Παναγιωτης Παπαδοπουλος: «Θελω να δικαιωσω τους ανθρωπους της Δοξας Σωστη για την επιλογη τους»
Η Δόξα Σώστη, το καλοκαίρι, ανακοίνωσε την έναρξη της συνεργασίας με τον νεαρό Παναγιώτη Παπαδόπουλο, ο οποίος είναι φοιτητής της ΣΕΦΑΑ του Δ.Π.Θ., παίρνοντας ένα μεγάλο ρίσκο, καθώς για πρώτη φορά ο νεαρός τεχνικός καλούταν να χειριστεί ένα ρόστερ ανδρικού επιπέδου. Ο νεαρός προπονητής δεν φοβήθηκε να αποδεχθεί την πρόκληση ξεκινώντας άμεσα τον σχεδιασμό, θέλοντας να αποδείξει στους επαΐοντες πως ήρθε η ώρα για τη νέα γενιά να κάνει τη δική της αντεπίθεση και να αφήσει το στίγμα της στην κοινωνία γενικότερα και το ποδόσφαιρο ειδικότερα, βασιζόμενη τόσο σε επιστημονική γνώση όσο και σε αξίες και ηθικές αρχές.
Ο νεαρός τεχνικός μίλησε στον «ΠτΘ» για το πώς βίωσε το διάστημα της ανάληψης της τεχνικής ηγεσίας της Δόξας Σώστη μέχρι το σημείο της διακοπής αλλά παράλληλα αναφέρθηκε τόσο σε θέματα ακαδημιών, όντας μέλος του προπονητικού επιτελείου των «Θρακών» όσο και για τα προπονητικά του πρότυπα.
Ο λόγος στον ίδιο λοιπόν…
«Από μικρός προτιμούσα να βλέπω αγώνες μόνος μου ώστε να βγάζω τακτικά συμπεράσματα»
ΠτΘ: Πώς αποφάσισες να σταματήσεις πρόωρα το ποδόσφαιρο και να ασχοληθείς με την προπονητική;
Π.Π.: Σε ηλικία 23 ετών και συγκεκριμένα πέρυσι, ήρθε το τέλμα για εμένα. Είναι σίγουρα πολύ δύσκολη απόφαση σε τόσο μικρή ηλικία να «σκοτώσεις» τον παίχτη από μέσα σου. Ο κορεσμός είχε επέλθει ήδη από το πρώτο έτος καθώς θυμάμαι ότι έπιανα τον εαυτό μου να δίνει ιδιαίτερη προσοχή στις προπονητικές διορθώσεις του τότε προπονητή και μεγάλης μου αδυναμίας Παναγιώτη Τσιμπουργκένη πάρα να με ενδιαφέρει τόσο πολύ το αγωνιστικό. Η προπονητική σαν σκέψη εμφανίστηκε για μένα λίγο μετά το λύκειο. Προτιμούσα να κάθομαι στο σπίτι και να παρακολουθώ ποδοσφαιρικούς αγώνες μόνος μου προσπαθώντας να εξάγω και κάποια τακτικά συμπεράσματα παρά να πάω σε μια καφετέρια με τους κολλητούς μου και να αναλωθώ σε μια βιαστική και απόλυτη συνήθως εκτίμηση ενός αγώνα.
