Στη χωρα της ουτοπιας

Ξαφνιασμένοι απέναντι στην περιοδικότητα του χρόνου, στον τρόπο που οι εποχές εναλλάσσονται, αλλάζοντας χαρακτηριστικά στην πορεία του, συνεχίζουμε να προσδιορίζουμε μεγάλο μέρος της δραστηριότητάς μας σε συνάρτηση με τον παράγοντα χρόνος. Απαραβίαστη η κυκλική αρχιτεκτονική του ανατρέπεται μόνο σε συμβολικά προς αυτόν αντικείμενα, όπως τα ρολόγια κάθε που παίρνουν το ορθογώνιο σχήμα.
Ο κύκλος όμως παραμένει πρωταγωνιστής, με κέντρο την ακίνητη όψη της ύπαρξης και χωρίζεται ισάξια σε 12 μήνες. Η ταραχή των τελευταίων πολιτικών γεγονότων μας προβλημάτισε γύρω απ’ τη σχέση μας με το χρόνο και πως μπορεί αυτή ν’ ανατραπεί από εξωγενείς παράγοντες. Τα ημερολόγια όμως υπάρχουν, η πορεία τους δεν ανακόπτεται με κανέναν τρόπο –στο δυτικό μας κόσμο- και η χρησιμότητά τους μια σύμβαση που διευκολύνει τις συναλλαγές μας.
Τον μάθαμε και τον αγαπάμε τον χρόνο μας, όπως αγαπάμε συχνά και τις προβλέψεις, αυτές που ο πρόσφατος χρόνος των γεγονότων απέδειξε ότι στέκονται ανίσχυρες.
Το μόνο που απομένει, προς στιγμήν, είναι η ανάγκη για χαρά κι όπου αυτή δυσκολεύεται να εκδηλωθεί τουλάχιστον λίγο χιούμορ μπορεί να μας κρατήσει συντροφιά.
Ο Καζαμίας που ακολουθεί ξεκίνησε να τρέχει από χθες και θα ολοκληρωθεί την τελευταία μέρα του Σεπτέμβρη του 2002 όχι γιατί επιχειρεί να παραβιάσει την πεπατημένη αλλά γιατί ήδη αυτή παραβιάστηκε ποικιλοτρόπως. Απ’ τα αναφερόμενα δεν υπάρχει υπαρκτή σύνδεση προσώπου – γεγονότος – συγκεκριμένης χρονικής στιγμής και το σημαντικότερο… τίποτε δεν πρόκειται να συμβεί για ευνόητους λόγους.

2001

Οκτώβρης – Θεατρικό Φθινόπωρο 2001

Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής ανεβάζει το έργο του Βούλγαρου Πρέσβη και πλην των τακτικών συνήθως υπόπτων θεατών (50 με πρόσκληση, 20 με εισιτήριο) στην πρεμιέρα παρίστανται άλλοι 50 που ήρθαν με λεωφορείο, καλεσμένοι, απ’ τη Βουλγαρία. Προλογίζει ο Πρόεδρος του Δικτύου Δήμων Δυτικής και Ανατολικής Θράκης Ντίνος Χαριτόπουλος (ο Μπακογιαννόπουλος του θεάτρου), για να εγκαινιάσει μέσα απ’ τον πολιτισμό το άνοιγμα του Δικτύου στη βουλγαρική πλευρά. Οι Βούλγαροι τον αποθεώνουν. Ο Γιώργος Παπανδρέου στέλνει μήνυμα συμπαράστασης.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, η επόμενη παραγωγή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. για την κεντρική σκηνή αφορά στο δράμα μιας Αφγανής που εισήλθε ως πολιτική πρόσφυγας στην Ελλάδα. Το ΚΚΕ χαιρετίζει την πρωτοβουλία.

