«Προσβαση» στο αμερικανικο “know how” για τον προσβασιμο τουρισμο και την αναπηρια για την Κ. Στογιαννιδου και τον Μ. Ραγκουση

Η απλότητα ως η πιο ωφέλιμη λύση σε ό,τι αφορά το κομμάτι των υποδομών, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα αλλά και στις προσταγές του νόμου, η ιδία εκπροσώπηση των ατόμων με αναπηρία και μάλιστα σε καίριες και διευθυντικές θέσεις στα κέντρα λήψης αποφάσεων που τους αφορούν, αλλά και η συνειδητοποίηση της δυναμικής, και ως προς το οικονομικό όφελος για μία περιοχή, του προσβάσιμου τουρισμού, είναι μόλις λίγες από τις καλές πρακτικές, με τις οποίες γύρισαν στις αποσκευές τους από την Αμερική, η πρόεδρος της Επιτροπής Τουρισμού του Δήμου Κομοτηνής κ. Κλεοπάτρα Στογιαννίδου και ο πρόεδρος του Αθλητικού Συλλόγου «Ηρόδικος» και εκπρόσωπος του Συλλόγου «ΠΕΡΠΑΤΩ» κ. Μιχάλης Ραγκούσης.
  
Η κ. Στογιαννίδου και ο κ. Ραγκούσης ταξίδεψαν στην Αμερική στο πλαίσιο του προγράμματος International Visitor Leadership Program (IVLP) με θέμα “U.S. Models on Accessible Tourism for People with Disabilities”, που διοργάνωσε το U.S. Department of State σε συνεργασία με την Αμερικανική Πρεσβεία στην Ελλάδα, με στόχο ακριβώς αυτό που επετεύχθη, τη γνωριμία τους γύρω από τις καλές πρακτικές που ακολουθούνται στην άλλη μεριά του Ατλαντικού και τα υφιστάμενα στάνταρ διαβίωσης των ατόμων που αντιμετωπίζουν κάποιας μορφής αναπηρία, αλλά και η εξερεύνηση των όποιων δυνατοτήτων ανάπτυξης συνεργασιών στο επίπεδο του προσβάσιμου τουρισμού μεταξύ των δύο χωρών.
 
Οι συμμετέχοντες στο πρόγραμμα ταξίδεψαν σε τρεις πόλεις, σε διαφορετικές πολιτείες των ΗΠΑ, ήτοι το Σικάγο, το Τσάρλεστον και το Ορλάντο, επισκεπτόμενοι διάφορους οργανισμούς, δημόσιους και ιδιωτικούς, η δράση των οποίων σχετίζεται με την προσβασιμότητα ή και τον τουρισμό, τομείς στους οποίους έχουν να επιδείξουν σημαντικό έργο. Μεταξύ αυτών το Open Doors Organization, Great Lakes ADA Center, Mayor's Office for People with Disabilities (MOPD), από τους οποίους ενημερώθηκαν σχετικά με ζητήματα που αφορούν στην προσβασιμότητα και την ανάπτυξη του τουρισμού, με επίκεντρο τα άτομα με κινητικά προβλήματα, ενώ είχαν την ευκαιρία να ‘ρθουν σε επαφή και με  εκπροσώπους της ελληνικής κοινότητας του Σικάγο στο National Hellenic Museum, όπου τους υποδέχθηκαν. 
 
Η πρόεδρος της Επιτροπής Τουρισμού του Δήμου Κομοτηνής και ο πρόεδρος του Συλλόγου «Ηρόδικος» βρέθηκαν στο στούντιο του «Ράδιο Παρατηρητής 94fm» για να μοιραστούν με το κοινό της Κομοτηνής, τα συμπεράσματά τους από το ταξίδι αυτό αλλά και τις απόψεις τους σχετικά με τις προοπτικές εξέλιξης της περιοχής μας σε ό,τι αφορά τον χώρο της αναπηρίας και του προσβάσιμου τουρισμού.
 
