Πετρος Μαρκαρης «Το χρημα στην εποχη μας, και οχι μονο στην Ελλαδα, ειναι αδιαφανες»

Ως ένα μυθιστόρημα «με πολύ χρήμα, αλλά καθόλου κάθαρση» έχει χαρακτηριστεί μεταξύ άλλων το νέο μυθιστόρημα του αγαπημένου Έλληνα συγγραφέα κ. Πέτρου Μάρκαρη, με τίτλο “Offshore” που παρουσιάστηκε χθες το απόγευμα στην Κομοτηνή, σε διοργάνωση του βιβλιοπωλείου «Δημοκρίτειο» και των εκδόσεων Γαβριηλίδης.
 
Ένας από τους δημοφιλέστερους ήρωες της Ελληνικής λογοτεχνίας, ο Αστυνόμος Χαρίτος, επιστρέφει στις σελίδες του “Offshore”, σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, το οποίο ωστόσο κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και πολιτικό, καθότι μας μεταφέρει στην Ελλάδα του μέλλοντος (;), στην Ελλάδα μετά κρίσης, με τους δολοφόνους αυτή τη φορά, να βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας, φορώντας κοστούμια.
 
Μετά από έξι χρόνια και τέσσερα μυθιστορήματα ο κ. Πέτρος Μάρκαρης, επιστρέφει στο είδος με το οποίο αγαπήθηκε από το ευρύ αναγνωστικό κοινό, για να δώσει απαντήσεις, μέσω των ηρώων του, σε ένα καίριο ερώτημα, «από πού έρχονται τα λεφτά;».
 
Λίγες ώρες πριν την παρουσίαση του μυθιστορήματός του στην Κομοτηνή ο συγγραφέας μίλησε στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm», για το νέο του συγγραφικό δημιούργημα, αλλά και τη συνολική του πορεία στον χώρο της συγγραφής.
 
Ο λόγος στον ίδιο…
 
ΠτΘ: κ. Μάρκαρη βρεθήκατε χθες στην Κομοτηνή για την παρουσίαση του νέου σας βιβλίου με τίτλο “Offshore”. Μας εκπλήσσει πολλαπλά τόσο από την επιλογή του τίτλου- είναι μια λέξη που την έχουμε συνδέσει με αρνητικά γεγονότα, τουλάχιστον στη χώρα μας – όσο και προς το περιεχόμενό του, καθότι είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά αυτή τη φορά στη θέση των δραστών, των δολοφόνων, δεν είναι ο συνηθισμένος δολοφόνος που έχουμε στο μυαλό μας, αλλά άνθρωποι σε θέσεις εξουσίας, άνθρωποι που φορούν κοστούμια…
Π.Μ.: Οι άνθρωποι, τα κοστούμια, έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι στο μυθιστόρημα αυτό το θύμα αργεί πάλι να επιστρέψει στην Ελλάδα. Έτσι ξεκινάει το μυθιστόρημα. Με πολύ χρήμα που «μπαίνει» πάλι στην Ελλάδα κι όλοι είναι πανευτυχείς. Το κύριο ερώτημα του μυθιστορήματος, είναι «από πού έρχονται τα λεφτά;». Αν υπάρχει ένα μυστήριο είναι αυτό, διότι τα εγκλήματα διαλευκάνονται πολύ εύκολα στο μυθιστόρημα και εκείνο το οποίο έως το τέλος παραμένει ανοιχτό, είναι το ερώτημα «από πού έρχονται τα λεφτά;». 

«Η νομιμότητα πολλές φορές βρίσκεται στο σκοτάδι» 

ΠτΘ: Σε μία σχετική με το βιβλίο κριτική έχει γραφτεί πως «προσπαθείτε ξεκάθαρα να αποδείξετε πως ότι είναι νόμιμο στην Ελλάδα του 2017, δεν σημαίνει ότι και παράλληλα δεν είναι σκοτεινό». Μια αλήθεια η οποία νομίζω ότι λίγο πολύ τη γνωρίζουμε, αλλά δεν θέλουμε να την παραδεχτούμε, ως λαός.
Π.Μ.: Η νομιμότητα πολλές φορές βρίσκεται στο σκοτάδι. Με την έννοια ότι το χρήμα στην εποχή μας, και όχι μόνο στην Ελλάδα, είναι αδιαφανές. Του λείπει η διαφάνεια. Εξ ου και είναι στο σκοτάδι. Τι από αυτό είναι και τι δεν είναι νόμιμο μέσα στο σκοτάδι, πολύ δύσκολα διακρίνεται.
 
