«Το Οικουμενικο Πατριαρχειο εκφραστης του Κανονικου Δικαιου και της ενοτητας των Ορθοδοξων»

Πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν για την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στην Ουκρανία, όπου παραβρέθηκε με αφορμή τη συμπλήρωση 1.020 ετών του εκχριστιανισμού των Ρώσων. Υπήρξαν αντιδράσεις κυρίως από την πλευρά του Πατριαρχείου Μόσχας, με τον ισχυρισμό ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα έλθει σε επαφή με εκπροσώπους σχισματικών εκκλησιών στην Ουκρανία.

Είναι γνωστό ότι στην Ουκρανία ένας μεγάλος αριθμός πιστών ακολουθεί την αυτόνομη Ουκρανική Εκκλησία, υπό τον μητροπολίτη Βλαδίμηρο, που υπάγεται στο Πατριαρχείο Μόσχας. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού αρνείται την πνευματική του εξάρτηση από τη Ρωσική Εκκλησία και ακολουθεί είτε τον αυτοαποκαλούμενο Πατριάρχη κ. Φιλάρετο, ο οποίος αφορίσθηκε από τη Μόσχα, είτε την επίσημη Ουκρανική Εκκλησία. Αυτός είναι και ο λόγος που η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας έχει απευθυνθεί, πολλές φορές τα τελευταία δέκα χρόνια, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ζητώντας του να παρέμβει για να εξευρεθεί μια λύση ώστε να σταματήσουν να θεωρούνται «σχισματικοί» περίπου 20 εκατομμύρια ορθοδόξων πιστών που δεν ακολουθούν τη Ρωσική Εκκλησία.

Η επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη πραγματοποιήθηκε τελικά και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Παρόντος του Πατριάρχη της Ρωσίας Αλεξίου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης έστειλε μήνυμα αγάπης προς όλους τους Ορθοδόξους.

Κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι το πρόβλημα έχει λήξει. Εν αντιθέσει, ο δρόμος είναι μακρύς…

Για τις σχέσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου με το Πατριαρχείο Μόσχας, αλλά και για το ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου που πηγάζει μέσα από το Κανονικό Δίκαιο, ο ΠτΘ συζητά σήμερα με το θεολόγο, νομικό και εκκλησιαστικό συγγραφέα κ. Ιωάννη Σιδηρά…

Η αυτονομία της Εκκλησίας της Εσθονίας

ΠτΘ: κ. Σιδηρά, ποια είναι τα ανοιχτά ζητήματα στις σχέσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Πατριαρχείου Μόσχας;

Ι.Σ.: Οι σχέσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου με την Ρωσική Εκκλησία, φυσικά εξ υπαιτιότητος του Πατριαρχείου της Μόσχας, εδώ και δώδεκα χρόνια δεν είναι καλές. Και τούτο διότι το 1996 το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ως έχοντας την κανονική αρμοδιότητα με αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων, αποφάσισε να επανενεργοποιήσει τον σχετικό Πατριαρχικό και Συνοδικό τόμο, ο οποίος όριζε ότι είναι αυτόνομη η εκκλησία της Εσθονίας. Αυτό προκάλεσε την αντίδραση του Μόσχας, γιατί το 1923 η συγκεκριμένη περιοχή της Εσθονίας είχε ανακηρυχθεί με Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο αυτόνομη, ώσπου τα μπολσεβικικά στρατεύματα κατέλυσαν αυτήν την αυτόνομη Εκκλησία, η οποία τελούσε υπό την υψηλή προστασία και επίβλεψη του Οικουμενικού Πατριαρχείου και την υπήγαγαν δια της βίας των όπλων στο Πατριαρχείο της Μόσχας. Το 1996 κατόπιν πρωτοβουλιών του εκεί κλήρου, του λαού, της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας της Εσθονίας εζητήθη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να επανέλθει το αρχαίο καθεστώς προ της επεμβάσεως των Σοβιετικών Στρατευμάτων. Όπερ και εγένετο.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει το προνόμιο να παρεμβαίνει και έτσι αποκατέστησε το αρχαίο, το παλαιό αυτόνομο καθεστώς. Και το 2000 επισήμως απέστειλε τον πρώτο Αρχιεπίσκοπο Ταλλίνης και πάσης Εσθονίας, τον κ. Στέφανο. Αυτό προκάλεσε την αντίδραση του Μόσχας, ο οποίος όμως γνώριζε το αντικανονικό της καταστάσεως, διότι αντικανονικά και πραξικοπηματικά και αντεκκλησιολογικά είχε υπό τη δικαιοδοσία του περιοχή η οποία, όπως είπα, από το 1923 ήταν αυτόνομη και ανήκε υπό την υψηλή προστασία και επίβλεψη του Οικουμενικού Θρόνου.

