Στη θετικη αλλα και την αρνητικη κριτικη στηριζεσαι και προχωρας

Η σκηνογράφος της παράστασης, που ετοίμασε ο Δήμος και το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής, κι ήταν για όλους μια ευχάριστη έκπληξη καλοκαίρι καιρό, ήταν η Μαρία Όλγα. Η μόλις είκοσι χρόνων Μαρία Όλγα, η κόρη του Πασχάλη Αγγελίδη, του διακεκριμένου Θρακιώτη ζωγράφου, που η καριέρα του είναι πλέον διεθνής.

Η Μαρία Όλγα, που σπουδάζει ζωγραφική στη Φλωρεντία και η κουβέντα μαζί της απέδειξε ότι το «μήλο πέφτει» μεν «κάτω από τη μηλιά» μόνο που μήλο από μήλο διαφέρει. Γιατί, η Μαρία Όλγα, που υπέγραψε, ήδη, την πρώτη της σκηνογραφική εργασία, είκοσι μόλις χρόνων, ξαφνιάζει με την καλλιτεχνική της και την προσωπική της ωριμότητα, δίνοντας την εντύπωση ότι τα σημερινά παιδιά είναι, πρωΐμως ικανά, σε σχέση με τα δικά μας τότε δεδομένα, να κατακτήσουν τον κόσμο. Ευρείς –ευρύτατοι οι ορίζοντές τους κι όλος ο κόσμος πατρίδα τους.

Μαρία Όλγα όμως…

ΠτΘ: Σπουδάζετε στη Φλωρεντία. Τι ακριβώς;

Μ.Ο.: Σπουδάζω στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. Έχω τελειώσει, ήδη, το δεύτερο έτος και ακολουθώ τον τομέα της ζωγραφικής, με όλα τα συμπαρομαρτούντα: σκηνογραφία, κοστούμια, ντιζάϊν, αισθητική.

ΠτΘ: Υπήρξε επιρροή του πατέρα σας, ακούσια έστω, λόγω της ενασχόλησής του με τη ζωγραφική, στην κατεύθυνση των σπουδών σας;

Μ.Ο.: Σίγουρα υπήρξε. Μεγάλωσα σ’ ένα περιβάλλον γεμάτο τέχνη. Η επιλογή κατεύθυνσης ήταν όμως καθαρά προσωπική μου υπόθεση. Από μικρή είχα, εξάλλου, αδυναμία στο θέατρο, στη σκηνογραφία, στα κουστούμια…

ΠτΘ: Εντούτοις, μάλλον, το αντικείμενο, στο οποίο διαλέξατε να εργαστείτε είναι δυσκολότερο από τη ζωγραφική. Απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις, ιστορία θεάτρου, κουστουμιού κ.λπ. Το «πολύπλοκον» του αντικειμένου δε σας δυσκολεύει;

Μ.Ο.: Καθόλου, αφού το αγαπώ.

ΠτΘ: Ο Τσιτσάνης σκηνογραφικά σας δυσκόλεψε;

Μ.Ο.: Αρκετά. Προβληματιστήκαμε ως προς το ύφος της παράστασης και, κυρίως, το δέσιμο των συντελεστών επί της σκηνής, που ήταν πολλοί, με το φόντο.

ΠτΘ: Και επιλέξατε σκηνογραφικά;

Μ.Ο.: Ένα μονόχρωμο μαύρο ως φόντο, και κοστούμια σε τόνους πιο ελαφρούς έτσι ώστε να αναδεικνύονται οι μουσικοί, οι πρωταγωνιστές της παράστασης.

ΠτΘ: Η συγκεκριμένη ήταν μουσική και όχι θεατρική παράσταση. Μήπως η έλλειψη θεατρικών δεδομένων – σκηνικών οδηγιών, επειδή η παράσταση ήταν μουσική, σκηνογραφικά ήταν περισσότερο δύσκολη;

Μ.Ο.: Σαφώς, ήταν πιο δύσκολη στην οργάνωση και οι προβληματισμοί πολλοί. Δεν μπορούσες να κάνεις εδώ ένα θεατρικό σκηνικό, γιατί θα εξαφάνιζες, έτσι, τους καλλιτέχνες.

ΠτΘ: Τώρα, που ανέβηκε η παράσταση, και την αντιμετωπίζετε ως κάτι τελειωμένο, εντοπίζετε κάποια σας λάθη, κάτι, που θα επιθυμούσατε να είχατε αποφύγει;

Μ.Ο.: Προσωπικά είμαι ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα. Νομίζω δε ότι σ’ αυτό συντέλεσε και ο καλός φωτισμός…

ΠτΘ: Και πώς εργάζεστε; Ερευνάτε και καταλήγετε κάπου αποφασιστικά ή «βασανίζεστε» μέχρι τέλους;

Μ.Ο.: Όχι, δεν είμαι και τόσο αποφασιστική, ειδικά με τα θέματα της ζωγραφικής. Ίσως, γιατί θέτω εκ προοιμίου υψηλούς στόχους, πράγμα, που συμβαίνει και με τη σκηνογραφία, οπότε βασανίζομαι. Εξάλλου, γενικά, από τώρα με χαρακτηρίζουν «δύσκολη».

Δύσκολα, λοιπόν, λέω ότι κάτι που τελείωσα, μου αρέσει απολύτως…

ΠτΘ: Έχετε αδυναμία σε κάποια εποχή σκηνογραφικά;

Μ.Ο.: Αγαπώ όλες τις εποχές, γιατί η κάθε εποχή, η κάθε φάση του θεάτρου, έχει το δικό της ενδιαφέρον. Βέβαια, προτιμώ το σύγχρονο, αλλά και το κλασικό θέατρο.

ΠτΘ: Και μια που γίνεται κουβέντα για το σκηνικό ύφος της τραγωδίας θα υπογράφατε μια τραγωδία με σύγχρονη σκηνογραφία;

Μ.Ο.: Βέβαια. Τα κείμενα αυτά εξάλλου είναι διαχρονικά και οι «αναγνώσεις τους» δεν έχουν εξαντληθεί. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι από τις καλύτερες προκλήσεις.

ΠτΘ: Σπουδάζετε και εργάζεστε ήδη. Ο καλλιτεχνικός χώρος είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικός. Αυτό δεν σας φοβίζει, και πώς αποδέχεστε την κριτική;

Μ.Ο.: Ο ανταγωνισμός υπάρχει σ’ όλους τους χώρους. Όσο για την κριτική και τη θετική και την αρνητική, σ’ αυτή στηρίζεσαι και προχωράς.

ΠτΘ: Η Θράκη, τι λέει για σας σήμερα;

Μ.Ο.: Στη Θράκη, πέρασα τα παιδικά μου χρόνια. Είναι διαρκής, λοιπόν, η επιστροφή μου σ’ αυτή.

ΠτΘ: Κι η άποψή σας για τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ, με ένα εκ των οποίων ήδη συνεργάστηκατε;

Μ.Ο.: Νομίζω ότι το θέατρο στην επαρχία στηρίζεται αποκλειστικά σ’ αυτά, κι αυτό το θεωρώ σημαντικό. Ελλάδα δεν είναι, εξάλλου, μόνον η Αθήνα.

ΠτΘ: Σας ευχαριστώ πολύ.

Μ.Ο.: Κι εγώ σας ευχαριστώ.

Τ.Β.

Υ.Σ.:Στην δεύτερη φωτογραφία απεικονίζεται το εικαστικό ενσταντανέ από τη μουσική παράσταση – αφιέρωμα στο Βασίλη Τσιτσάνη.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.