Της ποιησης

ΠΑΡΗ!
 
Μια ζωή πάλη πάλη,
Φθάνει πια με έπιασε ζάλη.
Ας πάνε όλα καλά,
Να μην χρειαστεί άλλη!
 
Τι είναι αυτό το χάλι;
Ασήκωτα τα βάρη!
Να μας λυπηθεί ο Θεός,
Το χέρι του να βάλει!
 
Να ρίξω ένα ζάρι,
Μήπως μου έλθει το εξάρι!
Φοβόμαστε, χαθήκαμε,
Που είσαι συ ρε Πάρη;
 
Σφίγγω γερά το ζωνάρι,
Τρέχω σαν το μουλάρι.
Κατάστρεψα την φύση,
Πώς κατάντησα τομάρι;
 
Θερίζει παντού ο ιός,
Με ρωτά για αυτόν ο γιος.
Και γνωστός και άγνωστος,
Λέγεται κορονοϊός !