Ο λόγος στους ίδιους λοιπόν… 

«Η διπλή εκπροσώπηση της Κομοτηνής σε αυτό το πρόγραμμα, επιβεβαίωση της προόδου που έχουμε κάνει στο κομμάτι της προσβασιμότητας και της αναπηρίας» 

ΠτΘ: Επισκεφθήκατε πρόσφατα την Αμερική, στο πλαίσιο ενός προγράμματος που σχετίζεται με τον τουρισμό για τα άτομα με αναπηρία. Πείτε μας γι’ αυτό.
Μ.Ρ.: Το ταξίδι αυτό είναι η αρχή ενός προγράμματος. Είναι ένα καινούργιο πρόγραμμα το οποίο αποφάσισε να τρέξει το State Department των ΗΠΑ, με κύριο φορέα υλοποίησης την Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα. Αφορά τον τουρισμό για τα άτομα με αναπηρία, και κυρίως τις δυνατότητες ανάπτυξης αυτού ανάμεσα στις δύο χώρες. Πρόκειται για μία διαδικασία η υλοποίηση της οποίας διήρκεσε περίπου ένα χρόνο. Πέρυσι τέτοιο καιρό είχαμε την πρώτη επαφή με την πρεσβεία, μετά ακολούθησε η επιλογή των συμμετεχόντων. Μία πολύ έξυπνη όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων διοργάνωση, και επιλογή πόλεων, γιατί πήγαμε σε τρία τελείως διαφορετικά μέρη, και είδαμε τρεις τελείως διαφορετικές καταστάσεις, σε ό,τι αφορά την προσβασιμότητα και τον τουρισμό για τα άτομα με αναπηρία και τις υποδομές. Σκοπός ήταν να γνωρίσουμε τις καλές πρακτικές ή τα στάνταρντ τα οποία έχουμε θέσει οι ίδιοι ως προαπαιτούμενα για να υπάρχει ένας τουρισμός με αξιοπρέπεια και με ανέσεις, έτσι όπως ζουν και στην καθημερινότητά τους στην Αμερική τα άτομα με αναπηρία, και σε βάθος χρόνου να μπορέσουμε να αναπτύξουμε περισσότερο τον τουρισμό ανάμεσα στους χώρους οι οποίοι προφανώς θα κριθούν, θα επιλεχθούν, και θα είναι προτεινόμενοι προς τα άτομα με αναπηρία στην Αμερική.
 
ΠτΘ: Η εκπροσώπηση της Κομοτηνής και μάλιστα με δύο εκπροσώπους είναι ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός, αν κρίνει κανείς ότι ο συνολικός αριθμός των συμμετεχόντων ήταν πολύ μικρός…
Μ.Ρ.: Οι διοργανωτές προσπάθησαν να έχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο δείγμα με βάση τα δικά τους κριτήρια. Κάνανε έναν ενδελεχή έλεγχο και κατέληξαν σε αυτή την ομάδα που τελικά συμμετείχε. Εμείς, σαν Σύλλογος «Περπατώ», νομίζω ότι ήμασταν από τους πρώτους, αν όχι ο πρώτος, φορέας με τον οποίο ξεκίνησαν τις συζητήσεις τους, γιατί είχαν και μεγαλύτερη βάση δεδομένων για να διασταυρώσουν πολλά από τα δικά μας στοιχεία, λόγω της δράσης του Συλλόγου αλλά και τις συνεργασίες μας με φορείς και ιδρύματα. Από την πρώτη στιγμή, σε ό,τι αφορά τον «Περπατώ» θεωρήθηκε δεδομένο ότι αν κάναμε οτιδήποτε, θα έπρεπε να το κάνουμε μαζί με τον δήμο Κομοτηνής, γιατί ο δήμος είναι το πρόσωπο της πόλης και επομένως αυτός που θα πρέπει άμεσα να την εκπροσωπήσει.  
 
