Γιωργος Πεταλωτης, Εκπροσωπος Τυπου Κινηματος Δημοκρατων Σοσιαλιστων «Αν δεν αντιληφθουμε οτι πρεπει να χαραξουμε νεους δρομους θα αναπαραγουμε το ιδιο αποτελεσμα»

«Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τον ελληνικό λαό εκ των προτέρων να ψηφίσει «όχι» σε ένα ερώτημα το οποίο δεν υφίσταται» - «Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβίστηκε στην ιδεοληψία ενός μεγάλου κομματιού της ύπαρξής του και από την άλλη στην ατολμία του κ. Τσίπρα να γίνει ο ηγέτης μιας δημοκρατικής αριστερής παράταξης»

Στα πλαίσια της ανάπτυξης του διαλόγου και στην προσπάθεια να κατανοήσουμε την υφιστάμενη κατάσταση και τις εξελίξεις, ο «ΠτΘ» ξεκίνησε σειρά συζητήσεων με πολιτικούς εκπροσώπους όλων των κομμάτων της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας. Υπέρμαχοι πάντα της λογικής ότι η «πολυφωνία», όταν αυτή εκφράζεται όχι απλά για το «θεαθήναι», μπορεί να οδηγήσει μόνο σε θετικά αποτελέσματα και συμπεράσματα, δημοσιοποιήσαμε τις προηγούμενες ημέρες απόψεις και θέσεις πολιτικών και όχι μόνο φορέων της περιοχής.
 
Στο πλαίσιο του διαλόγου αυτού, λοιπόν, το πρωί της Τετάρτης φιλοξενήθηκε στο Ράδιο Παρατηρητής και στην εκπομπή «Με το Ν και με το Β» ο εκπρόσωπος τύπου του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών και διατελέσαντας σε πλειάδα κυβερνητικών θέσεων επί κυβέρνησης Παπανδρέου, ο κ.Γιώργος Πεταλωτής, ο οποίος μίλησε για τη θέση του Κινήματος σε ό, τι αφορά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, τα κοινά σημεία που εντοπίζει ενδεχομένως μεταξύ της πρότασης και του περιεχομένου του δημοψηφίσματος που είχε προτείνει ο κ. Παπανδρέου το 2011, με το σημερινό και φυσικά για τις πολιτικές εξελίξεις και την επόμενη μέρα της χώρας.
 
Γιώργος Πεταλωτής όμως… 

«Η σημερινή κυβέρνηση φέρνει ένα δημοψήφισμα για να βγει από τα δικά της αδιέξοδα»

ΠτΘ: κ. Πεταλωτή σε χθεσινή τηλεοπτική συνέντευξη ακούσαμε συζήτηση για το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και συσχετισμό του με την πρόταση του δημοψηφίσματος που είχε καταθέσει ο κ. Γιώργος Παπανδρέου και το οποίο τελικά δεν διεξήχθη. Συμμερίζεστε την άποψη αυτή;
Γ.Π.:
Η αλήθεια είναι ότι σήμερα έρχεται ο κόσμος, ο οποίος ακόμα και τότε αμφισβητούσε την έννοια και τη διαδικασία του δημοψηφίσματος, και μας λέει ότι τελικά το δημοψήφισμα έπρεπε να είχε γίνει τότε από τον Γιώργο Παπανδρέου και πως τα πράγματα θα ήταν σήμερα διαφορετικά. Είναι και δική μου προσωπική άποψη πως αν τότε δεν είχαμε την ανατροπή από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, της εκλεγμένης κυβέρνησης, σήμερα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Από κει και ύστερα όμως, είναι δύο διαφορετικά θέματα και θα πρέπει να τα δούμε ιστορικά.
Δύο περίπου μήνες πριν, ο κ. Παπανδρέου επισκέφθηκε τον Αλέξη Τσίπρα. Μία συνάντηση για την οποία ειπώθηκε από διάφορους πολιτικούς κύκλους «πως συνεργαζόμαστε με αυτούς που μας ανέτρεψαν». Βέβαια αυτό ειπώθηκε από αυτούς που ανέτρεψαν τον Παπανδρέου μέσα στο ίδιο του το κόμμα, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία.
Η συνάντηση αυτή πραγματοποιήθηκε παρά την απαράδεκτη στάση που είχε κρατήσει τότε ο κ.Τσίπρας με την ΝΔ, απέναντι στην κυβέρνηση Παπανδρέου, γιατί πολύ απλά πιστεύουμε ότι η χώρα πρέπει να μπαίνει πάνω από προσωπικούς τεχνικούς σχεδιασμούς και η στρατηγική μας πρέπει να είναι η διάσωση της χώρας. Ο κ. Παπανδρέου συζήτησε με τον κ.Τσίπρα το δημοψήφισμα και του είπε ότι όντως το δημοψήφισμα είναι μία λύση για να βγούμε από την ασφυξία που μας επιβάλλουν οι εταίροι μας αλλά και η πραγματικότητα.
 
