Υμνος στον ερωτα με κρητικο αρωμα

Μια εξαίρετη παράσταση ήταν αυτή που παρουσίασε το Δημοτικό
Περιφερειακό Θέατρο Κρήτης την Κυριακή το βράδυ στο θερινό δημοτικό θέατρο της πόλης μας. Η παράσταση, που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Πολιτιστικού Καλοκαιριού – «Ορφικά 2002» είχε σημαντική ανταπόκριση από το κοινό της πόλης, ενώ, βέβαια, θα μπορούσε να ήταν περισσότερη. Εκείνοι που αγαπούν πραγματικά το θέατρο έσπευσαν να παρακολουθήσουν αυτή την τόσο υπέροχη και ενδιαφέρουσα παράσταση που έστησε για το ΔΗΠΕΘΕ της Κρήτης ο Βασίλης Νικολαϊδης.
Αποδείχτηκε πάντως ότι ήταν μία παράσταση που άξιζε να δει κανείς. Η επιλογή αυτή της ΔΕΠΑΚ να καλέσει το ΔΗΠΕΘΕ της Κρήτης, το οποίο έχει στην κυριολεξία «οργώσει» όλη την Ελλάδα με την μεγάλη περιοδεία του και έχει αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές, φάνηκε πολύ καλή και σπουδαία. Η κρητική λαλιά ακούστηκε, λοιπόν, και στην Κομοτηνή. Η παράσταση που κράτησε συντροφιά σε όλους όσους βρεθήκαμε την Κυριακή το βράδυ στο θερινό θέατρο, για δύο σχεδόν ώρες, κατόρθωσε να μας συγκινήσει και παράλληλα να μας καθηλώσει με τις εξέχουσες ερμηνείες όλων των ηθοποιών, μια δυναμική ομάδα από ταλαντούχα νέα παιδιά.
Το θεατρόφιλο κοινό της πόλης μας ήταν πάντως θερμό, μια και η συμμετοχή τους στην παράσταση ήταν μεγάλη με πολλά χειροκροτήματα κατά διαστήματα της παράστασης. Οι ηθοποιοί της παράστασης με εξέχοντες τον Γιώργο Παρτσαλάκη, αλλά και τους νεότερους Χρήστο Λούλη και Άννα Κουτσαφτίκη που ενσαρκώνουν τον Ερωτόκριτο και την Αρετούσα, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και εντυπωσίασαν.

Ύμνος στον έρωτα είναι ο «Ερωτόκριτος» του Βιτσέντζου Κορνάρου. Το αριστούργημα της λογοτεχνίας της κρητικής αναγέννησης, που έχει γραφεί στην πρώτη δεκαετία του 17ου αιώνα, βασικό του μήνυμα έχει τι ο έρωτας είναι πάνω απ΄ όλα και δεν θαμπώνει, ούτε ξεφτίζει όσα εμπόδια και αν μπουν.
Ο Ερωτόκριτος και η Αρετούσα από τη στιγμή που γνωρίζονται και ερωτεύονται δεν μπορούν παρά να είναι μαζί, όσο και αν προσπαθήσουν μετά μανίας να τους χωρίσουν.

Οι δυο τους παλεύουν με όπλο τον μεγάλο έρωτά τους και ύστερα από πολλές αντίξοες και πολύ δύσκολες καταστάσεις καταφέρνουν να μείνουν μαζί.
Αριστουργηματικό κείμενο, σπουδαία γραφή, εξαιρετικά ποιητική σύλληψη, δεν είναι τυχαίο που ο «Ερωτόκριτος» του Βιτσέντζου Κορνάρου αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο κείμενο της νεοελληνικής λογοτεχνίας και ότι ο βασικός του ήρωας έγινε λαϊκός ήρωας, ισάξιος του Μεγαλέξανδρου, μα και του Διγενή Ακρίτα.