Νοέμβρης – Πολιτισμός χωρίς σύνορα

Σε συναυλία που γίνεται από νεοσύστατο φορέα πολιτισμού που δεν έχει καμία σχέση με ΔΕΠΑΚ, ΔΗΠΕΘΕ, Κέντρο Λαϊκών Δρωμένων, Πολιτιστική Κίνηση, Σύλλογο Φίλων Αρχαίου Θεάτρου Μαρώνειας και λοιπούς παρευρίσκονται φοιτητές, μαθητές, μέλη του ΚΑΠΗ, πολιτικοί (πληρώνουν μάλιστα και εισιτήριο) όπως και Μουσουλμάνοι συμπολίτες μας, παρόλο που η εκδήλωση δεν είναι διαπολιτισμική και επιπλέον δεν συμμετέχει ο νέος Τούρκος πρόξενος λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων.
Η εκδήλωση δεν στηρίζεται από κανέναν γνωστό πολιτικό, οικονομικό ή άλλο φορέα.

Δεκέμβριος – Coeur d’ or

Πρωτοχρονιάτικο δώρο ετοιμάζουν οι εταιρείες χρυσού. Επανέρχονται και οι δύο στο παιχνίδι, αυτή τη φορά όχι για να πείσουν ότι σέβονται τον πολίτη και το περιβάλλον αλλά για ν’ ανακοινώσουν ότι η περιοχή Σαπών και Περάματος θα μεταμορφωθεί σ’ ένα τεράστιο πάρκο που θα φιλοξενεί μαυρόγυπες Δαδιάς, ερωδιούς Βιστωνίδας, αρκούδα Ροδόπης και θηράματα που προστατεύονται απ’ τον Κυνηγετικό Σύλλογο.
Στα εγκαίνια παρίσταται και πρωτοστατεί ο πρωθυπουργός ο οποίος μεσολάβησε για ν’ αλλάξουν γραμμή πλεύσης οι εταιρείες, μόλις πληροφορήθηκε ότι τις τελευταίες εκλογές κέρδισε το ΠΑΣΟΚ χάρις στη διαπολιτισμική Ροδόπη.
Ο κ. Πάχτας είναι παρών κι έχοντας πιει ξύδι, χαμογελάει με σφιχτά δόντια στο πλάι του προέδρου. Μετά από δύο μέρες ο βουλευτής Ροδόπης της Ν.Δ. καταθέτει επερώτηση για το χρυσό.

2002

Ιανουάριος – Αλλάζεις, το νιώθω αλλάζεις

Το κρύο έπιασε για τα καλά και οι Κομοτηναίοι, ειδικά όσοι έκαναν Πρωτοχρονιά στο βουνό, αντιλαμβάνονται ότι κάτι πρέπει ν’ αλλάξει. Το ρίχνουν στα χειμερινά σπορ, ο Ορειβατικός Σύλλογος δεν προλαβαίνει τις εγγραφές, κάποιοι θυμούνται την εποχή που ήταν πρόσκοποι και στη Νυμφαία γίνεται το αδιαχώρητο. Μετά από πιέσεις της Ομάδας Σύλλογος Φίλων της Πόλης μας δημιουργείται ποδηλατόδρομος απ’ τις Στρατώνες μέχρι τον ΟΑΕΔ, χωρίς καμία λακκούβα. Παράλληλα, ξεκινούν τη λειτουργία τους δύο μπουάτ, ένα εστιατόριο με πιάνο (με ουρά) κι ένα club με live πρόγραμμα πέντε φορές την εβδομάδα.
Οι φοιτητές εγκαταλείπουν τα ορθάδικα, στηρίζουν την Κοινότητα Νέων κι από τσιφτετέλι στα μπουζούκια το ρίχνουν σε μαθήματα μοντέρνου χορού με καθηγήτρια απόφοιτο του χοροθεάτρου ΡΟΕΣ.
Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. απολαμβάνει την αγάπη τους για την Τέχνη και τους εντάσσει στα ερασιτεχνικά. Η ΔΕΠΑΚ κινητοποιεί τους Συλλόγους Ποντίων και το Κέντρο Λαϊκών Δρωμένων ενισχύει τους γυναικείους Συλλόγους. Μετά απ’ τον οργασμό των εκδηλώσεων στην Κομοτηνή οι Ξανθιώτες καταργούν τις Γιορτές Παλιάς Πόλης και παραιτούνται απ’ το Καρναβάλι.