Το ζήτημα της διασποράς

ΠτΘ: Πέρα από αυτό όμως, κ. Σιδηρά, υπάρχει και άλλο θέμα που δημιουργεί πρόβλημα στις συγκεκριμένες σχέσεις;

Ι.Σ.: Βεβαίως, ένα δεύτερο μεγάλο ζήτημα είναι ότι το Πατριαρχείο Μόσχας προκαλεί, μη σεβόμενο τη θέση του Οικουμενικού Πατριαρχείου όσον αφορά τους Ορθόδοξους Χριστιανικούς πληθυσμούς της διασποράς. Είναι το λεγόμενο λεπτό ζήτημα της διασποράς. Ξέρουμε ότι με βάση τον 28ο κανόνα της Δ΄ εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου το 451 μ.Χ. όλοι οι Ορθόδοξοι χριστιανικοί πληθυσμοί οι ευρισκόμενοι σε περιοχές ανά την υφήλιο που δεν ανήκουν σε δικαιοδοσία Πατριαρχείου ή Αυτοκέφαλης Εκκλησίας διοικούνται απ’ ευθείας από τον Οικουμενικό Θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως, δηλαδή όλοι οι Ορθόδοξοι της Ευρώπης, της Αμερικής, Βορείου και Νοτίου, της Ασίας, της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας κ.λπ. Ξαφνικά βλέπουμε στην Αμερική να ιδρύονται μητροπόλεις υπό το Πατριαρχείο Μόσχας, στην Ασία, στην Ιαπωνία κ.ο.κ. Τελικώς ο Οικουμενικός Πατριάρχης αποφάσισε να δώσει τέρμα σε αυτού του είδους την πρόκληση του Πατριαρχείου Μόσχας. Με εισήγησή του απεφάσισε, και η απόφαση ήταν Πατριαρχική και Συνοδική, να υπαχθεί στην Ιερά Μητρόπολη του Χονγκ Κονγκ και το σύνολο του ποιμνίου που βρίσκεται στην Κίνα, όπου οι Ρώσοι είχαν θέσει πόδι αντικανονικά και πραξικοπηματικά, αφού όλες αυτές οι περιοχές και επαρχίες ανήκουν στη δικαιοδοσία και μόνο του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

Ουκρανικό ζήτημα

ΠτΘ: Τον τελευταίο καιρό όμως και ένα άλλο ζήτημα απασχολεί την επικαιρότητα. Αυτό της Ουκρανίας…

Ι.Σ.: Είναι το αποκορύφωμα της όλης κατάστασης, το ουκρανικό ζήτημα, το οποίο σχετίζεται με το δικαίωμα μιας μερίδας λαού και ενός μεγάλου αριθμού κληρικών και βεβαίως της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας της Ουκρανίας να ζητήσουν αυτοκέφαλη εκκλησία. Δεν προτιμώ τον όρο εθνική εκκλησία, γιατί μας οδηγεί συνειρμικά στον όρο εθνοφυλετισμό, δηλαδή εθνικισμό. Αυτός ήταν ο όρος που καταδικάστηκε το 1872 από την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως ως αίρεση, γιατί τότε, με βάση τον εθνοφυλετισμό, οι Βούλγαροι ίδρυσαν την σχισματική, αντικανονική και πραξικοπηματική Βουλγαρική Εξαρχία. Δεν μου αρέσει ο όρος εθνοφυλετική ή εθνική εκκλησία και δεν τον χρησιμοποιώ, προτιμώ τον όρο Αυτοκέφαλη Ουκρανική Εκκλησία. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν παρενέβη στο ζήτημα αυθαίρετα και αντικανονικά. Προσεκλήθη, γιατί εκεί υπάρχει σχίσμα και είναι μοναδικό και αναφαίρετο προνόμιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως της πρωτόθρονης κατ’ Ανατολάς Εκκλησίας του Χριστού, και είναι προνόμιο του Οικουμενικού Πατριάρχου ως πρωτόθρονου και πρωτεπισκόπου της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας να παρεμβαίνει όταν του ζητηθεί και να επιλύει διοικητικής και άλλης φύσεως ζητήματα σε μία τοπική εκκλησία, όταν αυτά δεν μπορούν να υπερπηδηθούν και να επιλυθούν με διαδικασίες εσωτερικής λειτουργίας της Εκκλησίας που αντιμετωπίζει το πρόβλημα αυτό. Έτσι και ο Πατριάρχης έστειλε πατριαρχική εξαρχία για να διερευνήσει την κατάσταση. Είναι γεγονός ότι οι Ουκρανοί ζητούν μία αυτοκέφαλη Εκκλησία, το είπε ευθέως και δημοσίως ο Πρόεδρος της Ουκρανίας.