Το κείμενο είναι γεμάτο αρετές, διαθέτει ένα «άρωμα» ακριβό και δικαίως χαρακτηρίστηκε ως χρονικό του αγωνίσματος του έρωτα.
Ο έρωτας και η δύναμη του πρωταγωνιστούσε εκείνα τα χρόνια, πρωταγωνιστεί σήμερα και θα «πρωταγωνιστεί» πάντα στη ζωή μας.
Άρα, ένα έργο που υμνεί τον έρωτα, όπως ο «Ερωτόκριτος» θα μιλά πάντα στις καρδιές μας. Η παράσταση είχε καλούς «ρυθμούς», ατμόσφαιρα και έφερε κοντά μας την ποίηση του μεγάλου συγγραφέα και το «ακριβό» άρωμα του έργου του.

Ο ΠτΘ είχε την ευκαιρία να μιλήσει λίγο πριν την παράσταση με τον καταξιωμένο ηθοποιό στον χώρο του θεάτρου Γιώργο Παρτσαλάκη, τον Μανώλη Σειραγάκη, που έκανε τη διασκευή μαζί με τον Βασίλη Νικολαϊδη και παράλληλα παίζει και τον Πολύδωρο, τον φίλο του Ερωτόκριτου και με τους «ταλαντούχους», νέους ηθοποιούς, που έχουν να προσφέρουν πολλά στον χώρο του θεάτρου του Χρήστο Λούλη (Ερωτόκριτο) και την Άννα Κουτσαφτίκη (Αρετούσα).

Γιώργος Παρτσαλάκης,
“Ο έρωτας, η αγάπη και η αξία του καθενός
απασχολούν και τη σημερινή κοινωνία»

ΠτΘ: κ.Παρτσαλάκη συμμετέχετε φέτος το καλοκαίρι στον «Ερωτόκριτο» του Βιτσέντζου Κορνάρου που ανεβάζει το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης. Αφήσατε σίγουρα δελεαστικές και επικερδείς προτάσεις για να συμπράξετε μ΄ ένα ΔΗΠΕΘΕ, αυτό της Κρήτης… Ήταν μεγάλο το δέλεαρ φαντάζομαι…
Γ.Π. Ο λόγος για τον οποίον βρίσκομαι σ΄ αυτή τη δουλειά είναι γιατί εγώ μεγάλωσα στην Κρήτη μέχρι 18 χρόνων και γιατί αυτά τα κείμενα, και συγκεκριμένα «Ο Ερωτόκριτος», είναι ένα ποίημα και ουσιαστικά ένα τραγούδι που έχει τραγουδηθεί απ΄ όλους, ήταν ένα τραγούδι με το οποίο μεγάλωσα και το οποίο εντέλει έχει συγκινήσει όλη την Ελλάδα.
Έστω και ένας – δύο στίχοι έχουν τραγουδηθεί από όλους, κατά συνέπεια είναι ένα έργο, ένα ποίημα, ένα τραγούδι που συγκινεί, ανεξάρτητα από το σε ποιο χώρο έχει γεννηθεί ο καθένας. Επειδή η σχέση μου με την Κρήτη είναι πολύ έντονη και με αφορά πάρα πολύ, γι΄ αυτό και κάναμε την κουβέντα με τον διευθυντή του θεάτρου ότι δηλαδή, εάν αυτή η παράσταση βγει έξω από την Κρήτη, τότε είναι κάτι που με ενδιαφέρει για να κάνουμε μια περιοδεία σε όλη την Ελλάδα και να ακουστεί αυτός ο λόγος, ο κρητικός λόγος του Κορνάρου, σε όλη την Ελλάδα. Αυτός ήταν ο στόχος και γι΄ αυτό νοιώθω πάρα πολύ καλά γι΄ αυτή τη δουλειά.
Πρέπει, εξάλλου, να κρατούμε κάποια πράγματα, πρέπει να υπερασπιζόμαστε τις ρίζες μας, πρέπει να υπερασπιζόμαστε την ιδιαιτερότητα του κάθε τόπου και τον πολιτισμό του γιατί έχει πολύ μεγάλη σημασία. Είναι μεγάλη τιμή για μένα το να νοιώθω ότι υπηρετώ ένα κείμενο που θέλω να ακουστεί σε όλη την επικράτεια, θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ σπουδαίο.

