«Η κινητικοτητα στα διμερη θεματα ενδιαφερει Ελλαδα και Τουρκια»

Συνέντευξη: Άννα Πατρωνίδου

Ενδιαφέρουσα κατά τον καθηγητή του Διεθνούς Δικαίου Γρηγόριο – Ευάγγελο Καλαβρό η ανταλλαγή επιστολών μεταξύ των δύο πρωθυπουργών Ελλάδας – Τουρκίας για τα ζητήματα που αφορούν στις δύο χώρες. Κατά την άποψη που εξέφρασε μιλώντας στον ΠτΘ η επιστολή του Έλληνα πρωθυπουργού για πρώτη φορά ανοίγει το δρόμο για ανταλλαγή απόψεων και όχι διαπραγματεύσεων επί όλων των εκκρεμών ζητημάτων.

 

Ο κ. Καλαβρός τοποθετείται επίσης για την ιδιαίτερη κινητικότητα που παρατηρείται στα θέματα αυτά και στις δύο χώρες, αλλά και για το πώς το δυσμενές οικονομικό κλίμα που υπάρχει αυτή τη στιγμή για την χώρα μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση επηρεάζει την εξωτερική της πολιτική. Τέλος, τοποθετείται και εκφράζει τους προβληματισμούς του τόσο για το σχέδιο «Βαριοπούλα» όσο και για την πρόταση του Οικουμενικού Πατριαρχείου που αφορά στη λήψη της τουρκικής ιθαγένειας όλων των μητροπολιτών που υπάγονται στο Πατριαρχείο, πρόταση που κατά την άποψή του πρέπει να μελετηθεί γιατί θα έχει επιρροή στις διεθνείς εκκλησιαστικές και διεθνείς σχέσεις.

 

• Με την επιστολή Παπανδρέου φαίνεται ότι ανοίγει ο δρόμος για μια ανταλλαγή απόψεων

ΠτΘ: κ. καθηγητά, πώς κρίνετε την ανταλλαγή επιστολών μεταξύ των δύο πρωθυπουργών Ελλάδας και Τουρκίας;
Γ.-Ε.Κ.: Ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία και από τις δύο πλευρές, η οποία νομίζω ότι συνιστά μια ανακεφαλαίωση σε επίπεδο γενικών γραμματέων των δύο υπουργείων Εξωτερικών από αρκετά χρόνια, ήδη από την εποχή της κυβέρνησης Σημίτη, μια διαδικασία που είχε συνεχισθεί και από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία όμως, αν και περιελάμβανε ανταλλαγή απόψεων σε όλα τα ζητήματα, που κάθε μία από τις δύο πλευρές θεωρεί ότι υπάρχουν, δεν έχει καταλήξει μέχρι σήμερα σε συγκεκριμένα αποτελέσματα, ούτε καν και στα λεγόμενα «χαμηλού πολιτικού ενδιαφέροντος» διμερή ζητήματα. Τούτων δοθέντων, η επιστολή Ερντογάν εντάσσεται στη γενικότερη πολιτική της γείτονος, η οποία πάντα έλεγε ότι όλα τα ζητήματα πρέπει να περνούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Το ακριβές περιεχόμενο της επιστολής αυτής δεν το ξέρουμε, όπως δεν γνωρίζουμε και το απαντητικό περιεχόμενο της επιστολής, η οποία εστάλη από τον Έλληνα πρωθυπουργό με την οποία φαίνεται ότι ανοίγει ο δρόμος για μια ανταλλαγή απόψεων, όχι διαπραγμάτευσης, επί όλων των εκκρεμών ζητημάτων. Αυτό οπωσδήποτε είναι μια εξέλιξη δεδομένου ότι η χώρα μας μέχρι σήμερα δεν εδέχετο να συζητήσει με οποιαδήποτε μορφή είτε ανταλλαγής απόψεων ή πολύ περισσότερο με τη μορφή διαπραγμάτευσης για οποιοδήποτε ζήτημα εκτός από το θέμα οριοθέτησης του ζητήματος της υφαλοκρηπίδας.

