Σ. Σακελλιων: Απολογισμος «πεπραγμενων» της 9ετους θητειας του στην Ν.Ε. Ροδοπης του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ

«Ούτε τα μέλη της νέας Ν.Ε. ούτε κανένας άλλος δεν θα πρέπει να μπουν σε αυτό το παιχνίδι που λέγεται “εθνοτικός διαχωρισμός”»
 
«Η λογική της επετηρίδας ήταν έξω και μακριά από μένα, αλλά και από άλλους συντρόφους ιδιοτελείς και έντιμους»

 
 
Την αποχώρησή του από την θέση του Συντονιστή της Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ στην Ροδόπη ανακοίνωσε πριν από λίγα εικοσιτετράωρα ο Σταμάτης Σακελλίων. Με μία ανάρτηση, στην οποία ωστόσο επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, πως η αποχώρηση δεν σημαίνει και «απόσυρση» από τα δημόσια πράγματα, καθώς όπως έγραψε χαρακτηριστικά «ένας κύκλος κλείνει και τώρα με ό,τι μάζεψα όλα αυτά τα χρόνια θα γείρω προς εκείνους που τα δικαιώματά τους δεν είναι αυτονόητα».
 
Ο Σταμάτης Σακελλίων βρέθηκε πίσω από τα μικρόφωνα του «Ράδιο Παρατηρητής 94fm», όπου και ξεκίνησε άλλωστε ο «κύκλος» του στην Κομοτηνή, για τελευταία φορά με την ιδιότητα του Συντονιστή της Νομαρχιακής Επιτροπής, κάνοντας τον δικό του σύντομο απολογισμό, εντός και εκτός της οργάνωσης, και μιλώντας για το μέλλον, σε προσωπικό και όχι μόνο επίπεδο.
 
Σταμάτης Σακελλίων όμως…
 

«Πάντα με συγκινούσαν εκείνοι και εκείνες που για διάφορους λόγους της ιστορίας βρέθηκαν στο περιθώριο της κοινωνίας»

 
ΠτΘ: κ. Σακελλίων ανακοινώσατε την αποχώρησή σας από τη θέση του Συντονιστή της Ν.Ε. Ροδόπης του ΣΥΡΙΖΑ.  Ένα κύκλος ολοκληρώνεται, αυτό δεν συνεπάγεται όμως ότι θα εκλείψετε και από τον δημόσιο λόγο…
Σ.Σ.: Ένας κύκλος κλείνει. Όλοι και όλες είμαστε μέλη του κόμματος που επιλέξαμε. Πάντα με συγκινούσαν οι άνθρωποι που δεν είχαν φωνή, όπως γράφω και στην ανάρτησή μου. Πάντα με συγκινούσαν εκείνοι και εκείνες που για διάφορους λόγους της ιστορίας βρέθηκαν στο περιθώριο της κοινωνίας. Είτε ήταν οι μειονότητες, είτε οι κοινωνικές μειονότητες, όσοι και όσες δεν έβρισκαν χώρο στο τραπέζι της κυρίαρχης ομάδας. Επομένως από δω και πέρα με αυτούς θα ασχοληθώ ακόμη περισσότερο, είτε μέσα από το τμήμα δικαιωμάτων του κόμματος, είτε αν με τιμήσουν οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες με την ψήφο τους στο Περιφερειακό Συμβούλιο του κόμματος.
 

«Από την θέση του Γραμματέα ευτύχησα να δω τους ηττημένους του εμφυλίου να γίνονται κυβέρνηση»

 
ΠτΘ: Πόσα χρόνια μετράει αυτή η πορεία;
Σ.Σ.: Εννέα συναπτά έτη, έντονα, και θέλω να πιστεύω δημιουργικά. Με τη βοήθεια των συντρόφων, γιατί στην  αριστερά ποτέ δεν είναι και δεν πρέπει όλα αυτά να είναι ατομικές υποθέσεις. Ασφαλώς τα πρόσωπα σημαίνουν ή βάζουν το λιθαράκι τους, αλλά υπάρχει συλλογικότητα, ο «συλλογικός διανοούμενος», που είμαστε όλοι εμείς, τα μέλη, οι φίλοι του κόμματος κ.ο.κ. Εννιά χρόνια που ήταν γεμάτα, και με έντονες συγκινήσεις, και με στιγμές χαράς. Άλλωστε ευτύχησα να δω σαν γραμματέας την αριστερά να γίνεται κυβέρνηση στην Ελλάδα, τους ηττημένους του εμφυλίου δηλαδή να περνάνε στο Μέγαρο Μαξίμου, ευτύχησα να δω την οργάνωσή μας σε νομαρχιακό επίπεδο να αυξάνεται, να υπερδιπλασιάζει τα μέλη μας, και αυτό είναι το συγκινητικό. Το ότι πολλοί νέοι σύντροφοι και συντρόφισσες ήρθαν στο κόμμα μετά την ήττα του Ιουνίου του 2019. Είναι πάρα πολλές οι στιγμές, αλλά θα μου επιτρέψεις για την πιο δυσάρεστη στιγμή να μην πω τίποτα.
 

