«Στοχος στο Πεκινο το ατομικο ρεκορ»

Εν αναμονή της αναχώρησης του Άλεξ Ταξιλδάρη για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου bloggers της Κομοτηνής και όχι μόνο είχαν την ευκαιρία να κουβεντιάσουν το βράδυ του Σαββάτου μαζί του στο σπίτι του στην Κομοτηνή, σ’ ένα κλίμα φιλικό κι αισιοδοξίας για μια ακόμη θετική παρουσία του Κομοτηναίου αθλητή στη μεγάλη αθλητική διοργάνωση. Οι συμμετέχοντες μετέφεραν δικά τους ερωτήματα όπως και ερωτήματα άλλων bloggers στον Άλεξ Ταξιλδάρη, ο οποίος βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα αλλά και παρουσιάζει όπως πάντα μια θετική ψυχολογία μετά τις προπονήσεις του στο Ηράκλειο Κρήτης. Συμπτωματικά, λίγες ώρες πριν, είχε περάσει από έλεγχο αντιντόπινγκ του ΕΣΚΑΝ, οπότε η συζήτηση στράφηκε κάποια στιγμή και στο επίμαχο θέμα. Παρακολουθώντας τον Άλεξ από κοντά στο Ηράκλειο σε μια καθημερινή μέρα προπονήσεων διαπίστωσα πρώτα ότι ήταν μαυρισμένος και γοητευτικός κάτω από τον καυτό ήλιο της Κρήτης αλλά και πολύ ικανοποιημένος από τη θερμή υποδοχή που έτυχε από τους φίλους του Κρητικούς. Βέβαια, λόγω προπονήσεων δεν κατάφερε ν’ ακολουθεί τις παρέες του στα μονοπάτια της τσικουδιάς, αν και το έθιμο το καλεί. Ο Άλεξ είναι φοιτητής της Ιατρικής στο πτυχίο κι έχει χάσει αρκετές εξεταστικές λόγω της αποκατάστασης αλλά και των συμμετοχών του σε παγκόσμια πρωταθλήματα κολύμβησης και Ολυμπιακούς Αγώνες. Ξεκινώντας τις σπουδές του ήθελε να γίνει ορθοπεδικός αθλίατρος και τώρα θα στραφεί σε κάποια άλλη ειδικότητα, μόλις βέβαια πάρει το πτυχίο του.

Μια ταινία, μια συζήτηση

Η ταινία «Άλεξ», η οποία προβλήθηκε στο 10ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, στις 15 Μαρτίου 2008 παρουσίαζε την προσωπική ιστορία του παραολυμπιονίκη Άλεξ Ταξιλδάρη, κατά τη διάρκεια των Παραολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Η ταινία έχει διακριθεί με το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο 29ο Διεθνές Φεστιβάλ του Παλέρμο, με τον τίτλο «ΑΝΑΔΥΣΗ». Την υπογράφουν οι Αλέξανδρος Παπανικολάου και Έμιλυ Γιαννούκου, οι οποίοι ζουν και εργάζονται στο Παρίσι. Ο Α. Ταξιλδάρης εξήγησε αρχικά ότι το υλικό από την ταινία ξεκίνησε να συγκεντρώνεται από την ημέρα άφιξης της φλόγας στην Κομοτηνή μέχρι και το Νοέμβρη. «Η Έμιλυ και ο Αλέξανδρος δεν είχαν χορηγό, ήρθαν εδώ με δικά τους έξοδα. Συγκέντρωσαν υλικό 400 ωρών κι έπρεπε να το περιορίσουν στη 1 ώρα, κάτι εντυπωσιακό. Παρόλο που τους έγινε πρόταση να δώσουν το υλικό σε μια εταιρία παραγωγής δεν πήραν μοντέρ ή παραγωγό. Τους βοήθησε ένας φίλος τους στη μουσική και κάποιος στο μοντάζ. Το υλικό συγκεντρώθηκε το 2004 και το είδα για πρώτη φορά όταν έστειλαν το φιλμ στο Emotion Pictures, στο 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Αναπηρίας και Ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα. Ο φίλος μου, ο Αντώνης Ρέλλας, ο οποίος έκανε το «Αιγαίου Κύματα» συμμετείχε στην επιτροπή και μού είπε ότι είχαν περίπου 200 συμμετοχές από όλο τον κόσμο για το «Ντοκιμαντέρ και Αναπηρία» και 36 από την Ελλάδα, από τις οποίες έπρεπε να επιλεγούν οι 10. Μού μετέφερε ότι δεν την επέλεξαν την ταινία, αν και θεωρούσαμε ότι ήταν μια πολύ καλή δουλειά με πλούσιο υλικό μέσα από το Ολυμπιακό Χωριό, τη βράβευση…»