 

Βέβαια, εικάζω, σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές πληροφορίες που υπάρχουν, ότι η πρόταση περιλαμβάνει και τη θέση ότι σε περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις σε αυτό το θέμα δεν οδηγήσουν σε συγκεκριμένο αποτέλεσμα, θα πρέπει η υπόθεση να οδηγηθεί στη Χάγη.

 

Στο παρελθόν σας έχω πει ότι θεωρώ επικίνδυνη την προσφυγή στη Χάγη, λαμβανομένου υπόψη ότι η νομολογία του δικαστηρίου των Ηνωμένων Εθνών, τουλάχιστον στο θέμα της υφαλοκρηπίδας των νησιών, δεν είναι σταθερή. Υπάρχουν και εξελίξεις, για τις οποίες σας μίλησα και στο παρελθόν, οι οποίες καθιστούν πιο επικίνδυνη στην παρούσα φάση την προσφυγή στην Χάγη εάν δεν εκκαθαριστεί το ζήτημα με ποιους κανόνες θα λυθεί το θέμα, το οποίο βέβαια είναι το ουσιαστικό. Πάντως κρίνω ότι λαμβανομένου υπόψη ότι από την ελληνική πλευρά έχει διατρανωθεί η επιθυμία της διαφάνειας εις τους κυβερνητικούς χειρισμούς αλλά και ότι το ζήτημα αυτό είναι κορυφαίο της εξωτερικής πολιτικής, και ειδικότερα των διμερών σχέσεων με τη γείτονα, θα πρέπει να δοθεί στη δημοσιότητα για να δούμε ποια θα είναι η ατζέντα ανταλλαγής απόψεων με την γείτονα.

ΠτΘ: Φαίνεται πως η Τουρκία θέτει και ζήτημα Θράκης…
Γ.-Ε.Κ.: Η Τουρκία, εκτός από το θέμα της Θράκης, θέτει και άλλα θέματα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Πάντα με βάση την γενική πληροφόρηση επαναλαμβάνεται η ορθή τοποθέτηση ότι το ζήτημα της μεταχείρισης των κοινωνικών ομάδων ιδιαίτερης πολιτιστικής ταυτότητας τόσο στη γείτονα όσο και εδώ εμπίπτει στις υποχρεώσεις των δύο χωρών, όπως αυτές απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο και από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Δεν είναι ζήτημα διμερούς διαπραγματεύσεις πολύ περισσότερο δεν τίθεται θέμα υπέρβασης των ορίων που χαράσσει για την προστασία των εκατέρωθεν τέτοιων κοινωνικών ομάδων η Συνθήκη της Λοζάννης.

• Και οι δύο χώρες ενδιαφέρονται να δημιουργήσουν προς τα έξω κινητικότητα για τα διμερή ζητήματα

ΠτΘ: Πιστεύετε ότι και οι δύο χώρες προσπαθούν να δημιουργήσουν μια αίσθηση κινητικότητας προς τα έξω για τις σχέσεις τους;
Γ.-Ε.Κ.: Έχω την αίσθηση ότι και οι δύο πλευρές ενδιαφέρονται να δημιουργήσουν προς τα έξω την αίσθηση μιας κινητικότητας στα διμερή ζητήματα. Η μεν Τουρκία διότι έχει εκκρεμές το ζήτημα της προόδου των διαπραγματεύσεων για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Κύπρος, διότι έχει σε εξέλιξη, με ορίζοντα τις 18 Απριλίου 2010, που είναι η ημερομηνία των εκλογών στο Βόρειο Τμήμα της Κύπρου, την διακοινοτική διαδικασία αναζήτησης λύσης. Προς αυτή την κατεύθυνση μάλιστα ορισμένες εξελίξεις, όπως είναι για παράδειγμα η έκδοση απόφασης επί του δικαστικού ερωτήματος στην υπόθεση Οραμς από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία είναι δεσμευτική από το Βρετανικό Εφετείο που είχε αποστείλει το σχετικό ερώτημα, για την οποία υπόθεση έχω γράψει στον υπό έκδοση τιμητικό τόμο του καθηγητή Ιωάννη Βούλγαρη, αυτή λοιπόν η εξέλιξη αλλάζει τα δεδομένα στο λεγόμενο περιουσιακό θέμα που είναι ένα από τα δύο μεγάλα θέματα ζητήματα των διαπραγματεύσεων.

