«Η χαρα της Δουκινιως» (ξανα) γραφει ιστορια

Κάλεσμα σε όλους τους Κομοτηναίους αλλά και όλους τους Θρακιώτες να παρακολουθήσουν την παράσταση «Η χαρά της Δουκινιώς» του Μίλτη Παρασκευαΐδη, του μοναδικού χοροθέατρου που έχει γραφτεί για την Θράκη και τον λαϊκό πολιτισμό της, την Κυριακή 27 Νοεμβρίου στο Κεντρικό Αμφιθέατρο της Πανεπιστημιούπολης στην Κομοτηνή, απεύθυναν οι συντελεστές της παράστασης σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου στο χώρο του Συλλόγου Εβριτών Ν. Ροδόπης.
 
Αξίζει να σημειωθεί πως το έργο ανέβηκε με τη βοήθεια της Περιφέρειας ΑΜΘ και του Δήμου Κομοτηνής, που κάλυψαν ένα σημαντικό μέρος του κόστους, ενώ πρόθεση του Συλλόγου είναι σε δεύτερη φάση το έργο να παρουσιαστεί σε όλη τη Θράκη αλλά και ακόμα παραπέρα, βοηθώντας να διαδοθεί αυτή η παράσταση που είχε χαρακτηριστεί σε δημοσιεύματα της εποχής «σταθμός εις την καλλιτεχνική κίνησιν της Θράκης»

Χρήστος Χατζηπέμου «Προσπαθήσαμε να δώσουμε την ίδια ιστορική σημασία που είχε η πρώτη εμφάνιση του έργου το 1940» 

Η ιδέα για να ανέβει η παράσταση, σημείωσε ο πρόεδρος του Συλλόγου Εβριτών κ. Χρήστος Χατζηπέμου, ανήκει στον χοροδιδάσκαλο του συλλόγου κ. Χρήστο Γαντσίδη, ο οποίος ανέλαβε τον συντονισμό των δρωμένων και το χορευτικό μέρος.
Η πρότασή του να ανέβει το παραδοσιακό χοροθέατρο έτυχε ενθουσιώδους αποδοχής από το ΔΣ του συλλόγου, και ξεκίνησε η προετοιμασία για την παράσταση, που στην αρχή αντιμετώπισαν σαν απλή παράσταση του συλλόγου.
 
Ανατρέχοντας όμως στις πηγές διαπίστωσαν πως είναι το μοναδικό χοροθέατρο που έχει γραφεί για τη Θράκη, και πως η παράσταση που είχε δοθεί τότε είχε αποτελέσει πολιτιστικό γεγονός ευρύτερου ενδιαφέροντος.
 
Για αυτό και ζήτησαν τη βοήθεια αρκετών φίλων του Συλλόγου, με τον κ. Κώστα Κατσιμίγα να αναλαμβάνει τα σκηνικά και την κ. Χρύσα Ιωαννίδου τη σκηνοθεσία, και από απλή παράσταση σιγά σιγά έφτασαν σε ένα γεγονός που αγγίζει τα όρια της τοπικής «υπερπαραγωγής».
 
«Προσπαθήσαμε να δώσουμε την ίδια ιστορική σημασία που είχε η πρώτη εμφάνιση του έργου το 1940» τόνισε, μην παραλείποντας να ευχαριστήσει όσους που επώνυμα και ανώνυμα συνέβαλλαν στην επιτυχία της παράστασης, καθώς και το τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών για την υποστήριξή του σε όλη αυτή την προσπάθεια. 

Χρύσα Ιωαννίδου «Θαύμασα αυτή την ομάδα και το σύλλογο γενικότερα, με πόση χαρά και μεράκι αφιέρωσαν τον χρόνο τους» 

Έργο που αναδεικνύει τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας, και μια ηθογραφία που μας αφορά όλους χαρακτήρισε το έργο η κ. Χρύσα Ιωαννίδου, που θεωρεί πως ήταν μεγάλη της τιμή να αναλάβει τη σκηνοθεσία.
 