ΠτΘ: Η Κομοτηνή θεωρείται πρότυπο πόλης σε ό,τι αφορά το κομμάτι της προσβασιμότητας, ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολύ θετικά βήματα, κυρίως μέσα από τις δράσεις του Συλλόγου «Περπατώ» στο κομμάτι της αναπηρίας. Η επιλογή λοιπόν της Κομοτηνής, θα μπορούσε ίσως να μεταφραστεί ως επιβεβαίωση όλων όσων έχουμε πετύχει ως πόλη; 
Κ.Σ.: Αυτή η εξέλιξη και η συμμετοχή του δήμου στο συγκεκριμένο πρόγραμμα νομίζω ότι συνιστά μια επιβεβαίωση ότι έχουμε κάνει κάποια σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση της προσβασιμότητας κι ότι θα έχουμε μια σχετική πρόοδο στον συγκεκριμένο τομέα. Και το λέω αυτό γιατί θα ήθελα να είμαι αυστηρή, σε ό,τι αφορά την κριτική προς τις δικές μας πράξεις. Το πρόγραμμα αυτό, είναι ένα πρόγραμμα το οποίο εκπονείται από την αμερικανική κυβέρνηση σε πολλές χώρες του κόσμου, όχι μόνο στην Ελλάδα, και σχετίζεται κάθε φορά με κάποιο κοινωνικό ζήτημα, όπως για παράδειγμα τα δικαιώματα των γυναικών, των παιδιών κ.ο.κ.. Η πρεσβεία της Ελλάδας αποφάσισε να συζητήσει πάνω στα ζητήματα της προσβασιμότητας, να προσπαθήσει δηλαδή να ευαισθητοποιήσει φορείς και οργανώσεις σε σχέση με τα ζητήματα αυτά και επειδή η Ελλάδα είναι ένας τουριστικός προορισμός, και θα έπρεπε να έχει κάνει περισσότερα βήματα σε σχέση με τον προσβάσιμο τουρισμό, επέλεξε να επικεντρώσει το πρόγραμμα προς την κατεύθυνση αυτή.  Με  αυτή τη λογική έγινε και η αξιολόγηση και η επιλογή των συμμετεχόντων, αποδεικνύοντας  το σπουδαίο και σημαντικό έργο που κάνει ο «Περπατώ» σε αυτή την πόλη.
 
Η δράση του «Περπατώ» όμως σαφώς και επικεντρώνεται στην Κομοτηνή, αλλά δεν περιορίζεται στην Κομοτηνή. Νομίζω ότι έχει ανοίξει τα «φτερά του» σε όλη την Ελλάδα, είναι γνωστός οργανισμός, τουλάχιστον στο χώρο των ατόμων με κινητικά προβλήματα, και αποτελεί νομίζω και έναν οργανισμό – πρότυπο, για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί και δραστηριοποιείται όλα αυτά τα χρόνια.
 
Η πόλη της Κομοτηνής σαφώς και προσπαθεί από κοινού με το σύλλογο να κάνει όλες εκείνες τις απαραίτητες ενέργειες, και ο δήμος μας, προκειμένου να γίνει η πόλη μας όσο το δυνατόν πιο φιλική προς τα άτομα με κινητικά προβλήματα και προσβάσιμη, έτσι ώστε σιγά σιγά να την αναδείξουμε και ως έναν προορισμό για τα άτομα που θέλουν να επισκεφθούν ακόμη και την Ελλάδα. Με αυτή την επιλογή επιλεχτήκαμε και εμείς, μία επιλογή που δεν θα μπορούσε να είναι τυχαία. Το ότι μας επέλεξαν και αποφάσισαν να εντάξουν την Κομοτηνή σε αυτό το πρόγραμμα, νομίζω ότι είναι τουλάχιστον θετικό και τιμητικό για εμάς. Όλα τα έξοδα καλύφθηκαν από αυτούς, ο δήμος Κομοτηνής, αλλά και ο «Περπατώ» δεν συνέβαλαν κατ’ ελάχιστο στην αποπληρωμή των εξόδων, τα πάντα ήταν καλυμμένα από την αμερικανική Πρεσβεία. 