ΠτΘ: Η Ελλάδα τι λόγους έχει να δημιουργήσει κινητικότητα για τα διμερή ζητήματα;
Γ.-Ε.Κ.: Από την άλλη πλευρά, η Ελλάδα έχει ενδιαφέρον να επιδειχθεί μια κινητικότητα προς τα έξω αφενός μεν λόγω του δυσμενούς κλίματος που έχει προκληθεί, – πρέπει να ομολογήσω ότι δεν έχω αντιληφθεί ποιος ήταν ο σκοπός της δημιουργίας αυτού του μείζονος ζητήματος, εννοώ αυτή την πίεση που ασκείται διεθνώς και από τους κύκλους των αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης εις βάρος της χώρας μας και για τα ζητήματα της οικονομίας. Με αυτό εννοώ ότι το πρόβλημα είναι γνωστό από την ημέρα που ιδρύθηκε το ελληνικό κράτος, δεν κατανοώ βέβαια εν πολλοίς τις αιτίες που έδωσαν την αφορμή για αυτό το κύμα της επίθεσης, η οποία μετεβλήθη σε μία γενικότατη πίεση η οποία δημιούργησε μια δυσμενή ψυχολογία που μεταφράζεται σε πολύ υψηλό κόστος εξωτερικού δανεισμού για τη χώρα μας από το οποίο κερδίζουν μόνον οι κερδοσκόποι. Επαναλαμβάνω ότι δεν αντιλαμβάνομαι ποιος ήταν ο λόγος να δημιουργηθεί αυτό το μείζον θέμα. Δεν αρνούμαι την βάση του προβλήματος, η οποία είναι γνωστή, μόνο που δεν είναι καινούργια, είναι παλαιά. Παρατηρώ ότι δημιουργήθηκε, δεν ξέρω με ποιον τρόπο και με ποιο σκεπτικό και ενδεχομένως από ποιες πλευρές, ένα μείζον θέμα το οποίο αυτή τη στιγμή έχει δυσχεράνει τους διεθνείς χειρισμούς στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, για την αντιμετώπιση του οποίου, πλην άλλων, η Ελλάδα έχει υποχρέωση να δημιουργήσει προς τα έξω μια κινητικότητα στα διμερή της θέματα, τα οποία απασχολούν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχει άρα και η Ελλάδα συμφέρον να δημιουργηθεί μια κινητικότητα.

• Τα προβλήματα της οικονομίας συνδέονται με την εξωτερική πολιτική

ΠτΘ: Τα οικονομικά προβλήματα της χώρας άρα συνδέονται και με την εξωτερική πολιτική…
Γ.-Ε.Κ.: Πώς μπορείς να κάνεις εξωτερική πολιτική ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης όταν μέσα σε αυτήν υπάρχει αυτό το δυσμενές κλίμα το οποίο σε κάποιο βαθμό, σε κάποιες χρονικές στιγμές, αισθάνομαι ότι ξεφεύγει από τον έλεγχο και υπερβαίνει τα επιτρεπτά όρια. Είναι δε και πρωτοφανές φαινόμενο αυτές οι δυσμενείς δηλώσεις εις βάρος της χώρας μας από Ευρωπαίους αξιωματούχους. Δεν θυμάμαι δηλαδή να είχε γίνει το ίδιο πράγμα για την Ιρλανδία ή δεν διαβάζω να γίνεται για άλλες χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία ή αν θέλετε και η Γαλλία ακόμη. Αυτό με ανησυχεί, γιατί δυσχεραίνει τους χειρισμούς και νομίζω ότι θα πρέπει να καταβληθεί μια προσπάθεια από πλευράς ελληνικής να ελεγχθούν περισσότερο τα πράγματα, για να μπορέσει να ασκηθεί με αξιοπρέπεια και με καλές πιθανότητες να ευδοκιμήσει η εξαγγελθείσα εξωστρέφεια στην εξωτερική πολιτική και η διεκδίκηση της θέσης της χώρας μας που της ανήκει από την ιστορία της, από το παρόν της, από το μέλλον της.