Φεβρουάριος – Κι όμως υπάρχουν!

Γκαλήπ Γκαλήπ, Αχμέτ Μεχμέτ και Χρύσα Μανωλιά κατεβάζουν κοινή πρόταση στο ΠΑΣΟΚ για δημιουργία ρεαλιστικών κινήτρων στη Θράκη, με ενεργοποίηση του αναπτυξιακού νόμου, πολιτικό πριμ στο τρίτο παιδί για χριστιανούς και μουσουλμάνους, πομάκους και λοιπούς, για ένεση ζωής στον αγροτικό κόσμο με καθοδήγηση επιστημονική και στροφή σε καλλιέργειες με μέλλον, όπως αβοκάντο, σπαράγγι, στρουθοκάμηλος. Η Κυβέρνηση ευαισθητοποιείται ακούγοντας για πρώτη φορά τη φωνή δύο μουσουλμάνων βουλευτών κοντά σ’ αυτήν μιας γυναίκας, πρώην βουλευτού και αποφασίζει να προσπεράσει τους αγροτοπατέρες και να δει τι πραγματικά χρειάζονται οι αγρότες. Αποφασίζει μάλιστα να προσληφθούν δύο μουσουλμάνοι στον ΟΠΕΚΕΠΕ γιατί γνωρίζουν την τούρκικη γλώσσα και μπορούν να συνομιλούν με τους κατοίκους.

Μάρτιος – Το δίκιο του εργάτη

Στο πλαίσιο της ενίσχυσης της Θράκης και της μεταμόρφωσής της σε πραγματικό El Dorado ξημερώματα καταφθάνει στην πόλη τιμ ελεγκτών, χωρίς να έχει ενημερώσει εκ των προτέρων κάποιον απ’ τους πολιτικούς ή οικονομικούς φορείς. Μπουκάρει στη ΒΙΠΕ κι αρχίζει να καταγράφει τα ωράρια εργασίας, τις πιέσεις που ασκούνται στους εργαζομένους (κάθε μορφής), την τήρηση των κανόνων ασφαλείας, την έγκαιρη απόδοση μισθών.
Χωρίς ίχνος γραφειοκρατίας, το τιμ συντάσσει έκθεση με τις υγιείς επιχειρήσεις, τις καθ’ όλα νόμιμες και υγιείς, τις ασθενείς και τις απαράδεκτες. Η έκθεση μεταξύ άλλων παραληπτών αποστέλλεται σε συλλόγους εργαζομένων, στον ΟΑΕΔ, στο Εργατικό Κέντρο, στα Επιμελητήρια, στη Μητρόπολη, στο Νομάρχη, στο Δήμαρχο και στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Όλοι τρίβουν τα μάτια τους απ’ την έκπληξη. Οι «φορείς» δεσμεύονται να φροντίσουν να μην ξανασυμβεί.
Τιμ της Ν.Δ. επισκέπτεται την ασθενή πτέρυγα της ΒΙ.ΠΕ. και δηλώνει ότι θ’ αγωνιστεί για την εξυγίανσή της.

