Νικος Αρβανιτιδης: Ο Κομοτηναιος που σταδιοδρομησε στις ΗΠΑ και αγαπα να επιστρεφει στην Κομοτηνη

Με τους παλιούς φίλους, με τους οποίους κρατά ακόμα επαφή, αλλά και με ανθρώπους τους οποίους είχε να δει χρόνια συναντιέται αυτές τις μέρες ο κ. Νίκος Αρβανιτίδης, ο οποίος έφυγε από την Κομοτηνή πριν από σχεδόν 60 χρόνια.
 
Ο κ. Αρβανιτίδης σπούδασε μηχανικός στις ΗΠΑ, με διδακτορικό σε ένα από τα πιο γνωστά Πανεπιστημιακά ιδρύματα του κόσμου, το Stanford και σταδιοδρόμησε σαν Μηχανικός αλλά και σαν επικεφαλής ερευνητικής εταιρίας φαρμάκων, με ιδιαίτερη επιτυχία σ’ ένα αντικαρκινικό σκεύασμα.
 
«Έφυγα από την Κομοτηνή τον Γενάρη του 1959, όταν και πήγα στην Αμερική, και στα 60 χρόνια από τότε, έχω έρθει στην Ελλάδα γύρω στις 150 φορές, και κάθε φορά επισκεπτόμουν την Κομοτηνή, έστω και για μία βραδιά, και έτσι κρατώ μια ζεστασιά και μια συγκινητική επαφή με την παρέα» σημείωσε, τονίζοντας πάντως πως κάθε φορά που επισκέπτεται την πόλη, έχει ως «διοργανωτή» τον καλό του φίλο κ. Άρη Μανούδη.
 
Βέβαια κάθε φορά που έρχεται, βρίσκει κάποιον παλιό γνωστό ή φίλο, που έχει να συναντήσει 40 ή 50 χρόνια, και αυτό που θεωρεί πως είναι ουσιαστικό, είναι ότι δεν αισθάνεται ξένος στην Κομοτηνή, αισθανόμενος πάντα τη ζεστασιά των ανθρώπων της.
 
Βέβαια και η Κομοτηνή δεν είναι ποτέ μακριά από τον ίδιο στην Αμερική, αφού πολλοί είναι αυτοί που κατά καιρούς τον έχουν επισκεφτεί στο σπίτι του.
 
Βέβαια, επειδή έχει μια καριέρα στην οποία ασχολήθηκε με τις επιχειρήσεις, και μένει κοντά ακόμα τόσο τον επιχειρηματικό, στη Silicon Valley που μένει, αλλά και στον ακαδημαϊκό κόσμο, έχοντας και μια υποτροφία στο όνομά του στο πανεπιστήμιο του Stanford, από το οποίο αποφοίτησε, για Έλληνες διδακτορικούς φοιτητές, αποτελεί μια στάση για Κομοτηναίους, και γενικότερα Έλληνες, φοιτητές αλλά και εργαζόμενους εκεί. 

Κοντά στους Έλληνες που πηγαίνουν στη SiliconValley 

Ο κ. Αρβανιτίδης από τη θέση αυτή που κατέχει, βλέπει σήμερα να ακολουθούν στα βήματα του, παίρνοντας το δρόμο της ξενιτιάς, την πνευματική και επαγγελματική «αφρόκρεμα» της χώρας, με 500.000 Έλληνες να έχουν φύγει από τη χώρα στα χρόνια της κρίσης.
 
Όπως τονίζει, από τις 500.000 οι μισοί έφυγαν στην Ευρώπη, οι άλλοι μισοί από αυτούς στην Αμερική, ενώ από αυτούς οι περισσότεροι έχουν καταλήξει στη «γειτονιά» του, εργαζόμενοι για μεγάλους κολοσσούς ή μικρότερες εταιρείες τεχνολογίας.
 
