Η Αμερικη καλειται να αποφασισει στις πιο αμφιρροπες εκλογες της τελευταιας 24ετιας
Στο γενικότερο κλίμα των εκλογικών διαδικασιών που βρίσκεται όλος ο πλανήτης εντάσσονται και οι ΗΠΑ, καθώς οι προεδρικές εκλογές της 5ης Νοεμβρίου είναι προ των πυλών. Μια διαδικασία σίγουρα ενδιαφέρουσα, καθώς η «γη των ελεύθερων και η πατρίδα των γενναίων», καλείται να ανταπεξέλθει σε απόπειρες δολοφονιών, αποσύρσεις υποψηφίων εν μέσω της προεκλογικής εκστρατείας, αλλά και μία πολιτική παρουσία που υπόσχεται να γκρεμίσει το κατεστημένο του δικομματισμού και όλα αυτά σε μια περίοδο συνεχών γεωπολιτικών και διεθνών αναταραχών. Για τα παραπάνω ζητήματα, μίλησε στο «Ράδιο Παρατηρητής» ο Νικόλαος Παπαναστασόπουλος, επίκουρος καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.
Τη γενικότερη αναστάτωση του διεθνούς πεδίου, ο κ. Παπαναστασόπουλος την επαγάγει στην εσωτερική κρίση που βιώνουν οι ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια. «Οι ΗΠΑ πάντοτε ήταν αυτές που περιφρουρούσαν τη διεθνή τάξη, όσο αφορά την εξωτερική πολιτική. Από την άλλη το πρότυπο δημοκρατικό καθεστώς για πολλά χρόνια ήταν αυτό της Αμερικής. Όταν λοιπόν αμφισβητούνται οι θεμελιακές συγκροτήσεις αυτού του συστήματος με όλα όσα γίνονται τα τελευταία χρόνια ειδικά με την εισβολή στο Καπιτώλιο και με όσα ακούγονται περί αμφισβήτησης του όποιου αποτελέσματος για τις εκλογές του 2020 αλλά και για τις φετινές εκλογές, φανταστείτε τι σημαίνει αυτό για την ίδια τη δημοκρατία και την εξαγωγή της ως πρότυπο σε όλο τον κόσμο, αλλά και ως δύναμη που περιφρουρεί την τάξη των πραγμάτων», ανέφερε ως προς τη σχέση του εσωτερικού των ΗΠΑ με τον παγκόσμιο αναβρασμό.
Οι «δημοκρατικοί» σε απόγνωση
Για την παραίτηση Biden, o επίκουρος καθηγητής πιστεύει πως ήταν μια καλή επιλογή, καθώς ενώ ο Biden είχε μια σχετικά καλή πορεία στο εσωτερικό και την εξωτερική πολιτική, εντούτοις είχε προκαλέσει πολλές εντάσεις ως προς την αύξηση της φορολογίας, κάτι εντελώς ξένο για την αντίληψη των αμερικανών.
Σημαντικό ρόλο για τον κ. Παπαναστασόπουλο, έπαιξε και το πρώτο Debate των υποψήφιων προέδρων. Πιο συγκεκριμένα δήλωσε πως εάν ο Biden παρέμενε ως υποψήφιος των δημοκρατικών μετά από το καταστροφικό αυτό Debate -που εκεί φάνηκε ξεκάθαρα ότι ηλικιακά δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί-, τότε θα εκλεγόταν αδιαμφισβήτητα ο Trump», ενώ πιστεύει πως το τι θα συμβεί μεταξύ Harris και Trump παραμένει άγνωστο και άκρως ενδιαφέρον.