 

Είναι, ας μη ξεχνάμε, η 26η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο σε επίπεδο Ακαθαρίστου Εθνικού Προϊόντος. Δεν έχει σημασία ότι υπάρχει έλλειμμα, αυτό είναι σύνηθες, και οι ΗΠΑ έχουν έλλειμμα. Το έλλειμμα δεν δικαιολογεί αυτή τη χωρίς ορατό ορίζοντα και ορατή δικαιολογία διεθνή επίθεση κατά της χώρας, που δυσκολεύει την εθνική της πολιτική.

• «Προσωπικά βλέπω το σχέδιο «Βαριοπούλα» ως σενάριο»

ΠτΘ: κ. Καλαβρέ, τις τελευταίες ημέρες συγκλονίζει την Τουρκία η αποκάλυψη του σχεδίου «Βαριοπούλα». Ποια είναι η δική σας άποψη;
Γ.-Ε.Κ.: Τέτοια σχέδια και τέτοιες κινήσεις, σε επίπεδο βέβαια σχεδιασμού κινήσεις, υπάρχουν πολλές, δεν υπάρχει αμφιβολία, η «Βαριοπούλα» ήταν μια από τις πολλές. Ερωτάται όμως για ποιο λόγο ένα σχέδιο που μπορεί να είναι απλώς εκπαιδευτικό, σενάριο δηλαδή εκπαίδευσης στρατιωτικών και διπλωματών, της γείτονος, πάντως του έτους 2003, βγαίνει αυτή τη στιγμή στη δημοσιότητα μετά από εφτά χρόνια… Εντάσσεται αυτό στη μη λήξασα διελκυστίνδα για την εξουσία μεταξύ του βαθέως κράτους και των μετριοπαθών ισλαμιστών που κυβερνούν την Τουρκία; Εντάσσεται στις πρωτοβουλίες Νταβούτογλου να καταστήσει το κουρδικό πεδίο σε συνεννόηση με τους Κούρδους ή αντάλλαγμα για την σύμπλευση με την εξωτερική πολιτική του Ιράν για την προσέλκυση του Ιράκ, εντάσσεται στις πρωτοβουλίες της νέας αμερικανικής κυβέρνησης Ομπάμα να επιλύσει το Κουρδικό, γιατί εδώ και ένα χρόνο περίπου από τότε που η Κυβέρνηση Ομπάμα ήρθε στην εξουσία γίνεται προσπάθεια να επιλυθεί με εξωστρατιωτικά μέσα, εντάσσεται λοιπόν στις προσπάθειες της αμερικανικής διοίκησης να δημιουργήσει ένα θέμα στην Τουρκία για να την κρατά, επειδή η Τουρκία έχει αρχίσει και λαμβάνει πρωτοβουλίες, οι οποίες ενδέχεται να ξεφεύγουν από τον αμερικανικό έλεγχο, όπως προκύπτει από την όξυνση των τουρκοϊσραηλινών σχέσεων; Η «Βαριοπούλα» είναι ένα από τα πολλά σχέδια που υπάρχουν, δεν θέλω να πω περισσότερα, πού συνδέονται μάλλον με υποθετικά σενάρια, δεν καταγράφεται καμία διαδικασία εφαρμογής και πρέπει να το βλέπει κανείς απλά σαν ένα σενάριο. Στη διπλωματία τα σενάρια εμπλοκών είναι συνήθη. Προσωπικά το βλέπω ως σενάριο και όχι ως σχέδιο δράσης και δεν πιστεύω ότι και οι πλέον θερμοκέφαλοι από τους εκπροσώπους του βαθέος κράτους θα ανελάμβαναν μια τέτοια πρωτοβουλία για να ρίξουν ένα αεροπλάνο τουρκικό. Άλλο να συμβεί αυτό ως προϊόν ατυχήματος και να το εκμεταλλευτεί κάποιος ή κάποιοι και άλλο να προκληθεί. Είναι διαφορετικό το ζήτημα.
 