«Έχουν γεμίσει οι εταιρείες, όπως η Facebook, η Google, και άλλες με ελληνόπουλα που δουλεύουν εκεί» σημειώνει, κάτι που θεωρεί πως δείχνει ότι δεν υστερούμε πνευματικά. Τονίζει όμως την ελληνική μιζέρια, γιατί δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε την υποδομή για να τους απορροφήσει εδώ. Έτσι ενώ φαινομενικά η ανεργία μειώνεται μιας και αυτοί οι άνθρωποι έχουν φύγει, έχουμε ουσιαστικά χάσει τα παιδιά που χρειάζεται η χώρα για να αναπτυχθεί σωστά η οικονομία.
 
Ο ίδιος γνωρίζει πολλούς από αυτούς, γιατί το σπίτι του αποτελεί ένα άτυπο σταθμό για τους Έλληνες που ταξιδεύουν μέχρι εκεί, και γνωρίζει την ποιότητα των Ελλήνων που εργάζονται στην περιοχή. 

Δύσκολο να γυρίσουν οι Έλληνες 

Ερωτηθείς για το αν αυτοί οι άνθρωποι, που φεύγοντας έχουν γνωρίσει ένα άλλο τρόπο σκέψης και εργασίας, μπορούν να τον μεταφέρουν στην χώρα μας αν επιστρέψουν, απαντά με νόημα, «αν επιστρέψουν».
 

Στον ίδιο είχε προσφερθεί, έχοντας το διδακτορικό του στο Stanford σε τεχνοδομικά θέματα, θέση στο πανεπιστήμιο το 1973, όταν ήταν 33 ετών, όμως όταν ήρθε και μίλησε με τους αρμόδιους, αποφάσισε ότι δεν κάνει για την Ελλάδα. «Ακόμα και αν έρθουν εδώ, πάλι η δυσκολία θα παραμείνει, γιατί εμπεδώνουν τα συμφέροντα, και σκέφτονται με τον ελληνικό αλγόριθμο, όχι με τον Αμερικάνικο» σημείωσε, για αυτό και κάθεται λίγο και στον τόπο μας. Γιατί, όπως λέει, «μπορώ να γυρίσω λίγο τον παγκόσμιο αλγόριθμο που έχω προς την Κομοτηνή, αλλά όχι για πολύ», αν και όταν είναι μαζί του οι φίλοι του, ο αλγόριθμός του, μπορεί να αντέξει λίγο περισσότερο.
 
Για αυτό και θεωρεί πως πρέπει να γίνει και στην Ελλάδα μια σοβαρή δουλεία, ώστε να μπορέσουν να απορροφήσουν αυτούς τους ανθρώπους, και όσο δεν γίνεται, αυτή η κατάσταση φοβάται ότι δεν θα αλλάξει σύντομα. «Αυτή είναι η κατάρα αυτού του τόπου, ότι δεν μπορεί να κρατήσει το πνευματικό υλικό του, το οποίο είναι περιζήτητο» σημείωσε. 

Ένα απόθεμα γνώσης διαθέσιμο για όλους 

Ο κ. Αρβανιτίδης έχει δημιουργήσει τον οργανισμό «SiliconValley Greek Seed Fund», που χρηματοδοτεί Ελληνικές εταιρείες που έχουν παγκόσμιες βλέψεις, γιατί σκοπός του στη ζωή πλέον, είναι να δώσει πίσω, όσα έχει πάρει.
 
Έχει την υποτροφία στο Stanford που πληρώνει τα έξοδα Ελλήνων για το διδακτορικό τους, χρηματοδοτεί ένα εργαστήριο καινοτομίας του τμήματος Electrical and Computer Engineering στο πανεπιστήμιο του Seattle, και η όλη του νοοτροπία εμφορείται από αυτό που έμαθε στην Αμερική, ότι όταν πάρεις πολλά, πρέπει να δώσεις και πίσω.
 