«Σε αντίθεση με την Ελλάδα που αναζητούμε το πιο σύγχρονο – τέλειο στο κομμάτι των υποδομών, στην Αμερική έχουν διαπιστώσει ότι η πιο απλή κατασκευή είναι αυτή η οποία ωφελεί» 

ΠτΘ: Επισκεφθήκατε συνολικά τρεις πόλεις της Αμερικής, φυσικά και στο πλαίσιο πολλών συναντήσεων τις οποίες είχατε, και με ανθρώπους που είναι εκτός του κομματιού της αναπηρίας. Ποιες οι καλές πρακτικές και τα καλά παραδείγματα που είδατε και ξεχωρίσατε;
Μ.Ρ.: Αυτά τα οποία είδα εγώ ως εκπρόσωπος ενός φορέα ο οποίος προσπαθεί να συνεισφέρει στο να έχουμε μία κοινωνική δομή πιο φιλική και πιο προσβάσιμη για τα άτομα με αναπηρία, ήταν πάρα πολλά. Για παράδειγμα, είδαμε το πώς φορείς ανάλογοι με τον δικό μας, χρηματοδοτούνται στην Αμερική. Ανάλογοι φορείς με τον δικό μας, δε αντιμετώπιζαν προβλήματα βιωσιμότητας, γιατί μπορούσαν και είχαν μια οικονομική ενίσχυση, από τους δημοτικούς φόρους. Κάτι άλλο που προσωπικά μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι ουσιαστικά σε όποιον δημοτικό κυρίως φορέα ή φορέα διαχείρισης κέντρων τουριστικών ή τουριστικών πάρκων, επισκεφθήκαμε σίγουρα υπήρχε και ένα άτομο με αναπηρία. Αντί δηλαδή τεχνοκρατών, οι οποίοι  δεν γνωρίζουν τον χώρο της αναπηρίας παρά μόνο από θεωρητική σκοπιά, σε αυτές τις δομές και μάλιστα σε ηγετικές θέσεις, η φυσική παρουσία των ατόμων με αναπηρία ήταν αυτονόητη. Επίσης ο σεβασμός στο αστικό περιβάλλον που υπήρχε από όλους, και στις τρεις περιοχές τις οποίες κινηθήκαμε και επισκεφθήκαμε  το οποίο ήταν κάτι αξιοσέβαστο. Δεν νομίζω ότι τέθηκε ποτέ το θέμα ότι θα κλείσουν μια ράμπα, ότι θα παρκάρουν σε μια θέση που είναι χαρακτηρισμένη για άτομα με αναπηρία ή ακόμα και για οικογένεια. Και τέλος είδαμε ότι οι λύσεις τις οποίες έχουν είναι πάρα πολύ απλές και πιο άμεσες, σε αντίθεση με την Ελλάδα που προσπαθούμε να βρούμε το πιο σύγχρονο, το πιο τέλειο, και το πιο εξελιγμένο, ως προς το κομμάτι των υποδομών- κατασκευών. Διαπιστώσαμε δηλαδή ότι η πιο απλή κατασκευή είναι αυτή η οποία ωφελεί. 

«Σημαντική πτυχή της προόδου των Αμερικάνων το γεγονός ότι τα ίδια τα άτομα με αναπηρία συμμετέχουν στα κέντρα λήψης αποφάσεων που τους αφορούν» 