ΠτΘ: Ωστόσο, εσείς κ.Παρτσαλάκη έχετε ξαναπαίξει
“Ερωτόκριτο» και πάλι στο ΔΗΠΕΘΕ της Κρήτης στα πρώτα βήματά σας στο θέατρο της δεκαετίας του ΄70…
Γ.Π.: Έκανα τον Πολύδωρο το ΄76. Στη συγκεκριμένη παράσταση είχε την άποψη ο Βασίλης Νικολαϊδης, ότι ήθελε να υποδυθώ 2 ρόλους, τον Ποιητή από την μία μεριά και τον Βασιλέα από την άλλη. Ο λόγος για τον οποίο ήθελα να το κάνω αυτό είναι διότι ο ένας γράφει το έργο και το εξελίσσει και από την άλλη μεριά ο Βασιλέας προχωρά το μύθο με τις αποφάσεις του, μόνο που είναι το εντελώς αντίθετο από τον ποιητή.
Από την μία μεριά ο ποιητής θέλει να ολοκληρώσει έναν έρωτα και ο Βασιλέας θέλει να σταματήσει αυτή την εξέλιξη. Αυτοί οι διπλοί ρόλοι παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για έναν ηθοποιό. Είναι μία παράσταση – δεν έχει κανένα νόημα να χαρακτηριστεί κλασική ή μοντέρνα – που έχει ψυχή, που έχει ευαισθησία, που έχει δει τα πράγματα ανθρώπινα, γιατί είναι ένα βαθιά ανθρώπινο έργο και βεβαίως πέρα και πάνω απ΄ όλα είναι ένα παραμύθι. Είναι ένα παραμύθι που σε εποχές δύσκολες οι άνθρωποι το έχουν ανάγκη, γιατί το παραμύθι είναι πάντα όμορφο και πάντα τους ταξιδεύει κάπου αλλού. Ένα παραμύθι είναι, επειδή έχει μια λαλιά συγκεκριμένη. Ήταν δεδομένο ότι στην Κρήτη θα λειτουργούσε, γιατί είναι δικό τους πράγμα, γιατί το κατανοούνε απολύτως. Το πρόβλημα ήταν αν θα λειτουργήσει στην περιφέρεια και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Εκείνο που μπορώ να πω απερίφραστα είναι ότι οι άνθρωποι που βλέπουν την παράσταση ακινητοποιούνται από την ώρα που ξεκινάει η παράσταση.
Η ένταση του χειροκροτήματος στο τέλος και τα μπράβο, σε κάνουν να κατανοείς πια ότι ζήσανε μαζί σου αυτό το παραμύθι, περάσανε δύο ώρες και στο τέλος λυτρωθήκανε, γιατί έγινε αυτό που ήθελαν τελικά, δύο άνθρωποι να ζήσουν έναν έρωτα και να ολοκληρωθεί και πραγματικά αυτό είναι το έργο. Διαπιστώνουμε από τις αντιδράσεις του κόσμου ότι το έργο λειτουργεί και έξω από την Κρήτη, που ήταν και το ζητούμενο.