Επίσκεψη Βαρθολομαίου στην Ουκρανία

ΠτΘ: κ. Σιδηρά, πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν τις τελευταίες ημέρες για την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη στη Μόσχα. Θα μπορούσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης να μην παραστεί στην Ουκρανία;

Ι.Σ.: Δεν μπορούσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο που έχει την ευθύνη και αυτό το προνόμιο να επιλύει τέτοιου είδους λεπτά ζητήματα για να προάγεται η ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών να μείνει αδιάφορο μόνο και μόνο επειδή κάποιοι ασκούσαν εκβιασμούς και πιέσεις να μη παραβρεθεί στις εορταστικές εκδηλώσεις. Είναι προς τιμή του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου και του Αρχιεπισκόπου Τιράνων και Πάσης Αλβανίας κ. Αναστασίου το ότι πλαισίωσαν την επίσκεψη του κ. Βαρθολομαίου. Ήταν πρωτοφανές να απευθύνονται επιστολές με εκβιασμούς και απειλές από τον Πατριάρχη Μόσχας για να εκφοβηθούν οι προκαθήμενοι Πατριάρχες και Αρχιεπίσκοποι και να μην παραστούν σε ένα πνευματικό γεγονός που ήταν ο εορτασμός των 1020 ετών από τον εκχριστιανισμό των αδελφών μας Ρώσων – Ουκρανών. Είναι πρωτοφανές στα εκκλησιαστικά χρονικά.

ΠτΘ: Υπήρξαν όμως και Πατριάρχες και Αρχιεπίσκοποι που ενέδωσαν στην επιστολή και δεν παραβρέθηκαν, όπως ο Κύπρου και ο Ιεροσολύμων…

Ι.Σ.: Τα εκκλησιαστικά ζητήματα πρέπει πάντα να ρυθμίζονται με βάση το κανονικό δίκαιο και τη μακραίωνη παράδοση της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο δεν μπορούσε σαφώς να υποκύψει σε τέτοιου είδους εκβιασμούς και σε τέτοιου είδους απειλές ούτε φυσικά ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Πολύ δε περισσότερο δεν μπορώ να κατανοήσω πώς είναι δυνατόν να υποκύπτουν σε εκβιασμούς πολιτικούς ή εκκλησιαστικούς – και το τονίζω ότι οι εκβιασμοί από ό,τι φάνηκε ήταν διπλοί – προκαθήμενοι εκκλησιών οι οποίοι οπισθοχώρησαν για ένα ζήτημα που ήταν καθαρά πνευματικό. Εάν αναμειγνύεται η πολιτική στα εκκλησιαστικά ζητήματα είναι λάθος εκείνων, οι οποίοι χρησιμοποιούν την Εκκλησία για πολιτικά και γεωστρατηγικά και γεωοικονομικά παιχνίδια. Η εκκλησιαστική αντιμετώπιση πνευματικών, εκκλησιαστικών ζητημάτων γίνεται επί τη βάσει του κανονικού δικαίου και όχι επί τη βάσει πολιτικών και παρεκκλησιαστικών τακτικισμών και παρεμβάσεων, εκβιασμών και απειλών. Είναι προς τιμήν του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου ο οποίος για μια ακόμη φορά ανεδείχθη κραταιός πνευματικός ηγέτης των 300 εκατομμυρίων Ορθοδόξων ανά την οικουμένη, διότι ούτε σε εκβιασμούς ούτε σε απειλές ενδίδει όταν πρόκειται να επαληθεύσει το ρόλο για μια ακόμη φορά της Μητέρας Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και το ρόλο του Οικουμενικού Πατριάρχου που είναι ρόλος ρυθμιστού και ρόλος που αφορά στην επίλυση ζητημάτων, ενότητος και ομοψυχίας στον Ορθόδοξο κόσμο. Κέρδισε και ουσιαστικά και τυπικά όλες τις εντυπώσεις.

