«Η μεθεξη των μεταναστων στα κοινα, βασικος ορος της Δημοκρατιας»

ΠτΘ: κ. Παπαδόπουλε, πού ανάγονται οι τόσο στενές σχέσεις σας με την πολιτική; Πώς εσείς ο ίδιος προσδιορίζετε την έννοια και το ρόλο του πολιτικού και πώς σας επηρέασε η γνωριμία σας με τον Ούλοφ Πάλμε, τη σπουδαία αυτή ηγετική προσωπικότητα, τον μεγάλο αυτόν πολιτικό άνδρα;

Π.Ν.: Θα έλεγα ότι είχα ρίζες στην ολιτική, μια και ο πατέρας μου ήταν Βουλευτής στην Ελλάδα. Στο Πανεπιστήμιο εκλέχτηκα Πρόεδρος των φοιτητών. Εκεί γνώρισα πρώτη φορά τον Ούλοφ Πάλμε, ο οποίος με προέτρεψε να μπω στο Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα, διότι εμείς «οι ξένοι» δεν είχαμε δικαίωμα ψήφου. Κάποτε σε μια διαδήλωση ανέφερα στον Πάλμε – ο οποίος τότε ήταν Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων – το παράπονο του Συλλόγου των ξένων φοιτητών. Όταν καλούσαμε στο Σύλλογό μας Σουηδούς πολιτικούς, παρόλες τις υποσχέσεις, δεν μας επισκέπτονταν, ενώ στην Ελλάδα συμβαίνει συνήθως το αντίθετο. Ο Πάλμε κάλεσε στο γραφείο του το Δ.Σ. του Συλλόγου μας. Πήγαμε και αντιμετωπίσαμε έναν απλό άνθρωπο. Είχαμε συνηθίσει στην Ελλάδα να προσφωνούμε τους Υπουργούς ως κυρίους. Ο Ούλοφ Πάλμε μας ζήτησε να τον αποκαλούμε με το μικρό του όνομα. Βεβαίως, για να συνηθίσω κάτι τέτοιο, έπρεπε να περάσουν κάποια χρόνια. Στη συνάντηση αυτή μας αποκάλυψε τους λόγους για τους οποίους οι πολιτικοί δεν επισκέπτονταν το Σύλλογό μας, ο οποίος αποτελούνταν από 80 φοιτητές από όλο τον κόσμο. Όταν του εξέθεσα ότι εμείς μπορούσαμε να επηρεάσουμε κόσμο στις εκλογές, με ρώτησε αν είχα δικαίωμα ψήφου. Του απάντησα πως δεν είχα, γιατί ήμουν ξένος. Και τότε μου λέει: «Ένας πολιτικός τι ζητά όταν έρχεται σε ένα Σύλλογο; Ποια είναι η δύναμη του πολίτη; Ο πολιτικός θέλει υποστήριξη. Αν δεν την έχει, γιατί να έρθει; Κοιτάξτε, λοιπόν, όλοι οι ξένοι να δηλώσετε και να πάρετε σουηδική υπηκοότητα. Και αν κάτι τέτοιο σταθεί αδύνατο, αγωνιστείτε να αποκτήσετε δικαίωμα ψήφου. Θα δείτε τότε ότι θα σας επισκέπτονται όλοι».

Και πράγματι αγωνιστήκαμε και μετά από σκληρές μάχες καταλήξαμε το 1976 να πάρουμε το δικαίωμα ψήφου. Στον αγώνα μας αυτό πολύτιμος αρωγός ήταν ο Ούλοφ Πάλμε.

Έτσι από το 1976, ο ξένος ο οποίος βρισκόταν στη Σουηδία για τρία χρόνια, ανεξάρτητα από το αν ήταν ή όχι σουηδικής υπηκοότητας, είχε το δικαίωμα να ψηφίζει στις Δημοτικές και Νομαρχιακές Εκλογές. Πράγματι, στις επόμενες εκλογές, και χωρίς να έχει προηγηθεί καμία τηλεφωνική επικοινωνία με πολιτικούς παράγοντες, επειδή ακριβώς είχαμε αποκτήσει δικαίωμα ψήφου, οι πολιτικοί έρχονταν σε επαφή μαζί μας. Έτσι δικαιώθηκε η κρίση του Ούλοφ Πάλμε. Με τον τρόπο αυτό αποκτήσαμε οντότητα και δύναμη μέσα στη σουηδική κοινωνία και με θέσεις και ενέργειές μας επιδράσαμε καταλυτικά στην επίλυση προβλημάτων μας, όπως στον τομέα της εκπαίδευσης και περίθαλψης. Λειτουργήσαμε ως μονάδα και παρά τις αντιξοότητες πετύχαμε στους στόχους μας.