Πρόκειται όμως για ένα δημοψήφισμα πολύ διαφορετικό από αυτό που είχαμε εμείς προτείνει. Εμείς τότε είχαμε μία συμφωνία έτοιμη, με μία πολύ ισχυρή δέσμευση για διαγραφή του χρέους, που έγινε εν μέρει με το PSI, είχαμε ένα αναπτυξιακό πακέτο που θα πήγαινε μαζί με τη συμφωνία και ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων που θα το θέταμε στην κρίση του ελληνικού λαού. Και σε εκείνο το δημοψήφισμα εμείς θα καλούσαμε τον ελληνικό λαό να πει «ναι». Θα ζητούσαμε δηλαδή ο ελληνικός λαός να ψηφίσει μία συμφωνία έτοιμη, που μας έβγαζε από το τότε αδιέξοδο και η οποία θα ήταν ένα πολύ μεγάλο βήμα προς το μέλλον. Αντίθετα η σημερινή κυβέρνηση, φέρνει ένα δημοψήφισμα, χρησιμοποιώντας ίσως τον δημοκρατικότερο θεσμό όλων, για να βγει από τα δικά της αδιέξοδα. Αυτή είναι η μεγάλη μας διαφορά. Καλεί τον ελληνικό λαό εκ των προτέρων να ψηφίσει «όχι» σε ένα ερώτημα το οποίο δεν υφίσταται. Μας καλούν την Κυριακή να πάμε να ψηφίσουμε μία πρόταση συμφωνίας, η οποία δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, θέτοντας πολύ σημαντικά διακυβεύματα όπως είναι η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και χρησιμοποιώντας την τεράστια δυστυχία του ελληνικού λαού όλα αυτά τα χρόνια, προκειμένου να την μεταφέρει στο μέλλον της χώρας. Βλέπω ανθρώπους που πραγματικά έχουν χάσει τις περιουσίες του, το μέλλον τους και λένε ότι δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Αυτό το τίποτα, μεταφράζεται σε ένα «όχι», που κατά την άποψή μου είναι τόσο απόλυτο και τόσο χωρίς πολιτική ουσία, όσο ένα άκριτο «ναι».

«Τα «ναι» και τα «όχι» πρέπει να έχουν πολιτικό υπόβαθρο και βαθιά απάντηση»

