«Η αναπτυξη πρεπει να ερχεται μεσα απο την τοπικη γνωση, απο τα τοπικα προιοντα και τους τοπικους πορους»

Ο Παύλος Γεωργιάδης, Αλεξανδρουπολίτης στην καταγωγή, είναι πτυχιούχος βιολογίας με ειδικότητα στην Επιστήμη των Φυτών, έχει master στη Βιοποικιλότητα και στη Συστηματική Βοτανική και ένα δεύτερο στην Προστασία του Περιβάλλοντος και στη Γεωργική Παραγωγή Τροφίμων. Σήμερα διενεργεί εθνοβοτανικές έρευνες σε διάφορες χώρες της Νοτιανατολικής Ασίας. Ο Παύλος Γεωργιάδης θα είναι ο κύριος ομιλητής σε εκδήλωση που διοργανώνει το Εθνολογικό Μουσείο Θράκης στην Αλεξανδρούπολη σήμερα Παρασκευή. Θέμα της ομιλίας του «Οι Σπόροι της Ανάπτυξης – Τοπική Γνώση και Βιωσιμότητα».

Με αφορμή την ομιλία αυτή ο Παύλος Γεωργιάδης μιλά στον ΠτΘ για τις σπουδές του, αλλά και για την προσπάθεια που γίνεται για την εξεύρεση δρόμων ανάπτυξης και αναβάθμισης των τοπικών οικονομιών μέσα από την γνώση της τοπικής βιοποικολότητας και των τοπικών προϊόντων, δίνοντας έμφαση στις σύγχρονες διατροφικές συνήθειες.

ΠτΘ: κ. Γεωργιάδη, ξεκινώντας θα θέλαμε να μας μιλήσετε για την πορεία σας…

Π.Γ.: Σπούδασα Βιολογία –Βοτανική και μετά έκανα master στη Συστηματική Βοτανική, δηλαδή στην ταξινόμηση φυτών που σημαίνει ότι βγαίνεις στο δάσος, συλλέγεις άγρια χλωρίδα και, δημιουργώντας φυτολόγια, προσπαθείς να τους δώσεις όνομα. Μετακινήθηκα στη Γερμανία και απέκτησα άλλο ένα master στην προστασία του Περιβάλλοντος και τη Γεωργική Παραγωγή Τροφίμων, γιατί μία από τις κλίσεις της σημερινής εποχής αφορά στο πώς θα μπορέσουμε να κρατήσουμε την οικολογική ισορροπία, τη στιγμή που ο πληθυσμός της γης ολοένα και αυξάνεται και φυσικά η αγροτική γη παίρνει όλο και περισσότερο χώρο από τα δάση, οπότε σκέφτηκα ότι χρειάζονται άνθρωποι που θα πρέπει να κινηθούν μεταξύ άγριας χλωρίδας και αγροτικής, μεταξύ αγροτικής και άγριας βιοποικιλότητας. Από εκεί και πέρα απέκτησα ενδιαφέρον και για την ανθρωπολογία, για το πώς μπορούμε να παντρέψουμε την ανθρώπινη κοινωνία με τις κοινωνίες των φυτών. Έτσι το έφερε η τύχη μου να κάνω ένα project πέρσι στην Ινδία, στα Ιμαλάια για τέσσερις μήνες, όπου και συνέλεξα 250 φυτά από ιθαγενείς κοινότητες στα βουνά, για το οποίο έχω γράψει και ένα βιβλίο.

ΠτΘ: Φαντάζομαι ότι κάποια στιγμή θα έχουμε την τύχη το βιβλίο αυτό να το δούμε και στην Ελλάδα…