ΠτΘ: Μιλάμε όμως για ένα κράτος πολύ πιο εξελιγμένο και στη νοοτροπία του και στο σύνολό του σε σχέση με την Ελλάδα σε ό,τι αφορά τον χώρο της αναπηρίας…και φυσικά για ένα κράτος με εντελώς διαφορετικά οικονομικά δεδομένα.
Μ.Ρ.: Όχι μόνο σε σχέση με την Ελλάδα, αλλά και με την Ευρώπη ολόκληρη.
Κ.Σ.: Πολλές φορές κατηγορούμε εμείς οι ευρωπαϊκές χώρες τους Αμερικανούς για την έλλειψη κοινωνικού κράτους, για τον πιο φιλελεύθερο προσανατολισμό τους στην πολιτική κ.ο.κ. Νομίζω ότι η παρουσία μας εκεί, η επίσκεψή μας σε όλους αυτούς τους φορείς και η παρακολούθηση των ζητημάτων αυτών εκ των έσω, μας διαψεύδει γιατί βλέπουμε ότι τελικώς έχουν πολύ ανεπτυγμένη κοινωνική πολιτική σε ό,τι αφορά τα άτομα με αναπηρίες. Το βασικότερο νομίζω όλων είναι το γεγονός ότι όλοι οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν κάποιας μορφής αναπηρία, αντιμετωπίζονται ενιαία και υπάρχει πρόνοια δίχως διαχωρισμούς ως προς την πολιτική που ακολουθούν.  Αντιμετωπίζονται όλοι ως άτομα τα οποία χρήζουν περισσότερης πρόνοιας και προσοχής και ότι έτσι έχουν καταφέρει πολλά σοβαρά αποτελέσματα. Βέβαια τα οικονομικά μεγέθη είναι τελείως διαφορετικά από τα δικά μας, όχι τώρα στην περίοδο της κρίσης, αλλά και παλαιότερα. Αυτό σίγουρα αποτελεί ένα πρόβλημα, ωστόσο προσωπικά θεωρώ πως σημαντική πτυχή της προόδου τους, είναι το γεγονός ότι κατάφεραν να ευαισθητοποιήσουν το κοινωνικό σύνολο, να δώσουν μαθήματα παιδείας και κοινωνικής ευαισθησίας απέναντι στα άτομα με αναπηρίες, και να προσπαθήσουν να καταστήσουν σαφές ότι έχουν δικαιώματα τα οποία οφείλουμε όλοι να τα σεβόμαστε και να δρούμε προς την κατεύθυνση του να ικανοποιούνται αυτά. Αυτό είναι κάτι που λείπει από την ελληνική κοινωνία. Έχουμε μεν κάνει κάποια βήματα, αλλά έχουμε πάρα πολλά ακόμη. Κανένας δεν βάζει τον εαυτό του εύκολα στη θέση ενός τέτοιου ατόμου, για να διαπιστώσει πόσες πολλές δυσκολίες αντιμετωπίζει καθημερινά και πόσο επιβεβλημένο είναι να βοηθήσουμε όλοι  ώστε αυτά τα άτομα να μπορούν να κινούνται ελεύθερα, να κινούνται όπως όλοι εμείς, χωρίς προβλήματα, και να απολαμβάνουν όλες τις χαρές και τις δυνατότητες της καθημερινότητας.
Ένα σύνθημα που χρησιμοποιούν είναι «Καμία απόφαση για μας χωρίς εμάς». Πρέπει λοιπόν και τα ίδια τα άτομα με αναπηρία να είναι στα κέντρα λήψης αποφάσεων, ακριβώς γιατί μπορούν μέσα από την παρουσία τους και τη δική τους οπτική, να κάνουν τη διαφορά. 

«Σημαντική διαφορά της Αμερικής σε σχέση με άλλα κράτη, η επιβολή κυρώσεων σε περίπτωση παραβίασης των νομοθετικών ρυθμίσεων που ισχύουν» 