ΠτΘ: Το όνομα του Γιώργου Παπανδρέου και το δημοψήφισμα που είχε εξαγγείλει μπαίνει πολύ στο τραπέζι της συζήτησης, καθώς ήταν αυτός που πρότεινε πρώτος δημοψήφισμα και ήταν κατάπτυστος ο τρόπος με τον οποίο του συμπεριφέρθηκαν οι εταίροι. Οι Ευρωπαίοι πιστεύετε ότι σήμερα άλλαξαν συμπεριφορά; Υπάρχει περίπτωση το σενάριο εκπαραθύρωσης Παπανδρέου, Τσίπρα αυτή τη φορά, να επαναληφθεί;
Γ.Π.:
Η Ευρώπη δεν άλλαξε, δυστυχώς. Εμείς ζήσαμε και βιώσαμε ευρωπαϊκές ηγεσίες, με πολύ πιο σκληρό τρόπο από αυτές του κ.Βαρουφάκη και του κ.Τσίπρα. Ζήσαμε ευρωπαϊκή ηγεσία, η οποία δεν μπορούσε να συνέλθει μετά την ήττα της κυβέρνησης Καραμανλή, την οποία διαφύλασσαν και προστάτευαν με εξαιρετικά καλό τρόπο. Δεν είναι τυχαίο ότι το πραγματικό έλλειμμα που μας κληροδότησε η κυβέρνηση Καραμανλή, ένα έλλειμμα το οποίο είναι άμεσο αίτιο αυτής της κρίσης που ζούμε, φυλασσόταν πολύ καλά εξαιτίας του κ. Μπαρόζο και της κ. Μέρκελ. Ήξεραν τότε οι κύριοι αυτοί πολύ καλύτερα από την τότε ελληνική κυβέρνηση ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι τραγική, παρόλα αυτά προστάτευαν τον κ. Καραμανλή και είχαν να κάνουν με ένα σοσιαλιστική ηγέτη, όπως είναι ο Γιώργος Παπανδρέου, που τους χαλούσε τη σούπα. Εμείς από την πλευρά μας είχαμε ηγεσίες, σκληρές, συντηρητικές, δεξιές και οπισθοδρομικές στην Ευρώπη και δεν είχαμε να ακουμπήσουμε πουθενά. Επιπλέον δεν είχαμε μηχανισμούς, δεν είχαμε χρήματα, όπως είχε αυτή η κυβέρνηση μέχρι χθες. Είχαμε σύσσωμη την αντιπολίτευση απέναντί μας και εκεί ο ρόλος του κ. Τσίπρα ήταν απαράδεκτος, πολύ πιο απαράδεκτος όμως ήταν ο ρόλος του κ.Σαμαρά, γιατί ο μεν είχε 3% και ο άλλος 35%. Ήταν αυτές οι ιστορίες που παρακολουθούσαμε όλοι την 28η Οκτωβρίου στην Θεσσαλονίκη, όπου κατά την άποψή μου έγινε πραξικόπημα ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, ενώ σταμάτησε η παρέλαση από τους «αγανακτισμένους» χρυσαυγίτες και τον σκληρό πυρήνα της δεξιάς, συνεπικουρούμενους από τον ΣΥΡΙΖΑ και η Σχολή Ευελπίδων συνέχιζε να παρελαύνει και να τραγουδά τα γνωστά της συνθήματα. Για όλα αυτά, την ευθύνη φέρει ο κ. Σαμαράς και η γνωστή ακροδεξιά ομάδα την οποία έχει ακόμα στο κόμμα του. Εμείς λοιπόν είχαμε να κάνουμε με τέτοιες καταστάσεις. Ο κ.Τσίπρας αντιθέτως έχει μια αντιπολίτευση σχεδόν ανύπαρκτη απέναντί του, ένα ΠΑΣΟΚ που είναι πολύ αδύναμο, μία ΝΔ που ουσιαστικά σπαράσσεται και είναι απαξιωμένη και έναν ελληνικό λαό που τον στήριζε μέχρι τώρα. Αντί να τα αξιοποιήσει και να τα εκμεταλλευτεί και να φέρει, όχι μία συμφωνία υποταγή, αλλά μία συμφωνία που θα έχει ως βασικό πυρήνα ένα ελληνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων, μπήκε πάλι στη διαδικασία να διαπραγματεύεται με τους εταίρους, να διαπραγματεύεται δεκαδικά, που αυτό αμέσως τον έφερνε σε μία δεινή κατάσταση απέναντι στους εταίρους και νομίζω ότι αυτό είναι και το μεγάλο σφάλμα του, το οποίο το πληρώνει ο ελληνικός λαός.
Εμείς δεν ταυτιζόμαστε με λογικές που είναι άσπρο- μαύρο και δεν έχουν πολιτικό περιεχόμενο. Γι’ αυτό σε ό, τι αφορά το δημοψήφισμα λέμε ότι θέλουμε να μείνουμε στην Ευρώπη, πιστεύουμε ότι πρέπει να μείνουμε στην Ευρώπη και ότι οι επόμενες γενιές έχουν να χάσουν πολύ περισσότερα πράγματα, αν φύγουμε από αυτήν την Ευρώπη, η οποία μπορεί να μην μας αρέσει με τις σημερινές ηγεσίες, αλλά είναι ένα πεδίο πολιτικών ανταγωνισμών όπου μπορούμε να σταθούμε σαν χώρα. Από κει και πέρα όμως όλα αυτά τα γλυκανάλατα που παρακολουθούμε δεν μας αφορούν. Τα «ναι» και τα «όχι» πρέπει να έχουν πολιτικό υπόβαθρο και βαθιά απάντηση, γιατί την Κυριακή θα υπάρξει ένα «ναι» ή ένα «όχι». Το μετά την Κυριακή όμως, θα είναι το πολύ κρίσιμο για όλους μας και γι’ αυτό θα πρέπει να προετοιμαστούμε όλοι.