ΠτΘ: Ο «Ερωτόκριτος», που έχει γραφτεί το 1640, τι έχει να πει σήμερα;
Γ.Π.: Εάν ψάξουμε να βρούμε μηνύματα έχει δύο κατά τη γνώμη μου. Το ένα είναι ότι για να αποκτήσει ένας έρωτας σάρκα και οστά και για να αποκτήσει ένταση και δύναμη, χρειάζεται κατάθεση ψυχής, χρειάζεται αγώνας, προσπάθεια και να διαθέσεις τον εαυτό σου.
Στη διαδρομή, λοιπόν, αυτά τα δύο παιδιά, διαθέτει ο ένας τον εαυτό του για τον άλλο και γι΄ αυτό ακριβώς και συντελείται ένας σπουδαίος έρωτας. Το άλλο είναι η αξία και το ότι όταν αξίζεις μπορείς να πάρεις τα πράγματα στα χέρια σου. Και έτσι αναγκάζεται εκ των πραγμάτων ο Βασιλέας να δώσει την εξουσία σε κάποιον που δεν είναι κληρονόμος, που δεν είναι γαλαζοαίματος, αλλά είναι άξιος.
ΠτΘ: Δεδομένου ότι ο «Ερωτόκριτος» ανεβαίνει από ένα ΔΗΠΕΘΕ και του γεγονότος ότι τα τελευταία χρόνια γίνονται σημαντικές προσπάθειες από αυτά τα θέατρα στις περιφέρεις της χώρας αλλά χρειάζονται περισσότερο ενίσχυση, ποια είναι η δική σας εικόνα για τα ΔΗΠΕΘΕ;
Γ.Π.: Η δική μου η εικόνα είναι ότι χάρη στα ΔΗΠΕΘΕ τόσο θέατρο η περιφέρεια δεν έχει δει σε καμιά περίπτωση, σε καμιά άλλη εποχή. Όταν όμως αποκτήσουν μία ευρύτητα τα ΔΗΠΕΘΕ, και οικονομική, πιστεύω ότι θα παράγουν πιο σημαντικό έργο. Η χρηματοδότηση από το υπουργείο είναι επιβεβλημένη, αναγκαία, αλλά εάν τα ΔΗΠΕΘΕ με τα ψίχουλα που δίνει το κράτος καταφέρουν και στήνουν κάποιες παραστάσεις και μπει κόσμος στο θέατρο και μαζέψουν κάποια χρήματα θα μπορούσαν σιγά – σιγά να αποκτήσουν μία δική τους δυναμική, ώστε να στήσουν παραστάσεις καλές και με ανθρώπους αγαπητούς. Έχει σημασία αυτό, ώστε να αποκτήσει πραγματικά και ουσιαστικά η περιφέρεια θέατρο δικό της.

ΠτΘ: Το χρήμα λοιπόν κινεί τα πάντα ακόμη και στην περίπτωση των ΔΗΠΕΘΕ;
Γ.Π.: Ναι, το χρήμα είναι που κινεί τα πάντα, είναι περίεργο, είναι επικίνδυνο αλλά εν τέλει ναι. Μια παραγωγή για να στηθεί χρειάζεται χρήμα. Χρειάζεται να στηθεί ένα σκηνικό, χρειάζεται να σκηνοθετήσει ένας άνθρωπος που να έχει να πει κάτι και που πρέπει να πληρωθεί, χρειάζεται ένας μουσικός, χρειάζεται ένας χορογράφος. Σε μία επαγγελματική δουλειά δεν δέχεται ο θεατής τα πάντα, χρειάζεται να δει και κάτι, το θέατρο εν τέλει πέρα απ΄ όλα είναι και θέαμα. Πρέπει να έχει φως, πρέπει να έχει κάποια πράγματα για να μπεις και εσύ σε μία διαδικασία. Αυτά όλα κοστίζουν, το θέατρο είναι ακριβή υπόθεση.

ΠτΘ: Επιστροφή, λοιπόν, στις ρίζες σας, κάτι που σας επηρέασε στο να παίξετε στο θέατρο της Κρήτης;
Γ.Π.: Αγαπώ πάρα πολύ την πατρίδα μου, όπως κάθε άνθρωπος, και πρέπει να συμβαίνει αυτό, και ουαί και αλίμονο αν δεν έχουμε Πατρίδα. Την υπερασπίζομαι, λοιπόν, και θεωρώ υποχρέωσή μου από την μία μέρα να κάνω αυτή την περιοδεία και να πω αυτόν τον λόγο στην περιφέρεια και δικαίωμα μου, παράλληλα, να το κάνω ακριβώς επειδή είμαι Κρητικός. Αυτό για μένα είναι παρά πολύ σπουδαίο. Δηλαδή κατάφερα να κάνω αυτό που ήταν και δικαίωμα και τιμή.

