Ο Ισιδωρος Ρωσταδακης μας μεταφερει με την πενα του σε μια αλλη εποχη

Πέντε πανελλήνιες διακρίσεις για τον φοιτητή του ΔΠΘ - Ο ξεριζωμός, ο εμφύλιος πόλεμος και η δικτατορία μέσα από αφηγήσεις του παππού και του πατέρα του

Όταν ένας νέος συγγραφέας αφήνει πίσω του το «τώρα» και καταφέρνει να περιγράψει με ρεαλισμό γεγονότα του παρελθόντος έχει μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος που το κάνει. Μία χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο κ. Ισίδωρος Ρωσταδάκης, φοιτητής ΣΕΦΑΑ στην πόλη μας, που μέσα από πέντε διηγήματα μεταφέρει στον αναγνώστη γεγονότα του χθες σαν να ήταν ο ίδιος εκεί.
 
Τα λόγια αυτά φυσικά δεν είναι γραμμένα από κάποιον που βίωσε τον ξεριζωμό, τον εμφύλιο πόλεμο ή την δικτατορία. Μόλις λίγα χρόνια πριν ξεκίνησε να καταγράφει μία άλλη εποχή, αντλώντας έμπνευση από ιστορίες που του είχαν διηγηθεί ο παππούς και ο πατέρας του, αποσπώντας μάλιστα διακρίσεις σε πανελλαδικούς διαγωνισμούς. 

«Τα διηγήματά μου δεν έχουν εκδοθεί γιατί ποτέ δεν θέλησα. Τα κρατάω για μένα και τους φίλους μου» 

Ο ίδιος δεν θεωρεί τον εαυτό του συγγραφέα εξ ου και μέχρι στιγμής έχει απορρίψει οποιαδήποτε πρόταση να εκδώσει τη δουλειά του, όπως είπε χαρακτηριστικά «είναι ακόμα νωρίς. Δεν πιστεύω ότι η δουλειά μου είναι κάτι αξιόλογο για να εκδοθεί. Την θεωρώ προσωπικό πόνημα. Το κρατάω για μένα, το κρατάω για τους δικούς μου, κι αυτό αρκεί. Μάλλον θα αργήσει πολύ ακόμα ο καιρός μέχρι να εκδώσω κάτι. Όταν ολοκληρωθώ σαν άνθρωπος, όταν αποκτήσω περισσότερες εμπειρίες, δω περισσότερα πράγματα, ίσως τότε και η πένα μου να γίνει πιο ανάλαφρη».
 
Η ανάγκη να καταπιαστεί με αυτήν την περίπλοκη μα συνάμα συναρπαστική διαδικασία προέκυψε τυχαία μέσα σε μία σχολική τάξη. «Στην Γ΄ λυκείου μία καθηγήτρια με μεγάλη αγάπη για την λογοτεχνία μας ανέθεσε να γράψουμε μία έκθεση και διάβασε τη δική μου μπροστά στην τάξη, χωρίς να πει ποιου είναι. Μετά το μάθημα συζητήσαμε, μου είπε ότι έχω ταλέντο και μπορώ να γράφω και εκτός σχολείου» συνέχισε, περιγράφοντας την γέννηση του πρώτου του διηγήματος «δεν το είχα σκεφτεί ποτέ αυτό. Όταν γύρισα στο σπίτι, όμως, ξεκίνησα να γράφω το “Δρόμοι παλιοί”, το οποίο σκιαγραφεί μια εποχή κάπου στη δεκαετία του '60 στην Καισαριανή και συμπεριλαμβάνω διάφορες αφηγήσεις από τον παππού μου, από τον πατέρα μου για τα πράγματα τότε».
 
«Όλοι οι ήρωες είναι αγαπημένα μου πρόσωπα» συμπλήρωσε σπεύδοντας να εξηγήσει ότι η πλοκή δεν αφορά την καταγραφή της οικογενειακής του ιστορίας, αλλά μίας ολόκληρης εποχής και των προτύπων που επικρατούσαν. 

