Γιωργος Τριανταφυλλοπουλος, γραμματεας Νομαρχιακου Τμηματος ΑΔΕΔΥ, Υπαρχουν καρτελ συνδικαλιστων

Αποκαλυπτική η συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή του Δάμωνα Δαμιανού ο γραμματέας του Νομαρχιακού Τμήματος ΑΔΕΔΥ Ροδόπης Γιώργος Τριανταφυλλόπουλος. Με λόγο ευθύ και σταράτο και χωρίς μισόλογα ο κ. Τριανταφυλλόπουλος μιλά για την κατάσταση που επικρατεί στο συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας υποστηρίζοντας ότι απαιτείται πλήρης αναδιάρθρωσή του. Μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη…

 

Υπάρχουν συνδικαλιστικά όργανα δύο ταχυτήτων

ΠτΘ: κ. Τριανταφυλλόπουλε, ακούσαμε χθες ότι η ΔΕΗ αμείβει συνδικαλιστές, τη ΓΕΝΟΠ συγκεκριμένα, κάθε χρόνο με μεγάλα ποσά προκειμένου να συντηρείται το σωματείο και να κάνει κοινωνικό έργο. Μιλάμε για ποσό είκοσι πέντε εκατομμυρίων ευρώ, -το ποσό δεν αμφισβήτησε ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ κ. Φωτόπουλος,- από το 1996 έως και σήμερα, προκειμένου να κάνει συνδικαλισμό. Πώς γίνεται αυτό; Οι δημόσιοι υπάλληλοι είχατε ποτέ την φιλοδοξία ότι θα παίρνατε χρήματα από τον εργοδότη σας προκειμένου να κάνετε συνδικαλισμό;
Γ.Τ.: Το νομαρχιακό τμήμα της ΑΔΕΔΥ στην τριετία της θητείας του έχει συνολικά δύο χιλιάδες ευρώ από εισφορές των μελών, από τα Σωματεία που ψηφίζουν, το ποσό αυτό καθορίζεται αναλογικά με τα άτομα που ψηφίζουν, και όλο αυτό το ποσό πρέπει να δοθεί για εκδηλώσεις και για όποιες άλλες ανάγκες. Προσπαθούμε ενδιάμεσα να παρακαλέσουμε τους μεγαλύτερους πρωτοβάθμιους συλλόγους να μας δώσουν, εκατό ευρώ για παράδειγμα, ώστε να συγκεντρώσουμε ένα ποσό, το οποίο θα χρησιμοποιήσουμε για τον εξοπλισμό των καινούργιων μας γραφείων.

ΠτΘ: Εξ αυτών γίνεται κατανοητό ότι υπάρχουν συνδικαλιστές δύο ταχυτήτων. Επειδή πολλές φορές μου λένε να μην προσπαθώ να διαχωρίσω τους εργαζόμενους, ότι δεν είναι άλλο το δημόσιο και άλλο ο ιδιωτικός τομέας, μου λένε να μη βάζω το σπόρο της διχόνοιας ανάμεσά σας, θα είμαι ο τελευταίος που θα ενσπείρω τον σπόρο της διχόνοιας, αλλά είναι δυνατόν ένα συνδικαλιστικό όργανο να διαχειρίζεται εκατοντάδες ευρώ ετησίως και να κουνά το δάχτυλο στο πολιτικό σύστημα μιλώντας για την διαφθορά και τον ξεπεσμό του και άλλοι συνδικαλιστές, της ΑΔΕΔΥ εν προκειμένω, να διαχειρίζονται εισφορές της τάξης των πενήντα λεπτών από κάθε μέλος τους;
Γ.Τ.: Δεν συζητάμε ότι υπάρχουν δύο ταχυτήτων συνδικαλιστικά όργανα. Το ζήτημα όμως είναι ότι σε ένα πλαίσιο παρασιτικό, φεουδαρχικό, που υφιστάμεθα όλοι, δεν θα μπορούσε να υπάρχει ανεξάρτητο συνδικαλιστικό σύστημα. Εννοώ ότι αυτά είναι «τα ανταλλάγματα» που έπαιρναν οι συνδικαλιστές ή τα μεγάλα σωματεία προκειμένου να συντηρούν τις αλληλεξαρτήσεις που είχαν με την εκάστοτε κυβέρνηση. Εξάλλου η κάθε κυβέρνηση έχει τη δημόσια διοίκηση σαν λάφυρο, όχι απλά για να εφαρμόζει τις πολιτικές της, αλλά για να αλώνει το δημόσιο τομέα και να εξυπηρετεί τα δικά της ίδια συμφέροντα, προκειμένου να επανεκλεγεί στις επόμενες εκλογές και το ίδιο παιχνίδι ακολουθείται και από την επόμενη κυβέρνηση και ούτω καθεξής. Η στοχοποίηση όμως, ο διαχωρισμός και η διχόνοια πρέπει να σταματήσει οριστικά. Κατ’ αρχήν εμείς ως δημόσιοι υπάλληλοι είμαστε εργαζόμενοι και η μονιμότητα υπάρχει στο δημόσιο τομέα, γιατί πολύ καλά γνωρίζουμε όλοι, ότι το σαθρό πολιτικό σύστημα με τις διακρίσεις που κάνει συνεχώς αναγκάστηκε, μετά από μεγάλες πιέσεις, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, να θέσει την μονιμότητα για να μην πηγαίνουν στην Πλατεία Κλαυθμώνος κάθε φορά οι απολυμένοι της προηγούμενης κυβέρνησης και να ζητούν να επαναπροσληφθούν. Αυτά τα σαθρά φαινόμενα δεν υπάρχουν σε καμία ανεπτυγμένη χώρα.