ΠτΘ: Ποια η πολιτική σας δράση κ. Παπαδόπουλε; Σε τι συνίσταται το πολιτικό σας παρελθόν;

Π.Ν.: Ήταν πολύ δύσκολο να εκλεγείς σε Συμβούλιο, γιατί το 1978 που πρωτοσυμμετείχα στο Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα υπήρχε έντονο κλίμα ξενοφοβίας, διότι η Σουηδία εκ των πραγμάτων ήταν μια απομονωμένη χώρα. Σήμερα τα πράγματα έχουν διαφοροποιηθεί και έχουν συντελεστεί τρομακτικές αλλαγές, διότι ο Σουηδός νέος φεύγει από τη χώρα του, γίνεται ο ίδιος μετανάστης για ένα – δύο μήνες, βλέπει, συναντά και άλλους νεολαίους και αλλάζει νοοτροπία. Τη εποχή εκείνη ήταν διαφορετικά. Παρότι ήμουν μέλος τοπικών Οργανώσεων, του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος ουδέποτε μπορούσα να εκλεγώ στο Δημοτικό Συμβούλιο αν και ήμουν υποψήφιος. Αυτό κράτησε πολύ καιρό. Το 1985 εκλέγομαι για πρώτη φορά στο Δημοτικό Συμβούλιο της Στοκχόλμης και το 1994 εκλέγομαι Βουλευτής στη Στοκχόλμη. Συγκεκριμένα, ήμουν ο πρώτος Έλληνας εκλεγμένος στο Νομαρχιακό Όργανο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στα εκατό χρόνια ζωής του. Στο Σύλλογο Ξένων Στοκχόλμης θέτουμε ως κυρίαρχο στόχο τη συμμετοχή των μεταναστών στα κοινά και την ενεργοποίησή τους στην πολιτική ζωή του τόπου ούτως ώστε να είναι βαρύνων ο λόγος τους σε θέματα καθημερινότητας που τους αφορούν άμεσα. Η κομματική ταυτότητα έρχεται σε δεύτερη μοίρα, το βασικό είναι η ενεργή συμμετοχή του μετανάστη, ανεξάρτητα από τον πολιτικό χώρο στον οποίο πρόσκειται.

ΠτΘ: Κάνει εντύπωση κ. Παπαδόπουλε το γεγονός ότι συνεχώς αναφέρετε τη λέξη ξένος. Στη συνείδηση όλων η Σουηδία θεωρείτε το κατ’ εξοχήν δημοκρατικό κράτος.

Π.Ν.: Η ορολογία ξένος αφορά στην πρώτη γενιά μεταναστών. Εγώ δε νιώθω ότι είμαι ξένος στη Σουηδία, νιώθω όμως ότι η Ελλάδα είναι η πατρίδα μου. Όταν πάλι είμαι στην Ελλάδα, νιώθω ως πατρίδα μου τη Σουηδία. Είμαστε διχασμένοι. Δύο πατρίδες που τις αγαπάμε πάρα πολύ. Η Σουηδία μας φέρθηκε υπερβολικά ωραία, θα έλεγα καλύτερα από την πατρίδα μας την Ελλάδα, γιατί η Ελλάδα μας έδιωξε κατά κάποιο τρόπο, διότι δεν μας παρείχε τις αναγκαίες εκείνες προϋποθέσεις για να σπουδάσουμε. Παρόλα αυτά, η πρώτη γενιά μεταναστών είναι διχασμένη. Η δεύτερη γενιά είναι διαφορετική. Εμείς έχουμε εμβαθύνει στις ρίζες μας, η ταυτότητά μας είναι διπλή, ενώ τα παιδιά μου που γεννήθηκαν στη Σουηδία αισθάνονται την Ελλάδα ως πατρική τους χώρα, έρχονται τα καλοκαίρια, περνούν ωραία. Γενικότερα, όσον αφορά στην ορολογία, σήμερα στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία δεν υπάρχει ξένος και προπάντων στους κόλπους της Ευρώπης. Πλέον, είμαστε μια οικογένεια. Είμαι σίγουρος ότι σε 20-30 χρόνια η Ευρώπη θα έχει ένα κοινό «δίσκο», όπως ίσως και η Αμερική και η ορολογία ξένος θα εξαλειφθεί. Προβλέπω όμως ότι θα προκύψει μια περιφερειακή ορολογία, για παράδειγμα η Ελλάδα θα αποτελέσει μια περιφέρεια της Ευρώπης.

