Μονη λυση η αντισταση και η διεκδικηση του λαου

Μαρία Λάμπρου, υποψήφια βουλευτής Ροδόπης ΚΚΕ (μ-λ) «Να φωνάξουμε αυτά που βλέπουμε, να ορθώσουμε το ανάστημα μας, να καρφώσουμε τα πόδια μας στη γη μας, να υποστηρίξουμε το έχει μας και τη ζωή μας»

Το μήνυμα του ΚΚΕ (μ-λ) για την οργάνωση του λαού με στόχο την αντίσταση και τη διεκδίκηση  των δικαιωμάτων του, διαδίδουν αυτή την περίοδο οι υποψήφιοι βουλευτές του κόμματος, ενόψει των εθνικών εκλογών της Κυριακής.
 
Η οργάνωση έχει συμμετάσχει σε όλες τις βουλευτικές εκλογές που έχουν πραγματοποιηθεί από την ίδρυσή της μέχρι και σήμερα ενώ δεν έχει συμμετάσχει ποτέ σε ευρωεκλογές προπαγανδίζοντας τη θέση της αποχής.
 
Για το μήνυμα του κόμματος, το οποίο υπερβαίνει τις εκλογές και απευθύνεται απευθείας στο λαό, μίλησε στον «ΠτΘ» η υποψήφια βουλευτής Ροδόπης κ. Μαρία Λάμπρου.
 
ΠτΘ: Σε τι κατάσταση βρίσκουν τον Ελληνικό λαό αυτές οι εκλογές;
Μ.Λ.:
Η ανάγνωση λέει ότι όσο αφορά στο εσωτερικό της χώρας, ο λαός εδώ και χρόνια ακόμα και πριν τα μνημόνια, είχε να αντιμετωπίσει μια επίθεση στα δικαιώματά του, που βρίσκεται στην κορύφωσή της. Πιστεύουμε ότι αυτό δεν θα σταματήσει όποια κυβέρνηση και αν εκλεγεί, αυτοδύναμη ή με συμμαχίες.
 
Τον Απρίλιο του 2019, υπάρχει μια έκθεση για τις μικρές επιχειρήσεις του ινστιτούτου της ΓΣΒΕΕ, που αποτιμά τα αποτελέσματα της δημοσιονομικής προσαρμογής, όπως αποκαλούνται τα βάρη που στην ουσία επωμίστηκε ο λαός, για κάθε μνημόνιο.
 
Σύμφωνα με αυτή, το πρώτο μνημόνιο επέφερε βάρη ύψους 22,5 δις ευρώ, με το δεύτερο μνημόνιο να έρχεται να «διορθώσει» το πρώτο, αλλά ουσιαστικά προσθέτοντας βάρη 27 δις ευρώ.
 
Σε αυτά ήρθε να προστεθεί το τρίτο μνημόνιο, που υποτίθεται δεν θα ερχόταν καθόλου γιατί όλα θα διαγράφονταν με ένα νόμο και ένα άρθρο, όμως τελικά ήρθε, και πρόσθεσε σε όλα αυτά βάρη 39,9 δις ευρώ.
 
Την ίδια ώρα που ο ελληνικός λαός επωμιζόταν τα βάρη των μνημονίων, υπάρχουν 576 Έλληνες που διαθέτουν 8 δις δολάρια, 11 Έλληνες δισεκατομμυριούχοι με περιουσία 18 δις δολάρια, 565 Έλληνες με κινητή περιουσία 30 εκ. δολάρια, και συνολική περιουσία 70 δις δολάρια.
 
Σύμφωνα δε με τα στοιχεία ελβετικής τράπεζας, η Ελλάδα έχει 35.000 εκατομμυριούχους, που δεν ξεπερνούν το 1% του πληθυσμού, αλλά κατέχουν πλούτο που ξεπερνά το 20% ολόκληρου του ΑΕΠ της χώρας, σε μια εποχή που ο λαός έψαχνε να πληρώσει ΕΝΦΙΑ, να σπουδάσει το παιδί του, έμενε άνεργος, σε μια τραγική κατάσταση. 

«Αποσυγκροτημένη σήμερα η μεσαία τάξη» 

ΠτΘ: Αυτή η κατάσταση βλέπουμε ότι συνεχίζεται εδώ και χρόνια. Θεωρείτε ότι αυτό μπορεί να αλλάξει, με το αποτέλεσμα μιας εκλογικής διαδικασίας, μέσα από το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα;
Μ.Λ.:
Θα πω κάτι που έχει ακουστεί πολλές φορές, ότι αν οι εκλογές έφερναν την πραγματική αλλαγή για το λαό, θα τις είχαν καταργήσει.
 
