«Θραυση Κρυσταλλων»: Το νεο ιστορικο μυθιστορημα για την Ελλαδα των τριων γενεων του Γιωργου Γκοζη ειναι πλεον γεγονος

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ποταμός»

Το 2020 μπορεί να αποτελεί ομολογουμένως ένα έτος που δύσκολα θα περάσει στη λήθη, μιας και θα αποτυπωθεί στις σελίδες της σύγχρονης ελληνικής και παγκόσμιας ιστορίας για τις «εφιαλτικές» συνθήκες που επέφερε. Για ορισμένους όμως το 2020 θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως «συγγραφικός σταθμός», και ο λόγος γίνεται για τον αγαπημένο μας συγγραφέα και θεολόγο Γιώργο Γκόζη που το 2020 εξέδωσε δύο συγγραφικάπονήματα, τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, που ήρθαν όμως για να αλληλοσυμπληρώσουν την εικόνα που έχει δημιουργήσει το αναγνωστικό κοινό για τον ίδιο. Από τη μία, με το άκρως επιστημονικό και «θρακιώτικο» «Μητερικό της Θράκης – Βίοι και Μαρτύρια Αγίων και Οσίων Γυναικών της Θράκης» (εκδ. «Παρατηρητής της Θράκης», σ. 272)απέδειξε την πλούσια επιστημονική και ερευνητική του σκευή καθώς και τη μεγάλη του αγάπη για την Αγιολογία, και από την άλλη, με το ιστορικό μυθιστόρημα «Θραύση Κρυστάλλων» (εκδ. Ποταμός, σ. 304), έκανε αντιληπτό το διαρκές πάθος του για την τέχνη του λόγου –όπου ήδη είναι γνωστός και καταξιωμένος.

Γιώργος Γκόζης, «Πρόκειται για μια ερωτική επιστολή αναδρομικής ισχύος από τα χρόνια της ωριμότητας στα χρόνια της αθωότητας»

Για το αγιολογικό του σύγγραμμα έχει ήδη χυθεί αρκετό μελάνι οπότε αξίζει να αναφερθούμε στο πιο «πρόσφατο»  ιστορικό του μυθιστόρημα. Πριν λίγες ημέρες λοιπόνο Γιώργος Γκόζης «επέδειξε» για μία ακόμη φορά το λογοτεχνικό του τάλαντο –που βέβαια εμπεριέχει και ψήγματα ιστορικών αναδιφήσεων– με την έκδοση του μυθιστορήματος «Θραύση Κρυστάλλων» σε επιμέλεια της Κατερίνας Θανοπούλου-Βασιλάκη. Όπως σημειώνει και ο ίδιος σε δημοσίευσή του είναι «μια ερωτική επιστολή αναδρομικής ισχύος από τα χρόνια της ωριμότητας στα χρόνια της αθωότητας που φτάνει επιτέλους στoν προορισμό της με καθυστέρηση είκοσι πέντε ετών. Αποστολέας ένα αγόρι που, με υπόβαθρο τη σχέση με τον πατέρα και μια θυελλώδη πολιτική δίωξη στην Ελλάδα των τελών της δεκαετίας του ’80, ενηλικιώνεται βίαια και ανδρώνεται απότομα. Παραλήπτης ο πρώτος του έρωτας, αλλά και η πρώτη του ερωτική απογοήτευση».

Αλεξάνδρα Χριστακάκη, «Αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα καταγράφει με απόλυτη ακρίβεια την ιστορία της Ελλάδας τριών γενεών»

Η δημοσιογράφος-ραδιοφωνική παραγωγός Αλεξάνδρα Χριστακάκη, με καταγωγή από την Κομοτηνή, διαβάζοντας εν μία νυκτί το νέο μυθιστόρημα του κ. Γκόζη έγραψε σχετικά στην προσωπική της σελίδα στο facebook: «Ξεκίνησα χθες από τη “Θραύση κρυστάλλων” του Γιώργου Γκόζη και ξενύχτησα να το τελειώσω για τρεις λόγους:

—Πρώτος λόγος, στα βιογραφικά του στοιχεία στο “αυτάκι” του βιβλίου πολλές αναφορές στην Κομοτηνή, τη Θράκη, τις τοπικές εφημερίδες. Πέταξε η ψυχή μου γιατί εκεί είναι η γενέτειρά μου, στα μέρη αυτά μαλακώνει η σκέψη μου. Παράξενη ταύτιση, χωρίς να γνωρίζω τον συγγραφέα. Σαν να περπατήσαμε στα ίδια χώματα.
—Δεύτερος λόγος, η φαινομενική αντίστιξη. Πραγματεύεται θέματα και τραύματα της Αριστεράς με σπουδές που αφορούν τη Θεολογία, την Αγιολογία, τη Χριστιανική εν γένει Γραμματεία και την Εκκλησιαστική Ιστορία. Όχι Κοινωνιολογία, Πολιτικές Επιστήμες,όχι τον υλισμό αλλά τις μεταφυσικές και υπαρξιακές αναζητήσεις του ανθρώπου. “Με αυτό το εργαλείο πώς προσεγγίζει την ιστορία της αλλαγής στην κοινωνία αυτήν που ζούμε και όχι στην… επόμενη ζωή;”, αναρωτήθηκα. Και εδώ ταυτίστηκα, γιατί βιώνοντας ματαιώσεις και απομαγεύσεις από τη δική μου ενεργή δράση, το υπαρξιακό αρχίζει να με “μουσκεύει” χωρίς πια να με ενοχλεί.
—Τρίτος λόγος, η ουσία του περιεχομένου που αφορά τη δολοφονία χαρακτήρων από συντρόφους και ομοϊδεάτες, σε όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς. Γιατί η εντιμότητα και η εμμονή σε ένα αξιακό σύστημα χαρακτηρίζεται αφέλεια και γραφικότητα, και σε πετάει στα αζήτητα της ιστορίας. Αντιθέτως οι διεφθαρμένοι,αυτοί που ξέχασαν την καταγωγή τους,τα οράματά τους,που έγιναν ευέλικτοι και προσαρμοστικοί είναι οι θεματοφύλακες της εξουσίας,δυναστεύουν τις ζωές μας και μας απαξιώνουν.

Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία στην ιστορία του Γ. Γκόζη. Όμως αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα καταγράφει με απόλυτη ακρίβεια την ιστορία της Ελλάδας τριών γενεών, ξεκινώντας από τις αρχές του αιώνα και φθάνοντας στο σήμερα. Πρωταγωνιστές οι ηττημένοι. Αυτοί που βρέθηκαν στην ίδια πλευρά της ιστορίας· Κατοχή, Εμφύλιος, Μεταπολίτευση. Πρωταγωνιστές οι Προοδευτικοί,αυτοί που ανάσαναν όταν βγήκε το ΠΑΣΟΚ, το… Κίνημα και πίστεψαν ότι με τον σταυρό στο χέρι θα επικρατήσει το δίκιο.Δεν είδαν τις μεταλλάξεις και τη διαφθορά των συντρόφων τους που άδραξαν την ευκαιρία να απαλλαγούν από την ταπεινή ζωή τους κάνοντας χρήση όλων των προνομίων της εξουσίας και να γυρίσουν την πλάτη, καταδικάζοντας, λοιδορώντας, καταστρέφοντας ανθρώπινες ζωές, τις ζωές αυτών που επέμειναν να έχουν κορνίζα τον Άρη Βελουχιώτη και την Παναγία την Βρεφοκρατούσα.

«Ο συγγραφέας χειρίζεται αριστοτεχνικά το υπαρξιακό και ψυχαναλυτικό κομμάτι της ανθρώπινης εξόντωσης όσων επιμένουν να έχουν εντιμότητα»

Ο πατέρας του ήρωά μας, του Άρη, ήταν αυτός: Με το Κοινωνικό Συμβόλαιο και την Αγία Γραφή μέχρι τέλους.Γιατί αυτή είναι η Ελλάδα.Και τον εξόντωσαν οι ευέλικτοι, οι ρεαλιστές, οι προσγειωμένοι, οι μεταλλαγμένοι, τα λαμό για της εξουσίας. Κατέστρεψαν όχι μόνο τη ζωή του έντιμου κινηματικού πατέρα αλλά και του παιδιού του, του Άρη. Ο Άρης έγινε αλαζόνας λύκος, αχόρταγος,οχυρωμένος πίσω από τα κοφτερά του δόντια, γιατί δεν είχε ξεπεράσει τις αμέτρητες αρχέγονες φοβίες του. Ο Άρης για να επιβιώσει έπρεπε να γίνει σκληρός, ανέκφραστος,χωρίς συναισθήματα, χωρίς να τολμά να λέει τη λέξη “Σ’ αγαπώ”.

Ο καθρέφτης του Άρη είχε γίνει θρύψαλα, γιατί ήταν σαν μωσαϊκό με υψομετρικές διαφορές. Όχι ενιαίο στρωτό δάπεδο. Ο καθρέφτης είχε ρυτίδες. Οι ρυτίδες έγιναν ρωγμές και ράγισε το πρωτότυπο. Η ζωή του ήταν αλλόκοτη. Χωρίς βοήθεια από κανέναν. Λύκος μοναχικός. Έγινε. Δεν ήταν. Και αυτός ο Άρης, που τον ταλάνιζε πάντα ένα Γιατί όταν ήταν έφηβος, τελικά πέτυχε τη λήθη για να επιβιώσει. Διέγραψε συναισθήματα και παρελθόν. Μπορεί άραγε αυτός ο… Λύκος να ξαναγίνει άνθρωπος κανονικός; Να φωνάξει δυνατά το “Σ’ αγαπώ”. Και αν ναι τι πρέπει να εγκαταλείψει και με ποιο τίμημα; Ο συγγραφέας θέλει να ξανακερδίσει τη Μαρία των εφηβικών του χρόνων.Να της πει το “Σ’ ΑΓΑΠΩ”. Αυτή ζει. Ο πατέρας πέθανε και δεν ακούει. Άραγε θα τα καταφέρει;

Παρατίθενται με απόλυτη ακρίβεια τα πολιτικά γεγονότα της δεκαετίας του ’80 και του ’90, συμπυκνωμένα τα μεγάλα γεγονότα του βρώμικου ’89, η πολιτική ανθρωπογεωγραφία και η ανθρωποφαγία –πολιτική και φυσική εξόντωση– όσων πάνε κόντρα στο ρεύμα. “Συμβαίνει σε όλους τους κομματικούς μηχανισμούς”, λέω εγώ. Απλώς στην Αριστερά πονάει πολύ.Εδώ ο συγγραφέας χειρίζεται αριστοτεχνικά το υπαρξιακό και ψυχαναλυτικό κομμάτι της ανθρώπινης εξόντωσης όσων επιμένουν να έχουν εντιμότητα, τη διαχείριση του τραύματος, τη σκουριά που ενσταλάζει στις ανθρώπινες ψυχές και στις αλλαγές που επιφέρει. Ο αχόρταγος λύκος θα μπορούσε να είναι ένας άλλος τίτλος. Γλώσσα πλούσια και λέξεις επινοημένες. Όσο για τα τραγούδια που τον σφράγισαν, ακτινογραφία μιας εποχής. Το συνιστώ».

Καλοτάξιδα ευχόμαστε από καρδιάς!

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.