Παράλληλα ο Αλέξανδρος Παπανικολάου είχε στείλει την ταινία σε όλα τα φεστιβάλ ανά τον κόσμο, ενώ η ταινία προβλήθηκε στο μη διαγωνιστικό κομμάτι του Emotion Pictures, κερδίζοντας τις εντυπώσεις αντίθετα με κάποιες άλλες. «Είδα και τις άλλες ταινίες του διαγωνιστικού και πολλές ήταν για κλάματα. Πολλές από αυτές που παίχτηκαν ήταν όντως εντός συστήματος. Καλώς έγινε, κάποιοι έχουν ένα εργαστήρι, βγάζουν πολλές ταινίες κι επιδιώκουν να πάρουν βραβεία παιδιά από το εργαστήρι για να συνεχίσει να υπάρχει παραγωγική δουλειά.

Η ταινία παίχτηκε στην πρεμιέρα του μη διαγωνιστικού και στη συνέχεια σε πολλά φεστιβάλ, στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ στη Νέα Ζηλανδία. Λόγω του ότι παίχτηκε στο Emotion Pictures, έστω και στο μη διαγωνιστικό θεωρήθηκε πρεμιέρα. Στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης παίχτηκε σαν «Ανάδυση».

Στην προβολή στο Emotion Pictures έγινε σόου μέσα στην αίθουσα αν και δεν παίχτηκε σε τοπ ώρα και μέρα. Είδαμε τότε για πρώτη φορά την απήχηση που είχε στον κόσμο, το γέλιο, το κλάμα. Κάθε φορά που προβάλλεται η ταινία, ο Αλέξανδρος, η Έμιλυ κι εγώ την παρακολουθούμε, αν είναι διαφορετικό το τάργκετ γκρουπ που τη βλέπει, για να δούμε τις αντιδράσεις του κόσμου».

Στο 2ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου που πραγματοποιήθηκε στο Λος Άντζελες, όπου έγινε και η βράβευση της ταινίας «Ανάδυση» με βραβείο κοινού, εμφανίστηκε το έντονο πατριωτικό συναίσθημα των ελλήνων της Αμερικής, όπως εξηγεί. Η βράβευση έγινε από τον Σάκη Ρουβά και συμπτωματικά εκείνη την ώρα ο Άλεξ ήταν εκτός αίθουσας, βρισκόταν στην … τουαλέτα.

Βέβαια, το θέμα είναι ότι η ταινία δεν έχει προβληθεί στην Κομοτηνή. Ο Άλεξ Ταξιλδάρης είχε δώσει ένα αντίγραφο στο δήμαρχο Δημήτρη Κοτσάκη πριν από αρκετό καιρό. «Του ζήτησα μόνο να αναλάβει τα έξοδα του Αλέξανδρου και της Έμιλυ για να έρθουν από το Παρίσι, να βρούμε μια ημερομηνία που τους βολεύει και να έρθουν στην προβολή, μια και ο Αλέξανδρος είναι Κομοτηναίος και η Έμιλυ νοιώθει Κομοτηναία και είναι μια ευκαιρία να τους γνωρίσει ο κόσμος και να συζητήσουν με το κοινό. Ο δήμαρχος είχε απαντήσει καταφατικά, αλλά αυτό είχε γίνει τον περασμένο Σεπτέμβρη, μεσολάβησε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και μετά μού τηλεφώνησαν από το δήμο και μού ζήτησαν να παίξουν την ταινία στα Ελευθέρια. Τους εξήγησα ότι θα απουσιάζω όταν θα διοργανωθούν τα Ελευθέρια κι έδειξαν τη διάθεση να προβληθεί μετά από μισό χρόνο και πλέον.

Σε όποιον έχω δώσει μέχρι στιγμής την ταινία μετά από μια ώρα ή μια μέρα μού τηλεφωνεί και μου λέει ότι είναι πολύ ωραία ή ότι δεν είναι.

Η ταινία θα παιχτεί τελικά στην Κομοτηνή μετά τους Παραολυμπιακούς, απλά θέλω να είναι έτοιμες κάποιες κόπιες που να μπορεί ν’ αγοράσει το κοινό, έτσι ώστε τα έσοδα να πάνε στο Σύλλογο «Περπατώ»».