Απρίλιος – Στην Υγειά μας
 

Έξι μήνες μετά το φιλί ζωής που δόθηκε σε 16 νοσοκομεία της Βόρειας Ελλάδας, στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης στο χώρο της υγείας, φορείς της πόλης αντιλαμβάνονται ότι το Σισμανόγλειο Νοσοκομείο δεν είναι ένα από αυτά.
Μετά από μια σειρά καταγγελιών όλων των «πράσινων» δημάρχων, όπως και του νομάρχη προς τον πρωθυπουργό για τη σταδιακή υποβάθμιση του Σισμανόγλειου, ο κ. Σημίτης θυμάται τις ψήφους στη Ροδόπη και αποφασίζει να μετατρέψει την υποβάθμιση σε αναβάθμιση. Συστήνει διακομματική επιτροπή, αποτελούμενη από γιατρούς, εργαζόμενους και πολίτες με τον όρο να μην είναι συνδικαλιστές. Σύντομα, το ασανσέρ λειτουργεί, πέντε νέοι ακτινολόγοι προσλαμβάνονται, ανανεώνεται ο ξενοδοχειακός εξοπλισμός σε όλες τις πτέρυγες, οι κατσαρίδες μεταναστεύουν για τα Κέντρα Υγείας, οι γιατροί κατεβαίνουν στα Εξωτερικά Ιατρεία και ως εκ θαύματος μιλούν όλοι την ελληνική. Οι γιατροί δε που είχαν πελατειακές σχέσεις αναζητούν χώρο να ιδιωτεύσουν ως ΕΓΩ πέρα και μακριά απ’ το ΕΣΥ.
Οι γιατροί της Πανεπιστημιακής Κλινικής Αλεξανδρούπολης σπεύδουν να ζητήσουν μετάθεση στο Σισμανόγλειο γιατί πληροφορήθηκαν ότι πίσω απ’ όλα κρύβεται μεγάλο πριμ. Ταυτόχρονα ξεκινάει να χτίζεται νέο νοσοκομείο στις παρυφές της πόλης.

Μάιος – Λίγο πριν την παραλία

Οι Δήμοι Αιγείρου, Μαρώνειας και Σαπών σταματούν για λίγο τα πήγαινε – έλα σε αδελφούς Δήμους καιαποφασίζουν να εκπονήσουν κοινό πρόγραμμα αξιοποίησης της παραλιακής ζώνης. Οι πλαστικές καρέκλες πετιούνται, οι ακτές καθαρίζονται από φύκια και αχινούς, ενώ παράλληλα δημιουργούνται μαγαζιά με παραδοσιακά θρακιώτικα φαγητά και ψωμί φτιαγμένο σε χωριάτικο φούρνο. Για το καλό ξενοδόχων και παραθεριστών εκπονείται με επιτυχία ένα πρόγραμμα καταπολέμησης κουνουπιών. Με την αρωγή της Περιφέρειας τυπώνεται τουριστικός οδηγός (σε αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και ισπανικά), ο οποίος περιλαμβάνει όλες τις περιοχές με φυσικό κάλλος και σοβαρές υποδομές, σε όλη την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη.
Το ίδιο καλοκαίρι Θασίτες παραθερίζουν στο Φανάρι και Ισπανοί ξεσηκώνουν τη Σαμοθράκη, χορεύοντας latin και νησιώτικους χορούς (me gustas). Πιάτο του καλοκαιριού ανακηρύσσεται το κατσίκα αλά παέλια!

Ιούνιος – Ντασβιντάνια μιζέρια

Οι κατοικίες των παλιννοστούντων ολοκληρώνονται μετά από παρεμβάσεις της τοπικής ΝΔ (πηλοφόρι και μυστρί), η οποία αντελήφθη ότι το παιχνίδι με τη Μειονότητα το κέρδισε το ΠΑΣΟΚ και στρέφεται προς τους αδελφούς Ποντίους. Το ΚΚΕ εξανίσταται για λόγους ιδεολογίας (δεν μπορεί οι Ρώσσοι να μην είναι κομμουνιστές), το ΠΑΣΟΚ τους υπενθυμίζει ότι τους απεκατέστησε –οικιστικά- και οι νεοπρόσφυγες ως μήλον της έριδος διεκδικούν απ’ τα δύο μεγάλα κόμματα το παντεσπάνι.
Η ΔΗΠΕΝ τους υπόσχεται μετεγκατάσταση σε νέο, καλύτερο οικισμό σε περιοχή της Μαρώνειας, ενώ ο κ. Εμφιετζόγλου υπόσχεται και ελικοδρόμιο.
Το παιχνίδι χοντραίνει, το θερμόμετρο ανεβαίνει και οι Σύλλογοι των παλιννοστούντων ζητούν και θερινή κατοικία.