Βέβαια όταν αυτή ανέλαβε να βοηθήσει στο εγχείρημα, συνάντησε μια αρκετά δομημένη δουλειά από όλους τους συντελεστές και ιδιαίτερα τον κ. Γαντσίδη, για αυτό και έδωσε περισσότερη έμφαση στις λεπτομέρειες της δραματικής τέχνης.
Σημείωσε δε πως οι ηθοποιοί, παρόλο που ήταν ερασιτέχνες, ακολούθησαν τις οδηγίες της με μεγάλη προθυμία.
 
«Θαύμασα αυτή την ομάδα και το σύλλογο γενικότερα, με πόση χαρά και μεράκι αφιέρωσαν τον χρόνο τους και θέλησαν να φτάσουν στην τελειότητα, ώστε να κάνουν όσο καλύτερα μπορούν, αυτά που επιθυμούσαν να γίνει» τόνισε, σημειώνοντας πως ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη όλη η προσπάθεια που έγινε πέρα των ηθοποιών, στα σκηνικά, τη μελέτη των εθίμων, τα τραγούδια και τους χορούς. 

Χρήστος Γαντσίδης «Είναι πρωτόγνωρο να παρουσιάζουμε ένα χοροθέατρο» 

Ψυχή του έργου ήταν ο κ. Χρήστος Γαντσίδης, ο οποίος για πρώτη φορά γνώρισε το έργο πριν από 20 χρόνια, στην Θρακική Επετηρίδα του Μορφωτικού Ομίλου Κομοτηνής. «Έπεσε» όμως στα χέρια του ξανά πέρυσι και τότε είχε την ιδέα ότι είναι πλέον καιρός αυτό το έργο να ξαναπαιχτεί.
 
Παρόλο που ο Σύλλογος έχει κάνει πολλά πράγματα σε επίπεδο πολιτισμού στη Ροδόπη, είναι πρωτόγνωρο να παρουσιάζουν ένα χοροθέατρο, όμως αυτό που τους έκανε να προχωρήσουν είναι η εμπιστοσύνη στους χορευτές των ομάδων, που έχουν μεγάλη εμπειρία και έχουν την άνεση να βγουν και να παίξουν και να κάνουν κάτι διαφορετικό μπροστά στον κόσμο.
 
«Ξεκινήσαμε δειλά. Δουλεύουμε το έργο εδώ και ένα χρόνο, με τη βοήθεια της κ. Ιωαννίδου στο θεατρικό κομμάτι και με πολύ έρευνα σε οικισμούς. Θεωρώ ότι είναι ιστορικό γεγονός για την Κομοτηνή και καλώ όλους τους Κομοτηναίους να το αγκαλιάσουν» σημείωσε ο ίδιος κλείνοντας. 

Κώστας Κατσιμίγας «Πρόκειται για μια καταγραφή ηθών και εθίμων ενός λαού σε σχέση με το περιβάλλον του και την κοινωνική συγκυρία» 

Το σκηνικό της παράστασης, το οποίο απορρόφησε και το μεγαλύτερο μέρος του κόστους της, ξεκίνησε ως μια απλή απεικόνιση της πλατείας ενός χωριού σε μουσαμά, τόνισε ο κ. Κώστας Κατσιμίγας, όμως όταν διάβασε τους διαλόγους και είδε την δουλειά που είχε γίνει για την αναβίωση της παράστασης, πίεσε ώστε να βρεθεί ένας καλός σκηνοθέτης, θεωρώντας πως η παράσταση θα αφήσει ιστορία, καθώς και τη συμμετοχή του Πανεπιστημίου, «της ναυαρχίδα της ανάπτυξης του τόπου» όπως παρατήρησε ο κ. Κατσιμίγας, «που η ύπαρξή του έχει κρατήσει όρθια τη Θράκη τα τελευταία χρόνια», κάτι στο οποίο ανταποκρίθηκε το Τμήμα Παρευξεινίων.
 