Το μόνο πράγμα που μπορεί να το αλλάξει, είναι η αντίσταση και η διεκδίκηση από μέρους του λαού. Όταν οι συσχετισμοί ήταν διαφορετικοί ανάμεσα στην εργατική τάξη και τους λαούς, και παγκόσμια, τότε αποκτήσαμε τα δικαιώματα.
 
Από το Σικάγο του 1880, με το οκτάωρο, μέχρι τους καπνεργάτες της Ξάνθης και της Καβάλας, που ήταν από τους πρώτους που πέτυχαν ασφάλιση και σύνταξη, το πράγματα κατακτήθηκαν με διαφορετικούς συσχετισμούς.
 
Αυτό που υπάρχει σήμερα, αποτελεί ένα πισωγύρισμα, προς το Μεσαίωνα, με την αφαίρεση των εργατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, αλλά και σε επίπεδο πλέον αντίληψης.
 
Τα όπλα που χρησιμοποιεί το σύστημα, αγγίζουν και την οικονομική βάση, και το εποικοδόμημα, τον πολιτισμό, την παιδεία και άλλα. Στην απάντηση αυτού, θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε αυτό που είχε πει ο Λένιν, ότι οι άνθρωποι ήταν πάντα τα ανόητα θύματα της απάτης και της αυταπάτης της πολιτικής, και πάντα θα είναι μέχρι να μάθουν να αναζητούν τα συμφέροντα μια τάξης, πίσω από όλες τις ηθικές, θρησκευτικές, πολιτικές και κοινωνικές δηλώσεις, υποσχέσεις, πράξεις, φράσεις.
 
Έτσι αν δεν καταλάβουμε κάθε φορά ποιοι είναι αυτοί που μας εκπροσωπούν, και ποια συμφέροντα εξυπηρετούν, δεν θα μπορέσουμε να εξοπλιστούμε με τα δικά μας όπλα, ώστε να ανταπεξέρθουμε σε οτιδήποτε.
 
Γιατί αν η αστική τάξη είναι σήμερα συγκροτημένη, η εργατική τάξη είναι αποσυγκροτημένη, για αυτό και χρειάζεται η συγκρότησή της σαν τάξη ώστε να διεκδικήσει τα δικά της δικαιώματα, και αυτό προσπαθούμε να πούμε κατεβαίνοντας στις εκλογές.
 
Αυτό που χρειάζεται ο λαός είναι να αντισταθεί, να διεκδικήσει, να οργανωθεί ξανά μέσα από τα σωματεία, τους συλλόγους στις γειτονιές, τους φοιτητικούς συλλόγους και τις μαθητικές επιτροπές, να είναι σε θέση να νιώσουν ο ένας τον άλλο, να δώσουν το χέρι, να περπατήσουν, να μάθουν μέσα από αυτή τη διαδικασία.
 
Αυτός είναι ο μόνος δρόμος ώστε να φτάσουν σε εκείνο το σημείο, εξοπλιζόμενοι πολιτικά, ιδεολογικά και οργανωτικά, για να αναμετρηθούν. 

«Ο λαός θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη» 

ΠτΘ: Εσείς ερχόμενη σε επαφή με τους πολίτες της περιοχής, αντιλαμβάνεστε μια θέληση ή μια βάση για την αλλαγή που θεωρείται πως πρέπει να γίνει την επόμενη ημέρα;
Μ.Λ.:
Είναι δύσκολος ο δρόμος, θα έχει σκαμπανεβάσματα, θα έχει μακριά πορεία, όμως είναι ο μοναδικός. Σήμερα ο κόσμος είναι φοβισμένος, στη γωνία, και νιώθει ότι δεν έχει που να στηριχθεί, και έχει φτάσει σε αυτή τη θέση γιατί εξαπατήθηκε πολλές φορές.
 
Το ’81 πίστεψε στον σοσιαλισμό του ΠΑΣΟΚ, και άλλο περίμενε και άλλο είδε, και το ίδιο έγινε με το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πολύ περισσότερο.
 
Αυτό, σε συνδυασμό με την πτώση των πρώην Σοσιαλιστικών χωρών μετά το ‘89, έχασε το στήριγμά του και τον οδηγό του, και με την κρίση αρχικά αντιστάθηκε σθεναρά, όμως αρκετές φορές εκεί που πήγαινε να ανεβεί, τον πήγαιναν πίσω με τις εκλογές.
 