Και τοπικά γίνονται λαμογιές στη δημόσια διοίκηση

ΠτΘ: Είστε κατά της μονιμότητας;
Γ.Τ.: Όχι δεν είμαστε. Είμαστε υπέρ της διασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος. Η στοχοποίηση του δημόσιου τομέα είναι ξεκάθαρη και έχει πολλές διαστάσεις. Η πρώτη και βασική διάσταση που επικρατούσε μέχρι σήμερα έλεγε ότι ο δημόσιος τομέας είναι αντιπαραγωγικός και άρα δεν χρειάζεται. Προσπαθούσαν να κρύψουν, μέσα στο χαοτικό σύστημα, μέσα στην πολυνομία, μέσα στην γραφειοκρατία και μέσα στην ανοργανωσιά και τον μη συντονισμό των κυβερνήσεων, τις μεγάλες λαμογιές που γίνονται ειδικά στο κεντρικό σύστημα. Και τοπικά όμως υπάρχει μια κάστα ανθρώπων που εκμεταλλεύονται την ανοργανωσιά και την έλλειψη διοίκησης στο δημόσιο τομέα και ουσιαστικά τη χειραγώγησή τους για τα δικά τους συμφέροντα.

Το συνδικαλιστικό κίνημα να απεξαρτηθεί από κομματικές εξαρτήσεις

ΠτΘ: Ποιοι είναι αυτοί, γιατί δεν τους καταγγέλλετε εσείς οι συνδικαλιστές;
Γ.Τ.: Αυτό λέμε ότι πρέπει να εκσυγχρονισθεί το συνδικαλιστικό κίνημα και ο δημόσιος τομέας, έτσι ώστε και να απεξαρτηθεί από κομματικές εξαρτήσεις που το έχουν οδηγήσει στις σημερινές καταστάσεις.

ΠτΘ: Το σύστημα καταρρέει. Αυτά πότε θα γίνουν; Βλέπω ότι υπάρχει ένας κοινωνικός αναβρασμός, οι άνθρωποι δεν συμμετέχουν στον συνδικαλισμό, στην πολιτική, αισθάνονται πλέον ότι η κατάσταση στη χώρα μας είναι οριακή και εσείς μου μιλάτε με υποτακτική. Πότε;
Γ.Τ.: Συμφωνώ ότι η κατάσταση είναι οριακή. Είμαστε σε κατάσταση κρίσιμη και όλοι το νοιώθουμε. Θα σας πω όμως κάτι πολύ απλό: Αν είχαμε μια σύγχρονη δημόσια διοίκηση, όπως οι σύγχρονες χώρες της Ευρώπης, δεν θα είχαμε φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή, καρτέλ εμπορίου, καρτέλ μέσων ενημέρωσης, λαθρεμπόριο καυσίμων, καρτέλ εργολάβων…

Πρέπει να σπάσει το απόστημα

ΠτΘ: Και καρτέλ δημοσίων υπαλλήλων…
Γ.Τ.: Καρτέλ συνδικαλιστικού κινήματος. Σας είπα εξ αρχής δεν μπορεί να απεξαρτητοποιηθεί το συνδικαλιστικό κίνημα αν δεν σπάσει η ρίζα αυτού του συστήματος. Εμείς ως δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα, και ειδικά από την επαρχία, θεωρούμε ότι εξαιτίας της απόστασης από τη διαφθορά και από τα κέντρα λήψης αποφάσεων είμαστε πιο ανεξάρτητοι και για αυτό πιέζουμε ασφυκτικά κεντρικά την ΑΔΕΔΥ να σπάσει αυτό το απόστημα. Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση

ΠτΘ: Πώς θα αλλάξει μια κατάσταση που πρέπει να εξυπηρετεί τον πολίτη;
Γ.Τ.: Είμαστε υπέρ της ανασυγκρότησης και του εκσυγχρονισμού του δημόσιου τομέα. Είμαστε κατά της γραφειοκρατίας, της πολυνομοθεσίας, είμαστε υπέρ του ανεξάρτητου δημόσιου υπαλλήλου. Πέρα από τις κομματικές και ιδεολογικές του τοποθετήσεις θα προχωρά αυτός που αγωνίζεται και προσφέρει.