«Ο κ. Τσίπρας δεν μπόρεσε να ισορροπήσει τις εσωτερικές του αντιμαχίες»

ΠτΘ: Εσείς και ως μέλος της κυβέρνησης Παπανδρέου ζήσατε την ανικανότητα της Ευρώπης να έχει μηχανισμό διάσωσης, ζήσατε τον αυταρχισμό της, η οποία μετέτρεψε έναν λαοφιλή ηγέτη σε «ανδρείκελο». Θα μπορούσατε λοιπόν, όπως και οι υπόλοιποι πολιτικοί σχηματισμοί, να μεταφέρετε αυτή την τεχνογνωσία. Γιατί τελικά στην Ελλάδα δεν γίνονται συζητήσεις, γιατί η τεχνογνωσία του ενός πολιτικού σχήματος, από την στιγμή που έχουμε εθνικά προβλήματα, δεν μεταφέρεται στον άλλον;
Γ.Π.:
Αυτό νομίζω πως είναι και το μεγάλο μας έλλειμμα. Πραγματικά δεν μπορούμε να έχουμε μία εμπειρία πέντε χρόνων μέσα σε μία κρίση, να έχουν χαθεί κυβερνήσεις, να έχουν ανατραπεί κυβερνήσεις, να έχουν εξαφανιστεί πολιτικά πρόσωπα, άλλοι να έχουν κάνει πολιτικές καριέρες μέσα από την κρίση με πλαστά μηνύματα μνημόνιο- αντιμνημόνιο και να στεκόμαστε ακόμα σε συζητήσεις οι οποίες δεν μας βγάζουν πουθενά.
Αυτό είναι θέμα ωριμότητας του πολιτικού μας συστήματος, που δυστυχώς δείχνει ότι είναι ανώριμο. Αντί να υπάρχει ειλικρίνεια έτσι ώστε να πηγαίνουμε με ένα μέτωπο κοινό στην Ευρώπη, βλέπουμε όλα αυτά τα πήγαινε –έλα, τα οποία βέβαια δεν τα ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, κατά την άποψή μου, εγκλωβίστηκε στην ιδεοληψία ενός μεγάλου κομματιού της ύπαρξής του και από την άλλη μεριά στην ατολμία του κ. Τσίπρα να γίνει ο ηγέτης μιας δημοκρατικής αριστερής παράταξης. Θεωρώ, για παράδειγμα, πολύ αρνητικό σημείο τη σύμπραξη με όλο το σύστημα Καραμανλή. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κ. Καμμένος είναι από εκείνους τους οποίους ορκίζονται στον κ. Καραμανλή. Από την άλλη μεριά είχε να αντιμετωπίσει την τάση Λαφαζάνη. Κατά την άποψή μου λοιπόν ο κ. Τσίπρας δεν μπόρεσε να ισορροπήσει τις εσωτερικές του αντιμαχίες.
Πίστευα ότι ο κ.Τσίπρας προσπάθησε και απέκτησε μία ευρωπαϊκή χροιά και θα μπορούσε επιτέλους να καταλάβει ότι έχει ρόλο και λόγο στην αριστερά με μία όμως ευρωπαϊκή πορεία. Δυστυχώς όμως απέδειξε ότι δεν μπορεί να το κάνει αυτό, με συνέπειες τραγικές που τις ζούμε σήμερα. Με κλειστές τράπεζες, οι οποίες δεν σημαίνουν απλώς ότι δεν μπορούμε να πάρουμε τα λεφτά μας, σημαίνουν ότι δεν υπάρχει εμπόριο, δεν υπάρχει τουρισμός, σημαίνει ότι χρεοκοπούμε. Αυτά δεν είναι εκφοβισμός και τρομοκρατία, υπάρχει όμως μία πραγματικότητα την οποία πρέπει να τη δούμε. 

