Κλειδί για την εξέλιξη του πολιτισμού τα μαθηματικά

Τους τρόπους με τους οποίους τα μαθηματικά στήριξαν και προώθησαν την εξέλιξη του πολιτισμού από τους αρχαίους χρόνους μέχρι και σήμερα ανέλυσε ο καθηγητής του Α.Π.Θ. κ. Γιάννης Αντωνίου το πρωί της Κυριακής 7 Φεβρουαρίου κατά την ομιλία, αφιερωμένη στη μνήμη του Κ. Καραθεοδωρή που απεβίωσε στις 2 Φεβρουαρίου του έτους 1950, που οργάνωσαν ο Σύνδεσμος Φίλων και Μουσείου Καραθεοδωρή και η ΔΚΕΠΠΑΚ.

Το «παρών» έδωσαν ο Αντιπεριφερειάρχης Ροδόπης κ. Χρήστος Μέτιος, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Κομοτηνής κ. Νότης Χαραλαμπίδης, ο Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Βασιλειάδης, ο σύμβουλος του Υπουργείου Εξωτερικών κ. Κοσμάς Παπαχρήστου και η πολιτευτής της ΝΔ κ. Βούλα Ελευθεριάδου, καθώς και πολλά μέλη και φίλοι του Συνδέσμου.

Σκοπός της Πολιτιστικής αυτής εκδήλωσης, σημείωσε ο πρόεδρος του συνδέσμου Φίλων και Μουσείου Καραθεοδωρή κ. Σάκης Λιπορδέζης, ήταν να γνωρίσουν οι πολίτες της Κομοτηνής τον διαχρονικό ρόλο των μαθηματικών στην ανάπτυξη του πολιτισμού. Ο πολιτισμός, σημείωσε ο κ. Λιπορδέζης, παράγεται και αναπτύσσεται στηριζόμενος στα μαθηματικά και «αυτό τον σπουδαίο ρόλο των μαθηματικών στην ανάπτυξη του πολιτισμού έχουν ανάγκη να τον ακούσουν και να τον διαπιστώσουν όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτου μορφώσεως ή και επιστήμης» σημείωσε, τονίζοντας πως είναι πολύ θετικό να συμβάλλουν με τα μηνύματα που θα εκπέμψουν σε αυτό το ρόλο, ώστε οι μεν γονείς να διαχειριστούν παιδαγωγικά τα παιδιά τους οι δε μαθηματικοί να λειτουργήσουν καλύτερα στην εκπαίδευση διδάσκοντας μαθηματικά.

Γιάννης Αντωνίου, καθηγητής Α.Π.Θ. «Αναπόσπαστο μέρος του ευρωπαϊκού πολιτισμού τα μαθηματικά»

«Τα μαθηματικά αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του ευρωπαϊκού πολιτισμού» σημείωσε ο καθηγητής κ. Αντωνίου, επισημαίνοντας πως δεν θα υπήρχε ο πολιτισμός μας αν δεν υπήρχαν τα μαθηματικά. Πριν από τα μαθηματικά, σημείωσε, οι Αιγύπτιοι, οι Ινδοί, οι Κινέζοι, έκαναν συλλογισμούς αλλά επειδή δεν είχαν την αξιωματική μέθοδο δεν μπορούσαν να κάνουν ποσοτικές προβλέψεις. Σήμερα όμως όλος ο σύγχρονος πολιτισμός βασίζεται σε μαθηματικά μοντέλα, χωρίς τα οποία δεν μπορούν να γίνουν προβλέψεις.

Ο κ. Αντωνίου υποστήριξε ότι τα μαθηματικά βρίσκονται ακόμη στην προϊστορία τους. «Μετά τη Νιρβάνα που περάσαμε στις αρχές του 20ου αιώνα, που νομίζαμε ότι τα ξέραμε όλα, το δεύτερο μισό μας έδειξε ότι αυτό που γνωρίζουμε ενέχει περιορισμούς, κερδίσαμε όμως ότι πλέον ξέρουμε μέχρι που ισχύει αυτό που γνωρίζουμε, άρα ξέρουμε και τι άλλο πρέπει να βρούμε». Αυτή τη στιγμή, σημείωσε, οι υπολογιστικοί περιορισμοί καθώς και οι περιορισμοί που υπάρχουν στα μαθηματικά μοντέλα, είναι κάτι που λαμβάνεται πρωταρχικά υπόψη.
Έτσι μια επιχείρηση που θέλει να κάνει μια εκτίμηση του ρίσκου για να κάνει μια επένδυση, τα μαθηματικά δεν του λένε αν θα το κάνει ή όχι, του παρουσιάζουν το ρίσκο που ενέχουν τα διάφορα σενάρια που μπορεί να ακολουθήσει και η τελική επιλογή βρίσκεται στην ίδια την επιχείρηση.

Όσο για τις ανησυχίες αναφορικά με τις επιπτώσεις που έχουν οι ραγδαίες αλλαγές που φέρνουν τα μαθηματικά μέσω της τεχνολογίας στη ζωή μας ο κ. Αντωνίου σημείωσε πως η τεχνολογία αποτελεί εργαλείο και επομένως σημασία έχει πώς το χρησιμοποιούν οι άνθρωποι. Οι υπολογιστικές τεχνικές που αναπτύχθηκαν τον 20ο αιώνα, σημείωσε, μα ς επιτρέπουν να κάνουμε υπολογισμούς σε 10 δευτερόλεπτα που οι μαθηματικοί του 19ου αιώνα, αν τους έκαναν με το χέρι, θα χρειάζονταν 30.000 χρόνια, ανοίγοντας έτσι διάπλατα τις δυνατότητες πρόβλεψης.

Αυτό όμως δημιούργησε μια τρομακτική σύγχυση και υπερπροσφορά δεδομένων, και με το διαδίκτυο να τα συνδέει όλα μεταξύ τους, τώρα πρέπει μέσα από την υπερπροσφορά δεδομένων να βγουν συμπεράσματα σε πραγματικό χρόνο, κάτι που για να γίνει πρέπει να σημασιολογήσουμε τα δεδομένα. «Αυτή είναι η πρόκληση του 21ου αιώνα, τα σημασιολογικά μαθηματικά, δηλαδή να περάσουμε από τα μαθηματικά των υπολογισμών στα μαθηματικά των συλλογισμών» υπογράμμισε ο ίδιος.

Τέλος ο ομιλητής αναφέρθηκε και στη διαρροή «εγκεφάλων» από τη χώρα μας, σημειώνοντας πως οι νέοι επιστήμονες έχουν ιδέες, όμως στη χώρα μας κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τα εμποδίσουμε να εκφράσουν το δυναμικό τους, με αποτέλεσμα άνθρωποι με πολλαπλά πτυχία, η εκπαίδευση των οποίων έχει κοστίσει χιλιάδες ευρώ, να φεύγουν στο εξωτερικό, δίδοντας έτσι τη δυνατότητα σε ξένες χώρες να αξιοποιήσουν αυτή την εκπαίδευση.