Μασκες σε πανδαισια χρωματων και αριστης ποιοτητας βαμβακερα υφασματα made in Κομοτηνη

Με πρωταγωνίστριες τις ράφτρες της Κομοτηνής μεταξύ των οποίων οι κ.κ. Αϊσέ Μισιρλή και Εμινέ Κιρ Χουσεῒν

Μία από τις πολλές νέες «συνήθειες» που υιοθετήσαμε με την έλευση του κορωνοϊού είναι οι μάσκες, που πλέον έχουν γίνει αναπόσπαστο «αξεσουάρ» όλων μας. Η Κομοτηνή, που διαθέτει πληθώρα ραφείων σε κάθε της γωνία, μοιάζει σαν μια μικρή «βιομηχανία» μασκών που ανακυκλώνει ρούχα και δημιουργεί ό,τι υπαγορεύουν οι νέες συνθήκες. Μετά από μία περιδιάβασή μας στα ραφεία της πόλης έγινε αμέσως αντιληπτό πως αυτά συνεχίζουν απτόητα το έργο τους, προσαρμοζόμενα όμως στη «νέα πραγματικότητα» ράβουν μάσκες και ενισχύουν την προσπάθεια των συμπολιτών μας για την τήρηση των κανόνων που υπαγορεύει ο ΕΟΔΥ. Δεν ράβουν όμως «απλές» μάσκες, αλλά τους δίνουν μία νότα αισιοδοξίας και χρώματος επιλέγοντας ένα ευρύ φάσμα ποικιλόχρωμων μοτίβων.

Βλέποντας και ιδίοις όμμασι το ευχάριστο αυτό «θέαμα» συνομιλήσαμε με τις «αρμόδιες» κ. Αϊσέ Μισιρλή και Εμινέ Κιρ Χουσεΐν, επιδέξιες ράφτρες της πόλης μας, που, εκτός των αναπροσαρμογών που αντιμετωπίζουν στο επάγγελμά τους, εξέφρασαν τις δυσκολίες της τέχνης τους, το έναυσμα που τους ώθησε να ασχοληθούν με τη ραπτική καθώς και την αγάπη τους για αυτή.

Δυο πανάξιες κομοτηναίες ράφτρες, οι Αϊσέ και Εμινέ

Η κ. Μισιρλή που διατηρεί ραφείο στην πόλη μας μάς εκμυστηρεύτηκε αρχικά πως, ούσα κόρη μοδίστρας, δεν ήθελε να ασχοληθεί με αυτόν τον χώρο. «Η ενασχόλησή μου με τη ραπτική ξεκίνησε από πολύ παλιά, καθώς η μαμά μου ήταν μοδίστρα. Από τα παιδικά μουχρόνια θυμάμαι να είμαι μέσα σε αυτόν τον χώρο. Βλέποντας όμως τον αγώνα της μητέρας μου και τον καθημερινό φόρτο εργασίας δεν ήθελα καθόλου αρχικά να ασχοληθώ με αυτήν την τέχνη. Μετά από καιρό ωστόσο συνειδητοποίησα το πάθος μου για τη ραπτική, οπότε και ξεκίνησα μαθήματα κεντημάτων σε μηχανή στην εργατική εστία».

Με το που έμαθε την τέχνη της ραπτικής ξεκίνησε να κάνει κεντήματα για διάφορα μαγαζιά της πόλης μας και στη συνέχεια, μόλις μεγάλωσαν τα παιδιά της και όταν απέκτησε περισσότερο ελεύθερο χρόνο, αποφάσισε να εργαστεί ως ράφτρα σε διάφορα ραφεία, έως και τον Απρίλη του 2019, οπότε και άνοιξε το δικό της. Η αγάπη της για τη ραπτική είναι τόσο μεγάλη που την οδήγησε πέρυσι, σε συνεργασία με την κ. Έφη Καλεντερίδου, στην παράδοση μαθημάτων σε γυναίκες που ενδιαφέρονταν να μάθουν να ράβουν. Όμως, όπως αναφέρει και η ίδια «δεν είχα χρόνο ούτε για μένα ούτε και για την οικογένειά μου, οπότε και σταμάτησα τα μαθήματαόταν ολοκληρώθηκε ο κύκλος τους –ειδικά μετά και την έλευση του κορωνοϊού δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά».