ΠτΘ: Από τα πιο πρόσφατα μέλη της Ε.Ε. είναι η Σουηδία. Πιστεύετε ότι ως χώρα θα επηρεαστεί από αυτή της την ένταξη, αν λάβει κανείς υπόψιν του τις ιδιαίτερες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές παραμέτρους που την προσδιορίζουν;

Ν.Π.: Η Σουηδία είναι ένα πολύ πλούσιο κράτος και γι’ αυτό ο κόσμος της δεν ένιωθε την ανάγκη να αποκοπεί από την Ευρώπη, όχι γιατί δεν αγαπά την Ευρώπη, αλλά γιατί μπορεί να αντεπεξέρχεται των προβλημάτων της. Οι Σουηδοί ζουν καλύτερα. Οι κοινωνικές παροχές του πολίτη είναι περισσότερες απ’ ό,τι στην Ευρώπη. Γιατί η Σουηδία να μπει στην Ευρώπη; Οπωσδήποτε μπαίνοντας θα χάσει ο πολίτης. Μεταφέρονται πολιτικές δυνάμεις στις Βρυξέλλες αντί να μείνουν στη Στοκχόλμη. Καθίσταται αναγκαιότητα αυτό, γιατί η νομοθεσία στις Βρυξέλλες πρέπει να εφαρμοστεί σε όλη την Ε.Ε. Άρα, θα χάσει δικαιώματα. Γι’ αυτό ο σουηδικός λαός στις εκλογές για την είσοδο ή μη στην Ε.Ε. ψήφισε 48% κατά και 52% υπέρ. Πιστεύω ότι γνωρίζουν ότι θα χάσουν την ευημερία που έχουν και αυτό θα γίνει σε 10-15 χρόνια. Γιατί η Σουηδία πρέπει να δώσει και να πάρει. Σήμερα η Ευρώπη υιοθετεί πολλά από τη Σουηδία. Σε 10-15 χρόνια πιστεύω ότι θα χαθεί το συνειδητό μοντέλο που στο κέντρο έχει πάντα τον πολίτη. Στη Σουηδία δεν υπάρχει φτωχός, δεν υπάρχει ταπεινωμένος άνθρωπος που θα ζητιανέψει. Αυτό φοβάμαι – και το λέω με πίκρα – ότι θα χαθεί από τη Σουηδία.

ΠτΘ: Πού έγκειται η διαφορά της πολιτικής δομής του συστήματος που ισχύει στη Σουηδία με αυτό της Ελλάδας;

Π.Ν.: Η δομή του πολιτικού συστήματος στη Σουηδία ξεκινά από τη βάση, από τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ως απλό παράδειγμα θα μπορούσα να αναφέρω την ψήφιση νόμου το 1976 με την οποία δίδονταν το δικαίωμα ψήφου στον πολίτη που ζούσε και εργαζόταν για τρία χρόνια στη χώρα. Το αναφαίρετο αυτό δικαίωμα σήμερα στην Ελλάδα, που ζουν πάνω από 1 εκατομμύριο ξένοι, δεν το έχουν και οι οποίοι για μένα ζουν ως σκλάβοι, εφόσον δεν έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Πιστεύω ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες πλέον η ελληνική Πολιτεία να δώσει το δικαίωμα στους μετανάστες και δεν εννοώ τους Ευρωπαίους μετανάστες, οι οποίοι έχουν αυτομάτως το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Εννοώ τους μετανάστες των τρίτων χωρών. Και εφόσον δεν έχουν δικαιώματα, είναι επικίνδυνο γι’ αυτούς που ζουν ως άνθρωποι τρίτης κατηγορίας. Είναι η βασική ορολογία που καταδεικνύει τη διαφορά Δημοκρατίας.

