Τι αλλαζει στην αναδοχη και την υιοθεσια

Θεανώ Φωτίου, Αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης - «Οι πράξεις της αναδοχής και της υιοθεσίας είναι πράξεις υπερηφάνειας»

Στις ρυθμίσεις του σχεδίου νόμου του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, για την αναδοχή και την υιοθεσία που έρχονται να απλοποιήσουν την διαδικασία, καταπολεμώντας χρονικές κυρίως στρεβλώσεις του παρελθόντος αναφέρθηκε σε πρόσφατη συνέντευξή της στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm» η αναπληρώτρια Υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Θεανώ Φωτίου.
 
Προτάσσοντας ως βασικό στόχο των αλλαγών το να μην παραμένουν τα παιδιά στα ιδρύματα, η κ. Φωτίου ανέλυσε τη διαδικασία, η οποία πλέον θα ακολουθείται, επισημαίνοντας την ψηφιοποίηση των απαιτούμενων διαδικασιών, καθώς και την προώθηση σαφών επιστημονικών διαδικασιών αξιολόγησης που θα «ασφαλίζουν» την καταλληλότητα των υποψηφίων θετών γονέων. Η ίδια στάθηκε επίσης και στην συμβολή των κοινωνικών λειτουργών ο αριθμός των οποίων, σε ό,τι αφορά τη διαδικασία της αναδοχής και της υιοθεσίας διπλασιάζεται, δια μέσου και του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος, που πέρυσι η Βουλή έκανε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου.
 
Θεανώ Φωτίου όμως…
 
ΠτΘ: Ο νέος νόμος για την αναδοχή και την υιοθεσία έρχεται να καταπολεμήσει «στρεβλώσεις» του παρελθόντος και να διευκολύνει όσους επιθυμούν  να υιοθετήσουν κάποιο από τα παιδιά που φιλοξενούνται σε ιδρύματα σε όλη τη χώρα…
Θ.Φ.:
Τα μεγάλα προβλήματα ήταν, πρώτον, οι μεγάλοι, εξοντωτικοί χρόνοι. Όλα τα παιδιά που βρίσκονται σήμερα σε ιδρύματα ή σε νοσοκομεία, δεν είναι διαθέσιμα όλα για υιοθεσία. Πρέπει η βιολογική οικογένεια να έχει αρνηθεί την επιμέλεια και να έχει συναινέσει για την υιοθεσία. Διαφορετικά μπορεί να δεχτεί την αναδοχή για ένα διάστημα, έως ότου νοιώσει ασφαλής ως προς την κάλυψη των αναγκών των παιδιών της. Η αναδοχή είναι μια πράξη μεγάλου αλτρουισμού και γενναιοδωρίας. Με το νέο νομοσχέδιο λοιπόν αρχικά  μειώνεται ο χρόνος που απαιτούσε η όλη διαδικασία, από 4-6 χρόνια στους 8 με 12 μήνες.
 
Επιπλέον, με την συνεργασία του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος – που είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου- μπορούμε πλέον να αντλήσουμε όσα άτομα απαιτούνται, ούτως ώστε από τον περιορισμένο αριθμό κοινωνικών λειτουργών που μπορούσαν να κάνουν την έρευνα για την καταλληλότητα του υποψηφίου και του αναδόχου ζεύγους, να μην περιμένει κανένας παραπάνω από ένα πολύ μικρό διάστημα, ώστε να οριστεί ο κοινωνικός λειτουργός.
 
Η δεύτερη μεγάλη καινοτομία είναι ότι όλοι, είτε ανάδοχοι, είτε υποψήφιοι θετοί γονείς, θα ακολουθήσουν την ίδια διαδικασία. Μπορούν να κάνουν την αίτηση από το σπίτι τους ή μπορεί να την κάνουν από ένα Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας που είναι κοντά στο σπίτι τους ή από την Κοινωνική Υπηρεσία της Περιφέρειας ή των Περιφερειακών Ενοτήτων που είναι κοντά στον τόπο κατοικίας τους. Δεν χρειάζεται για παράδειγμα να έρχονται από τη Θράκη στο «Μητέρα» ή στον «Άγιο Στυλιανό» για να βρουν ένα παιδί. Χρειάζεται απλά να κάνουν μια αίτηση η οποία είναι ηλεκτρονική, να συμπληρώσουν όλα τα πεδία και να την υποβάλουν.  Ο υποψήφιος παίρνει έναν αριθμό πρωτοκόλλου, με βάση τον οποίο μπορεί να παρακολουθεί ανά πάσα στιγμή από το σύστημα την πορεία της αίτησής του. Μόλις ολοκληρωθεί η έρευνα του κοινωνικού λειτουργού που θα οριστεί θα μπει στον φάκελο του υποψηφίου γονέα, ο οποίος ακολούθως θα παρακολουθήσει για πρώτη φορά οργανωμένα μαθήματα. Μαθήματα γίνονταν και πριν, αλλά τώρα θα είναι οργανωμένα και βεβαίως θα γίνουν το Σαββατοκύριακο, δεδομένου ότι οι γονείς εργάζονται ή έχουν άλλες ασχολίες.
 