ΠτΘ: Θα ξανασυνεργαζόσασταν μ΄ ένα ΔΗΠΕΘΕ;
Γ.Π.: Βεβαίως, και θα συνεργαστώ, με την προϋπόθεση ότι αυτή η δουλειά θα έχει ένα μέγεθος.
Αυτές οι ανταλλαγές ανάμεσα στα ΔΗΠΕΘΕ θα πρέπει να υπάρχουν, δηλαδή δεν πιστεύω ότι ένας στόχος του ότι παίζουμε στην Κομοτηνή, είναι μόνο το θέατρο της Κομοτηνής, αλλά το θέατρο της Κομοτηνής, αυτό που παράγει, θα πρέπει να το δει η Κρήτη και αυτό που παράγει η Κρήτη θα πρέπει να το δει η Κομοτηνή. Αυτές οι ανταλλαγές θα πρέπει να υπάρξουν και εκεί χρειάζονται χρήματα.
Σε τέτοιου, λοιπόν, είδους θεατρικά σχήματα και δουλειές θα με ενδιέφερε να συμμετέχω.

ΠτΘ: Γι΄ αυτό υπάρχουν και οι συμπαραγωγές, άλλωστε, πράγμα που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια..
Γ.Π.: Ακριβώς αυτές οι συνεργασίες σημαίνει ότι μπορούν να παραχθούν κάποιες παραστάσεις, οι οποίες πραγματικά να έχουν νόημα και ουσία.

ΠτΘ: Σας ευχαριστούμε πολύ.
Γ.Π. Κι εγώ σας ευχαριστώ.

Μανώλης Σειραγάκης
«Στόχος μας η επιλογή των στίχων που δεν θα κρατούν απλά την πλοκή αλλά θα διατηρούν την ποίηση σ΄όλο το έργο»

ΠτΘ: κ.Σειραγάκη θα ήθελα να μας μιλήσετε για την διασκευή που κάνατε με τον Βασίλη Νικολαϊδη, στον «Ερωτόκριτο» αυτό το αριστούργημα της λογοτεχνίας της κρητικής αναγέννησης.
Μ.Σ.: Ο στόχος ήταν στην επιλογή από τους 10.500 στίχους που έχει το έργο, που είναι αδύνατον να παρουσιαστούν, να διαλέξουμε εκείνους οι όποιοι δεν θα κρατάνε απλά την πλοκή, δηλαδή την εξέλιξη της ιστορίας, αλλά θα διατηρούν ακριβώς και την ποίηση που υπάρχει σε όλο το έργο και θα μεταφέρουν αυτούσιο έναν άλλο κόσμο, που είναι ο κόσμος του Ερωτόκριτου, δηλαδή τον κόσμο της αναπτυγμένης αναγεννησιακής κριτικής κοινωνίας.
Ελπίζω ότι, παρόλο που είναι πολύ δύσκολο, το καταφέραμε αυτό δηλαδή μείνανε πολύ μεγάλα κομμάτια που είναι ατόφια ποίηση, που εξυπηρετούν την εξέλιξη του έργου και που το κάνουν τελικά να είναι ένα παραστάσιμο ποίημα. Βέβαια, φυσικό είναι κάποια κομμάτια που οι λάτρεις του Ερωτόκριτου να τα θυμούνται να μην τα βρούν μέσα στη διασκευή, αλλά ήταν μια ανάγκη που έπρεπε σ΄ αυτή να υπακούσουμε, δηλαδή η παράσταση δεν θα μπορούσε να κρατάει 4 και 5 ώρες, θα έπρεπε κάποια στιγμή να τελειώνει.