Στην Ελλάδα αυτό είναι δύσκολο, κάτι που ο ίδιος τονίζει με μια ιστορία που έζησε, με έναν από τους μαθητές που πήραν την υποτροφία στο Stanford. Όταν ήρθε στο πανεπιστήμιο, ήρθε με τους γονείς του στο σπίτι του κ. Αρβανιτίδη για επίσκεψη, και επάνω στην κουβέντα τον ρώτησαν, “κ. Αρβανιτίδη, με ρωτάνε στην Ελλάδα, αυτός που δίνει την υποτροφία, δεν έχει παιδιά;”. Αυτό δείχνει την νοοτροπία που επικρατεί, και για αυτό και ο ίδιος προσπαθεί να επηρεάσει τη νεολαία όχι μόνο να είναι αυτή σωστή, αλλά και να δώσει και αυτή πίσω, και βλέπει και καλά αποτελέσματα, με την καινούρια γενιά να καταλαβαίνουν ότι μόνο να παίρνουν δεν είναι αρκετό, αλλά ότι μπορούν να νιώσουν ευτυχία δίνοντας πάλι πίσω.
 
Ο ίδιος ήταν τυχερός, ίδρυσε δύο εταιρείες, περνώντας 15 χρόνια στην κάθε μία, και είχε ευκαιρίες να μάθει. Έτσι απόκτησε ένα απόθεμα γνώσης μέσα του, το οποίο προσφέρει χωρίς αντάλλαγμα σε όσους το ζητούν. 

Απαραίτητο να δραστηριοποιηθούν οι νέοι για την Κομοτηνή 

Όσο για την πόλη που άφησε πίσω, η οποία μετά από τόσα χρόνια παρουσιάζει εντελώς διαφορετικό πρόσωπο, σημειώνει πως η πόλη «το έχει δυσκολέψει το θέμα».
 
Και αυτό γιατί η ανάπτυξη που έγινε, δεν έγινε σωστά, συγκρίνοντας την με την Ξάνθη, όπου οι ορθότερες επιλογές, από πλευράς διοίκησης, έκαναν τις δύο πόλεις να έχουν διαφορετική πορεία. «Κατά κάποιο τρόπο στην Κομοτηνή, το χρήμα θόλωσε, και δεν έκαναν σωστά πράγματα» σημείωσε τονίζοντας πως δεν υπήρξε ένα σωστό σχέδιο πόλεως, και τώρα, όταν πλέον το πράγμα ξεφύγει, δεν διορθώνεται εύκολα.
 
Έτσι το κυκλοφοριακό, όταν ξεπεράσει τα όρια, δεν υπάρχουν πλέον δρόμοι για να ανοίξουν, ο σκοπός είναι να μην ξεκινήσει το πρόβλημα, σημείωσε, και η Κομοτηνή δυστυχώς την έχει πατήσει, γιατί δεν έχει σωστό σχέδιο πόλεως, ενώ πιστεύει πως θα πρέπει να ανοίξουν χώροι ώστε η πόλη να αναπνεύσει.
 
Παρόλα αυτά είναι αισιόδοξος, τονίζοντας πως τα πάντα μπορούν να γίνουν, με ριζικές οργανώσεις από την νεολαία. «Η Κομοτηνή κατά την άποψή μου δεν είχε ποτέ οργανώσεις νεολαίας οι οποίες θα υποστηρίζουν και θα πιέζουν προς όφελός της» τόνισε, οι οποίες θα έχουν συγκεκριμένες ιδέες και στόχους, που θα πιέζουν ώστε να γίνει κάτι σε αυτή την πόλη.
 
«Το όραμα για την πόλη θα πρέπει να είναι περισσότεροι ανοιχτοί χώροι, για περισσότερη κοινωνική επαφή» σημείωσε, και πιστεύει πως θα πρέπει να δουλέψουν όλοι μαζί, από το πανεπιστήμιο, το Δήμο, ιδιωτικές επιχειρήσεις, για το καλό της πόλης.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.