Με την ολοκλήρωση των μαθημάτων ο φάκελός του ανεβαίνει στα Εθνικά Μητρώα που τηρούνται στο ΕΚΚΑ (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης) και τότε το σύστημα το ίδιο ψάχνει να βρει το παιδί σε όλη την Ελλάδα. Όχι μόνο από τα μέρη που μπορούσε να επισκεφθεί ένας γονιός αλλά από το σύνολο των ιδρυμάτων όλης της χώρας.
 
Τότε επικοινωνεί ο κοινωνικός λειτουργός που του έκανε την έκθεση, με τον κοινωνικό λειτουργό που έχει κάνει τον ηλεκτρονικό φάκελο του παιδιού, και αν συμφωνήσουν από κοινού ότι υπάρχει μία καλή προοπτική, τότε φέρνουν τις δύο πλευρές σε επαφή και αρχίζει η διαδικασία του «ταιριάσματος».
 
Ακολουθεί  μια έκθεση επίσης από κοινωνικό λειτουργό και εφόσον είναι θετική τότε η διαδικασία για την αναδοχή ή την υιοθεσία έχει τελειώσει. Το παιδί πηγαίνει στο καινούργιο του σπίτι και περιμένει τη δικάσιμη, όπου θα τελεσιδικήσει η υιοθεσία. Εμείς  δεν μπορούμε φυσικά να παρέμβουμε στο  κομμάτι της δικαιοσύνης, ωστόσο μέχρι τότε το παιδί θα είναι στο σπίτι του υποψηφίου θετού ζευγαριού και άρα πιστεύουμε ότι πολύ δύσκολα δικαστήριο με όλη αυτή τη διαδικασία δεν θα επικυρώσει την πράξη της υιοθεσίας. 

«Ηλεκτρονικός φάκελος για κάθε παιδί που αναζητεί μία οικογένεια» 

ΠτΘ: Κάνατε λόγο και για ηλεκτρονικό φάκελο παιδιού…
Θ.Φ.:
Το καινούργιο με τον ηλεκτρονικό φάκελο του παιδιού είναι ότι όπου υπάρχουν παιδιά σήμερα που αναζητούν μια οικογένεια, θα έχουν ηλεκτρονικό φάκελο. Ακόμα και αυτά τα παιδιά, τα οποία τα δίνει κατευθείαν μια οικογένεια σε έναν γνωστό της ή σε έναν συγγενή της. Και σε αυτές τις περιπτώσεις ο γνωστός ή ο συγγενείς θα πρέπει να ακολουθήσει την ίδια διαδικασία καταλληλότητας και το παιδί θα αποκτήσει ηλεκτρονικό φάκελο πριν να τελεσιδικήσει  η πράξη της αναδοχής ή της υιοθεσίας. Οι ηλεκτρονικοί φάκελοι των παιδιών θα τηρούνται επίσης στο ΕΚΚΑ, γεγονός που θα δίνει το δικαίωμα σε ένα παιδί που ενηλικιώνεται και θέλει να ψάξει τις ρίζες του να το πράξει.  Έτσι τελειώνουν μεγάλες τραγωδίες αναζήτησης των ριζών. Συγχρόνως αυτό δίνει κι ένα μήνυμα  σε όλη την κοινωνία, ότι τόσο η πράξη της αναδοχής, όσο και της υιοθεσίας, είναι πράξεις υπερηφάνειας, πράξεις για τις οποίες πρέπει όλοι να είμαστε υπερήφανοι και να τις αγκαλιάζουμε. Δεν είναι κάτι που πρέπει να κρύβουμε. Το παιδί πρέπει να μάθει εγκαίρως τους φυσικούς του γονείς, τις ρίζες του και στη μία περίπτωση που πάντα έρχεται σε επαφή με τους βιολογικούς του γονείς, δηλαδή στην αναδοχή, αλλά και στην άλλη, που αποκόπτεται από αυτούς. 