ΠτΘ: Υπήρξε όμως μία αμφισβήτηση του κανονικού δικαίου. Πιστεύετε ότι αυτό γίνεται για λόγους πολιτικούς;

Ι.Σ.: Το ζήτημα της Ουκρανίας είναι λεπτό, όπως και αν το δει κανείς. Υπάρχουν δυνάμεις εντός της χώρας που ζητούν μία εθνική εκκλησία η οποία να ταυτίζεται με τα όρια του κράτους της Ουκρανίας. Αυτό ζητά μια μεγάλη μερίδα λαού και βεβαίως η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία. Από την άλλη ανθίσταται το Πατριαρχείο της Μόσχας διότι εκεί βρίσκεται η φύτρα, η μήτρα αν θέλετε, μέσα από την οποία γεννήθηκε ο ρωσικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός.

Σε κάθε περίπτωση το Πατριαρχείο δεν στηρίζει ούτε σχισματικούς ούτε αντικανονικούς και αυτό θέλω να το τονίσω. Αυτό μας δείχνει η μακραίωνη παράδοση του Πατριαρχείου μας, η ιστορία του. Δεν μπορεί όμως να εθελοτυφλεί, να κωφεύει, όταν σαφώς υφίσταται μεγάλο πρόβλημα, σε αυτή τη μεγάλη χώρα, διότι όντως υφίσταται ένα σχίσμα. Δεν μπορεί το Πατριαρχείο να μην παρεμβαίνει εφόσον αυτό το σχίσμα δεν μπορεί να το λύσει το Πατριαρχείο της Μόσχας. Πρέπει λοιπόν να παρέμβει το αρμόδιο όργανο που είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο για να παύσει το σχίσμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι κτυπά πισώπλατα το Πατριαρχείο της Μόσχας ούτε ότι στηρίζει σχισματικούς και αντικανονικούς. Πώς θα ήταν δυνατόν να γίνει αυτό, εφόσον το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι ο εκφραστής του κανονικού δικαίου, της ενότητας και της ομοψυχίας. Δεν θα μπορούσε να στηρίζει άνδρες ή οργανώσεις – παραφυάδες εκκλησιαστικές. Όμως δεν παραχωρεί και δεν χαρίζει σε κανέναν το δικαίωμά του και το μοναδικό προνόμιο που θεμελιούται επί των αποφάσεων Οικουμενικών Συνόδων να είναι η μήτηρ Εκκλησία, η οποία παρεμβαίνει ως πυροσβέστης, σωτήρια και σωστικά για την επίλυση σοβαρών ζητημάτων που κλονίζουν την ενότητα των αδελφών Ορθοδόξων Εκκλησιών. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν οι Ρώσοι είτε είναι πολιτικοί είτε εκκλησιαστικοί άνδρες.

Η θεωρία της τρίτης Ρώμης

ΠτΘ: Πού όμως στηρίζεται όλος αυτός ο μεγαλοϊδεατισμός του Πατριαρχείου της Μόσχας;