ΠτΘ: Ωστόσο σίγουρα θα υπήρχαν κάποιες δυσκολίες. Πώς ξεπεράστηκαν;
Μ.Σ.: Το μεγάλο όπλο σ΄ αυτή ότι δουλειά είναι η κριτική έκδοση που έχει κάνει ο Στυλιανός Αλεξίου μέσα στην οποία υπάρχει ένα πλήθος πληροφοριών και για το πώς διάλεξε εκείνος τα καλύτερα κομμάτια και τις διαφορετικές εκδοχές από τα χειρόγραφα και έτσι απ΄ αυτή την έκδοση, παίρνει κανείς πολλές πληροφορίες για το πώς μπορεί να χειριστεί τα πράγματα.
Από εκεί και πέρα προχωρήσαμε με το ένστικτο και με την αγάπη μας για το κείμενο αυτό και με της πολλές μα πάρα πολλές αναγνώσεις και πρόβες.

ΠτΘ: Είναι σημαντικό το γεγονός ότι ο λόγος αυτός που είναι καθαυτά κρητικός ακούγεται σ΄ όλη την Ελλάδα..
Μ.Σ.: Αυτό είναι σημαντικό όντως, απλά νομίζω ότι ξεφεύγει πια και από το κριτικό πλαίσιο γιατί είναι ποίηση, είναι αληθινή ποίηση, κάτι που ξεπερνάει και τα όρια της Κρήτης και γίνεται κάτι πανελλήνιο. Η ποίηση δεν έχει πατρίδα τελικά.

ΠτΘ: Είναι και αυτό ένα έργο διαχρονικό όπως τ΄ άλλα;
Μ.Σ.: Στις μέρες μας έχει να πει πολλά, είναι κυρίως αυτή η ατμόσφαιρα η οποία μας συγκλονίζει με την ομορφιά της.
Η ομορφιά που είχε στο νου του αυτός ο άνθρωπος είναι πραγματικά συγκλονιστική και μέσα σε μία κοινωνία μάλλον ασχήμιας που ζούμε σήμερα, νομίζω ότι την έχουμε ανάγκη.

ΠτΘ: Στο έργο υπάρχει και το θέμα, που είναι η δύναμη του έρωτα…
Μ.Σ.: Ναι, ο έρωτας είναι κάτι το οποίο κοντεύουμε να το ξεχάσουμε ή τείνει να μοιάσει με τα καταστήμάτα γρήγορης τροφής, οπότε έχει γίνει και αυτός γρήγορη τροφή.
Νομίζω ότι αυτό το έργο τον αποκαθιστά στην πραγματική του θέση, στην θέση ενός μεγαλείου που έχει ο έρωτας από την φύση του, όχι όμως παραμυθένιο και ρομαντικό, αλλά γειωμένο και αληθινό.

ΠτΘ: Εσείς στην παράσταση παίζετε και τον Πολύδωρο…
Μ.Σ.: Ναι είναι διττός ο ρόλος.
Ο Πολύδωρος είναι ο φίλος του Ερωτόκριτου, ο οποίος είναι η φωνή της λογικής που τον συμβουλεύει να απαρνηθεί τον έρωτα και να προσγειωθεί και φυσικά ο Ερωτόκριτος δεν τον ακούει και ακολουθεί τον δρόμο του έρωτα.

ΠτΘ: κ. Σειραγάκη σας ευχαριστούμε πολύ.
Μ.Σ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ.