«Τα ρίσκα τα παίρνουν οι άνθρωποι που τολμούν και η Δόξα Σώστη έχει τέτοιους, που είναι πραγματικά μία δυνατή παρέα»
ΠτΘ: Πώς ένιωσες όταν παρά το νεαρό της ηλικίας σου, η διοίκηση της Δόξας Σώστη αποφάσισε να σου δώσει τα ηνία στο ανδρικό;
Π.Π.: Χαίρομαι πολύ για αυτήν την ερώτηση που μου κάνεις καθώς εδώ πρέπει να αναφέρω τους συντελεστές αυτής της προσπάθειας. Στράτος Μυλωνάς, Βασίλης Μαρινέλης, Γιώργος Τζινούδης, Δημήτρης Κυπαρρισούδης και ΠασχάληςΧατζηϊσαάκ είναι οι αφανείς ήρωες αυτής της προσπάθειας, όπως τους χαρακτηρίζω εγώ. Μία παρέα με όλη τη σημασία της λέξης, που καθημερινά δίνει τα πάντα για να μην μας λείψει τίποτα. Ήταν αρχές Μαΐου, λίγο μετά την πρώτη καραντίνα, όταν χτύπησε το κινητό μου και είδα ότι ήταν ο Γιατρός (σ.σ. Στράτος Μυλωνάς).«Παναγιώτη από σήμερα είσαι ο προπονητής της ομάδας, ξεκινάμε» μου είπε χαρακτηριστικά. Δεν σας κρύβω ότι ήταν η ωραιότερη μέρα της ζωής μου όσον αφορά το ποδόσφαιρο, καθώς έχω υπηρετήσει αυτό το σωματείο από όλα τα πόστα του αγωνιστικού τμήματος (παίχτης, γυμναστής και τώρα πρώτος προπονητής). Ο ενθουσιασμός της ανακοίνωσης παράλληλα με το άγχος της ευθύνης με έκανε να γυρνάω για 2 ώρες τους δρόμους στο Αιγάλεω και να κάνω διάφορες σκέψεις. Όταν έφτασα στο σπίτι χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες θυμάμαι το μοιράστηκα με τους δικούς μου και μετά έκατσα στο δωμάτιο, πήρα μολύβι και χαρτί και άρχισα να γράφω τις σκέψεις μου. Είχα μπροστά μου 4 μήνες να χτίσω ένα καλοστημένο project. Κλείνοντας την απάντηση μου να πω ότι τα ρίσκα είναι για τους τολμηρούς και η διοίκηση του Σώστη έχει ανθρώπους που τόλμησαν να ρισκάρουν. Ελπίζω να επανέλθουμε από το νέο έτος στη κανονικότητα ώστε να αποδειχθεί εάν έπραξαν σωστά ή όχι.
«Φιλοσοφία μου είναι να μην κάνω αυτά που δεν μου άρεσαν να κάνουν οι προπονητές στο παρελθόν»
ΠτΘ: Πόσο δύσκολο είναι να διαχειριστείς άτομα της ηλικίας σου αλλά και μεγαλύτερους; Ποιο είναι το μοντέλο που χρησιμοποιείς για τη διαχείριση του έμψυχου δυναμικού;
Π.Π.: Το ποδόσφαιρο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας, ο σοφός λαός λέει «μην κάνεις ότι δεν θέλεις να κάνουν οι άλλοι σε σένα». Έτσι και εγώ προσπαθώ να εφαρμόσω αυτό το μότο στην ομάδα μου. Αυτό το καταφέρνεις με την αξιοκρατία που διατηρείς. Ο καθρέφτης ενός ποδοσφαιριστή είναι το γήπεδο αλλά δεν αρκεί μόνο αυτό.Θα πρέπει να έχει και σύμμαχο του το παρουσιολόγιο, τότε όλοι γνωρίζουν πως κανείς δεν έχει αδικηθεί. Μία μέρα είχα μια συζήτηση μετά από μια προπόνηση με το κ.Σίμο Καραγιαννίδη, τον πρώτο άνθρωπο που ως πρωτοετή τότε μου εμπιστεύτηκε το κομμάτι της φυσικής κατάστασης στον ΑΟΑΔ (τοπική ομάδα στον Πειραιά) και τον ρώτησα: «αν αδικήσεις για το καλό της ομάδας και ειδικά αν δικαιωθείς από το αποτέλεσμα έχεις άφεση αμαρτιών;» με την απάντηση να είναι αφοπλιστική: «θα δικαιωθείς στη καρδιά των παιχτών όμως;». Η απάντηση που έδωσα, δηλαδή πως όχι μόνο δεν θα δικαιωθώ αλλά θα την αδειάσω ήταν ουσιαστικά η απάντηση. Όπως λοιπόν δεν ήθελα να με κοροϊδεύουν σαν ποδοσφαιριστή έτσι και εγώ έχω χαραγμένα αυτά τα λόγια στη καρδιά μου και τα τηρώ σαν Ευαγγέλιο.
