«Η Θρακη οσο κι αν φωτογραφιζεται δεν εξαντλειται»

Για τον αισθητικό ρεαλισμό της φωτογραφίας δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Για την ελκυστική στατικότητα της στιγμής που αποτυπώνεται στη μνήμη επίσης. Όταν, όμως, η καλλιτεχνική έκφραση είναι αν μη τι άλλο ανεπιτήδευτη κι ατόφια, τότε το σχόλιο, γίνεται εσωτερική ανάγκη απαραίτητη για να προλογίσει το έργο ενός νέου ανθρώπου, που φωτογραφίζει την καθημερινότητα της Θράκης.

Ο Τρύφωνας Κίτσος εκθέτοντας τα έργα του για δεύτερη φορά στην Κομοτηνή μας φέρνει σ’ επαφή με την αρχέγονη ύλη του χαλκού και την αισθαντική αποτύπωση του ανθρώπινου πορτρέτου σε άσπρο- μαύρο. Αποτυπώνοντας στη φωτογραφία «τον «εξωτισμό» της Κομοτηνής και των ανθρώπων της» ο νεαρός φωτογράφος εκθέτει 18 έργα του στο Καφέ «Ονειρία» και μας περιμένει να τα απολαύσουμε από τις 13 έως και τις 23 του Οκτώβρη.
«Το πορτρέτο είναι αρκετά δύσκολο ως θέμα, αλλά οι δυσκολίες είναι αυτές που προκαλούν το ενδιαφέρον του φωτογράφου, το να αναζητείς πορτρέτα και να προσπαθείς να εκφράσεις το συναίσθημα, όχι μόνο αυτό, που εσύ ο ίδιος θέλεις να δείξεις, αλλά και το συναίσθημα του αντίστοιχου προσώπου που θα προβάλλεις».
Ο Κίτσος Τρύφωνας ενδιαφέρεται να φωτογραφίσει φρέσκα πρόσωπα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν τον έλκουν και τα ιδιαίτερα χρώματα της Κομοτηνής. Η Κομοτηνή, όπως λέει και ο ίδιος, «έχει ενδιαφέρουσες φυσιογνωμίες, χιλιάδες φυσιογνωμίες που αξίζουν να φωτογραφηθούν», όπως στο Πανεπιστήμιο ή τις στιγμές που κάθεται με την παρέα του και πίνει καφέ. «Θα ήθελα τα επόμενα χρόνια να προσπαθήσω να απαθανατίσω τους καθηγητές μου, αρκεί φυσικά να υπάρχει ανταπόκριση και από αυτούς».
Θεωρεί ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί καλοί φωτογράφοι -δάσκαλοι, όπως ο Κασιμάτης, Ριβέλης, ο Αλεξανδρουπολίτης Μιχάλης Μπολιάκης. Από τον παγκόσμιο χώρο θεωρεί δάσκαλό του τον Μπρεσόν, τον φωτογράφο που απέδειξε ότι με έναν απλό φακό μπορείς να κάνεις φωτογραφία.
Ο Τρύφωνας Κίτσος εμφανίζει μόνος του τις φωτογραφίες σε ένα μικρό χώρο στην Πανεπιστημιούπολη, στις Εστίες. Στο «Ονειρία» εκθέτει 18 φωτογραφίες. Όσον αφορά τις αντιδράσεις του κοινού σημειώνει ότι «κάποιοι μένουν ευχαριστημένοι και κάποιοι όχι. Πιστεύω ότι τώρα τελευταία άρχισαν να κινούνται τα πράγματα στη φωτογραφία. Ο κόσμος της Κομοτηνής πρέπει να δεχθεί αυτό το εικονικό ερέθισμα της φωτογραφίας. Εκείνο που θέλω να τονίσω, είναι ότι ελάχιστοι ήταν αυτοί που αντιλήφθηκαν ότι ήταν έκθεση. Οι περισσότεροι νόμισαν ότι ήταν η διακόσμηση του μαγαζιού τέτοια».
Εκτιμά ότι στην Κομοτηνή δεν υπάρχει ικανοποιητικός αριθμός αποδεκτών της φωτογραφίας ως τέχνης. Έχοντας και την εμπειρία της έκθεσης που έκανε στη Φλώρινα εκτιμά ότι η φωτογραφία παρουσιάζει έξαρση στην Καστοριά και στη Φλώρινα, όπου προσφάτως έγινε μία έκθεση από 5-6 φωτογράφους της περιοχής και έλαβε χώρα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους παρόλο που στη Φλώρινα η αίθουσα του Κινηματογράφου έχει να εκσυγχρονιστεί πάνω από 50 χρόνια.