Ι.Σ.: Μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως είναι γεγονός ότι το Πατριαρχείο της Μόσχας εφεύρε μια μετέωρη, αβάσιμη και έωλη θεωρία, θα έλεγα μια παρεκκλησιαστική και αντικανονική θεωρία περί της Τρίτης Ρώμης, σύμφωνα με την οποία δικαιούται το Πατριαρχείο Μόσχας να αναλάβει ρόλο Οικουμενικού Πατριαρχείου, δηλαδή να υποκαταστήσει το εδώ και δεκαεπτά αιώνες Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Σύμφωνα με τους Ρώσους, αφού η Παλαιά Ρώμη έπεσε στην αίρεση, η Νέα Ρώμη, η Κωνσταντινούπολη, βρίσκεται υπό αιχμαλωσία υπό αλλόθρησκο ζυγό, δικαιωματικά λόγω και του μεγάλου αριθμού των πιστών της πρέπει να γίνει η Μόσχα η Τρίτη Ρώμη. Θα πρέπει, όμως, να ξέρουν οι εκκλησιαστικοί άνδρες Ρώσοι ότι την πνευματική πρωτοκαθεδρία στον Ορθόδοξο κόσμο και όχι την εξουσιαστική και καταδυναστευτική, όπως την αντιλαμβάνεται ο Μόσχας, την έχει το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως όχι αυθαίρετα και αβάσιμα και έωλα, αλλά επί τη βάσει των αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι το Πατριαρχείο της πνευματικής διακονίας και είναι πρωτόθρονο Πατριαρχείο. Είναι η πρωτόθρονη εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως σε διακονία αγάπης και όχι εξουσίας σαν να επρόκειτο να καταδυναστεύει τον ορθόδοξο κόσμο. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν είναι το Βατικανό της Ορθοδοξίας, όπως έχει καταντήσει να λειτουργεί το Πατριαρχείο Μόσχας. Φαίνεται ότι οι Ρώσοι ζήλεψαν την πολιτική και άλλη εξουσία του Βατικανού της Ρώμης και επιδιώκουν να υποκαταστήσουν το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο. Η Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως έχει πρωτείο πνευματικό και πρωτείο διακονίας και όχι βέβαια πρωτείο εξουσίας και καταδυναστεύσεως των Ορθοδόξων. Αυτό θα πρέπει να το αντιληφθούν οι αγαπητοί ομόδοξοί μας Ρώσοι και θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι κανένα από τα προνόμια και δίκαιά του το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν τα απεμπολεί, δεν τα παραχωρεί ούτε τα χαρίζει. Κανείς Πατριάρχης δεν μπορεί να σταθεί στον τιμημένο και μαρτυρικό και σταυρωμένο Θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως, εάν παραδώσει στον επόμενο Οικουμενικό Πατριάρχη λιγότερα από αυτά που παρέλαβε από τους προκατόχους του.

Το πρόβλημα της Ουνίας στην Ουκρανία

ΠτΘ: Ένα από τα μεγάλα ανοικτά θέματα είναι αυτό της Ουνίας στην Ουκρανία…

Ι.Σ.: Το Οικουμενικό Πατριαρχείο πάντοτε μεριμνά και στέργει κάθε αδελφή Ορθόδοξη Εκκλησία που έχει εσωτερικά προβλήματα πέραν εκείνων της διοικητικής φύσεως. Η συγκεκριμένη περιοχή αντιμετωπίζει τη λαίλαπα, γενικώς το καρκίνωμα της δράσεως και της πολιτικής του προσηλυτισμού των Παπικών Ουνιτών, οι οποίοι κάνουν θραύση στην περιοχή της Ουκρανίας. Δεν είναι υπερβολή ότι λέω πως κάνουν θραύση. Παρεμβαίνουν με χρηματικά και με άλλα μέσα στο να επηρεάζουν συνειδήσεις, στο να εξαγοράζουν συνειδήσεις, στο να επικρατήσει η Ουνία που είναι ο δούρειος ίππος του Βατικανού. Για αυτό ο Οικουμενικός Πατριάρχης, λαμβάνοντας υπόψη και αυτή τη διάσταση του προβλήματος, σαφώς μερίμνησε και παρενέβη για την επίλυση του ζητήματος. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης ούτε αντικανονική εισπήδηση διέπραξε ούτε καταπάτησε τα δικαιώματα του Πατριαρχείου Μόσχας, αλλ’ ως έχων την αρμοδιότητα μόνος αυτός παρενέβη για την ειρήνευση, καταλαγή και για την προστασία των δοκιμαζόμενων Ουκρανών από τη δράση της Ουνίας. Συνεπώς, αυτοί οι οποίοι δεν γνωρίζουν και ομιλούν λόγω άγνοιας ή αμάθειας ή γιατί είναι φερέφωνα πολιτικών και μικροεκκλησιαστικών και παρεκκλησιαστικών σκοπιμοτήτων, όπως διαβάζουμε σε μεγάλα Αθηναϊκά φύλλα εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα, τα οποία πλήττουν ή νομίζουν ότι πλήττουν το Πατριαρχείο, το οποίο δεν πλήττεται από κοάσματα ή από πένες κατευθυνόμενες, θα πρέπει να ξέρουν ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει ιστορία δεκαεπτά αιώνων, πέρασε δυσκολότερες στιγμές και καταστάσεις και αλίμονο αν εγκατέλειπε και παρέδιδε και πρόδιδε προνόμια και δίκαια, που του παρεχώρησαν Οικουμενικές Σύνοδοι τα σεβάστηκαν οι αιώνες ακόμη και οι αλλόθρησκοι, στον οποιοδήποτε τυχάρπαστο σχολιαστή εφημερίδων ή στον οποιονδήποτε ασκεί μικροκομματική ή, αν θέλετε, αντιπατριαρχική κομματική και εκκλησιαστική πολιτική δράση.