«Οι ακαδημίες πρέπει να στελεχώνονται από ειδικούς με επιστημονικές γνώσεις και ειδική κατάρτιση»
ΠτΘ: Έχοντας πόστο στην ακαδημία του Πανθρακικού, πώς βλέπεις την επόμενη ημέρα στο ποδόσφαιρο της Ροδόπης και ποια πράγματα πρέπει να γίνουν για να βελτιωθεί η κατάσταση;
Π.Π.: Μια τεράστια κουβέντα που νομίζω γίνεται χρόνια αλλά δυστυχώς παρατηρώ πως τα λόγια δεν μετουσιώνονται σε πράξεις. Υπάρχουν 4 ακαδημίες στη Κομοτηνή, μικρός ο αριθμός μεν, καλός δε για τη βάση που πρέπει να χτίσουμε. Πρώτο μέλημα όλων των προπονητών που είναι στις αναπτυξιακές ηλικίες θα πρέπει να είναι να μην χαθεί κανένα παιδί από τη διαδικασία, να περάσουμε στο DNA των παιδιών πως μόνο θετικά εφόδια μπορούν να αποκομίσουν από τον αθλητισμό εάν ασχολούνται δια βίου. Η επόμενη μέρα για το ποδόσφαιρο της Ροδόπης θα ξημερώσει με μεγαλύτερη αισιοδοξία όταν κάνεις μια βόλτα στις ακαδημίες και δεις τους φοιτητές της ΣΕΦΑΑ να επανδρώνουν σε μεγάλο βαθμό τις ακαδημίες με τις επιστημονικές τους γνώσεις και δίνοντας έναν άλλο τόνο στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τα παιδιά θέλουν δίπλα τους έναν παιδαγωγό που θα τους εξηγήσει τι σημαίνουν οι λέξεις ήθη και αξίες, όπου μέσα από τον αθλητισμό θα τις μεταφέρουν και στην κοινωνία και όχι τον Γκουαρντιόλα για να κερδίσουν τους φίλους τους σε έναν αγώνα που παίζουν παιδιά για την χαρά του παιχνιδιού. Γιατί όπως λέει πολύ μελωδικά ο Παύλος Σιδηρόπουλος «έχε το νου σου στο παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα».
ΠτΘ: Ποια είναι τα προπονητικά σου πρότυπα;
Π.Π.: Σίγουρα ο Πεπ Γκουαρντιόλα θα μείνει στην ιστορία φέρνοντας στη ζωή μας το λεγόμενο «τίκι τάκα», όπου αποδεικνύει πως όταν έχεις τη μπάλα στα πόδια σου κουράζεσαι λιγότερο. Ο Γιούργκεν Κλοπ μας παρουσιάζει τι σημαίνει ταχύτητα και ποιότητα στα «φτερά» με πολύ επιθετικό ποδόσφαιρο από τα πλάγια, ο Φλικτης Μπαγερν Μονάχου δείχνει την στρατιωτική πειθαρχία του λαού της Γερμανίας αποτυπωμένη μέσα στις 4 γραμμές τους γηπέδου και τέλος ο Τσόλο Σιμεόνε επιβεβαιώνει τον Ζοζέ Μουρίνιο που είχε πει πως «η καλύτερη επίθεση για εμένα είναι μετά από μια στατική φάση του αντιπάλου προς την εστία μας» εννοώντας αυτό που κάνει η Ατλέτικο, η οποία δίνει στον αντίπαλοτην κατοχή να τον εκθέτει καθώς απλώνεται σε όλο το γήπεδο και τον «σκοτώνει» στην αντεπίθεση. Για εμένα πάντως το επόμενο όνομα που θα μας απασχολεί τα επόμενα χρόνια είναι ο μόλις 33 χρόνων Γιούλιαν Νάγκελσμαν, ο οποίος αν και σε τόσο νεαρή ηλικία έχει φτάσει με την ομάδα της Λειψίας στους 4 του Champions League. Σε δήλωση του αναφέρει «σήμερα κάποιοι άνθρωποι θεωρούν ότι η ηλικία και η εμπειρία είναι το ίδιο πράγμα. Το να καταλαβαίνεις κάτι δεν έχει καμία σχέση με την ηλικία αλλά με την ποιότητα της εμπειρίας. Η ποιότητα εναντίον της ποσότητας είναι που κάνει τη διαφορά».
