Μονοδρομος η ευρωπαικη πορεια του ελληνικου βαμβακιου
H ανάγκη μείωσης του κόστους παραγωγής, και μέσα από την υλοποίηση υποδομών όπως το φράγμα του Κομψάτου, αλλά και η εξασφάλιση της ευρωπαϊκής προοπτικής του ελληνικού βαμβακιού ήταν από τα βασικά ζητούμενα που κατατέθηκαν κατά τη διάρκεια του 3ου Πανελλήνιου Συνεδρίου για το βαμβάκι που διοργανώθηκε για πρώτη φορά στην Κομοτηνή από την Διεπαγγελματική Οργάνωση Βάμβακος και τον ΕΛΓΟ Δήμητρα, και τα οποία αναμένεται να αποτελέσουν τον οδικό χάρτη για τα βήματα της καλλιέργειας την επόμενη ημέρα.
Άλλωστε όπως υπογράμμισε κάνοντας στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm» τον απολογισμό της διοργάνωσης ο γενικός γραμματέας της ΔΟΒ κ.Νίκος Κουρκούτας, το συνέδριο δεν αποτέλεσε ένα συνέδριο θεωρητικό που περιορίστηκε στην συμμετοχή πολιτικών και επιστημόνων του κλάδου, αλλά μια διοργάνωση που συγκέντρωσε το ενδιαφέρον και στελεχών επιχειρήσεων, πολιτών και κυρίως των παραγωγών, παράγοντας πρακτικά αποτελέσματα και συμπεράσματα που θα αποτελέσουν πρακτικά βήματα για την επόμενη ημέρα.
Ο ίδιος έκανε λόγο για ένα επιτυχημένο από όλες τις απόψεις συνέριο, κατά την διάρκεια του οποίου ειδικοί σε διάφορους τομείς ανάδειξαν μια σειρά θεμάτων μέσα από τις εύστοχες θεματικές ενότητες που περιέγραψαν όσα γίνονται, όσα θα προβληματίζουν αλλά και όσα θα πρέπει να γίνουν για την βιωσιμότητα της παραγωγής στο μέλλον.
Ευοίωνες προβλέψεις, με πλειάδα ωστόσο προβλημάτων
Κι αυτό γιατί παρά τις ευοίωνες προβλέψεις του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης κ.Γεωργαντά για το μέλλον του ελληνικού βαμβακιού τα προβλήματα που έχουν μπροστά τους οι παραγωγοί, όπως επεσήμανε ο κ. Κουρκούτας είναι πολλά και η αντιμετώπισή τους απαιτεί συντονισμό και επαγγελματισμό ώστε «να μπορέσουμε να βγούμε αλώβητοι την επόμενη ημέρα».
Περιγράφοντας τα κυριότερα προβλήματα εξ αυτών ο ίδιος στάθηκε στα όσα προβλέπει η Ε.Ε. στο πλαίσιο της πράσινης συμφωνίας και τους πολύ φιλόδοξους στόχους, όπως η μείωση των φυτοφαρμάκων κατά 50% έως το 2030.
Οι Έλληνες βαμβακοκαλλιεργητές αντιμετωπίζουν ήδη μεγάλο πρόβλημα με τα φυτοφάρμακα, και δη με τα ζηζανιοκτόνα, δεδομένου ότι λόγω της μικρής παραγωγής οι πολυεθνικές εταιρείες δεν βγάζουν φυτοφάρμακα λόγω του μικρού εμπορικού τους κέρδους. Αποτέλεσμα της πραγματικότητας αυτής είναι τα τελευταία χρόνια οι Έλληνες βαμβακοκαλλιεργητές να διαθέτουν ένα πολύ μικρό «οπλοστάσιο» μόλις των τριών σκευασμάτων, η μείωση των οποίων στο μισό σε ικανοποίηση της οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να θέτει σε κίνδυνο ακόμα και την ίδια τη βιωσιμότητα της καλλιέργειας.