Ιούλιος – Ψηφιδωτό με τουβλάκια

Ειδική Ευρωπαϊκή Επιτροπή που ασχολείται με όσες πόλεις εισήλθαν επιτυχώς στον αστερισμό του URBAN επισκέπτεται την Κομοτηνή για να κάνει αυτοψία των όσων διάβασε σε εισηγητική έκθεση. Οι κάτοικοι των Βρυξελλών εντυπωσιάζονται απ’ το περίεργα υγρό κλίμα, απ’ το πλήθος φοιτητών που έπεσαν με τα μούτρα στην εξεταστική, τα καλντερίμια (τα θεωρούν διατηρητέα) και τη φοβερή αισθητική αρμονία των κτιρίων που γειτνιάζουν. Κάποιος αρχιτέκτονας εξηγεί ότι η άποψη υπάγεται στην υστερο-μεταμοντέρνα αρχιτεκτονική με επιρροές από Γκαουντί και Θεωρία του Χάους. Η Πρόεδρος της Επιτροπής διεκδικεί να πάρει το Σπαθί της πόλης για να ξιφουλκεί με τις υπό ένταξη χώρες.
Ο Καλατράβα, ο Γκέρι, ο Μάιερ και άλλοι διάσημοι αρχιτέκτονες ανακηρύσσουν την Κομοτηνή «υπόδειγμα συνύπαρξης του διαφορετικού στην αρχιτεκτονική».
Ο ΣΥΝ με αφορμή την επίσκεψη της Επιτροπής κι έχοντας γνώση ότι ως μικρό κόμμα δεν μπορεί παρά ν’ αξιοποιεί παρόμοιες επισκέψεις τους μεταφέρει τα προβλήματα της μειονοτικής εκπαίδευσης.

Αύγουστος – Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις…

Φορείς, πολίτες, ανώνυμοι και επώνυμοι όλοι εξορμούν στις παραλίες και αφήνουν τις εξελίξεις για μετά τον Σεπτέμβρη. Οι υπάλληλοι λαμβάνουν μηνιαία άδεια, όχι μόνο στο δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα.

Σεπτέμβριος
 

Δημοσιογράφοι των τριών Νομών της Θράκης, απ’ όλες τις πολιτισμικές ομάδες, δημιουργούν ένα club για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, δηλώνουν ότι θα λειτουργήσουν πέρα από εξαρτήσεις πολιτικές ή άλλες ότι θα ξεπεράσουν τα όποια προσωπικά τους και θ’ αγωνιστούν για το καλό του τόπου, δηλαδή των πολιτών.
Στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων φιγουράρουν ως πρωταγωνιστές απλοί πολίτες, οι πολιτικοί καλούνται για ν’ απαντήσουν μόνο σε κριτικές, αιχμηρές ερωτήσεις… Ο Τριανταφυλλόπουλος ζηλεύει, παραιτείται από δημοσιογράφος και γίνεται αγρότης, ενώ η Νικολούλη αναζητεί στο βάθος του τούνελ το ρήγμα που ενώνει τους Θρακιώτες.
Ανάμεσα στις πρωτοβουλίες των ενωμένων δημοσιογράφων είναι ένα ταξίδι στην Κύπρο με τη συμμετοχή δημοσιογράφων από Τουρκία για να δείξουν ότι το Αιγαίο ανήκει στους πολίτες και μπορούν να το διαχειριστούν ειρηνικά. Οι Κύπριοι συμπαρίστανται για συναισθηματικούς λόγους.
Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία λαμβάνει βραβείο Ιπεκτσί, Λένιν, Νόμπελ, Χρυσή Άρκτο και από κάποιους το παράσημο της ανοικτής παλάμης γιατί δεν είναι παρά μια γραφή στον Καζαμία, όπως και τα υπόλοιπα άλλωστε.

Μαρία Αμπατζή
 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.