ΠτΘ: Ποιες οι διεργασίες και οι νομότυπες διαδικασίες που ακολουθούνται στη Σουηδία, προκειμένου να εκλεχθούν τα πολιτικά, νομοτελειακά της Όργανα;

Π.Ν.: Κατ’ αρχήν οι βουλευτές στη Σουηδία δεν εκλέγονται με σταυρό, εκλέγονται βάσει λίστας και σταυρού προτίμησης μετά από οχτώ εσωκομματικές αναμετρήσεις. Στην πρώτη φάση οι τοπικές Οργανώσεις του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος θα εκλέξουν τους υποψήφιους Βουλευτές, οι οποίοι θα είναι 500 και εκ των οποίων θα μπουν στο ψηφοδέλτιο οι 32 και θα αναδειχθούν οι δέκα. Μετά οι εκλογές γίνονται περιφερειακά, έπειτα στη Στοκχόλμη, μετά γίνεται η εκλογή, αναλόγως με τα προσόντα του υποψηφίου και τέλος η Γενική Νομαρχιακή Συνέλευση, η οποία αποτελείται από 500 άτομα. Οι εκλεγμένοι Πρόεδροι των Τοπικών Οργανώσεων, των γυναικείων Οργανώσεων, των νεολαίων, των ξένων εκλέγουν τους τελικούς υποψηφίους. Έτσι προκύπτει η λίστα, η οποία δεν υπόκειται σε αλλαγές και αποτελεί το πρώτο σημαντικό βήμα.

Στο δεύτερο βήμα ο πολίτης έχει το δικαίωμα να βάλει ένα σταυρό. Αν για παράδειγμα ένας υποψήφιος στη λίστα είναι δεύτερος, αλλά ο ενδέκατος έχει συγκεντρώσει το 8% των ψήφων του κόμματός του μέσα στη Στοκχόλμη, έρχεται πρώτος.

Ο αριθμός των Βουλευτών του Κοινοβουλίου είναι 349 και η θητεία τους είναι τετραετής.

ΠτΘ: Ισχύει ως εκλογικό σύστημα στη Σουηδία η απλή αναλογική;

Ν.Π.: Στη Σουηδία η πολιτική κατάσταση των πραγμάτων παρουσιάζει μία σημαντική ιδιαιτερότητα. Για παράδειγμα εμείς ως κόμμα κυβερνούμε, αλλά δεν έχουμε απόλυτη πλειοψηφία. Έχουμε 131 Βουλευτές και είμαστε το κόμμα με τη μεγαλύτερη δύναμη στο Κοινοβούλιο. Έχουμε την υποστήριξη του αριστερού κόμματος και των Πρασίνων, αλλά δεν τους έχουμε στην Κυβέρνηση. Μ’ αυτό θέλω να πω ότι δεν έχουμε συνασπισμό Κυβέρνησης, αλλά μας στηρίζουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τους δίνεται κάποιο υπουργείο.

ΠτΘ: κ. Παπαδόπουλε, είναι νωπά τα όσα έλαβαν χώρα στο Γκέτεμποργκ, ενόψει παγκοσμιοποίησης. Προκάλεσαν τη γενική κατακραυγή και συγχρόνως εμπνέουν ανησυχία για την κατάσταση που πάει να διαμορφωθεί…

Ν.Π.: Τα επεισόδια στο Γκέτεμποργκ είναι πολύ θλιβερά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ευθύνονται Σουηδοί. Η σουηδική Αστυνομία προσπάθησε να τα σταματήσει, αλλά ο φόβος της παγκοσμιοποίησης και των αποτελεσμάτων της είναι μεγάλος. Δυστυχώς, φοβάμαι ότι στη Γένοβα θα γίνουν τα ίδια.

ΠτΘ: Πόσοι είναι οι Έλληνες που αριθμούν την εκεί μειονότητα στη Σουηδία;

Ν.Π.: Οι Έλληνες της Σουηδίας είναι περίπου 25.000. Οι περισσότεροι έφυγαν στη Σουηδία τον καιρό της Χούντας. Μην ξεχνάτε ότι εκεί γεννήθηκε το ΠΑΚ. Είναι μια δυνατή μειονότητα, χωρίς να θέλω να χρησιμοποιήσω τη λέξη, γιατί στη Σουηδία εθνικές μειονότητες είναι τρεις, η λαπωνική, η φινλανδική, η ιαπωνική. Εύχομαι να γίνει δυνατότερη, γιατί οι νέοι μας στη Σουηδία είναι έξυπνοι, μορφωμένοι, δυνατοί. Ευχή μου είναι να ασχοληθούν με την πολιτική ζωή της Σουηδίας, και αυτός είναι ο στόχος μου. Οι Έλληνες είναι επαγγελματίες και εκτιμώνται από την σουηδική κοινωνία. Διαπρέπουν στον αθλητισμό, είχαμε ομάδα στη Β΄ Εθνική Κατηγορία, ομάδα μπάσκετ που πήρε Πρωτάθλημα.