Προς αυτήν την κατεύθυνση η ΔΟΒ έχει ήδη ενημερώσει την εγχώρια πολιτική σκηνή και προσδοκά μέσω των Ελλήνων ευρωβουλευτών και λοιπών στελεχών όπως ο κ. Μαργαρίτης Σχοινάς να καταστήσουν γνωστό στα ευρωπαϊκά όργανα ότι η Ελλάδα, όπως και η Ισπανία παράγουν βαμβάκι με φυσική ίνα και όχι μικροπλαστικά που επιβαρύνουν το περιβάλλον, ένα βαμβάκι ευρωπαϊκό, πιστοποιημένο και ποιοτικό με μεγάλη κοινωνική και οικονομική αξία, στα οποία δεν μπορεί να στέκεται εμπόδιο το ίδιο το ευρωπαϊκό πλαίσιο που προφανώς αποτελεί μια προφανή αστοχία των οργάνων της Ε.Ε.
Κατά την διάρκεια του συνεδρίου όπως επεσήμανε ο ίδιος επαναβεβαιώθηκε και το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή πορεία του ελληνικού βαμβακιού είναι μονόδρομος και αφορά σε ποιοτικό πιστοποιημένο βαμβάκι με ευρωπαϊκή «πινακίδα», με ανάδειξη της περιβαλλοντικής και κοινωνικής του αξίας, με ισχυρή ταυτότητα και εμπορικό σήμα. Προς την κατεύθυνση αυτή γίνονται ήδη πολλά πράγματα και μέσα από πρωτοβουλίες όπως η Ευρωπαϊκή Συμμαχία Βάμβακος, με αγορά στόχο την ίδια την Ευρώπη αντί της Τουρκίας αλλά και τους μεγάλους οίκους μόδας, οι οποίοι θα αναγνωρίσουν και θα του προσδώσουν ιδιαίτερη αξία, η οποία θα κρατήσει το προϊόν βιώσιμο. Με απώτερο ωστόσο στόχο, γιατί όχι, ακόμα και την αναβίωση της κλωστοϋφαντουργίας εντός της Ελλάδας.
Η ανάγκη μείωσης του κόστους παραγωγής μέσα από και από υποδομές, με ιδιαίτερη αναφορά στο φράγμα του Κομψάτου αποτελεί επίσης βασικό συμπέρασμα του συνεδρίου με τον κ. Κουρκούτα να επισημαίνει πως θα μπορούσε αυτό να αποτελέσει ένα ακόμα «όπλο» στην επιχειρηματολογία των τοπικών βουλευτών και αυτοδιοικητικών για τη διεκδίκησή του.
«Αιχμή» των διεκδικήσεων το φράγμα του Κομψάτου
Στο φράγμα του Κομψάτου ως η «αιχμή του δόρατος» στις διεκδικήσεις που θα πρέπει να ακολουθήσει, ούτως ώστε, μέσα από την μείωση του κόστους παραγωγής, να δοθεί προοπτική για την αγροτική οικονομία της περιοχής μας, αναφέρθηκε και ο Πρόεδρος της Ένωσης Επαγγελματικών Επιχειρηματικών Αγροτών Ροδόπης κ.Κυριάκος Κρόκος.
Όπως εξήγησε ο ίδιος, και ανέφερε και από το βήμα του συνεδρίου, αν δεν μειωθούν τα κόστη παραγωγής, αν δεν απλοποιηθεί η καλλιέργεια και δεν προχωρήσουμε στην υιοθέτηση μοντέλων Γεωργίας Ακριβείας, τότε τα στρέμματα θα μειωθούν ακόμα περισσότερο με αποτέλεσμα όσοι ακολουθήσουν τους σημερινούς παραγωγούς να μην έχουν πρώτη ύλη.
Έργα όπως το φράγμα του Κομψάτου θα δώσουν προοπτική για την αγροτική οικονομία της περιοχής μας, για να επισημάνει πως η γεωργία ακριβείας είναι μονόδρομος για τους Έλληνες βαμβακοκαλλιεργητές, ώστε να μπορέσουν να κρατήσουν την καλλιέργεια ζωντανή. «Αν δεν αξιοποιήσουμε αυτές τις τεχνολογίες δεν θα καταφέρουμε να κρατήσουμε την καλλιέργεια» ανέφερε χαρακτηριστικά, μιλώντας στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm». Τόνισε δε πως όχι απλώς μειώνουν τα κόστη παραγωγής, αλλά προσφέρουν τη δυνατότητα στον παραγωγό να έχει καλύτερη εικόνα της αγροτικής του επιχείρησης συνολικά.