Χρήστος Λούλης
«Ο Ερωτόκριτος υπάρχει λόγω του έρωτα και κρίνεται από αυτόν»

ΠτΘ: Παίζετε τον ομώνυμο ρόλο στο έργο του Βιτσέντζου Κορνάρου. Μιλήστε μας για τον Ερωτόκριτο…
Χ.Λ.: Ο Ερωτόκριτος είναι ένα έργο πρώτα απ΄όλα με κύριο θέμα την αγάπη και το τι ο έρωτας μπορεί να μας κάνει να ξεπεράσουμε ή να ξεχάσουμε.
Ο Ερωτόκριτος σαν ρόλος, σαν άνθρωπος – αν και δεν νομίζω ότι υπήρξε ποτέ τέτοιος άνθρωπος παρά μόνο σε παραμύθια, παρά μόνο σε ιδανικές καταστάσεις και μόνο σε φαντασίες ερωτευμένων ανθρώπων – είναι το πρότυπο που θα ήθελε ο καθένας να είναι ο σύντροφός του, όπως και η Αρετούσα για τον Ερωτόκριτο. Έτσι και ο Ερωτόκριτος για την Αρετούσα. Όταν βάζεις τον έρωτα και την αγάπη πάνω απ΄όλα, όταν κρίνεται και μετριέται από τον Ερωτα – έξου και το όνομα Ερωτόκριτος – αυτός που κρίνεται από τον έρωτα, αυτός που υπάρχει λόγω του έρωτα.

ΠτΘ: Ο έρωτας υπερισχύει δηλαδή στο έργο;
Χ.Λ.: Αυτό είναι το θέμα του έργου όχι μόνο υπερισχύει. Κυρίως αυτά τα έργα έχουν να πουν πολλά, γιατί αυτά τα έργα που έχουν γραφτεί τότε και που σώζονται μέχρι τώρα σημαίνει ότι είναι τόσο μεγάλα και τόσο διαχρονικά, τόσο πανανθρώπινα που είναι για όλες τις περιόδους, για κάθε γενιά ανθρώπων και για κάθε τόπο.

ΠτΘ: Είστε ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς σας. Σημαίνει για εσάς κάτι το ιδιαίτερο που παίζετε σ΄αυτή την παράσταση και κρατάτε τον κεντρικό ρόλο;
Χ.Λ.: Κάθε καινούργιο έργο έχει τις ιδιαιτερότητές του. Ένα ΔΗΠΕΘΕ που είναι περιφερειακό θέατρο και το οποίο δεν έχει πολύ μεγάλη ιστορία, όπως το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, είναι πολύ μεγάλη ιστορία να εμπιστεύεται έναν τέτοιο ρόλο σε μένα, ενώ θα μπορούσαν να προσπαθήσουν να πάρουν έναν άλλο πιο γνωστό ηθοποιό της γενιάς μου, λίγο μεγαλύτερο

ΠτΘ: Τι κοινό έχει ο Χρήστος Λούλης με τον Ερωτόκριτο του Κορνάρου;
Χ.Λ.: Όλων των ηλικιών και κάθε φύλλου, δηλαδή είναι ένας ρόλος και ένα έργο το οποίο πιάνει όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα ηλικίας, φύλου, καταγωγής, τους αγγίζει γιατί είναι πολύ απλό. Είναι ένα παραμύθι, που δεν καταπιάνεται με μεγάλα πράγματα, βαθυστόχαστα και ψαγμένα, μιλάει για τον έρωτα, την αγάπη, η οποία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο έχει φανεί κάποια στιγμή στη ζωή όλων μας.

ΠτΘ: κ. Λούλη σας ευχαριστούμε πολύ.
Χ.Λ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ.

Άννα Κουτσαφτίκη
«Ο Ερωτόκριτος και η Αρετούσα
είναι δύο σύμβολα, όχι ήρωες με σάρκα και οστά»