ΠτΘ: Ποιο θεωρείτε ότι είναι το «μυστικό της επιτυχίας» των Αμερικανών; Η απλότητα για παράδειγμα στην οποία αναφερθήκατε πριν;
Μ.Ρ.: Και στην Αμερική δεν ήταν πάντα έτσι. Περάσανε από το στάδιο των τεχνολογικών εξελίξεων αλλά τελικά καταλήξανε ότι θα πάνε στο πιο απλό και στο πιο λειτουργικό. Δοκίμασαν και καταλήξανε στο ότι πραγματικά η απλότητα είναι ίσως η πιο σίγουρη λύση. Αυτό ίσως ήταν ένα από τα πιο εντυπωσιακά για μας πράγματα. Το αναπηρικό κίνημα στην Αμερική υφίσταται τα τελευταία 25 περίπου χρόνια. Αυτά τα τελευταία 25 χρόνια κατάφεραν από το τίποτα που είχαν να φτάσουν στο σημερινό επίπεδο, το οποίο ήταν πραγματικά αξιοζήλευτο. Κι αν το φέρουμε στο μυαλό μας με μια αναλογία, σε σχέση με την Ελλάδα, μπορούμε να καταλάβουμε πόσο γρήγορα προωθήθηκε και αφομοιώθηκε από την ίδια την κοινωνία η όλη αυτή τροποποίηση που είχε στο αστικό της περιβάλλον.
Κ.Σ.: Σημαντικό ρόλο σε όλη αυτή την εξέλιξη διαδραμάτισε το γεγονός ότι γίνονται συγκροτημένες κινήσεις από συγκεκριμένες οργανώσεις, που προασπίζονται και προωθούν τα δικαιώματα των ατόμων με κινητικά και όχι μόνο, προβλήματα. Σε δικαστικό και εξωδικαστικό επίπεδο κατόρθωσαν μέσα από νομοθετικές ρυθμίσεις, αλλά και μέσω της δικαστικής οδού, εκεί που έπρεπε, να καλλιεργήσουν την αντίληψη προς όλη την κοινωνία ότι πρέπει να σεβόμαστε και να προωθούμε τα δικαιώματα των ατόμων με κινητικά προβλήματα. Δεν έμειναν μόνο σε εξαγγελίες ή σε νομοθετικές ρυθμίσεις χωρίς η παραβίαση των ρυθμίσεων αυτών να επιφέρει κυρώσεις, αντιθέτως επέβαλαν συνεχώς κυρώσεις. Μάλιστα οι ίδιοι οι Αμερικανοί, παρόλο που έχουν κάνει σε σχέση με αυτό το οποίο τουλάχιστον βιώνουμε εμείς πολλά βήματα προς τα μπρος, δεν είναι ικανοποιημένοι, θεωρούν ότι έχουν πάρα πολλά ακόμη να κάνουν.  Πιστεύουν ότι πρέπει να εκπαιδεύσουν ακόμη περισσότερο το κοινωνικό σύνολο πάνω στα ζητήματα αυτά και γενικότερα να προσπαθούν να βελτιώνονται ακόμη περισσότερο τόσο στις υποδομές, όσο και ως προς την αντίληψη του κόσμου για τα άτομα με κινητικά προβλήματα.
Μ.Ρ.: Είναι ένα καπιταλιστικό σύστημα που έχει αντιληφθεί την οικονομική δύναμη όλου του εγχειρήματος.
 
ΠτΘ: Το ταξίδι αυτό είναι όπως είπατε ένα πρώτο βήμα. Θα υπάρξει συνέχεια στην συνεργασία αυτή και σε τι επίπεδο;
Μ.Ρ.: Αυτή τη στιγμή έχουμε πάρει αρκετά πράγματα, τα βάζουμε σε μια σειρά και αξιολογούμε το ποια θα θέλαμε πιο πολύ να συνδράμουμε ή να συνδιοργανώσουμε, μέχρι το ποια έχουν το λιγότερο ενδιαφέρον για μας. Το να καταλάβουμε το πώς λειτουργεί όλο αυτό το γραφειοκρατικό σύστημα με τις ΗΠΑ, στο πού υπάρχουν κονδύλια και πώς μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε εμείς με κάποιο αντίστοιχο σύλλογο από την Αμερική, ούτως ώστε να κάνουμε κοινές δράσεις, είναι και για εμάς ένας καινούργιος χώρος αυτή τη στιγμή. Έχουμε μια διετία που «τρέχουμε» τουλάχιστον δύο προγράμματα ετησίως, κάτι το οποίο πρέπει να επικοινωνηθεί και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.  Το καλό ήταν ότι σαν ομάδα οι περισσότεροι είχαμε ξαναβρεθεί σε διάφορους χώρους. Υπήρχε μια καλή συνεργασία, η οποία έδεσε ακόμη περισσότερο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Ήδη υπάρχουν κάποιες ιδέες οι οποίες συζητιούνται, χωρίς ωστόσο να είναι κάτι ανακοινώσιμο ακόμα.  Ένα καλό σημάδι για να αποκτήσουμε επιλεξιμότητα και καλή αξιολόγηση είναι οι υπάρχοντες φορείς να κάνουν δύο-τρεις δράσεις  μεταξύ μας, τις οποίες μετά θα μπορέσουμε να τις περάσουμε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το συζητάμε και πιστεύω ότι μέχρι το Σεπτέμβρη θα έχουμε ανακοινώσεις για τουλάχιστον δύο δράσεις. 