ΠτΘ: Πρωταγωνιστής του βιβλίου σας είναι ένας αγαπημένος ήρωας του αναγνωστικού κοινού, ο Αστυνόμος Χαρίτος, ο οποίος αυτή τη φορά «μεταφέρεται» στην Ελλάδα του μέλλοντος, στην Ελλάδα μετά κρίσης…
Π.Μ.: Το μυθιστόρημα ξεκινάει πολύ ευχάριστα, Μεγάλη Παρασκευή, όπου ο Χαρίτος με τη γυναίκα του πηγαίνουν στη λειτουργία του Επιταφίου και συνεχίζει ευχάριστα με τη γιορτή του Πάσχα, όπου γίνεται το πρώτο έγκλημα. Το πρώτο έγκλημα έχει την εικόνα μιας ληστείας. Κάποιοι σκότωσαν κάποιον για να τον ληστέψουν. Μόνο που ο Χαρίτος δεν πείθεται από αυτό. Θεωρεί ότι πίσω από την πρώτη όψη της ληστείας κρύβεται κάτι πιο βαθύ. Το ίδιο συμβαίνει και με τον δεύτερο φόνο, τον φόνο ενός μεγάλου εφοπλιστή με γραφείο στο Λονδίνο, όπου και πάλι τα αίτια του φόνου σε πρώτο επίπεδο είναι πάρα πολύ καθαρά, αλλά ο Χαρίτος δεν πείθεται. Έτσι αναπτύσσεται όλο το μυθιστόρημα και όλη η πλοκή συγκεντρώνεται στο γεγονός ότι οι φόνοι που γίνονται από πίσω κρύβουν κάτι άλλο. Αυτό το κάτι άλλο είναι και αυτό που προσπαθεί να βρει ο Χαρίτος. 

«Όταν γράφω ένα μυθιστόρημα προσπαθώ πάντα να σκεφτώ και την κατάσταση στην οποία ζει αυτός που διαβάζει το βιβλίο» 

ΠτΘ: Δεν «φοβηθήκατε» να γράψετε ένα τέτοιο μυθιστόρημα; Έχετε ασχοληθεί εκτενώς και με την οικονομική και την κοινωνική κρίση στην Ελλάδα και στα προηγούμενα τέσσερα βιβλία σας. Δεν «φοβηθήκατε» να στήσετε μια τέτοια πλοκή που θα μπορούσε ο καθένας από εμάς να αναρωτηθεί αν και κατά πόσο έχει να κάνει ή αφηγείται και την υφιστάμενη πραγματικότητα;
Π.Μ.: Όταν γράφω ένα μυθιστόρημα προσπαθώ πάντα να σκεφτώ τι από αυτά που γράφω μπορούν να ενδιαφέρουν το ελληνικό κοινό, όχι μόνο ως πλοκή, αλλά και ως κατάσταση και ως πραγματικότητα, τη στιγμή την οποία ζει, αυτός που διαβάζει το βιβλίο.
 
ΠτΘ: Μας μεταφέρετε την Ελλάδα μετά κρίσης. Χτίζεται δε μια πλοκή στην οποία έχουμε πλέον μια νέα κυβέρνηση και τα μνημόνια αποτελούν παρελθόν. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι προάγγελος πολιτικών και κοινωνικών καταστάσεων το βιβλίο αυτό για τη χώρα μας;
Π.Μ.: Αυτό είναι ένα μυθιστόρημα το οποίο ξεκινάει πάρα πολύ ευχάριστα, αλλά τελειώνει με πολύ πικρία. Επειδή υπάρχει αυτή η εξέλιξη στο βιβλίο, δεν ξέρω κατά πόσο όλοι θα ταυτιστούν με το τέλος, παρόλα τα λεφτά που υπάρχουν.

«Γράφω για την Αθήνα γιατί είναι ο χώρος τον οποίο ξέρω, αυτός στον οποίο ζω και μπορώ να περιγράψω» 

ΠτΘ: Βλέπουμε ότι η πόλη η οποία συνήθως πρωταγωνιστεί στα βιβλία σας, είναι η Αθήνα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Στα επόμενα συγγραφικά σας βήματα θα δούμε να πρωταγωνιστεί η περιφέρεια ή ίσως και κάποια πόλη της Θράκης;
Π.Μ.: Σήμερα το βράδυ θα κάνω στην Ξάνθη μια ομιλία με τίτλο «Ο συγγραφέας και οι πόλεις». Εκεί θα εξηγήσω πώς ένα συγγραφέας σαν κι εμένα, και δεν είμαι ο μόνος, ταυτίζεται με μια πόλη. Εγώ έχω ταυτιστεί με την Αθήνα. Τα μυθιστορήματά μου διαδραματίζονται στην Αθήνα, ωστόσο εάν χρειαστεί κάποια στιγμή μπορεί να μεταφερθώ επιμέρους σε άλλες πόλεις. Στο καινούργιο μυθιστόρημα που γράφω για παράδειγμα υπάρχει η Ήπειρος, αλλά ο κεντρικός πυρήνας του μυθιστορήματος είναι η Αθήνα με μία μόνο εξαίρεση παλιά πολύ παλιά, που περνάει από την Κωνσταντινούπολη. Επιλέγω την Αθήνα γιατί ταυτίστηκα με αυτήν ως συγγραφέας. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κωνσταντινούπολη και στη Βιέννη, αλλά ως συγγραφέας, έχω ταυτιστεί με την Αθήνα. Ο χώρος τον οποίο ξέρω, ο χώρος τον οποίο ζω και μπορώ να περιγράψω, οι άνθρωποι τους οποίους βλέπω και μπορώ να περιγράψω, ζουν στην Αθήνα. 