Οι αποδέκτες της έκθεσής του ήταν κυρίως φοιτητές. Ενδιαφέρθηκαν για το πώς και πού βρήκε όλα αυτά τα πορτρέτα και ποια σχέση έχει με τα πρόσωπα. Θα του άρεσε να φωτογραφίσει κάτι το αισθητικά ωραίο, αλλά δεν θα απέκλειε να φωτογραφίσει και το άλλο άκρο αν και ρητά διαβεβαιώνει ότι δεν θα φωτογράφιζε μοντέλα, όπως την Κλώντια Σίφερ. Τον ενδιαφέρουν οι πιο απλοί άνθρωποι, οι άνθρωποι της καθημερινότητας, όπως οι θαμώνες της «Ονειρίας».
Υποστηρικτές στην όλη προσπάθεια οι φίλοι του και κυρίως οι γονείς του, μια και η φωτογραφία είναι πολυέξοδο χόμπυ. Ο Τρύφωνας Κίτσος, αν και φοιτητής σε μια Σχολή που απαιτεί συνεχή παρακολούθηση, αφιερώνει πολλές ώρες στη φωτογραφία. Τον ενδιαφέρει η Θράκη και λυπάται που δεν κατάφερε να φωτογραφίσει τους αγώνες πάλης στο Αλάν Τεπέ. Εκτίμησή του είναι ότι τα διάφορα άλμπουμς που εκδόθηκαν με θέμα τη Θράκη ήταν καλά. «Κυρίως το «Θράκη, Terra Incognita», όπου ο κάθε φωτογράφος μέσα από τη ματιά του προσπαθεί να δείξει τα πράγματα όπως είναι και όπως πιστεύει ότι πρέπει να είναι. Οι μισοί παίζουν με το άσπρο και οι άλλοι με το έγχρωμο. Οι έγχρωμες φωτογραφίες είναι ιδιαίτερα ζεστές, γιατί έχουν μέσα πρόσωπα σε παραδοσιακές τελετές. Πιστεύω ότι η Θράκη όσο κι αν φωτογραφίζεται δεν εξαντλείται». Ο Τρύφωνας Κίτσος δυσκολεύεται να πετάξει φωτογραφία. Μπορεί να πειραματίζεται όπως όλοι οι φωτογράφοι σε διάφορα θέματα, με διάφορα φιλμς, αλλά δύσκολα θα πετάξει φωτογραφία.
Θα του άρεσε να γίνει πολεμικός ανταποκριτής για να μπορέσει να «κλέψει» μία φωτογραφία από ένα μαχητή του Αφγανιστάν. Πιστεύει ότι τα κατακερματισμένα, τα κομματιασμένα παιδιά δοκιμάζουν την ψυχή του φωτογράφου αλλά, «πρέπει να ξεπεράσεις συγκεκριμένες φοβίες για να δημιουργήσεις φωτογραφίες σε σκηνικό πολέμου. Ο ίδιος δεν έτυχε να απαθανατίσει φρικτές εικόνες, αν και θεωρεί δυστύχημα το γεγονός ότι, επειδή δεν είχε μαζί του φωτογραφική μηχανή, δεν μπόρεσε να απαθανατίσει στην περιοχή του την σύλληψη Αλβανών που δούλευαν στα χωράφια.»
Αν και νέος ο Τρύφωνας Κίτσος έχει ήδη διακριθεί σε διαγωνισμό φωτογραφίας.
«Έγινε μια αρχή στην Καβάλα να προωθήσουν τον πολιτισμό και τη φωτογραφία, θέλοντας να προβάλουν τις καπνοποθήκες που είναι υπέροχες και τις χρησιμοποιούν ως εκθεσιακούς χώρους. Ο πρώτος πανελλήνιος εκθεσιακός διαγωνισμός φωτογραφίας, που έγινε στην Καβάλα είχε ασπρόμαυρο και έγχρωμο θέμα. Στο έγχρωμο το θέμα ήταν ελεύθερο. Ο καθένας δηλ. έστελνε ό,τι ήθελε. Εγώ βραβεύτηκα στο ασπρόμαυρο φυσικά. Έστειλα κάποιες φωτογραφίες από την Κομοτηνή που είχα τραβήξει μια μέρα πριν από το μπαϊράμι, στη ζωοπανήγυρη που πραγματοποιείται πίσω από το Κολυμβητήριο. Παρόλο που αυτές μου άρεσαν πιο πολύ, κέρδισε μια άλλη, που είχα τραβήξει στο Αμύνταιο. Ήταν ένας γάμος και είχα τραβήξει τα όργανα. Εκείνη τη στιγμή τύχαινε να περνάει κι ένας παππούς».
Δόθηκαν περίπου 9 βραβεία στο ασπρόμαυρο. Ένα πήρα εγώ και άλλα δύο ο δάσκαλός μου στο Αμύνταιο, ο Στέλιος Γαβριηλίδης. Στο μέλλον ο Τρύφωνας Κϊτσος ενδιαφέρεται ν’ ασχοληθεί και με το έγχρωμο.
«Μ’ ενδιαφέρει το έγχρωμο, αλλά με το ασπρόμαυρο βλέπεις αλλιώς τον κόσμο και είναι πιο εύκολο. Έχεις λίγους τόνους. Δεν έχεις τους χιλιάδες τόνους που έχει το έγχρωμο.
Αν μάθω καλά το ασπρόμαυρο, θα συνεχίσω με το έγχρωμο».
Όσον αφορά το μέλλον, ο Τρύφωνας ψάχνει να βρει θέματα για τον κόσμο που θέλει να βλέπει εικόνες.
Ούτως ή άλλως όμως μια συζήτηση με το νεαρό Τρύφωνα Κίτσο είναι γοητευτική. Για την τρυφερή του αισθαντικότητα και τη φρεσκάδα της αισθητικής του.

Όσοι πιστοί όμως προστρέξατε. Η έκθεσή του στο «Καφέ Ονειρία» θα είναι ακόμη για λίγες ημέρες ανοικτή. Η φωτογραφία προτείνει εξάλλου μια καινούρια ανάγνωση του κόσμου, και του δικού μας αυτού της Κομοτηνής, που εμείς αισθανόμαστε ως τετριμμένο, ως αποπνικτικά καθημερινό.

Α.Π. – Τ.Β.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.