ΠτΘ: Πέραν των αθλητικών Σωματείων, υπάρχουν άλλες Οργανώσεις;

Ν.Π.: Υπάρχει η Ομοσπονδία, με 40 Κοινότητες σε όλη τη Σουηδία. Είναι θα λέγαμε ο κύριος αγωγός του ελληνικού πολιτισμού στη Σουηδία μαζί με άλλες πολιτιστικές Οργανώσεις. Επίσης, θετικός θα χαρακτηριζόταν ο ρόλος της Εκκλησίας. Όλοι αυτοί οι φορείς δημιουργούν και συμβάλλουν ώστε οι νέοι να διατηρήσουν τον πολιτισμό τους, τη γλώσσα τους, τις ρίζες τους… Υπάρχει Θρακικός, Μακεδονικός, Ποντιακός Σύλλογος.

ΠτΘ: Τι ισχύει κ. Παπαδόπουλε όσον αφορά στην εκπαίδευση των Ελληνόπουλων στη Σουηδία;

Ν.Π.: Θα πρέπει να πούμε ότι η παιδεία στη Σουηδία είναι θέμα Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Για τα Ελληνόπουλα υπάρχουν τα λεγόμενα σαββατιάτικα σχολεία, όπου διδάσκεται η ελληνική από Έλληνες δασκάλους ή από δασκάλους που σπούδασαν στη Σουηδία. Υπάρχουν επίσης απογευματινά τμήματα, καθώς και σχολεία, τα οποία δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο κράτος, όπου μέσα στο πρόγραμμα του σχολείου συμπεριλαμβάνεται ένα δίωρο διδασκαλίας μητρικής γλώσσας. Βέβαια, εκεί δεν μπορείς να τη μάθεις, αλλά «συνδιαλέγεσαι» μαζί της.

ΠτΘ: Είσθε Πρόεδρος της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ένωσης Ελλήνων Βουλευτών. Ποιος είναι ακριβώς ο ρόλος της και οι στόχοι της;

Ν.Π.: Η Παγκόσμια Διακοινοβουλευτική Ένωση Βουλευτών με ελληνικές ρίζες ιδρύθηκε το 1996 με τη βοήθεια και προτροπή του τότε Γραμματέα Απόδημου Ελληνισμού, κ. Γιώργου Ρωμαίου. Στην αρχή συγκεντρωθήκαμε 27 Βουλευτές απ’ όλο τον κόσμο και τότε εκλέχτηκα Πρόεδρος της Ευρώπης. Το 1998 ο τότε Πρόεδρος, Δημήτρης Δόλης, έγινε Γενικός Γραμματέας του Απόδημου Ελληνισμού και μετά από εκλογές εκλέχτηκα εγώ Πρόεδρος. Έχουμε άλλους 4 αντιπροέδρους και σήμερα η Ένωση αριθμεί περίπου 140 Βουλευτές. Στόχος της είναι να προωθήσει τα εθνικά θέματα στα Κοινοβούλιά μας και να προάγει τη θετική πληροφόρηση σε κάθε διαστρεβλωμένη πληροφορία, όπως το Μακεδονικό.

Επίσης ένα θέμα που κινήθηκε είναι το Κυπριακό, το θέμα του Ακουγιού, για το οποίο αγωνίσθηκε ο Ελληνοκαναδός βουλευτής κ. Καραγιάννης, για να ανατραπεί η δημιουργία του, διότι έχει δρομολογηθεί η υλοποίησή του από τους Καναδούς σε συνεργασία με τους Γιαπωνέζους.

