Κομοτηνη δεν ειναι μονον η πλατεια

Ήδη, όπως αναφέρει μιλώντας στον ΠτΘ ο πρόεδρος της Κίνησης Μουμίν Τζαχήτ, συνταξιούχος υπάλληλος Εθνικής Τράπεζας, έχουν κληθεί για να παραστούν ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ κ. Γιώργος Πεταλωτής, ο πρώην υπουργός και βουλευτής κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης, εκπρόσωποι κομμάτων και συγκεκριμένα από το ΠΑΣΟΚ ο Κώστας Σκανδαλίδης, ο Απόστολος Κακλαμάνης και ο Μάρκος Μπόλαρης από τη Νέα Δημοκρατία ο Αργύρης Ντινόπουλος και η Ντόρα Μπακογιάννη, από το ΚΚΕ η Λιάνα Κανέλη, ο Σπύρος Χαλβατζής, από το ΛΑΟΣ ο Γιώργος Καρατζαφέρης και ο Γιώργος Αϊβαλιώτης και από το ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας και ο Φώτης Κουβέλης. Επίσης έχουν κληθεί η γενική γραμματέας της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης Θεοδώρα Κόκλα, ο νομάρχης Ροδόπης, Άρης Γιαννακίδης, ο δήμαρχος Κομοτηνής Δημήτρης Κοτσάκης και όλοι οι δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι και επειδή στην Κίνηση συμμετέχουν αρκετά νέα παιδιά, οικογενειάρχες με παιδιά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, έχουν κληθεί και η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση

Στόχος της δημιουργίας της Κίνησης

Όπως μεταφέρει ο πρόεδρος της Κίνησης Μουμίν Τζαχήτ στόχος είναι η επικαιροποίηση των προβλημάτων του συνοικισμού του Ηφαίστου και ιδίως το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας που μαστίζει. «Όπως είναι γνωστό η παγκοσμιοποίηση, οι διεθνείς αγορές, η ανεργία, η αποβιομηχάνιση της Βιομηχανικής Περιοχής της Κομοτηνής έχουν τραγικά αποτελέσματα και στην περιοχή μας. Βλέπω παιδιά σε ηλικία ανάπτυξης, γονιμότητας και με θέληση για εργασία, τα οποία όμως είναι άνεργα γιατί δεν μπορούν να βρουν απασχόληση. Έλειπα αρκετά χρόνια στην Αθήνα και σήμερα επέστρεψα. Άσχετα με μένα υπάρχει μεγάλη δυστυχία. Οι άνθρωποι που υπηρετούν την τοπική αυτοδιοίκηση γενικότερα του Νομού Ροδόπης θα πρέπει να δουν αυτούς τους ανθρώπους με τα μάτια της ψυχής τους».

«Ανάπτυξη σημαίνει να

βαδίσουμε χέρι – χέρι»

Τα προβλήματα πολλά. «Η ανεργία μαστίζει. Γνωρίζω προσωπικά μέσα από την συνδικαλιστική δράση τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Κομοτηνής, τον κ. Μαγαλιό, είναι ένας εξαίρετος άνθρωπος, αλλά δεν μπορεί να βοηθήσει. Όσοι διετέλεσαν νομάρχες, τόσο οι τοποθετημένοι από τις παλιότερες κυβερνήσεις όσο και οι αιρετοί, γνωρίζουν τα προβλήματα του Ηφαίστου. Η ανάπτυξη δεν γίνεται με δύο φώτα ή λαμπιόνια αλλά ανάπτυξη σημαίνει ότι πρέπει να βαδίσουμε χέρι- χέρι. Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν άνθρωποι με κότερα και βίλες και τα εργοστάσια να μεταφέρονται στην Βουλγαρία ή στο χιονοδρομικό του Παμπόροβου να υπάρχουν βίλες Κομοτηναίων. Τα γνωρίζουμε όλοι αυτά.

Υπάρχουν σε αυτό τον τόπο που λέγεται ωραία Κομοτηνή ευαίσθητοι άνθρωποι, όπως και σε όλη την Θράκη υπάρχουν πατριώτες. Λίγοι είναι αυτοί που ήρθαν και πήραν τα λεφτά και έφυγαν αλλού. Το γνωρίζουμε όλοι. Σε αυτή την κατάσταση πρέπει να πούμε ένα στοπ. Όχι στους ξενόφερτους. Πρέπει να αναπτυχθεί η τοπική επιχειρηματικότητα, η τοπική βιοτεχνία. Γιατί να κλείσουν εργοστάσια εδώ; Είναι γνωστό ότι οι Ιταλοί είναι οι πρώτοι στην ένδύση, υπόδυση και στο δέρμα. Εδώ υπήρχε ένα εργοστάσιο που λεγόταν «ΡΟΠΑ» το οποίο στο Μιλάνο πήρε τέσσερα βραβεία. Το ερώτημα είναι γιατί έκλεισε αυτό το εργοστάσιο; (Σκεφτείτε γιατί έκλεισε). Το γνωρίζουν κάποιοι. (Δεν λέω παραπάνω).