«Όταν βασίζεις την εκλογή σου, τη διακυβέρνησή σου, τους συσχετισμούς σου σε συμφέροντα-και μιντιακά- τότε είναι επόμενο αυτά τα συμφέροντα να κυριαρχήσουν»

ΠτΘ: Μεταξύ άλλων διατελέσατε και εκπρόσωπος τύπου. Κατά τη διάρκεια της θητείας σας αυτής είχατε βάλει ζητήματα για τα ιδιωτικά κανάλια και τη δημόσια τηλεόραση. Επειδή το παιχνίδι στην Ελλάδα δεν παίζεται καθαρά όμως και τα κανάλια εθνικής εμβέλειας εξυπηρετούν τους δικούς τους μόνο στόχους, ακόμη και σε βάρος της πατρίδας, όλα αυτά η υπακοή στο νόμο για όλους και η μη εκχώρηση εξουσίας και ρευστού στους καναλάρχες θα εκλείψουν κάποτε;
Γ.Π.:
Τι γίνεται με τα κανάλια και τον τύπο είναι γνωστό και τώρα το ζούμε με τον χειρότερο τρόπο, καθώς υπάρχει η επικυριαρχία της γραμμής. Είναι συμφέροντα που οδηγούν τα κανάλια, κάτι για το οποίο την ευθύνη φέρει το πολιτικό σύστημα. Όταν βασίζεις την εκλογή σου, τη διακυβέρνησή σου, τους συσχετισμούς σου σε τέτοιου είδους συμφέροντα, τότε είναι επόμενο, αυτά τα συμφέροντα να κυριαρχήσουν και δεν είναι τυχαίο ότι ο λόγος που ακούμε, είναι ένα μπαράζ μέχρι και προπαγάνδας με διάφορες μορφές, η οποία περνάει και στην κοινωνία. Και πέρα από το γεγονός ότι η κοινωνία έχει βαρεθεί να ακούει μία τρομοκράτηση από το πρωί έως το άλλο πρωί, τα αποτελέσματα υπάρχουν. Συζητήσεις οι οποίες πραγματικά παράγουν αποτελέσματα δεν τις ακούμε εύκολα. Αυτές οι συζητήσεις είναι οάσεις σε ένα τοπίο το οποίο κάθε άλλο παρά διαφωτίζει. Τις περισσότερες φορές μάλιστα ο κόσμος στρέφεται και ενεργεί αντίθετα με αυτά που ακούει και φυσικά δεν υπάρχει ψυχραιμία. Πιστεύω ότι έπρεπε όντως να αναληφθούν πρωτοβουλίες για συζητήσεις, οι οποίες δεν έχουν σχέση με τις κομματικές μας διασώσεις. Τουλάχιστον εμείς θα μπορούσαμε να είμαστε σε κόμματα με θέση εξουσίας σήμερα και χθες. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Ωστόσο πιστεύω ότι υπάρχουν στην Ελλάδα προσωπικότητες και φορείς που μπορούν να ανοίξουν αυτή τη συζήτηση, μια ψύχραιμη και ήρεμη συζήτηση που να οδηγεί κάπου. 

«Ψηφίζουμε με ένα πλαστότατο ερώτημα και ταυτιζόμαστε με καταστάσεις, προοπτικές, ανθρώπους και απόψεις οι οποίες δεν έχουν καμία ομοιογένεια»

ΠτΘ: Έχει γίνει πλέον σαφές πως το ερώτημα του δημοψηφίσματος της Κυριακής δεν είναι «ευρώ» ή «δραχμή» όπως πολύ θέλουν να λένε. Είναι η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και συγκεκριμένα οι προϋποθέσεις της. Ωστόσο υπάρχει μια πολύ μεγάλη σύγχυση στον ελληνικό λαό για το τι το δημοψήφισμα σημαίνει…
Γ.Π:
Αυτό θα έπρεπε να είναι το ερώτημα γι’ αυτό και επιμένω ότι ο κ. Τσίπρας είχε μια πολύ μεγάλη ευκαιρία να θέσει σημαντικά ζητήματα στον ελληνικό λαό. Να καταλήξει σε μια συμφωνία- πρόταση δική του με μεταρρυθμίσεις, που περιέχουν την προοπτική της χώρας, να αποφασίσει ο ελληνικός λαός αν θέλει αυτή ή ενός άλλου είδους προοπτική. Τώρα ερχόμαστε να καταλήξουμε ότι ψηφίζουμε με ένα πλαστότατο ερώτημα και ταυτιζόμαστε, είτε πάμε με το «ναι» είτε με το «όχι» με καταστάσεις, προοπτικές, ανθρώπους και απόψεις οι οποίες δεν έχουν καμία ομοιογένεια. Αυτό νομίζω ότι είναι χάσιμο για την ίδια τη δημοκρατία. Είναι ευτελισμός του θεσμού του δημοψηφίσματος και αυτός ο ευτελισμός παίρνει μαζί του τον ευτελισμό πολιτικών προσώπων, τη ζωή πολλών πολιτών και δημιουργεί συνθήκες αποστροφής του πολίτη σε ένα θεσμό, ο οποίος είναι ο πιο δημοκρατικός και άμεσος. Είναι άσχημο αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή. 