Ένας λόγος που εμείς θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τις εκλογές, είναι να πούμε στο λαό ότι πρέπει να αναλάβει την ευθύνη, και εμείς είμαστε πάντα μέσα στους μικρούς και τους μεγάλους αγώνες, και με βάση την ιστορία και την τοποθέτησή μας θα κάνουμε τα πάντα, πολλές φορές και ξεπερνώντας τις δυνάμεις μας, ώστε να σταθούμε δίπλα του, για να «συνολικοποιηθούν» οι αντιδράσεις. 

«Καζάνι που βράζει η Ανατολική Μεσόγειος» 

ΠτΘ: Μπορείτε να μας περιγράψετε τις βασικές αρχές και τη φιλοσοφία που διέπει το ΚΚΕ (μ-λ)
Μ.Λ.:
Η διαφορά μας είναι η εξής, εμείς δεν θέλουμε να κάνουμε προτάσεις στο σύστημα, γιατί πιστεύουμε ότι ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται, δεν ωραιοποιείται, δεν καλυτερεύει, μόνο ανατρέπεται. Για αυτό δεν παίρνουμε επιχορηγήσεις.
 
Τις προτάσεις μας τις κάνουμε στον ίδιο το λαό, και παρόλο που φαίνεται τόσο μικρός ο πάγκος στα παζάρια των εκλογών, έχει μεγάλη πραμάτεια μέσα. Το να μπορέσουμε να βάλουμε το λιθαράκι μας στο να μπορέσουμε να αρχίσει να συγκροτείται η αντίσταση και η διεκδίκηση του κόσμου, είναι πολύ μεγάλο πράγμα, το ζήτημα των συσχετισμών είναι καθοριστικό για τη ζωή, τα δικαιώματα και το έχειν του λαού μας.
 
Η Ελλάδα βρίσκεται σε επίκεντρο μιας περιοχής που είναι καζάνι που βράζει, οι ΗΠΑ κλιμακώνουν την επιθετική πολιτική τους, που φτάνει σε επίπεδο παροξυσμού με τη Ρωσία.
 
Επίσης οξύνονται οι αντιθέσεις μεταξύ των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και εντός της Δύσης, ενώ στα Βαλκάνια αναζωπυρώνονται εθνικισμοί, αλυτρωτισμοί, και από την άλλη υπάρχουν οι εκβιασμοί απέναντι στην Τουρκία από τις ΗΠΑ, που κορυφώνονται με βασικό εργαλείο την Ελλάδα.
 
Έτσι ο λαός δεν έχει να αντιμετωπίσει ένα μνημόνιο απέναντι στην ίδια του τη ζωή, την εργασία, την υγεία, την παιδεία κτλ., αλλά και ένα μνημόνιο σε όλη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
 
Για αυτό και θα πρέπει μέσα από την οργάνωσή του να αναπτύξει ένα αντιπολεμικό κίνημα, απέναντι σε όλους τους σχεδιασμούς στην περιοχή για τους οποίους δεν γίνεται καμία αναφορά στην προεκλογική περίοδο.
 
Η ιστορία έχει αποδείξει πως είναι άλλο ένας λαός που είναι κυρίαρχος στον τόπο του να κάνει τις συμμαχίες του, και άλλο μια εξαρτημένη αστική τάξη με τις μεγάλες δυνάμεις ως προστάτες.
 
Θέλω να κλείσω με ένα ποίημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ, «Η παρέλαση του παλιού καινούργιου»
 
«Στεκόμουν πάνω σ’ ένα λόφο κι είδα το Παλιό να πλησιάζει, μα έρχονταν σα Νέο.
 
Σερνόταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί και βρωμούσε νέες μυρωδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε πριν ξαναμυρίσει.
 
Ολόγυρα στεκότανε όσοι εμπνεόταν απ’ τον τρόμο, κραυγάζοντας: Φτάνει Το Νέο, τ’  Ολοκαίνουργιο, χαιρετήστε το Νέο, γίνεται και σεις νέοι σαν κι εμάς! Κι αυτοί που ακούγανε, τίποτε άλλο δεν ακούγανε από τις κραυγές τους, μα αυτοί που βλέπανε, βλέπανε αυτά που δεν φωνάζονταν»
 
Εμείς θέλουμε να πούμε, να φωνάξουμε αυτά που βλέπουμε, να ορθώσουμε το ανάστημα μας, να καρφώσουμε τα πόδια μας στη γη μας, να υποστηρίξουμε το έχει μας και τη ζωή μας.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.