«Η λογική της επετηρίδας ήταν έξω και μακριά από μένα, αλλά και από άλλους συντρόφους ιδιοτελείς και έντιμους»

 
ΠτΘ: Η πολιτική όμως έχει και στιγμές σύγκρουσης. Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ ακούσαμε, όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο, για την ευθύνη των νομαρχιακών επιτροπών, στο εκλογικό αποτέλεσμα του 2019. Σε εκείνο το «αναφαίρετο δικαίωμα» στελεχών του κόμματος, από τότε που ήταν στο 3%, να διεκδικήσουν μια θέση στο ελληνικό κοινοβούλιο ή οπουδήποτε αλλού. Ποια είναι η άποψή σας;
Σ.Σ.: Έχει ενδιαφέρον αυτή η συζήτηση που υπάρχει και σε ένα σημαντικό κομμάτι των προοδευτικών πολιτών του τόπου μας, οι οποίοι δεν είναι μέλη του κόμματος και μας αντιμετωπίζουν και κριτικά. Όσον με αφορά, αλλά και άλλους συντρόφους, ουδέποτε σταθήκαμε εμπόδιο, όχι μόνο να μπουν νέοι σύντροφοι στο κόμμα, αλλά και να αναλάβουν θέσεις ευθύνης. Από την επόμενη νομαρχιακή του ΣΥΡΙΖΑ θα απουσιάζουν σημαντικά από αυτά που θα λέγαμε «ιστορικά στελέχη» σε τοπικό επίπεδο, γιατί δεν θέτουν υποψηφιότητα και γιατί ακριβώς θέλουμε να σηματοδοτήσουμε με την κίνησή μας αυτή, το άνοιγμα στη νέα γενιά, στη γενιά του σήμερα και του αύριο. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που ψηφίζουν θα αποφασίσουν ποιοι θα είναι αυτοί. Καταλαβαίνω αυτή τη συζήτηση που γίνεται στην κοινωνία, όμως η λογική της επετηρίδας ήταν έξω και μακριά από μένα, αλλά και από άλλους συντρόφους ιδιοτελείς και έντιμους. Σε αυτό το κόμμα μπήκαμε εθελοντικά, δεν μας υποχρέωσε κανείς. Αφιερώσαμε χρόνο, πόνο, κόπο, διάθεση, τα πάντα, δεν περιμέναμε καμιά ανταπόδοση γι’ αυτό. Η αριστερά είναι αυτό που έλεγε ο αείμνηστος Μιχάλης Παπαγιαννάκης «μια διαρκής ευαισθησία για τον άνθρωπο που πάσχει». Δεν θα μπορούσαμε να φύγουμε από αυτό. Και προσωπικά δεν θα μπορούσα να φύγω από αυτό. Πώς θα έλεγα ότι είμαι αριστερός και έχω αυτή τη διαρκή ευαισθησία για τον άνθρωπο που πάσχει, και την ίδια στιγμή από την άλλη μεριά να λέω «έχω επετηρίδα, θέλω να γίνω το ένα ή θέλω να γίνω το άλλο»; Όχι. Τύχη αγαθή με φύλαξε από αυτόν τον πειρασμό.
 