Π.Γ.: Το βιβλίο περιλαμβάνει τεχνικούς όρους, είναι γραμμένο στα αγγλικά και προορίζεται μόνο για πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες. Βέβαια, μέσα στο βιβλίο υπάρχουν στοιχεία με την έννοια της βιωσιμότητας, τα οποία θα μπορούσαν να διοχετευθούν στο κοινό της Ελλάδας, υπό τον τύπο μεταφρασμένων άρθρων, αλλά και ως έκδοση βιβλίου. Όλη η ιδέα του βιβλίου αφορά στο ότι η άγρια βιοποικιλότητα, αλλά και γενικότερα οι οικολογικοί και οι γενετικοί πόροι, είτε μιας περιοχής είτε μιας χώρας είτε μιας κοινότητας είτε μιας τοπικής κοινωνίας, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μέθοδοι για ανάπτυξη. Συνήθως τις τελευταίες δεκαετίες η οικονομία ακολούθησε ένα γραμμικό μοντέλο, αρχίζοντας από την παραγωγή και μέσω της επεξεργασίας οδηγούσε στην κατανάλωση. Το μεγάλο στοίχημα σήμερα είναι να βρούμε άλλες μορφές οικονομικών μοντέλων, οι οποίες θα κινούνται πιο κυκλικά, δηλαδή θα χρησιμοποιούμε τους φυσικούς πόρους θα τους επεξεργαζόμαστε, θα υπάρχει φυσικά και κατανάλωση, αλλά μέσω αυτής να βρεθούν οι κατάλληλες συνδέσεις, ούτως ώστε κάποιοι πόροι να γυρίσουν πίσω στα οικοσυστήματα, πίσω στη γη. Γι’ αυτό έχει ξεκινήσει η συζήτηση για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, για τα προγράμματα της διατήρησης της βιοποικιλότητας και πώς, για παράδειγμα ο οικοτουρισμός, συμβαδίζει με την οικολογική και οικονομική ανάπτυξη. Φυσικά, δεν είμαι ο πρώτος που το έκανα αυτό. Η επιστημονική και διεθνής έρευνα σιγά – σιγά προσανατολίζεται και προς την κοινωνική βιωσιμότητα, δηλαδή μία επιχείρηση ή ένα άτομο ή ένας φορέας ή μια χώρα δεν πρέπει να στηρίζεται μόνο στην οικονομική της βιωσιμότητα, αλλά θα πρέπει να βάλει και άλλα κριτήρια στην ανάπτυξή της, δηλαδή οικολογικούς και κοινωνικούς δείκτες.

ΠτΘ: Η κουλτούρα σας και η έρευνά σας αφορούν στη βιοποικιλότητα άλλων χωρών, για παράδειγμα μελετήσατε τη βιοποικιλότητα στην Ινδία…

Π.Γ.: Έχω πάρει δύο διαφορετικά πτυχία σε δύο διαφορετικές χώρες. Άρχισα με background τη μοριακή βιολογία των φυτών, ακολούθως το ενδιαφέρον μου στράφηκε στη μοριακή εξέλιξη και αναπτυξιακή γενετική των φυτών, δηλαδή ποια είναι η γενετική μηχανή πίσω από τη μορφολογία των φυτών, διότι πίσω από αυτό που βλέπουμε ως ένα δένδρο ή τη μεγάλη ποικιλία λουλουδιών υπάρχει μια πολύπλοκη γενετική μηχανή.

ΠτΘ: Μέχρι σήμερα στην πατρίδα μας η μελέτη των φυτών γινόταν σποραδικά, βέβαια υπήρχε μία αναπτυγμένη Γεωπονική Σχολή σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, υπήρχαν όμως καταγεγραμμένες πληροφορίες για τα φυτά και την ελληνική χλωρίδα από εμπειρικούς λαογράφους. Διαθέτετε πλέον την τεχνογνωσία από την Ευρώπη και τις χώρες που επισκεφτήκατε. Θα σκεφτόσασταν αυτά τα ερευνητικά εργαλεία να τα χρησιμοποιήσετε και σε σχέση με την ελληνική χλωρίδα έτσι ώστε αυτές τις μέθοδες να τις μεταφέρουμε και στην πατρίδα μας; πάνω στον ελληνικό χάρτη