«Οι κοινωνικοί λειτουργοί βραχίονας του κοινωνικού κράτους στον τομέα της κοινωνικής προστασίας» 

ΠτΘ: Η απλοποίηση της διαδικασίας αναδοχής και υιοθεσίας και μόνο ως γεγονός κινείται προς την σωστή κατεύθυνση, ωστόσο η «χρήση» περισσότερων εξειδικευμένων κοινωνικών λειτουργών, ανοίγει και ένα νέο δρόμο επαγγελματικής αποκατάστασης για τους νέους επιστήμονες του κλάδου…
Θ.Φ.:
Και βέβαια και είμαστε πολύ περήφανοι γι' αυτό, όπως είμαστε πολύ περήφανοι και για τη συνεργασία μας με τον πρόεδρο του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Κοινωνικής Εργασίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, κ. Χαράλαμπο Πουλόπουλο, ο οποίος στάθηκε αρωγός σε όλες μας τις προσπάθειες. Πέραν αυτού είναι και  μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Αναδοχής  και Υιοθεσίας, το οποίο είναι ένα μεγάλο συμβούλιο από εμπειρογνώμονες, υπουργεία, κλπ, το οποίο παρακολουθεί συνεχώς και ελέγχει τη διαδικασία.  Και εμείς κρίνουμε ότι πράγματι ανοίγεται ένας εξαιρετικός δρόμος για τις σπουδές, αλλά νομίζω και για την γενικότερη αναβάθμιση του ρόλου των κοινωνικών λειτουργών, οι οποίοι είναι ο βραχίονας του κοινωνικού κράτους στον τομέα της κοινωνικής προστασίας. Στην λογική αυτή βασίστηκε και η δημιουργία του ΣΚΛΕ ως  Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, δηλαδή κάτι σαν το Τεχνικό Επιμελητήριο, που έπρεπε να έχει γίνει εδώ και χρόνια. 

Διττός ο στόχος του νέου πλαισίου για τις στέγες υποστηριζόμενης διαβίωσης 

ΠτΘ: Πριν από λίγες ημέρες υπογράψατε και  το νέο κανονιστικό πλαίσιο που αφορά στις στέγες υποστηριζόμενης διαβίωσης, για τη φιλοξενία ατόμων με κάθε είδους αναπηρία. Σε τι αφορά;
Θ.Φ.:
Πρόκειται επίσης για μία δύσκολη διαδικασία για την επίτευξη της οποίας διαβουλευτήκαμε πολύ με τον Σύλλογο Νέων Παιδιών με αναπηρία, την εκκλησία που διαθέτει τέτοιες δομές, ψυχολόγους αλλά και πολλούς γνώστες του θέματος.  Ο στόχος της πρωτοβουλίας αυτής είναι διττός. Ο πρώτος αφορά στο να βγουν από τα ιδρύματα άτομα με αναπηρίες.  Προς την επίτευξη αυτού έχουμε εξασφαλίσει την ίδρυση 164 στεγών με κοινοτικά χρήματα. Τα παιδιά αυτά ή τα άτομα με αναπηρία, θα μπορούν να βγαίνουν από τα ιδρύματα και να μένουν στις στέγες υποστηριζόμενης διαβίωσης, ανά 4, 6 ή 9, το πολύ. Το δεύτερο που κάνει αυτή η δομή είναι ότι δίνει μια απάντηση στην αγωνία πολλών γονιών που υπερηφάνως κρατάνε τα παιδιά τους μέσα στα σπίτια τους και δεν τα έχουν στείλει στα ιδρύματα. Αυτή είναι μία μεγάλη πράξη την οποία εμείς θέλουμε να ενισχύσουμε, απαντώντας όμως και στο βασικό ερώτημα, την αγωνία «τι θα γίνει το παιδί μου αν εγώ εκλείψω». Άρα λοιπόν  πρώτος στόχος μας είναι να βγάλουμε τα παιδιά από τα ιδρύματα και τα άτομα με αναπηρία από τα ιδρύματα και να τα πάμε στις μικρές Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης, ενισχύοντας την αποϊδρυματοποίηση και από την άλλη, να παύσουμε την αγωνία όλων όσων κρατούν τα παιδιά τους στο σπίτι και τα φροντίζουν οι ίδιοι.  

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.