ΠτΘ: Είναι γεγονός, κ. Σιδηρά, ότι τον τελευταίο καιρό υπάρχουν δημοσιεύματα τα οποία αφορούν στο Πατριαρχείο βάλλοντάς το για τη δικαιοδοσία του στις Νέες Χώρες…

Ι.Σ.: Η άποψή μου είναι ξεκάθαρη. Στην κρίση του 2003-2004, όταν η προηγούμενη εκκλησιαστική ηγεσία της Ελλαδικής Εκκλησίας έπληττε βάναυσα και βάρβαρα το Οικουμενικό Πατριαρχείο και αμφισβητούσε και υπονόμευε την αποστολή του και τη θέση του στον Ορθόδοξο κόσμο, πήρα θέση και δημοσίως, παρά το κόστος που ακόμη ίσως πληρώνω, ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι η πνευματική κεφαλή, η μόνη πνευματική κεφαλήτων 36 μητροπόλεων των Νέων Χωρών, (Ηπείρου, Μακεδονίας, Θράκης, Νήσων του Αρχιπελάγους και βεβαίως της Δωδεκανήσου, της Κρήτης και του Αγίου Όρους). Οι απόψεις οι οποίες λέγονται, οι οποίες γράφονται, είναι απόψεις και θέσεις που εκφράζουν την εκκλησιαστική ιδεολογία της επταετίας στην Ελλάδα, είναι οι απόψεις που εκφράζονταν από τον αντικανονικό Αρχιεπίσκοπο της χούντας τον Ιερώνυμο Α΄ (Κοτσώνη) ο οποίος ήθελε να κάνει την Ελλάδα Πατριαρχείο και να αφαιρέσει την Κρήτη, τα Δωδεκάνησα και τις Νέες Χώρες από τη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου. Το αποτέλεσμα ήταν να παραιτηθεί και να γραφεί το όνομά του με μαύρα γράμματα στην Εκκλησιαστική Ιστορία. Το ίδιο προσπάθησαν τα προηγούμενα δέκα χρόνια κάποιοι φορείς και άνδρες της προηγούμενης εκκλησιαστικής ηγεσίας της Ελλαδικής εκκλησίας. Απέτυχαν και πάλι. Θέλω να τονίσω ότι η μελέτη της Εκκλησιαστικής Ιστορίας του Πατριαρχείου διαχρονικά αποδεικνύει ότι, όποιος τόλμησε να σηκώσει άνομο και παράνομο χέρι απέναντι του τιμίου και αγίου σώματος της Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, το όνομά του είναι με μαύρα γράμματα γραμμένο μέσα στην Εκκλησιαστική Ιστορία. Όσοι δεν το καταλαβαίνουν, σφάλλουν. Το γεγονός είναι ένα. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι η Εσταυρωμένη Μαρτυρική Εκκλησία, είναι η μήτρα του γένους, είναι η Μητέρα Εκκλησία που μας γαλούχησε και μας ανέθρεψε. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο σηκώνει σταυρό και δίνει μαρτυρία Σταυρού και Αναστάσεως σε όλη την Οικουμένη.

ΠτΘ: κ. Σιδηρά, σας ευχαριστούμε πολύ.

Ι.Σ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ.

Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.