Βασιλης Σκουλας «Οι αρμονιες ειναι κτημα του ιδιου του λαου»

Με αφορμή την μουσική του σύμπραξη με τον Παντελή Θαλασσινό στη σκηνή του Φεστιβάλ Μαρωνείας - Σαπών - «Λειτουργούμε ως αγωγοί του τόπου μας, επικοινωνώντας τον με λαούς που δεν έχουν καν σχέση με το δικό σου πολιτισμό, την κουλτούρα, το πολιτιστικό γίγνεσθαι»

Ο ερμηνευτής και λυράρης Βασίλης Σκουλάς, παρέα με τον τραγουδοποιό Παντελή Θαλασσινό, στον δεύτερο χρόνο της κοινής τους περιοδείας ανά την Ελλάδα, θα «ανοίξουν» την προσεχή Κυριακή 1 Ιουλίου, το φετινό Φεστιβάλ Μαρωνείας – Σαπών.
 
Σε μία μοναδική μουσική σύμπραξη δύο μεγάλων τραγουδοποιών και ερμηνευτών, που δημιούργησαν δια μέσου των επιλεγμένων τραγουδιών από την προσωπική τους δισκογραφία, που μετρά 40 και πλέον χρόνια.
 
Τραγούδια με τόσο έντονα αρώματα Ελλάδας, εκεί που η Κρήτη συναντά το Αιγαίο και τα Επτάνησα, εκεί που οι Κυκλάδες σμίγουν με τη Μακεδονία και την Ήπειρο, εκεί που η Ρούμελη βρίσκει τη Σμύρνη… Δύο εμβληματικοί καλλιτέχνες που θα μας προσφέρουν την ευκαιρία να συν- ταξιδέψουμε μαζί τους σε ένα μουσικό τρίωρο που τα έχει όλα.
 
Για τον Βασίλη Σκουλά, η ενασχόλησή του με τη κρητική μουσική παράδοση αποτελεί οικογενειακή παράδοση. Όπως έχει γραφτεί η λύρα ήρθε για πρώτη φορά στα χέρια του στα 6 του χρόνια και από τότε μέχρι και σήμερα δεν την άφησε. Μία πορεία 50 και πλέον χρόνων για τον ίδιο, σε μουσικές σκηνές σε όλον τον κόσμο, θα αναβιώσει στην σκηνή του Φεστιβάλ Μαρωνείας – Σαπών και δια μέσου αυτού, ως «αγωγού» της η παράδοση της Κρήτης, όπως επέλεξε ο ίδιος να αυτοχαρακτηριστεί μιλώντας στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm».
 
Βασίλης Σκουλάς όμως… 

«Έχει τεράστια σημασία να συνεργάζεσαι με έναν άνθρωπο που έχει πρώτο και πάνω απ’ όλα τον παράγοντα άνθρωπο» 

ΠτΘ: κ. Σκουλά την προσεχή Κυριακή, 1 Ιουλίου εγκαινιάζετε το φετινό Φεστιβάλ Μαρωνείας – Σαπών, παρέα με τον Παντελή Θαλασσινό. Πείτε μας λίγα λόγια για την συνεργασία σας αυτή και τι ακριβώς θα παρακολουθήσουμε στην σκηνή του Φεστιβάλ…
Β.Σ.:
Στην Θράκη έχω ξαναέρθει παλαιότερα και έχω πολλούς και καλούς φίλους, θαυμαστές, ανθρώπους που πραγματικά κατεβαίνουν και στην Κρήτη και βρισκόμαστε κατά περιόδους. Με τον Παντελή είναι η δεύτερη χρονιά που κάνουμε συναυλίες ανά την Ελλάδα και παλαιότερα βέβαια έχουμε συνεργαστεί σε δισκογραφικές δουλειές αλλά και αποσπασματικά με σχήματα φίλων και άλλου είδους εκδηλώσεις.
 
Είναι πολύ μεγάλη χαρά και έχει τεράστια σημασία να συνεργάζεσαι με έναν άνθρωπο που έχει πρώτο και πάνω απ’ όλα τον παράγοντα άνθρωπο. Να συνεργάζεσαι με έναν υπέροχο πραγματικά άνθρωπο σε ό,τι αφορά το κομμάτι της δημιουργίας, τα έργα και η ερμηνεία του οποίου έχουν καταξιωθεί και αγαπηθεί από τον κόσμο.  Από εκεί ξέρετε ξεκινάει η συνεργασία και περνάει και στον κόσμο αυτή η αύρα. Δεν μπορούμε ένα πούμε όλα τα τραγούδια μας, έχουμε επιλέξει κάποια, εναλλασσόμενα στα οποία κατά περίπτωση προσθέτουμε αφαιρούμε και δημιουργούμε ένα ευχάριστο τρίωρο κατά το οποίο συμπράττουμε με το κοινό, ταξιδεύουμε μαζί μουσικά ,στιχουργικά και ξεχνιόμαστε από την σκληρή πραγματικότητα που ζούμε.
 
ΠτΘ: Έχετε συμπληρώσει 50 και πλέον χρόνια πορείας στο μουσικό γίγνεσθαι, και όχι μόνο, της χώρα και θεωρείστε ένας από τους αξιότερους εκπροσώπους της κρητικής μουσικής, και όχι μόνο, παράδοσης…
Β.Σ.:
Αυτό το αφήνουμε στον κόσμο και στον χρόνο να το τοποθετήσει εκεί που εκτιμά ότι αξίζει. Χαίρομαι γι ‘αυτό γιατί πραγματικά σε αυτή την πολύχρονη πορεία μου ο κόσμος ήταν δίπλα μου, με στήριζε, με στηρίζει, συμπορεύεται μαζί μου και μου δίνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίσω.
 