«Θα πρέπει να επενδύσουμε προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης του προσβάσιμου τουρισμού» 

ΠτΘ: Μιας και αναφερθήκατε στο οικονομικό και μιλάμε για τον προσβάσιμο τουρισμό. Γνωρίζουμε πως υπάρχουν ευρωπαϊκά κράτη που επιδοτούν τον τουρισμό ατόμων με αναπηρίες και υπάρχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και από πλευράς των ατόμων με αναπηρία για την χώρα μας, όπερ σημαίνει ότι ο προσβάσιμος τουρισμός μπορεί να αποφέρει και μεγάλα οικονομικά οφέλη για την περιοχή μας…
Μ.Ρ.: Το οικονομικό όφελος είναι κάτι που πρέπει να το βλέπουμε. Είναι κάτι που πρέπει να υπάρχει. Πρέπει να το επιδιώκουμε και να πιστεύουμε σε αυτό. Δεν είναι αμαρτία το κέρδος και καλό είναι να υπάρχουν επιχειρηματίες οι οποίοι να σέβονται τα άτομα με αναπηρία, ως καταναλωτές, να τους παρέχουν την υπηρεσία ή το προϊόν το οποίο παρέχουν σε υψηλό επίπεδο και να αμείβονται γι’ αυτό.
Κ.Σ.: Πρέπει να πιστέψουμε ότι θα έρθει κέρδος εάν επενδύσουμε στο συγκεκριμένο τομέα, γιατί θεωρώ ότι είναι ένας χώρος «παρθενικός», για την Ελλάδα. Ο συνδυασμός προσβασιμότητας και τουρισμού, δεν έχει αναπτυχθεί οργανωμένα σε κάποια άλλη περιοχή της χώρας μας. Νομίζω ότι μπορούμε να επενδύσουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Βέβαια αυτό δεν μπορεί να γίνει μόνο από το δήμο, χωρίς τη βοήθεια και τη συνδρομή των ιδιωτών. Θα πρέπει να πιστέψουμε σε αυτό και να θεωρήσουμε ότι υπάρχει κέρδος. Και υπάρχει κέρδος τουλάχιστον σύμφωνα και με τις απόψεις όλων των ανθρώπων που ασχολούνται με τον προσβάσιμο τουρισμό οι οποίοι το επιβεβαίωσαν.  Μιλάμε για ένα δυναμικό κίνημα που θέλει να βγει από το σπίτι και να επισκεφθεί ωραία μέρη. Κατά συνέπεια θεωρώ ότι δεν είναι ένας στόχος που πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους, αντίθετα θα πρέπει να επενδύσουμε προς αυτή την κατεύθυνση, και να οργανώσουμε τις ενέργειές μας προκειμένου να υποδεχθούμε να φιλοξενήσουμε, όπως ήδη κάνει ο «Περπατώ», άτομα τα οποία έχουν κινητικά προβλήματα και ενδιαφέρονται να γνωρίσουν την περιοχή μας. 

Υ.Γ. Τη ραδιοφωνική συνέντευξη μπορείτε να την ακούσετε και στο mixcloud του Ράδιο Παρατηρητής

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.