Κάθε χρόνο στη δημόσια διοίκηση τρώγονται δις από συγκεκριμένους

ΠτΘ.: Είστε, χρησιμοποιώ εσάς σαν παράδειγμα, ένας άξιος δημόσιος υπάλληλος με υψηλούς δείκτες απόδοσης στη δουλειά σας και με τον συνάδελφό σας που είναι τεμπέλαρος θα πάρετε την ίδια προαγωγή, την ίδια σύνταξη και βέβαια δεν θα έχετε την ίδια αξιολόγηση. Ποιο είναι το κίνητρο του καλού δημοσίου υπαλλήλου για να συνεχίσει να είναι καλός, όταν βλέπει δίπλα του ένα αντιπαραγωγικό να επιβραβεύετε το ίδιο με εκείνον;
Γ.Τ.: Το παιχνίδι είναι πιο χονδρό. Κάθε χρόνο τρώγονται δις γιατί η δημόσια διοίκηση είναι σαθρή. Και αυτά τα τρώνε συγκεκριμένοι. Τους συμφέρει να υπάρχει σαθρή δημόσια διοίκηση και εξ αυτού του λόγου θέλει να μην αναδεικνύονται αυτοί που πραγματικά αγωνίζονται στη δημόσια διοίκηση. Υπάρχουν πολλά παιδιά που είναι μορφωμένα και έχουν μπει στο δημόσιο τομέα και θέλουν να προσφέρουν και τους σταματάνε για να μην υπάρχει έλεγχος.

Θέλουν δημόσιους λειτουργούς αχυράνθρωπους

ΠτΘ: Ποιος τους σταματά;
Γ.Τ.: Ένα παράδειγμα θα σας πω. Όταν ο εισαγγελέας Γούσης επί κυβερνήσεως του παππού Καραμανλή κλήθηκε από τον υπουργό Εξωτερικών τον κ. Αβέρωφ να αρνηθεί να καταδικάσει τον Γερμανό Μέρτε, που ήταν εγκληματίας πολέμου, ο εισαγγελέας αρνήθηκε, τον φώναξε ο πρωθυπουργός να παρακάμψει την νομοθεσία και αρνήθηκε, τον φώναξε η βασίλισσα και αρνήθηκε, αυτός που θα έπρεπε να είναι ο κορυφαίος στο δικαστικό σώμα δεν έγινε και έγινε στη θέση του ο μετέπειτα υπουργός της Χούντας, ο Κόλιας. Δεν θέλουν τέτοιους δημόσιους λειτουργούς που να διασφαλίζουν το δημόσιο συμφέρον, θέλουν αχυράνθρωπους για να κάνουν την δουλειά τους και ουσιαστικά παρακάμπτουν τους ανθρώπους που έχουν δυνατότητες, γιατί δεν συμφέρον στα τεράστια συμφέροντα που υπάρχουν. Εμείς θέλουμε να κτισθεί ένα νέο συνδικαλιστικό κίνημα που να αναδεικνύει όλα αυτά τα ζητήματα, να ξεκινήσει από τη βάση, από την περιφέρεια, σαν νέο λαϊκό κίνημα και να συμπαρασύρει όλο το λαό. Θέλουμε ένα συνδικαλιστικό κίνημα στο οποίο θα συμμετέχουν όλοι οι εργαζόμενοι από τον ιδιωτικό και τον δημόσιο φορέα, δεν κάνουμε τέτοιο διαχωρισμό οι στόχοι είναι κοινοί.

ΠτΘ: Διαφορετικές αμοιβές και συνθήκες εργασίας όμως…
Γ.Π.: Συμφωνώ. Υπάρχει ένα μύθος ότι στο δημόσιο τομέα αμείβονται υπέρμετρα. Αυτό δεν ισχύει. Εδώ και χρόνια ακούγαμε για σύγκλιση με τους μισθούς της ευρωπαϊκής ένωσης και αντί αυτό βλέπουμε κόψιμο κατά 30%. Πριν την περικοπή που έγινε υστερούσαμε κατά 50% σε σχέση με τους συναδέλφους μας στην ΕΕ. Υπάρχει και ο άλλος μύθος ότι ο δημόσιος τομέας ευθύνεται για την κατάντια της χώρας, τον οποίο παπαγαλάκια του συστήματος, όπως ο κ. Δασκαλόπουλος του ΣΕΒ, η κ. Μπακογιάννη αναμασούν συνεχώς, ουδέν όμως αναληθέστερον. Αυτό είναι το πιο μεγάλο ψέμα. Ο ιδιωτικός τομέας, που είναι οι τράπεζες, έχουν πάρει πακτωλούς δισεκατομμυρίων μέχρι στιγμής και θα πάρουν και άλλα τριάντα δις τώρα, παρουσιάζουν κέρδη, όπως η Εθνική και δεν δίνουν ούτε σεντς στη μικρομεσαία επιχείρηση. Ουσιαστικά τα πήραν για να τις επιχορηγήσουν και αυτές τα πήραν για να σωθούν.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.