ΠτΘ: Ενσαρκώνετε την Αρετούσα στον «Ερωτόκριτο» του Κορνάρου. Δύσκολη η αναμέτρηση με τον ρόλο;
Α.Κ.: Είναι εξαιρετική τιμή που παίζω σ΄ αυτό το έργο και προσπαθώ να πλησιάσω αυτόν τον ρόλο. Ο Ερωτόκριτος και η Αρετούσα είναι δύο σχεδόν σύμβολα, δεν είναι δηλαδή ήρωες με σάρκα και οστά, ανάγονται στη σφαίρα του μύθου και σαρκώνουν την ιδέα του απόλυτου έρωτα. Γι΄ αυτό και η Αρετούσα παλεύει, βάζοντάς τα ακόμη και με την ίδια της τη ζωή, για τον απόλυτο έρωτα. Είναι ένας ρόλος τεράστιος, χωρίς αρχή, μέση και τέλος και κάθε μέρα ανακαλύπτουμε όλο και κάτι παραπάνω. Η μεγάλη μου ευτυχία είναι να καταφέρνω να βιώνω έναν τέτοιο απόλυτο έρωτα, μέσα απ΄ αυτό το έργο, αυτό το τεράστιο ποίημα.

ΠτΘ: Στην ερωτική αυτή ιστορία, θα έλεγε κανείς ότι η Αρετούσα είναι ο άνδρας…
Α.Κ.: Η Αρετούσα είναι πιο αυτοδύναμη προσωπικότητα απ΄ ό,τι ο Ερωτόκριτος. Αυτή κινεί τα νήματα, παίρνει τις πρωτοβουλίες και για τους δύο και καθοδηγεί τον Ερωτόκριτο, χωρίς και η ίδια να ξέρει τη μοίρα της σχέσης. Είναι εκείνη που κινεί όλη την ιστορία. Είναι φοβερά αυτοδύναμη προσωπικότητα και με φοβερό σθένος. Διεκδικεί μέχρι τέλους τη ζωή της, που είναι ο έρωτάς της για τον Ερωτόκριτο.

ΠτΘ: Όσον αφορά στο έργο και στην παράσταση που ανεβάζει το ΔΗΠΕΘΕ, ποια η γνώμη σας;
Α.Κ.: Ο «Ερωτόκριτος» είναι μία παράσταση προδιαγραφών. Ήμουν τυχερή γιατί και ο ρόλος με κάλυψε πάρα πολύ. Το κείμενο διατηρεί το γνωστό κρητικό ιδίωμα, και αυτή είναι και η ομορφιά του έργου. Πρόκειται για έναν λόγο τόσο καλό, που αν δεν αναδειχθεί, δεν έχει καμιά αξία. Ο έρωτας υπήρξε από την στιγμή που υπήρχε και ο άνθρωπος, είναι διαχρονικότατο το θέμα του . Ακόμη και αν υπήρχε υπό άλλη μορφή ενστίκτου, είναι συνυφασμένος με τον άνθρωπο, αυτός μας κρατάει στην ζωή, είναι αυτό που μας ανανεώνει και αυτό για το οποίο ζούμε τελικά. Και παρόλο που το ποίημα αριθμεί χιλιάδες στίχους, είναι απίστευτο το ότι όσοι το διαβάζουν δεν το βαριούνται ποτέ.

ΠτΘ: Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεστε με ΔΗΠΕΘΕ;
Α.Κ.: Ναι, και μ΄ άρεσε πάρα πολύ, ήταν μία ευτυχής εμπειρία αυτό το έργο επειδή υπήρχε καλή ανταπόκριση, πιστεύω ότι έγινε μια καλή αρχή. Πιστεύω πως τα ΔΗΠΕΘΕ πρέπει να αναβαθμιστούν και ως προς αυτό θα πρέπει να κινηθεί τόσο η πολιτεία, όσο και ο κόσμος, γιατί έχουν να προσφέρουν πολλά, είναι ένας φοβερά σημαντικός θεσμός.
Η περιφέρεια δηλαδή είναι η ουσία του τόπου μας. Μέσω, εξάλλου, αυτής της παράστασης ταξιδεύει ο πολιτισμός της Κρήτης σ΄ όλη την Ελλάδα και ενώνεται η Ελλάδα μέσα απ΄ αυτό το ποίημα, μέσα από τα πολιτισμικά στοιχεία της Κρήτης που είναι και στοιχεία όλης της Ελλάδας.

ΠτΘ: κ. Λούλη σας ευχαριστούμε πολύ.
Χ.Λ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ.

 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.