Όσο για το σκηνικό, έχοντας κάποια εμπειρία με την κατασκευή τους από τη θητεία του στο ΔΣ του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής αλλά και τις προπτυχιακές σπουδές του, είδε στην πορεία πως είχε να αντιμετωπίσει μια εντελώς διαφορετική κατάσταση, μια ηθογραφία, τη μοναδική που έχει γραφεί για την Θράκη, μια καταγραφή ηθών και εθίμων ενός λαού σε σχέση με το περιβάλλον του και την κοινωνική συγκυρία.
Αυτή η ιδέα θέλει ένα ευρύτερο χώρο για να αναπτυχθεί και όχι ένα στατικό σκηνικό, για αυτό και ακολουθώντας τις οδηγίες του Μίλτη Παρασκευαΐδη, προσπάθησε να σχεδιάσει την πλατεία ενός χωριού, το σπίτι της Δουκινιώς, μια αυλή και ένα φόντο όπου φαίνεται ένα χωριό της Θράκης. Τελικά το σκηνικό έχει μήκος 25 μέτρα και ύψος 3,6 μέτρων, κάτι που περιόρισε τις επιλογές στο Μέγαρο Μουσικής, που δεν λειτουργεί, και το Αμφιθέατρο του πανεπιστημίου, όπου τελικά θα ανέβει η παράσταση.

Μαρία Δημάση «Ο λαϊκός πολιτισμός είναι το σταθερό σημείο αναφοράς για τη σταθερότητα των ατομικών και συλλογικών ταυτοτήτων» 

Την άποψη πως περισσότερο ο Σύλλογος και η παράσταση στηρίζουν το Τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξείνιων Χωρών του Δ.Π.Θ. παρά το αντίθετο εξέφρασε η πρόεδρός του κ. Μαρία Δημάση, ευχαριστώντας τους συντελεστές, γιατί αναγνώρισαν πως το τμήμα κάνει μια προσπάθεια να έχουν μια διαδραστική και εξωστρεφή σχέση προς την τοπική κοινωνία.
 
Παράλληλα η κ. Δημάση εξέφρασε την ελπίδα για μια πολύ καλή συνεργασία και στο μέλλον, τονίζοντας πως η «Χαρά της Δουκινιώς» αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα της κουλτούρας της περιοχής, που μπορεί να αποτελέσει στοιχείο του διαπολιτισμικού διαλόγου που μπορούμε να αξιοποιήσουμε, για την επικοινωνία μας με γειτονικούς λαούς.
 
«Βλέποντας το πάθος, την οργανωτικότητα και τη συστηματικότητα των συγκεκριμένων ανθρώπων μπορούμε να προσδοκούμε πως θα μας επιτρέψουν να ανταποδώσουμε το ότι συμπεριλήφθηκε το τμήμα σε αυτή τη δουλειά» σημείωσε, δηλώνοντας πως θα είναι δίπλα τους έτσι και αλλιώς, γιατί για αυτούς ο λαϊκός πολιτισμός σε μια εποχή που αλλάζει ραγδαία είναι το σταθερό σημείο αναφοράς για τη σταθερότητα των ατομικών και συλλογικών ταυτοτήτων. 

Ελένη Κοκκαλιάρη «Μια παρακαταθήκη των εθίμων και της θρακιώτικης ντοπιολαλιάς» 

Για το ρόλο της μίλησε η Ελένη Κοκκαλιάρη, που παίζει το ρόλο της «πρωταγωνίστρια» του έργου, της Δουκινιώς, τονίζοντας πως τόσο η ίδια όσο και όσοι συμμετέχουν στην παράσταση αισθάνονται μεγάλη τιμή γιατί παίζουν σε ένα έργο με τέτοια ιστορική σημασία.
 
«Με την καθοδήγηση της κ. Ιωαννίδου ως προς το δραματικό κομμάτι και του κ. Γαντζίδη για τα τοπικά ήθη και τα έθιμα καθώς και τα χορευτικά κομμάτια νομίζω πως θα βγάλουμε προς το κοινό της Κομοτηνής το μεγαλείο της χαράς της Δουκινιώς», σημείωσε, εκφράζοντας την ελπίδα πως θα αποτελέσει μια παρακαταθήκη των εθίμων και της θρακιώτικης ντοπιολαλιάς για τις επόμενες γενιές.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.