόν, ότι την όποια επέτειο θα την λαμβάνουμε ως αφορμή για επανεκκίνηση της σκέψης και της δράσης μας και μάλιστα όταν ο χρόνος είναι ασφυκτικός για την χώρα.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.