Το Ηράκλειο και ο ήλιος …

Ο Άλεξ προπονήθηκε για τους Παραολυμπιακούς στο Ηράκλειο γιατί είχε το δικαίωμα να διαλέξει το κολυμβητήριο όπου θα έκανε τις προπονήσεις του μια και αυτό της Κομοτηνής είναι κλειστό. «Το 2004 ο ομοσπονδιακός προπονητής είχε διαλέξει τη Σύρο και προπονήθηκε εκεί όλη η ομάδα. Τώρα, πήρε την απόφαση για την κολύμβηση να διαλέξει ο κάθε αθλητής το πού θα κάνει την προετοιμασία του. Από τους 11 αθλητές οι πέντε δεν μπορούσαν να εγκαταλείψουν το σπίτι τους λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων. Διάλεξα το Ηράκλειο γιατί προπονείται ο Γιώργος Καπελάκης, ο οποίος είναι στην ίδια κατηγορία τετραπληγίας μ’ εμένα και ξέρω ότι τον βολεύει το κολυμβητήριο. Επιπλέον, στο Ηράκλειο έχω πολλούς φίλους κι αυτό είναι πολύ βασικό στοιχείο στη ζωή μου. Η πισίνα είναι ανοιχτή και ο ήλιος έχει θετική επίδραση» ομολογεί.

Προσδοκίες κι εκτιμήσεις

Ένας αθλητής πριν τη μεγάλη διοργάνωση που λέγεται Παραολυμπιακοί Αγώνες είναι λογικό να μετράει τις δυνατότητές του, έχοντας μάλιστα την προηγούμενη εμπειρία των αγώνων του 2004. Ο Άλεξ εμφανίζεται αισιόδοξος, συνάμα μετρημένος. «Θεωρητικά, είμαστε πιο κοντά στο χάλκινο μετάλλιο από ό,τι το 2004. Τότε είχα τον πέμπτο χρόνο και τώρα τον τρίτο. Δεν κατεβαίνει ένας τσέχος με τον οποίο είμαστε πάντα στους ίδιους χρόνους, για προσωπικούς λόγους. Κατεβαίνει ένας αμερικάνος, ένας ακόμη έλληνας, ένας λιθουανός, ένας ουκρανός, ένας πορτογάλος. Για να εξασφαλίσω το ασημένιο μετάλλιο, όπως έγινε το 2004, θα πρέπει να κάνω νέο ατομικό ρεκόρ και ο πορτογάλος να κολυμπήσει πολύ άσχημα. Το χρυσό είναι πάρα πολύ δύσκολο γιατί ο Χρήστος Ταμπακτσής, παρόλο που είμαστε στην ίδια κατηγορία, έχει διαφορετική αναπηρία, κολυμπάει στο 1.20 κι εγώ στο 1.42.

Επομένως, πάμε για το χάλκινο, όπως και το 2004. Στόχος μου είναι να σπάσω το φράγμα του 1.40, να κάνω ατομικό ρεκόρ. Αν βέβαια, έρθει κι ένα μετάλλιο ΘΑ είναι το καλύτερο σουβενίρ από αυτό το ταξίδι».

Αποτιμώντας την εμπειρία των Παραολυμπιακών Αγώνων και το πόσο χρήσιμη μπορεί να αποδειχθεί στην συμμετοχή του στο Πεκίνο, ο Άλεξ εξηγεί ότι το περισσότερο άγχος στην καριέρα του το είχε στο πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα που έλαβε μέρος. «Όσο πιο συχνά συμμετείχα σε αγώνες τόσο πιο έμπειρος ήμουν και άνετος ένιωθα. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα ήμουν τόσο χαρούμενος που συμμετείχα και πραγματικά δεν είχα καθόλου άγχος.

Θέλω να πιστεύω ότι θα έχω την ίδια όρεξη και χαρά στο Πεκίνο. Το να συμμετέχεις στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι από μόνο του κάτι τεράστιο, είναι πολύ δύσκολο να πάρεις το εισιτήριο και η επιτυχία είναι το να βρίσκομαι εκεί».

Η κοινωνικότητα του Άλεξ Ταξιλδάρη είναι αυτή που θα συγκεντρώσει για μια ακόμη φορά γύρω του συγγενείς και φίλους που θα ταξιδέψουν στο Πεκίνο από τις 10 μέχρι τις 19 Σεπτεμβρίου.