«Θα κάνουμε πολλά χρόνια και μεγάλες προσπάθειες για να επανέλθουμε, προσπάθειες τις οποίες όμως βλέπω ότι δεν μπορούμε να συγκροτήσουμε»

ΠτΘ: Πώς βλέπετε την επόμενη ημέρα του δημοψηφίσματος; Θα αλλάξει κάτι;
Γ.Π:
Έχει αλλάξει ήδη κάτι στη ζωή μας. Φτάσαμε να είμαστε σε κατάσταση επιλεκτικής χρεοκοπίας. Δεν είναι μόνο ότι δεν πληρώσαμε τη δόση του ΔΝΤ, που, για πολλούς, καλά κάναμε, αλλά ότι πλέον οπισθοδρομούμε πολύ. Για μένα το μεγάλο ζήτημα, το οποίο έθεσα και πριν από το πρόταγμα του δημοψηφίσματος, είναι όλο αυτό το «πήγαινε- έλα», χωρίς να ξέρουμε τι κάνουμε, που ο ΣΥΡΙΖΑ ονόμασε «σκληρή διαπραγμάτευση». Κατά την άποψή μου αυτό δεν ήταν σκληρή διαπραγμάτευση, αλλά μάχη μέσα στον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ για το τι θα γίνει. Κάθε μέρα που δε βρίσκαμε το δρόμο για να πάμε στους Ευρωπαίους εταίρους και να πούμε ότι εμείς αυτό θέλουμε, η ζημιά που γινόταν στη χώρα μας ήταν πολύ βαθύτερη απ’ ό, τι φαινόταν. Αποκορύφωμα αυτού ήταν οι κλειστές τράπεζες. Κλειστές τράπεζες δεν είναι όταν δεν μπορείς να πάρεις τα λεφτά σου, γιατί οι περισσότεροι πλέον δεν έχουν αλλά υπάρχει μεγαλύτερο βάθος, γιατί χάνουμε την αξιοπιστία μας. Μια αξιοπιστία που είχε ήδη τρωθεί εδώ και πέντε χρόνια. Θα κάνουμε πολλά χρόνια και μεγάλες προσπάθειες για να επανέλθουμε, προσπάθειες τις οποίες όμως βλέπω ότι δεν μπορούμε να συγκροτήσουμε. 

«Σήμερα, ακόμη κι αν μ’ ένα μαγικό τρόπο λυνόταν το ζήτημα του χρέους και αποφασίζαμε να αρχίσουμε ξανά με τον τρόπο ζωής που είχαμε συνηθίσει, θα φτάναμε πάλι σε πέντε μήνες να αντιμετωπίζουμε τα ίδια ζητήματα»

ΠτΘ: Πρέπει κάποια στιγμή όμως να ονοματιστούν τα αίτια της χρεοκοπίας μας. Να σταματήσουν πολιτικοί τις θεωρίες και να δώσουν ουσιαστικές απαντήσεις…
Γ.Π:
Σήμερα, ακόμη κι αν μ’ ένα μαγικό τρόπο λυνόταν το ζήτημα του χρέους και αποφασίζαμε να αρχίσουμε ξανά με τον τρόπο ζωής που είχαμε συνηθίσει, θα φτάναμε πάλι σε πέντε μήνες να αντιμετωπίζουμε τα ίδια ζητήματα, να έχουμε τον ίδιο τρόπο παραγωγής χρέους, τον ίδιο τρόπο ανυπαρξίας πρακτικής για τη χώρα μας, την ίδια έλλειψη παραγωγικής δραστηριότητας, να έχουμε ένα κράτος πελατειακό. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει κανένας προγραμματισμός, κανένα σχέδιο. Πρέπει να θέσουμε τέτοια ζητήματα, δηλαδή πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Εμείς μιλάμε συνέχεια για ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων. Αν δε γίνουν αυτά θα ανακυκλωνόμαστε και θα βρισκόμαστε συνέχεια στην ίδια μοίρα. Αλλά δε μιλάει το πολιτικό σύστημα γι’ αυτά.