Από την άλλη, η κ. Κιρ Χουσεΐν δεν είχε κάποιον συγγενή που να ασχολείται με τη ραπτική, αλλά είχε πάθος να μάθει αυτήν την τέχνη. Σύμφωνα με την ίδια, από τα εφηβικά της χρόνια ξεκίνησε να μαθαίνει να ράβει σε διάφορα φροντιστήρια και ό,τι μάθαινε το έκανε πράξη στην καθημερινότητά της, ράβοντας φούστες, φορέματα κ.ά. για την αδελφή και τις ξαδέλφες της. Αφού εργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ραφεία αποφάσισε και εκείνη να ανοίξει το δικό της, που πλέον μετρά αρκετά χρόνια λειτουργίας. Η ίδια δηλώνει ευτυχισμένη που ασχολείται με αυτήν την τέχνη και γεμίζει χαρά με την ικανοποίηση και τα χαμόγελα των πελατών της. 

Εμινέ Κιρ Χουσεΐν: «Στην πρώτη καραντίνα δεν είχαμε χρόνο ούτε να ξεκουραστούμε, έστω και για λίγο, λόγω των αρκετών παραγγελιών»

Όπως άλλαξε συνολικά η ζωή μας με τον κορωνοϊό έτσι υπήρξαν μεταβολές –θετικές και αρνητικές– και στη ροή των εργασιών των ραφτάδων. Όπως αναφέρει η κ.Αϊσέ, «με το που εμφανίστηκε ο κορωνοϊός σκέφτηκα πως ήρθε το “τέλος” και θα αναγκαστώ να σταματήσω τη δουλειά». Παρόλη την ανησυχίαγεννήθηκεωστόσο μια ελπίδα με την υποχρεωτική χρήση των μασκών στην καθημερινότητά μας. Όπως αναφέρει και εκείνη, είχε αρκετές παραγγελίες από διάφορα ιδρύματα και δημόσιους φορείς, οπότε λόγω της συσσώρευσης παραγγελιών αναγκάστηκε εν μέσω καραντίνας να μεταφέρει τις μηχανές της στο σπίτι και να δουλεύει από εκεί, καταφέρνοντας έτσι να βγάζει τα προς το ζην.

Κάτι ανάλογο συνέβη και με την κ. Εμινέ, που δήλωσε πως: «πριν από εφτά περίπου μήνες που εμφανίστηκε ο κορωνοϊός, νέες “συνήθειες” μας επιβλήθηκαν, όπως οιμάσκες, το νέο μας “αξεσουάρ”, το οποίο προσπαθούμε να ταιριάξουμε με τα ρούχα ή τη διάθεσή μας. Γι’ αυτό δουλεύουμε ασταμάτητα, για ναανταπεξέλθουμε σε κάθε επιθυμία των πελατών μας. Στην πρώτη καραντίνα δεν είχαμε χρόνο ούτε να ξεκουραστούμε, έστω και για λίγο, λόγω των αρκετών παραγγελιών» και καταλήγειεπισημαίνοντας πως,εξαιτίας της μεγάλης ζήτησης μασκών, δημιουργούν με την αδερφή της μάσκες σε διάφορα μεγέθη, χρώματα και σχέδια για όλα τα γούστα, όπως και η κ. Αϊσέ.

Και οι δύο δηλώνουν παράλληλα πως, εκτός από επιδιορθώσεις σε ρούχα, ράβουνπλέον κυρίως μάσκες, επειδή αυτή είναι η βασική ανάγκη όλων μας. Δίνουν επίσης μεγάλη έμφαση στην ποιότητα των υλικών τους, καθώς οι υφασμάτινες μάσκες τους είναι 100% βαμβακερές,επαναχρησιμοποιούμενες,κατάλληλες για κάθε ηλικία και δεν παρεμποδίζουν την αναπνοή.

Αϊσέ Μισιρλή: «Οι υφασμάτινες μάσκες έγιναν πλέον ένα παιχνίδι για τα παιδιά»

Οι δύο αυτές επιδέξιες ράφτρες δεν παραλείπουν να φροντίζουν και για τις ανάγκες των παιδιών κάθε ηλικίας–μιας και η μάσκα είναι υποχρεωτική για όλους, με ορισμένες εξαιρέσεις βέβαια.Προσπαθούνσυγκεκριμένα να τα προσελκύουν με κάθε τρόπο ώστε και αυτά να ενστερνιστούν τηνέα «πραγματικότητα», ράβοντας μάσκες με διάφορα καρτούν από κινούμενα σχέδια κλπ. Σχετικά με αυτό, η κ. Αϊσέ αναφέρει πως «οι υφασμάτινες μάσκες έγιναν πλέον ένα παιχνίδι για τα παιδιά.Όταν έρχονται από το σχολείο ξέρουν το“καθήκον” τους και πηγαίνουν αμέσως ναπλύνουν τα χέρια και τη μάσκα τους. Πλέον η μάσκα έχει γίνει σαν μολύβι και τετράδιο για τα παιδιά, τόσο βασικό “εργαλείο”».Η κ. Εμινέ επίσης σημειώνει πως, εκτός από τα παιδιά που αναζητούν «πρωτότυπες» μάσκες, και «οι δάσκαλοι θέλουν μάσκες με διάφορα καρτούν για να τραβούν την προσοχή των παιδιών, ώστε και αυτά να εντάξουν πιο εύκολα τη μάσκα στην καθημερινότητάτους». 