«Παρά τη φτώχεια και τις κακουχίες που ζούσαν οι άνθρωποι τότε ζούσαν πολύ πιο ευτυχισμένοι απ' ό,τι ζούμε εμείς σήμερα» 

«Λατρεύω τις δεκαετίες '50, '60. Πιστεύω ότι παρά τη φτώχεια και τις κακουχίες που ζούσαν οι άνθρωποι τότε, τη Μικρασιατική Καταστροφή, το Β΄ Παγκόσμιο, τον Εμφύλιο ζούσαν πολύ πιο ευτυχισμένοι απ' ό,τι ζούμε εμείς σήμερα. Από το τίποτα στήνανε γλέντι», τόνισε με έμφαση, θέτοντας έτσι κάποια ερωτήματα σε όλους μας για τον τρόπο ζωής σήμερα. 

«Στην απονομή με πλησίασαν πολλοί, μεγαλύτεροι άνθρωποι, δακρυσμένοι, οι οποίοι τα είχαν ζήσει αυτά και ήταν κάτι που μου άρεσε» 

Όσο για το πώς εκλαμβάνει ο κόσμος την προσπάθειά του, ο ίδιος αφηγείται με συγκίνηση «όταν διαβάζουν τα διηγήματά μου νομίζουν ότι δεν τα έγραψα εγώ. Αφηγούμαι μέσα στο βιβλίο πράγματα που εγώ δεν έχω βιώσει, αλλά μιλάω μέσα από τα μάτια του πατέρα μου και του παππού μου και τους κάνει εντύπωση. Στην απονομή με πλησίασαν πολλοί, μεγαλύτεροι άνθρωποι, δακρυσμένοι, οι οποίοι τα είχαν ζήσει αυτά κι ήταν κάτι που μου άρεσε.
 
«Μέσα από την καταγραφή των αφηγήσεών τους, ένοιωσα ότι ήρθα ακόμα πιο κοντά σε αυτά τα δύο πρόσωπα και ειδικά με τον παππού μου που τον έχασα πριν από πέντε χρόνια», είπε μιλώντας για ένα από τα διηγήματά του, που ο ίδιος ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα, το «Δρόμοι Παλιοί», καθώς τους ήρωες σε αυτό ενσαρκώνουν δύο αγαπημένες μορφές, ο παππούς και ο πατέρας του. «Θα ήθελα να τον είχα τώρα, σε αυτή την ηλικία που είμαι τώρα για να μου πει περισσότερα, γιατί όταν έφυγε ήμουν μικρός. Δεν με ενδιέφερε να μάθω τι γινόταν τότε και δεν έμαθα όσα έπρεπε», κατέληξε.

Έργα και διακρίσεις 

Ο κ. Ρωσταδάκης έχει μέχρι στιγμής γράψει πέντε ιστορικά – κοινωνικά διηγήματα, που έχουν να κάνουν με τη Μικρά Ασία, τον ξεριζωμό, τον εμφύλιο, την δικτατορία. Τα έργα με τίτλο «Δρόμοι παλιοί», «Στο πατάρι του οντά», «Μια φορά κι έναν καιρό», «Ο φίλος» και ένα ακόμα που παραμένει άτιτλο του χάρισαν την τρίτη διάκριση στον πανελλήνιο διαγωνισμό διηγήματος που διοργάνωσε η Πρότυπος Ευαγγελική Σχολή Νέας Σμύρνης με θέμα «Ο ξένος, ο άλλος, ο διαφορετικός», βραβείο στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Δημιουργικής Γραφής του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονία, δεύτερο βραβείο στο τρίτο λογοτεχνικό διαγωνισμό εφηβικού διηγήματος Γρηγόρης Πεντζίκης, βραβείο το διαγωνισμό Γραπτού Λόγου του Μορφωτικού Ομίλου Πετρούπολης, και τρίτο βραβείο στον πρώτο ενδοσχολικό διαγωνισμό διηγήματος του Λυκείου Μελισσίων.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.