Ιστολογιο Διαπολιτισμικου Λυκειου Σαπων

Διαπολιτισμικό Λύκειο Σαπών… Μία κυψέλη εργασίας και δημιουργίας, όπου μαθητές και καθηγητές αποδεικνύουν ποια είναι η αξία ενός ανοικτού στην κοινωνία σχολείου. Μια πρώτη άποψη για αυτό θα σχηματίσετε αν επισκεφτείτε το ιστολόγιο του σχολείου και συγκεκριμένα στη διεύθυνση gldesapwn.blogspot.com.

Μέσα σε αυτό θα βρείτε ενδιαφέρουσες απόψεις των μαθητών σε θέματα κοινωνικά αλλά και ποικίλεις ύλης μέχρι και αθλητικά, ποιήματα, τις δραστηριότητες της ομάδας SAPRESS.

Δώστε όραμα στους νέους. Αυτό είναι το μήνυμα που προσπαθεί να περάσει η εξαίρετη αυτή προσπάθεια που γίνεται στις Σάπες. Μια προσπάθεια συλλογικότητας που προσπαθεί να δώσει στα παιδιά βήμα έκφρασης μέσα από το οποίο αναδεικνύονται οι προσπάθειές τους.

Ένα ιστολόγιο έκφρασης ανησυχιών αλλά και προτάσεων από μέρους των παιδιών… Και αυτό αποδεικνύεται από τα παρακάτω κείμενα που εκμαιεύσαμε από το συγκεκριμένο ιστολόγιο και σας παρουσιάζουμε….

Οι γυναίκες είναι… άνθρωποι

Με αφορμή τη συνδιάσκεψη για την ισότητα των δύο φύλων στην Κομοτηνή

Μπορεί να νομίζουμε ότι ζούμε σε μια κοινωνία ισότητας απαλλαγμένη από ρατσιστικά πρότυπα… Μπορεί να νομίζουμε ότι όλοι έχουμε ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις, ανεξάρτητα από το φύλο στο οποίο ανήκουμε… Μπορεί να νομίζουμε ότι στις μέρες μας δεν υπάρχει το ισχυρό και το ασθενές φύλο…

Είναι έτσι η πραγματικότητα; Θεωρητικά οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να μορφώνονται, να ενημερώνονται, να ψηφίζουν και να συμμετέχουν έμπρακτα στην κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας μας. Γιατί όμως οι γυναίκες αποτελούν μειοψηφία στην πολιτική ή αδυνατούν να μπουν σε υψηλόβαθμες θέσεις σε διάφορες εταιρείες; Είναι πολλά τα αίτια που ακόμα δεν έχουμε φτάσει το επίπεδο των γυναικών στις δυτικές χώρες. Ίσως μια απ’ αυτές τις αιτίες είναι ότι δεν είναι αρκετά τολμηρές, αλλά αυτό είναι ένα λογικό αποτέλεσμα, αφού βλέπουν ότι τα σκήπτρα της πολιτικής και της οικονομίας τα κατέχουν οι άντρες.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των κοριτσιών σήμερα θέλουν να τελειώσουν το Λύκειο, να περάσουν στο Πανεπιστήμιο και να βρουν μια συμβατική δουλειά, έτσι ώστε να μπορούν να συνεισφέρουν στο σπίτι. Ελάχιστες όμως είναι εκείνες που ονειρεύονται να βρουν μια δουλειά μέσα από την οποία θα αναπτύσσονται συνεχώς, ώστε να μπορέσει να αναδειχθεί η αξία τους. Πώς μπορείς όμως να θέτεις τον πήχη τόσο ψηλά, όταν ξέρεις πως έχεις να ασχοληθείς και με άλλες δουλειές, αφού θεωρούν δεδομένο ότι η γυναίκα θα πλύνει, θα μαγειρέψει και θα φροντίσει το σπίτι. Σίγουρα όταν οι γυναίκες ζητούσαν να αρχίσουν και εκείνες να εργάζονται, έτσι ώστε να μπορούν να συνεισφέρουν οικονομικά, δε σκέφτονταν ότι το μόνο που θα κατάφερναν ήταν να προσθέσουν ακόμη ένα βάρος πάνω τους.

Πώς είναι δυνατόν, για παράδειγμα, ένα παιδί που έχει γίνει και από τους δύο να αποκτά, στο όνομα της παράδοσης, το επίθετο του πατέρα; Γιατί η γυναίκα να μην εμφανίζεται πουθενά και να τα δέχεται όλα αυτά σιωπηλά;

Για να μπορέσουν όμως να αλλάξουν οι καταστάσεις και να υπάρξει ισότητα, όχι μόνο στη θεωρία αλλά και στην πράξη, θα χρειαστεί οι γυναίκες να απαιτήσουν και να τα αλλάξουν όλα μέσα από το φεμινισμό.

Τι είναι, όμως, ο φεμινισμός και πώς μπορεί να εκφραστεί; O φεμινισμός, λοιπόν, αφορά στις ανισότητες μεταξύ των φύλων στην κοινωνία και στην ισότητα των δικαιωμάτων για τις γυναίκες. Όλοι έχουμε τις ίδιες υποχρεώσεις και στο σπίτι και στη δουλειά. Ανεξάρτητα από το φύλο, είμαστε όλοι άνθρωποι και οι άνθρωποι διαχωρίζονται σε καλούς και κακούς, σε ευαίσθητους και αναίσθητους και όχι σε άνδρες και γυναίκες. Σύμφωνα με το συγγραφέα Τσέρις Κράμερε «φεμινισμός είναι η θεμελιώδης αρχή πως οι γυναίκες είναι άνθρωποι».