Νέες τεχνολογίες

Ο Άλεξ Ταξιλδάρης πιστεύει στη φιλία και τις ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις και παρόλο που περνάει πολλές ώρες με φίλους έχει χρόνο να αφιερώσει στον υπολογιστή του και στο διαδίκτυο. Το «στρατηγείο» του νεαρού αθλητή περιλαμβάνει αποκτήματα της νέας τεχνολογίας αγορασμένα από την Ελλάδα και την Αμερική, εύχρηστα και λειτουργικά. «Η τεχνολογία είναι ένα από τα χόμπυ μου, λόγω και της αναπηρίας. Και παλαιότερα, σε διάφορα χόμπυ μου προσπαθούσα να βρω τρόπους να γίνει με διάφορα κομμάτια της τεχνολογίας ευκολότερη η ζωή μου. Τώρα πλέον, υπολογιστές, κινητά, αυτοκίνητο με υψηλή τεχνολογία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου.

Στα ταξίδια μου, η μια βαλίτσα είναι για τα ρούχα μου και η άλλη για τα καλώδια, τους αντάπτορες, τις μπαταρίες, το λαπ τοπ.

Το σπίτι μου είναι καλωδιωμένο, όπου πάω φροντίζω να έχει ασύρματο δίκτυο, οδηγώ το αυτοκίνητό μου και δεν χάνω το δρόμο με τη βοήθεια της τεχνολογίας».

Βέβαια, ως λάτρης του διαδικτύου δε μπορεί παρά ν’ αναρωτιέται τι θα συναντήσει στην Κίνα της λογοκρισίας.

Υποστηρίζει ότι η τεχνολογία μπορεί να εξυπηρετήσει τα άτομα με αναπηρία κι εξηγεί ότι παρέχονται διευκολύνσεις σε άτομα με αναπηρία από το κράτος αλλά και όχι μόνο, γι’ αυτό και χρειάζεται ψάξιμο. «Ο «Περπατώ» φροντίζει να ενημερώνει για όλες αυτές τις διευκολύνσεις τα μέλη του. Για παράδειγμα, υπάρχει μειωμένος λογαριασμός για τα άτομα με αναπηρία από τον ΟΤΕ, αν και δεν υπάρχει για το internet».

Από την άλλη, όμως, δεν απαντά πάντα στα μηνύματά του, κουράζεται να γράφει διαρκώς, αλλά διαβάζει πάντα τα μηνύματα που του στέλνουν φίλοι και θαυμαστές, ανάμεσά τους πολλές γυναίκες.

Αναβολικά και Ολυμπιακοί

Σχολιάζοντας το επίκαιρο θέμα των ημερών, τα αναβολικά, λόγω της μεθυλοτριενολόνης (Μ3), ο Κομοτηναίος παραολυμπιονίκης εξηγεί ότι όσοι παίρνουν αναβολικά το κάνουν σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της καριέρας τους «για να έχουν τη δυνατότητα να «πατηθούν» ακόμη περισσότερο στην προπόνηση. Οι αθλητές είναι, κατά τη γνώμη μου, τα θύματα της υπόθεσης, γιατί παίρνουν αναβολικά για ν’ αντέξουν την προπόνηση. Για ένα άτομο με αναπηρία ο αθλητισμός και η αναγνώριση μέσα από τον αθλητισμό είναι μια διέξοδος στη ζωή». Επομένως, δεν είναι περίεργο να πάρει αναβολικά κι ένας αθλητής με αναπηρία.

Ο Άλεξ πέρασε από έλεγχο το μεσημέρι του Σαββάτου, φροντίζοντας να επιστρέψει άμεσα από Θεσσαλονίκη όπου βρισκόταν για προπόνηση, μόλις τον ενημέρωσαν. «Ήρθε ο ελεγκτής στις 11.000 το πρωί για τον αιφνίδιο έλεγχο στην Κομοτηνή, ενώ είχα ενημερώσει ότι θα βρίσκομαι εδώ μετά το μεσημέρι κι ευτυχώς ήμουν καθ’ οδόν και πρόλαβα».

Το αποτέλεσμα της μέτρησης πρέπει να είναι σύμφωνο με τις τιμές που καθορίζει το Εθνικό Συμβούλιο για την Καταπολέμηση του Ντόπινγκ (ΕΣΚΑΝ) κατά τις προδιαγραφές του Εργαστηρίου Αντιντόπινγκ Ελέγχου.

Να σημειωθεί ότι αν ο αθλητής δεν εμφανιστεί σε δυο ελέγχους θεωρείται ντοπαρισμένος.

Μαρία Αμπατζή

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.