«Οι καθηγητές της σχολής μας δίνουν τα υλικά για να χτίσουμε κάτι πολύ στιβαρό»
ΠτΘ: Ποια είναι η συμβολή του ΤΕΦΑΑ και των καθηγητών σας στην εξέλιξη και τον εμπλουτισμό των γνώσεων;
Π.Π.: Είμαστε πολύ τυχεροί που φοιτούμε στο συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο με αυτούς τους Καθηγητές και σε αυτές τις εγκαταστάσεις. Η ακαδημαϊκή τριβή σου ανοίγει τους ορίζοντες, αντιλαμβάνεται τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο και σε εξελίσσει σαν προσωπικότητα. Η ΣΕΦΑΑ σου θέτει καθημερινούς προβληματισμούς τους οποίους όταν μπεις στη διαδικασία να τους μελετήσεις, αυτομάτως πας ένα βήμα παρακάτω την επιστήμη σου. Χωρίς να θέλω να αδικήσω κανέναν θα ήθελα να αναφερθώ στους καθηγητές της ειδικότητας ποδοσφαίρου (Κυρανούδης – Μαντζουράνης-Ισπυρλίδης), 3 ανθρώπους που μας μεταφέρουν όλη την εμπειρία που έχουν στο χώρο και μας δίνουν καίριες γνώσεις για τη συνέχεια. Επιπλέον οι κ. Χατζηνικολάου, Σμήλιος βρίσκονται πραγματικά πίσω από κάθε μας ερώτηση διαθέτουν άπειρες ώρες για την συζήτηση μαζί μας. Το πανεπιστήμιο σου δίνει τα υλικά για να χτίσεις, αν δεν τα χρησιμοποιήσεις να δεις πώς δουλεύουν θα μείνεις στο «δρόμο», μεταφορικά πάντα.
«Όταν αποσυρθώ θέλω να έχω αφήσει το στίγμα μου»
ΠτΘ: Ποια είναι τα όνειρα σου γύρω από τον χώρο του ποδοσφαίρου;
Π.Π.: Νομίζω πως η νέα γενιά προπονητών βλέπει το ποδόσφαιρο με μια πιο επιστημονική σκοπιά χωρίς όμως να ξεχνάει ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι. Εμένα προσωπικά το όνειρο μου είναι να καταφέρω να υπηρετήσω αυτό το χώρο από το πόστο του προπονητή για τα επόμενα χρόνια της ζωής μου. Όταν στερέψω από ιδέες, δυνάμεις και όρεξη τότε θέλω να αποσυρθώ αλλά έχοντας αφήσει το στίγμα μου. Κύριο μέλημα μου είναι ποδοσφαιρικά πάντα «να πεθάνω με τις ιδέες μου και τα πιστεύω μου για το άθλημα» χωρίς να κάνω πίσω για κανέναν που θέλει να μου επιβάλλει κάτι διαφορετικό.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