Λύση και για τα εργατικά χέρια η γεωργία ακριβείας
Μάλιστα ο ίδιος ανέφερε το παράδειγμα της χρήσης των εργαλείων που δίνει η γεωργία ακριβείας και για την επίλυση προβλημάτων, όπως αυτό με τα ζιζανιοκτόνα, η απουσία των οποίων απαιτεί εργάτες γης, οι οποίοι επίσης λιγοστεύουν.
«Η γεωργία ακριβείας πλέον μπαίνει και σε ρομποτικά μηχανήματα, τα οποία μπορούν να κάνουν αυτή τη δουλειά και μάλιστα με τρόπο οικολογικό καθώς μειώνουμε την χρήση των χημικών, διότι χρησιμοποιούν είτε μηχανικό τρόπο, ή ηλεκτρική εκκένωση για να καταστρέψουν τα ζιζάνια που έχουμε στην καλλιέργεια» ανέφερε. Ο ίδιος μάλιστα κατά τη διάρκεια του συνεδρίου κατέθεσε την πρόταση ανάπτυξης μηχανημάτων τέτοιας τεχνολογίας εντός ελληνικού εδάφους, αξιοποιώντας και τα «ελληνικά μυαλά» των πανεπιστημίων, ώστε να εξελιχθεί ως ιδέα και τα επόμενα χρόνια να αποτελέσει πραγματικότητα. Εμμένοντας στην αξία της γεωργίας ακριβείας, ο ίδιος εξήγησε πως η μειωμένη φέτος στρεμματική απόδοση οφείλεται μεν στην πτωτική τιμή του βαμβακιού αλλά και στο γεγονός ότι πολλοί παραγωγοί αδυνατούν να βρουν εργατικά χέρια με αποτέλεσμα να ακολουθούν πρακτικές που δεν φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα ή αλλάζουν καλλιέργεια στρεφόμενοι για παράδειγμα στα σιτηρά. «Υπό την έννοια αυτή θεωρώ ότι η επιστήμη, η τεχνολογία και η γεωργία ακριβείας γενικότερα θα μπορούσε να μας δώσει μια διέξοδο για να μπορέσουμε να κρατήσουμε αυτή τη σημαντική καλλιέργεια για μας» σημείωσε.
Ήδη όπως τόνισε και σε τοπικό επίπεδο έχουν γίνει πολλά βήματα για το βαμβάκι, με χαρακτηριστική την συνεργασία αγροτών και εκκοκκιστών που έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή ενός πολύ ποιοτικού βαμβακιού που ξεκίνησε να αναγνωρίζεται στις διεθνείς αγορές. Το βαμβάκι που παράγεται στην Ελλάδα παράγεται, όπως τόνισε, υπό πολύ σοβαρές προδιαγραφές και εν αντιθέσει με τα μεταλλαγμένα βαμβάκια που καλλιεργούνται στην πλειοψηφία των υπολοίπων χωρών παραγωγών, το ελληνικό μαζί με το ισπανικό αλλά και το τουρκικό βαμβάκι παραμένει συμβατικό, γεγονός που, ωστόσο, δεν αναδείχθηκε τα προηγούμενα χρόνια, ώστε να του προσδώσει υπεραξία. Αυτό το κενό έρχονται να καλύψουν πρωτοβουλίες τόσο της ΔΟΒ όπως η Ευρωπαϊκή Συμμαχία, όσο και οι ίδιοι οι ντόπιοι παραγωγοί οι οποίοι, όπως εξήγησε, μπήκαν στην λογική να παραγάγουν ποιοτικότερο βαμβάκι, χωρίς υγρασία και με καλλιεργητικές πρακτικές που το διασφαλίζουν.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