«Αυτή τη στιγμή η εικόνα που υπάρχει για τη χώρα μας είναι μια διχασμένη χώρα, που δεν ξέρει τι σημαίνει ναι και τι όχι»

ΠτΘ: Θα πάμε ποτέ άραγε μπροστά και θα ζήσουμε σε μια πατρίδα που δεν θα μας πληγώνει;
Γ.Π:
Η κοινωνία πρέπει να κάνει κι άλλα βήματα εκτός αυτών που έχει κάνει. Βρισκόμαστε σε κατάσταση χρεοκοπίας, αλλά, παρόλα αυτά, η κοινωνία ελπίζει. Αντιλαμβάνομαι πώς σκέφτεται ο κόσμος. Υπάρχει χώρος και χρόνος έστω και την τελευταία στιγμή να χαράξουμε άλλου είδους πορείες. Να ζητήσουμε και να δούμε την προοπτική της χώρας μας. Να ανοίξουμε και να βγούμε με ένα διαφορετικό μέτωπο προς τα έξω. Αυτή τη στιγμή η εικόνα που υπάρχει για τη χώρα μας είναι μια διχασμένη χώρα, που δεν ξέρει τι σημαίνει «ναι» και τι «όχι». Μια χώρα που βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση είναι πολύ εύκολα χειραγωγήσιμη. Θα μπορούσε να είναι μια λύση η οικουμενικότητα. Αλλά δυστυχώς έχει αποδειχτεί ακόμα και στις οικουμενικές κυβερνήσεις τα συμφέροντα στήνουν χορούς. Αν δεν αντιληφθούμε ότι πρέπει να χαράξουμε νέους δρόμους θα αναπαράγουμε το ίδιο αποτέλεσμα. Φάνηκε, όμως, ότι αυτό το αποτέλεσμα είναι πολύ άσχημο για το μέλλον των παιδιών μας. 

«Το έλλειμμά μας είναι ότι δεν υπάρχει καμία συζήτηση και κανένα σχέδιο»

ΠτΘ: Η δυσαρέσκεια από την πολιτική ζωή της χώρας και από τις δομές της είναι βαθειά, αλλά ποτέ δε γίνεται τίποτα. Έχουμε κάνει την πολιτική εμπόρευμα. Υπάρχει όμως μια μειοψηφία που υποστηρίζει ότι πρέπει αυτή η χώρα να τελειώσει για να τη χτίσουμε από την αρχή….
Γ.Π:
Εγώ θα μπορούσα να συνταχτώ και με αυτό, παρόλο που είναι ακραία άποψη. Αλλά για να ξεκινήσει απ’ την αρχή θα πρέπει να υπάρχει πρόγραμμα. Αν δε δημιουργηθεί σχέδιο για να γίνει ρήξη με το παρελθόν, με τον κακό μας εαυτό, να πάμε στα σπίτια μας όλοι οι πολιτικοί που διαχειριστήκαμε τα πράγματα μέχρι τώρα, να έρθουν καινούριοι πολιτικοί από το μηδέν, δε γίνεται τίποτα. Το έλλειμμά μας όμως είναι ότι δεν υπάρχει καμία συζήτηση και κανένα σχέδιο. Οι κοινοβουλευτικοί πολιτικοί σήμερα αποδεικνύεται ότι ακόμη προκαλούν θυμό και οργή. Οι πολιτικοί που έχουν το θάρρος και μιλάνε παρά την αντίθετη άποψή τους, δυστυχώς ακόμη προκαλούν. Αλλά και η κοινωνία πρέπει να ωριμάσει.
 
ΠτΘ: Μεγάλη, όμως, ευθύνη για όλα αυτά έχουν οι προπαγανδιστές κι αυτοί που καθοδηγούν το λαό…
Π.Γ:
Ναι και έτσι ακριβώς είναι δομημένο και το πολίτευμα. Αλλά υπάρχουν και διαφορετικοί καθοδηγητές. Υπάρχουν εξαιρετικές φωνές που ακούγονται μέσα στο κοινοβούλιο από όλα τα κόμματα, αλλά και έξω από το κοινοβούλιο.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.