«Σε προσωπικό επίπεδο ένα από αυτά που θα άλλαζα, είναι ότι ενώ καταλάβαινα – επειδή είμαι “ξένος” –  όσα γινόταν στην περιοχή, επιχείρησα να είμαι ευγενής με κάποιους ανθρώπους που στο τέλος της μέρας καταλαβαίνεις ότι δεν έπρεπε»

 
ΠτΘ: Αυτοκριτική έγινε; Έχετε προλάβει να κάνετε τον προσωπικό σας απολογισμό, τόσο ως προς την ιδιότητα του Συντονιστή της Νομαρχιακής Επιτροπής όσο και ευρύτερα; Τι θα κάνατε διαφορετικά;
Σ.Σ.: Έχω μπει στη διαδικασία του αυτοαπολογισμού και της αυτοκριτικής. Κάποια πράγματα θα τα άλλαζα. Ένα από αυτά ήταν ότι ενώ καταλάβαινα, – επειδή είμαι «ξένος» –  όσα γινόταν στην περιοχή, επιχείρησα να είμαι ευγενής με κάποιους ανθρώπους που στο τέλος της μέρας καταλαβαίνεις ότι δεν έπρεπε. Όχι  γιατί έχεις κάτι προσωπικό μαζί τους, αλλά γιατί ενώ συνειδητοποιούσες ότι δεν λειτουργούν καλά, και αναφέρομαι συνολικά στην κοινωνία, έδειξα προσωπικά ένα περιθώριο ανοχής. Αυτό το θεωρώ λάθος μου. Επίσης, νοιώθω μερικές φορές ότι όταν ήμασταν κυβέρνηση, για κάποια  ζητήματα που αφορούσαν την περιοχή, παρόλο που μου έλεγαν «πίεσες πολύ, αρκετά κ.ο.κ.», ένοιωσα μια πικρή γεύση όταν δεν λυνόταν κάποια ζητήματα. Από κει και ύστερα όμως, υπάρχει η συλλογική προσπάθεια, τόσο στις εκλογές, όσο και στην καθημερινότητα, και παίζει ρόλο ο  καθείς και η καθεμιά που είμαστε σε αυτό τον χώρο, το πώς εμφανιζόμαστε, το πώς παρουσιάζουμε τις θέσεις μας και το πώς ακούμε τον κόσμο.
 

«Θα είχε ενδιαφέρον να γραφτεί κάποτε η ιστορία της αριστεράς στη Ροδόπη, από την μεταπολίτευση και ύστερα»

 
ΠτΘ: Κατά τη διάρκεια της θητείας σας, η Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ εδώ στη Ροδόπη, βρέθηκε και στην ευτυχή θέση να βλέπει το νομό Ροδόπης με τους περισσότερους ψήφους σε όλη την Ελλάδα. Γεγονός διόλου τυχαίο με το ότι στην ΝΕ και στο κόμμα ευρύτερα υπάρχουν ιστορικά στελέχη της αριστεράς. Παρόλα αυτά κάποιοι θα πουν ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν «έσπασε αυγά», ακόμα και όταν βρισκόταν στην ηγεσία, κυρίως ως προς την «εκμετάλλευση» των ανθρώπων αυτών που θα είχαν να προσφέρουν πολλά. Ποια είναι η άποψή σας;
Σ.Σ.: Μου δίνετε την αφορμή να ευχαριστήσω από καρδιάς κάποια ιστορικά στελέχη της μειονότητας που εντάχθηκαν από τα νιάτα τους στον χώρο της αριστεράς, ξεκινώντας από τον Μουσταφά Μουσταφά, τον Ναζίφ Φερχάτ, τον Χασάν Εκρέμ, την Ρεφικά Ναζίμ η οποία μπορεί να μην ήταν μέλος του κόμματος, αλλά ήταν πάντα μια αμετανόητη αριστερή, τον Ραμαντάν Φερχάτ, που χρόνια στην Αθήνα δραστηριοποιείται στον χώρο της αριστεράς, τον Αϊχάν Καραγιουσούφ, συντρόφους με τους οποίους πορευτήκαμε όλα αυτά τα χρόνια. Θα είχε ενδιαφέρον να γραφτεί κάποτε η ιστορία της αριστεράς στη Ροδόπη, από την μεταπολίτευση και ύστερα. Κατά την άποψή μου, δεν σπάσαμε αυγά. Γιατί δεν σπάσαμε ή δεν σπάσαμε στον βαθμό που θα θέλαμε να σπάσουμε; Τα μεγάλα εκκρεμή ζητήματα της μειονότητας είναι το μουφτειακό, ήταν η Σαρία, η εκλογή των διαχειριστικών επιτροπών για τα Βακούφια και το εκπαιδευτικό. Νομίζω στο εκπαιδευτικό κάναμε αρκετά πράγματα. Εκεί «σπάσαμε αυγά». Είχαμε ετοιμάσει το νομοσχέδιο για την εκλογή των διαχειριστικών επιτροπών στα Βακούφια, αλλά μας πρόλαβαν οι εκλογές. Θα μπορούσε κανείς εδώ να ρωτήσει  «και γιατί περιμένατε τον τελευταίο χρόνο;». Κάποτε είχε πει η σύντροφος του Αλέξη Τσίπρα σε μια συνέντευξη στην Εφημερίδα των Συντακτών «έχουμε την κυβέρνηση δεν έχουμε την εξουσία» και αυτό αποδείχτηκε όχι μόνο στα μειονοτικά ζητήματα, αλλά και σε άλλα. Για το θέμα των διαχειριστικών επιτροπών και το μουφτειακό, ναι, υπήρξαν αντιδράσεις από το λεγόμενο «βαθύ κράτος», οι οποίες φρέναραν αυτές τις υποθέσεις και να μην ξεχνάτε ότι ήμασταν μια κυβέρνηση «συμμαχική», με ένα κόμμα το οποίο απείχαμε πολύ σε αυτές τις θέσεις.
 
