•Προς τους πολιτες της Κομοτηνης

Τα όσα τραγικά έλαβαν χώρα την Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου έξω από την παλιά Νομική Σχολή της Κομοτηνής στο χώρο του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, ανακαλούν στην μνήμη μας τις χειρότερες μνήμες αυτής της πόλης που έρχονται από το μακρινό 1990.

Η επέλαση ανήσυχων σταγονιδίων εναντίον του φοιτητικού κόσμου της Κομοτηνής, η αδράνεια και η ανοχή της αστυνομίας απέναντί τους, τα τηλεφωνικά μηνύματα που σκόρπισαν τον τρόμο από το πρωί σε όλη την πόλη και ειδικά στον κόσμο των εμπόρων και των επαγγελματιών, θεμελιώνουν την άποψη ότι υπήρχε κεντρικός σχεδιασμός και αόρατη χειρ που καθοδήγησε τα γεγονότα.

Ο πιο επαίσχυντος τρόπος άσκησης πολιτικής που είναι η καλλιέργεια των φοβικών συνδρόμων στην κοινωνία και η έγερση εμφύλιας ρήξης ανάμεσα σε πολίτες, σχεδιάστηκε και εφαρμόστηκε στην «εθνικά ευαίσθητη» Κομοτηνή, στέλνοντας μήνυμα σε πολλές κατευθύνσεις ότι το κράτος και οι παρακρατικοί μηχανισμοί καταστολής και κατατρομοκράτησης των πολιτών είναι έτοιμοι να δράσουν όπου και όποτε παραστεί «ανάγκη».

Οι φοιτητές, που χωρίς αυτούς οι λαμπερές βιτρίνες, οι ακριβές καφετέριες και οι πολυώροφες ιδιοκτησίες θα αποτελούσαν γράμμα κενό γι΄ αυτό τον τόπο, βαφτίστηκαν τρομοκράτες, έγιναν εξοστρακιστέοι, απειλήθηκαν, λοιδωρήθηκαν και υβρίστηκαν με εκφράσεις που ταιριάζουν απόλυτα στο πνευματικό και πολιτισμικό υπόβαθρο εκείνων που τις εκστόμισαν.

Η σιωπηλή δημοκρατική πλειοψηφία καλά ταμπουρωμένη μέσα στην ψευδεπίγραφη άνεση και ασφάλεια των διαμερισμάτων, παρακολουθούσε σιωπηλή, τρομαγμένη αλλά σε κάθε περίπτωση συνένοχη το εκτυλισσόμενο δράμα των εγκλωβισμένων φοιτητών πίσω από τις αμπαρωμένες πόρτες του Πανεπιστημίου.

Δεν γνώριζε ή δεν κατάλαβε όμως ακόμα ότι ο εχθρός είναι έξω και παραμονεύει σε κάθε μας βήμα. Δεν είναι οι φοιτητές που διαμαρτύρονται για την αστυνομική βία, για το κράτος της καταστολής και της περιστολής των θεμελιωδών δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών, ο εχθρός.

Ο εχθρός είναι η κοινωνική αδικία, η φτώχια, ο συντελούμενος εκφασισμός της κοινωνίας μας, είναι η ανεργία και η κατάλυση των εργασιακών σχέσεων, η εργοδοτική αυθαιρεσία, η εβδομάδα των τριών και τεσσάρων εργάσιμων ημερών, η γενιά των 700 ευρώ που ξέρει πολύ καλά ότι θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη.

Εκεί παραμονεύει ο πραγματικός εχθρός, φίλοι συνδημότες νοικοκυραίοι καταστηματάρχες της Κομοτηνής που δικαίως σήμερα θέλετε να προστατέψετε τις βιτρίνες σας, αλλά αύριο πιθανώς αυτές οι βιτρίνες δεν θα είναι ικανές για να προσελκύσουν παρά ελάχιστους, εκτός ίσως από κάποιους φοιτητές… που τους έλεγαν αλήτες.

Από εδώ και στο εξής δεν υπάρχουν άλλοθι. Η σιωπή είναι συνενοχή και η συνενοχή στον αυταρχισμό, οδηγεί στον φασισμό. Όποιος θέλει να το ζήσει μπορεί σιωπηρά να το αποδεχθεί.

Εμείς οι υπόλοιποι θα είμαστε απέναντι. Θα είμαστε φοιτητές με τους φοιτητές, μαθητές με τους μαθητές εργάτες με τους εργάτες, απολυμένοι με τους απολυμένους, άστεγοι με τους άστεγους.

Γιατί, πράγματι, Κομοτηναίοι και Κομοτηναίες αξίζει σ΄ αυτόν τον κόσμο να ζούμε σαν ζωντανοί άνθρωποι και όχι σαν ζωντανά πτώματα..

Δάμων Δαμιανός

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.