ΠτΘ: Για εσάς όμως ήταν και οικογενειακή παράδοση, όπως και η λύρα που περνά από γενιά σε γενιά…
Β.Σ.:
Πράγματι ο προπάππους μου έπαιζε λύρα, ο παππούς μου και ο αδερφός του παππού μου αντίστοιχα, ο πατέρας μου ήταν λαϊκός ζωγράφος ο νεώτερος «Θεόφιλος των Ανωγείων» ο οποίος ανακάλυψε το ταλέντο του στα 70 του χρόνια και το συνέχισε μέχρι τα 95 του χρόνια που έφυγε από την ζωή. Ξυλογλυπτούσε, ζωγράφιζε και τα έργα του έχουν αγοραστεί ανά την υφήλιο, από την Κίνα και την Ιαπωνία έως την Αμερική κ.ο.κ. ενώ έχει παραχωρήσει ένα υπέροχο μουσείο στον Δήμο Ανωγίων, πάνω στον Ψηλορείτη, στο χωριό μου, το οποίο επισκέπτονται κάθε μέρα Έλληνες και ξένοι. Ξέρετε αυτό είναι γονίδιο. Έτσι πορεύτηκα από πολύ μικρός και γαλουχήθηκα μέσα σε αυτόν τον χώρο. 

«Η οικογενειακή παράδοση είναι κάτι που κουβαλάει ο καθένας μέσα του και εμπλουτίζεται» 

ΠτΘ: Εσείς θα μεταδώσετε αυτή την οικογενειακή παράδοση;
Β.Σ.:
Είναι κάτι που δεν μεταφέρεται, ούτε μεταδίδεται. Απλώς την κουβαλάει ο καθένας μέσα του και εμπλουτίζεται. Ο κάθε ένας έχει τα πρότυπά του και μέσα από αυτά δημιουργεί και υπάρχει και συνέχεια. Αν θεωρήσουμε ότι περνάει από γενιά σε γενιά, θέλω να αισθάνομαι ότι το εγγονάκι μου, θα έχει μία πορεία. Αυτό εξαρτάται από το πώς θα το διαχειριστεί, αν του αρέσει και το  θέλει. Έχει ωστόσο ήδη δείξει δείγματα ότι το κουβαλάει και ευελπιστώ και πιστεύω ότι θα έχει μία λαμπρή πορεία.  

«Η μουσικές δεν είναι ατομικές · κάθε παράδοση ανήκει σε όλο τον λαό» 

ΠτΘ: Τι είναι για εσάς η κρητική παράδοση που κουβαλάτε μέσα σας, υπερασπίζεστε και διαχέετε σε όλον τον κόσμο;
Β.Σ.:
Αυτό είναι κάτι που θα το εισπράξει ο μη Κρητικός ή ο μη  Έλληνας που επικοινωνεί με αυτό και του αρέσει. Είναι κάτι το ανεξήγητο. Η μουσική καταρχήν είναι μία διεθνής γλώσσα. Εμείς λειτουργούμε ως αγωγοί που το ερμηνεύουμε και το εκφράζουμε, το επικοινωνούμε στον ακροατή, ο οποίος κάνει χώρο και θεραπείες με την μουσική.  Νοιώθεις πάρα πολύ όμορφα, ως αγωγός του τόπου σου, που ερμηνεύεις έναν τόπο, μία κουλτούρα, που μέσω εσού περνάει και επικοινωνεί με λαούς που δεν έχουν καν σχέση με το δικό σου πολιτισμό, την κουλτούρα, το πολιτιστικό γίγνεσθαι. Από κει και έπειτα οι μουσικές δεν είναι ατομικές. Κάθε παράδοση ανήκει σε όλο τον λαό. Ο λαός έχει ανάγκη να λειτουργήσει με αυτή και μέσα στην καθημερινότητά του, στις ανάγκες, τις εκδηλώσεις επιλέγει τους εκφραστές του αναλόγως με το πώς μπορούν αυτοί να το περάσουν στον κόσμο. 

«Η παράδοση συνεχίζεται γιατί από κάποιο σημείο και έπειτα είναι στάση ζωής του κάθε τόπου» 

ΠτΘ: Αισιοδοξείτε για τη συνέχεια της παράδοσης αυτής;
Β.Σ.:
Βεβαίως. Θα συνεχιστεί γιατί από κάποιο σημείο και έπειτα είναι στάση ζωής του κάθε τόπου. Όπως και τα Θρακιώτικα. Ο κόσμος έχει ανάγκη να λειτουργήσει με αυτό, στις παρέες του, τις κοινωνικές εκδηλώσεις, στους ρυθμούς της δουλειάς του.  Οι αρμονίες δεν είναι κανενός κτήμα, αλλά του ίδιου του λαού. Γι αυτό ξεχωρίζουν τα ηχοχρώματα και οι ρυθμοί που κουβαλάει κάθε τόπος και βέβαια εξελίσσονται με τον χρόνο. Άλλοτε ο χρόνος κρατάει πράγματα που είναι γερά και προσθέτει  και άλλοτε φέρνει στοιχεία που οι επόμενοι τα απορρίπτουν.
 
ΠτΘ: Θρακιώτικα ακούτε;
Β.Σ.:
Βεβαίως και έχω την χαρά και την τιμή να έχω συνεργαστεί με τον Χρόνη Αηδονίδη. Τον εκτιμώ αφάνταστα και ξέρω ότι είναι αμοιβαία η εκτίμηση. Αισθάνεσαι δέος και υπερήφανος που υπάρχουν άνθρωποι όπως αυτοί, μπροστά στους οποίους οι νεότεροι «σκύβουν» και αποτελούν γι’ αυτούς πρότυπα ουσιαστικά.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.