Ανέχτηκαν πολλά οι γυναίκες των προηγούμενων γενιών και αυτό δεν πρέπει να συνεχιστεί. Το ότι οι άνδρες χάνουν συνεχώς εδάφη δε σημαίνει ότι οι γυναίκες πως οι γυναίκες πρέπει να συνεχίσουν να μην έχουν άποψη και βούληση.

Ο κόσμος με το φεμινισμό δε χάλασε, αλλά άλλαξε και αυτό πρέπει να το γνωρίζει και να το πρεσβεύει η κάθε γυναίκα.

Κοινωνία… ώρα μηδέν

Τον τελευταίο καιρό ήρθε στο φως της δημοσιότητας, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας και που μας καθιστά κάθε άλλο παρά περήφανους γι’ αυτή. Ένα κύμα επώνυμων και ανώνυμων νέων ξεχύθηκε στους δρόμους των πόλεων με σκοπό τη διαμαρτυρία για τις εξελίξεις που σημειώθηκαν το προηγούμενο χρονικό διάστημα στον ελλαδικό χώρο.

Βέβαια, κάτι τέτοιο δεν πρέπει να προξενεί έκπληξη σε εμάς τους «Ευρωπαίους» Έλληνες, αφού είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιου είδους διαμαρτυρίες, απεργίες, ξεσηκωμούς και πάει λέγοντας. Ωστόσο, αυτό που μας εντυπωσιάζει ιδιαίτερα είναι ο τρόπος με τον οποίο εκφράστηκε αυτή η διαμαρτυρία που θύμιζε το κίνημα του Μάη του ’68 στο Παρίσι, τότε που οι νέοι διαδήλωναν για…το αυτονόητο, ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα! Σήμερα, στο 2009 πλέον στην Αθήνα, σε μια τεχνοκρατούμενη ρομποτική εποχή, νέοι υπερβάλλουν, καταστρέφουν, καίνε, φέρονται επιθετικά, αντιδρούν ακτιβιστικά, τρομάζουν τους άλλους, ενώ…είναι κι οι ίδιοι τρομαγμένοι!

Σ΄ αυτό το σημείο κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ στην έντονη συγκίνηση, προβληματισμό και ευαισθητοποίηση πολιτικών, Μ.Μ.Ε., διάσημων και άσημων, οι οποίοι «άφησαν στην άκρη» την πολυτέλειά των γραφείων τους, τους φακέλους τους, το αυστηρό πρόγραμμά τους και τα ραντεβού τους. Ξέχασαν για λίγο τα σκάνδαλα, τις διαπλοκές, τις συντάξεις, την ανεργία, την οικονομική κρίση και γενικά την κρίση την υπαρξιακή την ατομική που περνάει ο καθένας. Και η επικαιρότητα εστιάζει για αρκετό διάστημα και με πολλή προσοχή «σ’ αυτούς» τους βίαιους, επιθετικούς, καταστρεπτικούς και αναρχικούς νέους. Κι όλοι τους έμοιαζαν να απορούν, να αναρωτιούνται, να ψάχνουν τον υπαίτιο που μας οδήγησε σ’ αυτήν την ανισορροπία. Και ξέρετε γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί οι μεγάλοι ξέρουν απλώς και μόνο να ετικετοποιούν, να κρίνουν, να μέμφουν συμπεριφορές, ξεχνώντας βέβαια πως είμαστε όλοι, μικροί και μεγάλοι, πρωταγωνιστές αυτής της κοινωνίας.

Δε θα κρίνω όμως γεγονότα, γιατί τρομάζω κι εγώ. Κι εμείς οι νέοι δεν υποκρινόμαστε, δε σχολιάζουμε γεγονότα… εκφράζουμε συναισθήματα! Δε μας αφορούν απλώς τα γεγονότα… βιώνουμε τα γεγονότα! Και περιμένουμε απ’ όλους εσάς κάποιες απαντήσεις. Γιατί να βγαίνουμε στους δρόμους για να ακουστεί η φωνή μας; Γιατί μας αμφισβητείτε; Γιατί μας στερείτε τα όνειρά μας; Γιατί διαψεύδετε τις ελπίδες μας;

Δε δεχόμαστε να ζούμε σε έναν τέτοιο κόσμο! Περιμένουμε πολλά από εσάς και πρώτα απ’ όλα σας ζητάμε να σεβαστείτε τη χώρα σας… τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία. Και σε μια τέτοια χώρα τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι απαραίτητο να καταδικάζονται και όχι να αναπαράγονται. Δώστε μας κίνητρα, αγαπήστε μας, χωρίς ποτέ να ξεχνάτε… πως είμαστε ΠΑΙΔΙΑ!!! Εσείς κάποτε δεν υπήρξατε; Θυμάστε τότε;

Μαυροπούλου Βαρβάρα

Μαθήτρια Γ’ Λυκείου»

Μπράβο στα παιδιά… Μπράβο στους υπεύθυνους καθηγητές…

Επιμέλεια: Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.