Ο κορωνοϊός επομένως, όπως έχει γίνει αντιληπτό εδώ και καιρό, αποτελεί πλέον «βαρίδιο» για ολόκληρη την κοινωνία, που σύντομα θέλουμε να αποβάλλουμε από τις πλάτες μας. Νέα μέτρα και νέοι περιορισμοί συνεχώς επιβάλλονται δημιουργώντας νέα εμπόδια στην καθημερινότητά μας. Το μόνο όμως που μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε την ψυχολογία και τη διάθεσή μας είναι να χρωματίσουμε την καθημερινότητά μας επιλέγοντας ευφάνταστες και πλήρως λειτουργικές μάσκες για «να κάνουμε τη στενάχωρη αυτή κατάσταση λίγο πιο διασκεδαστική», όπως υποστηρίζει και η κ. Εμινέ.

(σ.σ. Προς αποφυγή παρερμηνειών, η συνομιλία καθώς και το συνοδευτικό φωτογραφικό υλικό τοποθετούνται χρονικά πριν την επιβολή του lockdown. Ωστόσο η μάσκα, όπως όλα δείχνουν και μετά την παρέλευση της καραντίνας και την εφαρμογή του εμβολιασμού στη χώρα μας, θα αποτελεί για κάποιο διάστημα ακόμα απαραίτητο αξεσουάρ στη ζωή μας. Τι καλύτερο επομένως να προτιμάμε μάσκες made in Komotini)

«Κάποιες μέρες δουλεύουμε μέχρι και τα μεσάνυχτα για να τα προλάβουμε»

Σχετικά με τις αλλαγές που επέφερε ο κορωνοϊός στην καθημερινότητα των ραφτάδων, η κ. Εμινέ Κιρ Χουσεΐν, μεταξύ άλλων, επισήμανε:«Λόγω της καραντίνας, μετέφερα όλες τις μηχανές μου στο σπίτι και διαμόρφωσα ένα δωμάτιο μόνο για δουλειά. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, συνεχίζουμε να ράβουμε μάσκες σύμφωνα με τις απαιτήσεις των πελατών μας σε κάθε διάσταση, με μονά ή διπλά υφάσματα και με φίλτρα αλλά και σε διάφορα σχέδια. Επιλέγουμε 100% βαμβακερά υφάσματα,τα πιο κατάλληλα για την ασφάλεια και την υγεία των πελατών μας. Τον τελευταίο καιρό υπάρχει τόση μεγάλη πίεση που κάποιες μέρες δουλεύουμε μέχρι και τα μεσάνυχτα για να τα προλάβουμε».

«Η αναπνοή είναι εύκολη με τις υφασμάτινες μάσκες, ακόμη και για τα παιδιά»

Η κ. Αϊσέ Μισιρλή, ούσα μητέρα, αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην αγάπη της για τα παιδιά και στα «κόλπα» που χρησιμοποιεί για να τα κάνει να συνηθίσουν τις μάσκες.«Όλοι προσέχουν πάρα πολύ με τη νέα αυτή κατάσταση. Κυρίως ανησυχούν για τα παιδιά τους, εάν είναι υγιεινό να φορούν για πολλές ώρες μάσκα, από ποια ηλικία και μετά επιτρέπεται κ.ά. Εμείς, από πλευρά μας, τονίζουμε πως λόγω των ποιοτικών υλικών που χρησιμοποιούμε η αναπνοή είναι εύκολη με τις υφασμάτινες μάσκες, ακόμη και για τα παιδιά, τα οποία αγαπώ γι’  αυτό και κάνω μάσκες σε πολλά χρώματα και σχέδια ώστε να τραβήξω την προσοχή τους. Μάλιστα, όταν έρχεται ένα παιδί για να διαλέξει μάσκα αντί να το ρωτήσω“ποια σου αρέσει;”, για να τραβήξω το ενδιαφέρον του ρωτάω “πες μου τι ρούχα σου αρέσει να φοράς για να διαλέξουμε κάποια που θα ταιριάζει”».

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.