Παρόλα αυτά, δε στάθηκε δεκτικός στην αντίληψη περί απαραίτητης νεότητας για την αποτελεσματική και ωφέλιμη άσκηση της πολιτικής, παρά τη γενικότερη αντίληψη, χωρίς να σημαίνει, όπως επισήμανε, ότι ο Biden ήταν σε θέση να συνεχίσει την εκστρατεία του για τη διεκδίκηση της προεδρίας. «Το θέμα είναι η σκέψη και η σκέψη προκύπτει από τη δουλειά, τη ζύμωση και την αντίληψη του παλμού μιας κοινωνίας», ανέφερε για τη θέση του στο ζήτημα της ηλικίας, ενώ ταυτόχρονα πιστεύει πως ή υποψηφιότητα Harris δίνει μια δυναμική σε αυτό ακριβώς το ζήτημα, καθώς αυτή η φρέσκια, δυναμική και επαγγελματικά πετυχημένη γυναίκα έρχεται να απαντήσει, σύμφωνα με τον κ. Παπαναστασόπουλο, σε όσα προσάπτονταν στους δημοκρατικούς όλο αυτό το διάστημα περί ηλικίας Biden.
Η διαιρετική τομή των εκλογών και το στοίχημα που πρέπει να κερδίσει ο κάθε υποψήφιος
Έμφαση έδωσε επίσης και στο υπόβαθρο της –ανεπίσημα- επίσημης υποψηφίου των δημοκρατικών Kamala Harris, η οποία έχει περάσει ένα μεγάλο μέρος του ακαδημαϊκού και επαγγελματικού της βίου πολύ κοντά στον νόμο –και ως εισαγγελέας και ως γερουσιάστρια-, αποκτώντας αξίες που θα προωθήσει με την υποψηφιότητά της. Από την άλλη, ο Donald Trump, έχει καταδικαστεί σε πρώτο βαθμό για 34 αδικήματα, γεγονός που κάνει τη συγκεκριμένη εκλογική διαδικασία «μια μάχη μεταξύ της ισχύος του νόμου και του νόμου της ισχύος, με την έννοια του ότι αυτό που πρεσβεύει η Kamala Harris είναι ο νόμος έναντι ενός πρώην προέδρου που ως σημαία του έχει την ισχύ και τον δυναμισμό του», ανέφερε χαρακτηριστικά για του δίπολο που πρόκειται να δούμε σε αυτές τις εκλογές.
Από την άλλη, στάθηκε και στη δυσαρέσκεια του κόσμου σχετικά με την επίμονη στάση των δύο προσώπων σε ζητήματα τα οποία θα δημιουργήσουν, συν τω χρόνω, αντανακλαστικά αντίθετα των επιθυμητών. Παραδείγματα αυτής της επιμονής, είναι από μεριάς τουTrump να εμμένει στην καταγωγή της Harris ως αρνητικό της υποψηφιότητάς της, αλλά και η σταθερή προτεραιοποίηση των ζητημάτων των μειοψηφιών και της αύξησης της φορολογίας.
Η 6η Νοεμβρίου στην Ανατολική Μεσόγειο
Για τα σενάρια επηρεασμού των ισορροπιών στην ανατολική μεσόγειο στην περίπτωση εκλογής Trump, ο καθηγητής του Δημοκριτείου ανέφερε εξ αρχής ότι ως χώρα πρέπει να μείνουμε εκτός των εκλογών, αποφεύγοντας να δείξουμε συμπάθεια σε κάποια από τις δύο μεριές, κρατώντας όμως ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας με αμφότερες τις ομάδες, αποφεύγοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο λάθη του παρελθόντος που συντελέστηκαν στις εκλογές του 2016.