Παρελθόν –

παρόν και μέλλον

Ένα από τα θέματα που τίθενται στο τραπέζι της εκδήλωσης αυτό που αφορά στο παρελθόν στο παρόν αλλά και στο μέλλον του συνοικισμού, άρρηκτα συνδεδεμένα κατά τον κ. Μουμίν Τζαχήτ. «Μέχρι το 1938 στην περιοχή που βρίσκεται το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο και η πρώην Νομική Σχολή, στην οδό Βύρωνος και στην λεγόμενη πισίνα όπως και στην περιοχή ΙΚΑ κατοικούσαν οι πρόγονοί μας. Αυτό εννοούμε όταν λέμε παρελθόν. Ο μακαρίτης ο παππούς μου πήγε από εδώ στον πόλεμο του 1940. Ο πατέρας μου ο μακαρίτης ήρθε στον σημερινό Ήφαιστο έξι χρονών. Όταν λοιπόν ο παππούς μου γυρνούσε από τη δουλειά του και πέρναγε το ποτάμι με ένα τενεκέ κουβαλούσε άμμο για να φτιάξει το σπίτι του. Το παρελθόν μας συνδέεται με το 1938. Όσον αφορά στο παρόν εγώ ήρθα από την Αθήνα και έριξα εκατόν εβδομήντα χιλιάδες ευρώ για να φτιάξω ένα σπιτάκι στα παιδιά μου. Ο Ήφαιστος αναπτύσσεται. Και το ερώτημα είναι τι θα γίνει στο μέλλον. Όταν πήγα στην Αθήνα ήμασταν τριμελής οικογένεια και εκεί απόκτησα τρία παιδιά. Η οικογένεια έγινε εξαμελής. Τώρα έχω έξι εγγόνια. Δεν πρέπει εγώ ως σκεπτόμενος άνθρωπος που ζω σε αυτή την κοινωνία να βοηθήσω τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου; Το παρελθόν συνδέεται με το παρόν και το μέλλον. Κάτι πρέπει να γίνει. Η επέκταση του οικισμού πού και πώς θα γίνει; Στο συνοικισμό υπάρχουν επτά δρόμοι μόνο στους τρεις υπάρχουν αποχετεύσεις και αυτές για τα όμβρια ύδατα. Βιολογικό καθαρισμό γιατί δεν έχουμε; Εμείς δεν είμαστε ένα με την πόλη της Κομοτηνής; Γιατί να υπάρχουν σε άλλα σημεία εμείς δηλαδή είμαστε άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας; Το πιστεύουν αυτό; Αν το πιστεύουν και το θεωρούν αυτοί που μας διοικούν δεκτό να το δεχθώ και εγώ ότι είμαι άνθρωπος δεύτερης κατηγορίας. Όταν όμως εισπράττουν για την ΕΡΤ, για το ΦΠΑ, ή η ΔΕΥΑΚ εισπράττει φόρο 19% για το νερό που καταναλώνω, και αυτόν τον πληρώνω γιατί είμαι φορολογούμενος, τότε όμως έχω και απαίτηση όχι θέληση αλλά απαιτώ από την τοπική κοινωνία και τους τοπικούς άρχοντες να μας δουν με τα μάτια της ψυχής τους».

«Δεν υπάρχει αποχέτευση

οπότε και τα προβλήματα

υγείας μεγάλα»

Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα η υγεία. «Όταν δεν υπάρχει αποχέτευση είναι επόμενο να αντιμετωπίζουμε μεγάλο πρόβλημα υγείας. Θα σας θυμίσω ότι το 1959 στις 13 Μαΐου έγιναν τα επίσημα εγκαίνια υδροδότησης της Κομοτηνής από τα δημοτικά σφαγεία. Από το 1959 δίναμε νερό στην πόλη της Κομοτηνής και κανένας από τους άρχοντες δεν άπλωνε πεντακόσια μέτρα σωλήνα για να πιούμε και εμείς καθαρό νερό. Πίναμε νερό με μια τουλούμπα που είχαμε, η οποία με βάση τις ανθρώπινες συνθήκες υγιεινής θα έπρεπε να βρίσκεται δεκαεφτά μέτρα μακριά από την αποχέτευση. Δεν είχαμε τόσο μεγάλο οικόπεδο και τόσο μεγάλη αυτή ώστε η τουλούμπα να τραβήξει τα ακάθαρτα ύδατα. Ήταν ένα πρόβλημα το οποίο λύθηκε επί δημαρχείας του αείμνηστου Χαράλαμπου Κατσιμίγα, όταν ήρθε το νερό. Επίσης επί του αείμνηστου Γιώργου Παπαδριέλλη έγιναν έργα, αλλά σήμερα αυτά δεν είναι αρκετά. Από τότε τίποτα δεν έγινε. Δεν θέλω να επεκταθώ σε θέματα πολιτικής γιατί είμαι πολιτικοποιημένο άτομο».

«Θέλουμε τον

οικισμό μας όμορφο»