Το ζήτημα του Πατριαρχείου, αν δεν λυθεί στην παρούσα συγκυρία, στο μέλλον θα έχει λιγότερες πιθανότητες

«Νομίζω ότι η δήλωση του Πατριάρχη στο αμερικανικό κανάλι απηχεί μια γνωστή πραγματικότητα από πάρα πολλά χρόνια, ήδη από την εποχή των προκατόχων του Πατριάρχη, δηλαδή ήδη από την εποχή του Δημητρίου και από την εποχή του Αθηναγόρα. Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτή τη στιγμή σε αυτή την συγκυρία βγαίνει ένας Οικουμενικός Πατριάρχης με την αποδοχή που έχει ο Βαρθολομαίος παγκοσμίως και κάνει μια τέτοια δήλωση. Αυτό είναι το ενδιαφέρον. Η συγκυρία βέβαια ευνοεί την συμπαθή αντιμετώπιση του μαρτυρίου του Οικουμενικού Θρόνου. Από την άλλη μαρτυρά μια απόγνωση ότι τα διπλωματικά μέσα δεν έχουν επιτύχει και δεν οδηγούν πουθενά και αντιλαμβάνεται ο Βαρθολομαίος ότι η μοναδική περίπτωση για να επιλύσει τα μεγάλα ζητήματα είναι η παρούσα συγκυρία, δηλαδή η κυβέρνηση Ομπάμα και η κυβέρνηση Ερντογάν. Αν αφαιρέσετε από το παιχνίδι τον ένα από τους δύο ή και τους δύο η κατάσταση θα είναι χειρότερη. Άρα εάν στην παρούσα συγκυρία δεν επιλυθούν τα ζητήματα αυτά, νομίζω ότι στο μέλλον θα υπάρχουν λιγότερες πιθανότητες για να ευδοκιμήσει μια τέτοια προσπάθεια. Βέβαια προκαλεί ενδιαφέρον και αξίζει να μελετηθεί η πρόταση του Οικουμενικού θρόνου, οι απανταχού Μητροπολίτες του Θρόνου οι οποίοι δεν μετέχουν στην ενδημούσα Σύνοδο και ανήκουν στο κλίμα του Πατριαρχείου να αποκτήσουν αυτόματα την Τουρκική Ιθαγένεια, ιδέα που χρήζει να μελετηθεί από όλες τις πλευρές για τις συνέπειες που αυτό μπορεί να έχει στις εκκλησιαστικές και διεθνείς σχέσεις. Στην παρούσα φάση αυτό επισημαίνω.

ΠτΘ: Εξ όσων φαίνεται και η κυβέρνηση Ερντογάν είναι θετική προς αυτό…
Κ.-Ε.Κ: Κατά το φαινόμενον. Σημασία έχει όχι τι λέει κανείς αλλά τι κάνει στην εξωτερική πολιτική. Στην εξωτερική πολιτική πολλά λέγονται αλλά λίγα γίνονται.

ΠτΘ: Υπάρχει το νομικό προηγούμενο του Αθηναγόρα που πήρε την τουρκική υπηκοότητα επάνω στο αεροπλάνο…
Κ.-Ε.Κ.: Αυτό είναι διαφορετικό από την πρόταση του Θρόνου να αποκτήσουν τουρκική υπηκοότητα όλοι οι μητροπολίτες οι απανταχού της διασποράς που ανήκουν στο Φανάρι. Είναι πρόταση που πρέπει να μελετηθεί γιατί έχει επιρροή και στις διεθνείς εκκλησιαστικές και στις διεθνείς σχέσεις. Και αν αυτό καθιερωθεί, αν αποδεχθούμε ότι αυτό επιβάλλεται, τότε ενδεχομένως να αλλάξει το διεθνές status του Φαναρίου, το οποίο αντλεί την αναγνώρισή του από υπερκρατικές νομοθετικές πράξεις. Δεν τις αντλεί από το νομοθετικό πλαίσιο της Τουρκίας αλλά από διεθνείς συμβάσεις και κυρίως από το διεθνές δίκαιο. Αυτά τα έχω πει στον Παναγιώτατο, είμαι όμως βέβαιος ότι με τη σοφία που τον διακρίνει κάτι περισσότερο θα ξέρει και θα προχωρήσει με σύνεση.