Μεγάλη έμφαση έδωσε επίσης και στην κατά πολύ παρερμηνευμένη πορεία του Trump αναφορικά με την εξωτερική του πολιτική, η οποία μακροπρόθεσμα απεδείχθη ωφέλιμη για τη χώρα μας. «Ναι μεν συγκρούστηκε με τους ευρωπαίους για το οικονομικό φορτίο του ΝΑΤΟ, που μέχρι τότε η Αμερική επωμιζόταν σχεδόν εξολοκλήρου, αυτό όμως δεν επηρέασε την ελληνική πραγματικότητα, καθώς ήδη επωμιζόμασταν αυτές τις εισφορές στη βορειοατλαντική συμμαχία λόγω του κινδύνου της Τουρκίας. Σημαντικές επίσης, είναι και οι “συμφωνίες του Αβραάμ” μεταξύ Ισραήλ και αραβικών χωρών. Στα ελληνοτουρκικά, όλα όσα έγιναν στην ανατολική μεσόγειο, ακόμη και η αναβάθμιση του ρόλου της Αλεξανδρούπολης, ξεκίνησε επί προεδρίας Trump με τότε υπουργό εξωτερικών τον Mike Pompeo και αυτό έχει και τις αντίστοιχες συνεπαγωγές στις σχέσεις με την Τουρκία. Επομένως, δεν θεωρώ ότι μπορεί να αλλάξει κάτι, παρά τις ανησυχίες της “πολιτικής των γαμπρών”, (του γεγονότος δηλαδή ότι γαμπρός του Trump με τον γαμπρό του Erdogan είχαν ιδιαίτερες σχέσεις), παρά ταύτα το πρόσημο που υπήρχε επί προεδρίας Trump στα ελληνοτουρκικά ήταν θετικό προς τα ελληνικά συμφέροντα», ξεκαθάρισε διαψεύδοντας τη μέχρι τώρα αντίληψη.
Ως προς το νέο προφίλ του ειρηνιστή που επιχειρεί να ενσαρκώσει ο Donald Trump, ο κ. Παπαναστασόπουλος δήλωσε πως «όταν είσαι απρόβλεπτος ελκύεις πάντα τον πιο απρόβλεπτο, επομένως θα μπορούσε να υπάρξει μια τέτοια προσέγγιση. Θεωρώ ότι είναι λάθος η στάση των δημοκρατικών με αυτή την εμμονή απέναντι στην Ρωσία –χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η Ρωσία απαλλάσσεται από τις αδιαμφισβήτητες ευθύνες της, ως χώρα που έχει καταπατήσει το διεθνές δίκαιο εισβάλλοντας σε μία χώρα-. Εκεί είναι που ποντάρει ο Trump, στο προσωπικό του προφίλ και στις επαφές που έχει για να δημιουργήσει ένα πιο θετικό κλίμα απεμπλοκής από μία τέτοια πραγματικότητα».
Τη συγκεκριμένη στάση την παραβάλλει και ταυτόχρονα την θέτει ως σημαντική για τη διατήρηση της πρωτοκαθεδρίας της, ως μια αντιστροφή του μοντέλου της τριγωνικής διπλωματίας του Nixon, που όμως αυτή τη φορά, η χώρα που θα πρέπει να πλησιάσουν οι ΗΠΑ είναι η Ρωσία σε βάρος της Κίνας και όχι το αντίστροφο που συνέβη τη δεκαετία του 1970.
Ο πολλά (;) υποσχόμενος ανιψιός Kennedy
Ως προς την υποψηφιότητα του Robert F. Kennedy jr, ο διεθνολόγος εικάζει πως δεν θα τεθεί ζήτημα «κρίσης» του δικομματικού συστήματος. «Η συγκεκριμένη περίπτωση δεν ομοιάζει με άλλες πολύ παλαιότερες εκλογικές διαδικασίες που υπήρχε και μια αξιόλογη και αξιοζήλευτη τρίτη επιλογή. Θα έχουμε έναν ξεκάθαρο διπολισμό, μεταξύ των όσων είναι με τον Trump και με όσων δεν είναι με τον Trump. Θα πάμε σε μια τέτοια λογική και δεν θα υπάρξει μια άλλη τάση. Θα είναι πόλεμος μέχρις εσχάτων μεταξύ της Harris και του Trump. Πιστεύω ότι προς τα εκεί θα κινηθούν και οι αμερικανοί ψηφοφόροι», ανέφερε καταληκτικά.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