Βασικός, δηλαδή, στόχος μας είναι η πληροφόρηση στα Κοινοβούλιά μας και η δημιουργία φιλικών κοινοβουλευτικών σχέσεων προς την Ελλάδα Ομάδων. Εγώ δημιούργησα μια Κοινοβουλευτική Ομάδα στο Σουηδικό Κοινοβούλιο αποτελούμενη από 138 Βουλευτές, τον επονομαζόμενο Ελληνικό Σύλλογο του Σουηδικού Κοινοβουλίου, ο οποίος επικοινωνεί με το Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Άμεση επαφή έχουμε με τον Πρόεδρο της Βουλής, Απόστολο Κακλαμάνη και κατά την απουσία του με τον κ. Σγουρίδη.

Επίσης υπάρχει ηθική υποστήριξη από τον κ. Παπανδρέου, τον κ. Νιώτη, αλλά και επαφή με όλα τα Υπουργεία. Η συνεργασία αφορά σε όλα τα θέματα. Για παράδειγμα ήμουν στην Αγγλία πριν λίγες ημέρες και συνάντησα τον Ο’ Χάρα, ο οποίος είναι Πρόεδρος της Φιλικής προς την Ελλάδα Ομάδας του Αγγλικού Κοινοβουλίου και του έθεσα το βαρυσήμαντο ζήτημα της επιστροφής των Ελγινείων Μαρμάρων. Επίσης, σε θέματα Παιδείας, είναι αγαστή η συνεργασία μας με τον Φίλιππο Πετσάλνικο.

ΠτΘ: Έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα τις πελατειακές σχέσεις των Βουλευτών. Ισχύει κάτι τέτοιο και στη Σουηδία και ποιος ο ρόλος τους;

Ν.Π.: Αυτό είναι ένα μειονέκτημα που πιστεύω ότι θα εξαλειφθεί από την Ελλάδα. Στη Σουηδία για παράδειγμα η πρώην Υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, Μona Sami, η οποία θα γινόταν αρχηγός κόμματος και Πρωθυπουργός, αγόρασε με την βουλευτική κάρτα το εργοστάσιο Bleron για τα παιδιά της. Μετά την παρέμβαση των Μ.Μ.Ε. και μετά από απόδειξη ότι εκμεταλλεύτηκε 700 κορώνες, περίπου 28.000 δρχ., τις οποίες επέστρεψε από το μισθό της, αλλά καθυστερημένα, θεωρήθηκε ότι εκμεταλλεύτηκε χρήματα μεταναστών με αποτέλεσμα να εκπέσει του υπουργικού της αξιώματος και φυσικά δεν έγινε Πρωθυπουργός. Ο κάθε Βουλευτής έχει πολιτικό γραφείο μέσα στη Βουλή. Εμείς βγαίνουμε έξω και συναντάμε τον κόσμο. Μια γραμματέας αντιστοιχεί σε 5 βουλευτές, για να μην έχουμε έξοδα. Ο βουλευτής δεν έχει αυτοκίνητο, δεν έχει οδηγό, δεν έχει προσωπική φρουρά. Ποτέ δεν ένιωσα το «ταπεινωτικό» του πράγματος ότι πρέπει να κάνω κάποιο ρουσφέτι.

Δεν έχουμε ανάγκη να κάνουμε κάτι τέτοιο, διότι εκλεγόμαστε από λίστα. Μπορεί ο λαός να βάζει σταυρό, αλλά ο λαός αυτός είναι πολιτικοποιημένος, βλέπει την ολότητα, την πολιτική του κόμματος. Εγώ μπορώ να υποσχεθώ βοήθεια αν αδικηθεί, και έχει δίκιο, από κάποια υπηρεσία. Ουδέποτε όμως ρουσφέτι.

ΠτΘ: Πόσα κόμματα εκπροσωπούνται στη Βουλή;

Ν.Π.: Να ξεκινήσουμε από τα αριστερά, το Σοσιαλδημοκρατικό, το Αριστερό και το Κόμμα των Πρασίνων. Στην άλλη πλευρά βρίσκεται το αντίστοιχο της Ν.Δ., δηλαδή το Μοντεράτ, το Φιλελεύθερο, το Κεντρώο, οι Χριστιανοδημοκράτες, εν συνόλω δηλαδή εφτά κόμματα.

ΠτΘ: Και ο ρόλος του βασιλιά;

Ν.Π.: Ο βασιλιάς δεν έχει καμία εξουσία, απλώς φροντίζει για την εικόνα της Σουηδίας παγκοσμίως. Δεν έχει καμία ισχύ.

ΠτΘ: Σας ευχαριστούμε πολύ.

Ν.Π.: Κι’ εγώ σας ευχαριστώ.

Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.