 

Η χώρα μας το ζήτημα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν το αντιμετώπισε με τη δέουσα σοβαρότητα

«Στο Στρασβούργο η Ελλάδα έχει μια σημαντική ελληνική παρουσία τον Αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καθηγητή κ. Ροζάκη, τον οποίο εμείς ως Νομική Σχολή είχαμε αναγορεύσει σε χρόνο ανύποπτο επίτιμο διδάκτορα. Ο κ. Ροζάκης είναι μια πολύ ισχυρή ελληνική φωνή στο δικαστήριο του Στρασβούργου και έχει επηρεάσει την νομολογία, όχι μόνο δημιουργώντας την ελληνική νομολογία στην νομολογία του Στρασβούργου, αλλά ακόμη και στις υποθέσεις που είναι μειοψηφία προκαλώντας και ένα ευρύτερο προβληματισμό για το επίπεδο και τα όρια της προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου, σε μια εποχή που λόγω της έναρξης ισχύος της Συνθήκης της Λισσαβόνας και άρα της αναγωγής του Χάρτη των θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Νίκαιας σε δεσμευτικό κείμενο στη δημιουργία δύο παραλλήλων οδών προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου, εκείνων που αναγνωρίζονται από την Ευρωπαϊκή σύμβαση και προστατεύονται από το Δικαστήριο του Στρασβούργου και εκείνων που αναγνωρίζονται από το Χάρτη της Νίκαιας, που αποτελεί δεσμευτικό κομμάτι πλέον της Συνθήκης της Λισσαβόνας και άρα της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των οποίων η προστασία είναι ανατεθειμένη στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

Το στοίχημα στο εγγύς μέλλον θα είναι η αναζήτηση της χρυσής τομής μεταξύ των δύο οδών. Το ζήτημα της προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου θέλει μια ιδιαίτερη προσοχή. Φοβάμαι ότι η χώρα μας δεν έχει αντιμετωπίσει το ζήτημα αυτό με τη δέουσα προσοχή και υπευθυνότητα. Για αυτό το λόγο, ενώ θα μπορούσε να το καταστήσει προνομιακό πεδίο πρωτοβουλιών και εξωστρέφειας σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο και ενώ θα μπορούσε επίσης να καταστήσει και το ζήτημα της προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου,- λόγω της διττής ιδιότητάς της, ως μέλους και του Συμβουλίου της Ευρώπης των 47, όπου βέβαια είναι και η Τουρκία μέλος, αλλά κυρίως ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπου δεν είναι η Τουρκία, – προνομιακό πεδίο πρωτοβουλιών και εξωστρέφειας και να το καταστήσει πυλώνα της εξωτερικής της πολιτικής δεν το έχει επιτύχει, όπως πρέπει. Και αντιμετωπίζει με όχι σωστό τρόπο και τα ζητήματα των κοινωνικών ομάδων ιδιαίτερης πολιτιστικής ταυτότητας που βρίσκονται μέσα στους κόλπους της ελληνικής δημοκρατίας και των οποίων τα προβλήματα εμπίπτουν στη διαχείριση των προστατευομένων δικαιωμάτων από το Στρασβούργο. Χρειάζεται δηλαδή μια συνολική προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, η οποία δεν είμαι σίγουρος ότι εις την παρούσα φάση των πραγμάτων έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον της ηγεσίας της χώρας μας».

 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.