«Δεν υπάρχει λογική πορεία προς κάθε μυθιστόρημα» 

ΠτΘ: Περιγράψτε μας λίγο τα στάδια της έρευνας από τα οποία περνάτε για την συγγραφή ενός μυθιστορήματός σας, ειδικά για αυτά που ανήκουν στον χώρο των αστυνομικών μυθιστορημάτων που σίγουρα δεν είναι και ο πιο εύκολος…
Π.Μ.: Δεν είναι δυνατόν να σας περιγράψω μια λογική πορεία προς κάθε μυθιστόρημα. Το κάθε μυθιστόρημα έχει μια διαφορετική αφετηρία και μια διαφορετική ιδέα. Ας πάρουμε το τελευταίο. Είχα εξοντωθεί, γράφοντας τέσσερα βιβλία για την κρίση, για τις δυσκολίες και τις δυσχέρειες των Ελλήνων. Κάποια στιγμή αυτό με εξουθένωσε και είπα «δεν γράφω άλλο βιβλίο για την κρίση». Έπρεπε όμως να βρω να γράψω κάτι άλλο, γιατί είμαι συγγραφέας και όχι μόνο ζω από αυτό αλλά ζω μέσα από αυτό που λέγεται μυθιστόρημα. Είχα την ιδέα και μελετώντας την, σκέφτηκα πώς θα ήταν αν ξαφνικά συνέβαινε το αντίθετο, δηλαδή αν ξαφνικά άρχιζε να ρέει πάλι το χρήμα στην Ελλάδα. Από ‘κει ξεκίνησε η βασική ιδέα του μυθιστορήματος και από ‘κει εξελίχθηκε στο βασικό ερώτημα που λέει ότι ναι μεν τα λεφτά επιστρέφουν στην Ελλάδα, αλλά από πού; Το ερώτημα αυτό το θέτει στο μυθιστόρημα η γυναίκα του Χαρίτου, η Αδριανή. Λέει «από πού έρχονται παιδιά τα λεφτά;», κι εκεί άρχισα να καταλαβαίνω τι έπρεπε να γράψω. Όταν μπήκε το ερώτημα κατάλαβα πού θα με πάει το μυθιστόρημα. Ως εκείνο το σημείο έγραφα χωρίς να ξέρω, πού πάει το μυθιστόρημα. Έτσι λειτουργώ πάντα.
 
ΠτΘ: Πού νομίζετε εσείς ότι οφείλετε η τόσο μεγάλη αγάπη του αναγνωστικού κοινού τόσο προς το πρόσωπό σας, όσο και προς τους ήρωες, όπως για παράδειγμα ο Αστυνόμος Χαρίτος, που κατά κοινή ομολογία αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους και πιο αγαπητούς χαρακτήρες της ελληνικής λογοτεχνίας;
Π.Μ.: Υπάρχει μια πολύ μεγάλη διαφορά στην πρόσληψη του Χαρίτου ανάμεσα στην κεντρική Ευρώπη και στον Νότο. Όταν λέω νότο δεν εννοώ μόνο το νότο της Ευρώπης, αλλά και τη νότια Αμερική που διαβάζουν πολύ τέτοια μυθιστορήματα. Στην κεντρική Ευρώπη ο αναγνώστης, ταυτίζεται με την οικογένεια. Όχι μόνο με τον Χαρίτο αλλά και με την Ανδριανή, την Κατερίνα, τον άνδρα της. Είναι όλη η οικογένεια που τους κινεί το ενδιαφέρον. Η εξήγηση του φαινομένου αυτού είναι πολύ απλή. Στο νότο, ακόμη και σήμερα, το ξέρουμε και από τη χώρα μας, η οικογένεια μετράει πάρα πολύ. Το άτομο ταυτίζεται και υπάρχει μέσα στο οικογενειακό του περιβάλλον. Αντίθετα την κεντρική και τη βόρεια Ευρώπη η οικογένεια δεν έχει αυτή τη σημασία.
 
ΠτΘ: Σε ό,τι αφορά τα επόμενα βήματά σας, τι να περιμένουμε;
Π.Μ.: Το μόνο που μπορώ να σας ανακοινώσω είναι ότι εδώ και τρεις μέρες ξεκίνησα ένα καινούργιο μυθιστόρημα. Δεν θα σας πω τι είναι το μυθιστόρημα, όχι γιατί θέλω να το κρύψω, αλλά γιατί δεν ξέρω πού θα πάει. Είμαι ένας συγγραφέας που ανακαλύπτει την ιστορία από κεφάλαιο σε κεφάλαιο. Δεν την έχει έτοιμη στο μυαλό του, συνεπώς δεν μπορώ να σας πω γιατί δεν ξέρω πού θα πάει η ιστορία.
 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.