ΠτΘ: Και για το οποίο ακόμα σας ασκείται κριτική και ενδεχομένως δικαίως…
Σ.Σ.: Στη μειονότητα «πληρώσαμε» το κόστος της συγκυβέρνησης με του ΑΝΕΛ. Το 2015 δεν θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε ούτε με το τότε ΚΙΝΑΛ, ούτε με τη Νέα Δημοκρατία. Το ΚΚΕ είχε αρνηθεί τη συνεργασία, άρα ήταν μονόδρομος. Δεν είχαμε την απόλυτη πλειοψηφία. Ήταν λάθος, αλλά λάθη κάνουν οι άνθρωποι που δρουν. Αν θέλαμε τους αλάθητους, ξέραμε που θα τους βρούμε.
Μια μειονότητα που είναι ευχαριστημένη από τις συνθήκες ζωής της, είναι κέρδος για την συνολική κοινωνία. Όπως υποστήριζα από τα πρώτα χρόνια της παρουσίας μου εδώ και υποστηρίζω ακόμα, η Θράκη έχει δύο πόδια. Δεν μπορεί να πει κανένας ότι αν κόψω το ένα πόδι θα γίνει πιο δυνατό το άλλο. Θα καταρρεύσει όλος ο οργανισμός.
 

«Η νέα Ν.Ε. θα πρέπει να ακούει του προοδευτικούς πολίτες της περιοχής, αλλά και τους τίμιους συντηρητικούς»

 
ΠτΘ: Ποια θεωρείτε ότι πρέπει να είναι η στόχευση όσων ακολουθήσουν στην Ν.Ε. της Ροδόπης;
Σ.Σ.:  Δεν θα ήθελα να ορίσω εγώ μια ατζέντα, αλλά θα πω κάποιες σκέψεις. Η νέα Νομαρχιακή, ένα σημαντικό καθήκον που θα έχει εκ των πραγμάτων, θα είναι να ενσωματώσει όλους και όλες, τις συντρόφισσες και τους συντρόφους που θα μπουν  στο κόμμα για να δουλέψουν. Αυτό είναι στο πολιτικό πρακτικό επίπεδο. Το δεύτερο είναι να ακούει τους προοδευτικούς πολίτες της περιοχής. Να ακούει όμως και τους τίμιους συντηρητικούς πολίτες, γιατί κι από κει έχεις να πάρεις διδάγματα και πείρα ζωής. Το τρίτο να μην μπει σε καμία περίπτωση – γιατί είναι ένας πολύ εύκολος δρόμος αυτός – κανένας, όχι μόνο η νέα νομαρχιακή του ΣΥΡΙΖΑ, σε αυτό το παιχνίδι που λέγεται «εθνοτικός διαχωρισμός». Με ευκολία μπορούμε να λέμε διάφορα ο ένας για τον άλλον. Αν κάποτε καταλάβουμε, η κυρίαρχη ομάδα, να δοκιμάσουμε να μπούμε για λίγο στο παπούτσι του άλλου, τότε θα καταλάβει τι σημαίνει να είσαι μειονότητα, τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος που δεν επηρεάζει τα πράγματα, που δεν επηρεάζει τις αποφάσεις που τον αφορούν. Νομίζω η νέα νομαρχιακή του κόμματος θα πρέπει να ασχοληθεί με αυτό το πράγμα. Να καταλάβει ακόμη καλύτερα από μας, το παπούτσι του άλλου.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.