Π.Γ.: Η Εθνοβοτανική και η Βοτανική έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα. Ο Θεόφραστος είναι ο πατέρας της Βοτανικής και ο Ιπποκράτης της Εθνοβοτανικής. Μην ξεχνάμε ότι όσον αφορά στα φαρμακευτικά φυτά, ο Ιπποκράτης χρησιμοποίησε περίπου 250 είδη διαφορετικών φυτών. Θεωρώ ότι η Ελλάδα είναι ένα πιλοτήριο της ευρωπαϊκής εξέλιξης και έχουμε χρέος προς την Ευρώπη και τον κόσμο να διατηρήσουμε τη χλωρίδα μας και την πανίδα μας. Προσωπικά ασχολούμαι μόνο με την χλωρίδα. Για να υπάρξουν προγράμματα συντήρησης και διατήρησης των οικοσυστημάτων, πρέπει να υπάρξει η αρχική έρευνα, η συστηματική, η ταξινομική, για να δούμε τι φυτά έχουμε. Έχω εμπειρία από την Ινδία και τα Ιμαλάια. Το διδακτορικό μου είναι σε τέσσερις χώρες στην Νοτιοανατολική Ασία, στην Ταϊλάνδη, στο Λάος, στο Βιετνάμ και στην Κίνα. Στα επόμενα τρία χρόνια ευελπιστώ να υπάρχει μία μεγάλη εργαλειοθήκη, η οποία θα συνδυάζει το πρακτικό, δηλαδή να κάνουμε τις συλλογές και συνεντεύξεις με ανθρώπους έμπειρους σε χωριά, σε απομακρυσμένες περιοχές αλλά, αφού ζούμε σε μια περιοχή, όπου η οικονομία παίζει σημαντικό ρόλο, πρέπει να βρούμε διόδους, ούτως ώστε αυτοί οι πόροι, αυτά τα φυτά είτε είναι φαρμακευτικά είτε είναι τοπικά προϊόντα είτε παραδοσιακές συνταγές, να βρουν τον κατάλληλο δρόμο προς την αγορά, ώστε να φέρουν κάποιους πόρους πίσω στις κοινότητες, οι οποίες έχουν δικαιώματα πάνω τους.

ΠτΘ: Πιστεύετε ότι η μελέτη ή η υιοθέτηση αυτού του μοντέλου ζωής, γνώση που κακώς χάσαμε, όπου η χλωρίδα είναι ενταγμένη φυσιολογικότερα στη ζωή μας θα μπορέσει να γίνει κατανοητή ξανά σήμερα;

Π.Γ.: Ασφαλώς κακώς τη χάσαμε, αλλά φυσικά υπήρχε μία γενικότερη έλλειψη ενημέρωσης και δυστυχώς στην Ελλάδα θα τολμούσα να πω και μια γενικότερη έλλειψη μόρφωσης, αλλά και επαρχιωτισμός που τα τελευταία χρόνια οδήγησε σε μια γρήγορη υιοθέτηση ξένων μοντέλων, τα οποία δεν είχαν καμία σχέση με την ελληνική πραγματικότητα, την ελληνική ποικιλία στα είδη και τη ζωή, γιατί δεν μιλώ για την ανθρώπινη ζωή, μιλώ για τη ζωή που υπάρχει γύρω μας. Κάνουμε μια ομιλία την Παρασκευή και γι’ αυτό επέλεξα να εστιάσω σε ζητήματα διατροφής.

Στην ουσία η διατροφή μας στην Ευρώπη και γενικότερα στη Δύση βασίζεται και οδηγείται από μία χούφτα εταιρείες. Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε απομακρυνθεί από την παραγωγή της τροφής μας και θεωρώ ότι, όταν μιλάς στο κοινό για κάτι καθημερινό, για κάτι που είναι πρώτη ανάγκη, όπως η διατροφή, και το βάλεις να σκεφτεί τι κρύβεται πίσω από το πιάτο που τρώει, τότε σιγά -σιγά θα αλλάξει και νοοτροπία και όσον αφορά στη χρήση του αυτοκινήτου και όσον αφορά στη σχέση με το συνάνθρωπο και όσον αφορά στη σχέση μας με το χρήμα. Υπάρχει ένα μεγάλο κίνημα ανθρώπων παγκόσμια που έχει υιοθετήσει έναν τέτοιο τρόπο ζωής.

ΠτΘ: Παραδοσιακά η ανθρωπολογία είχε μια άλλη “οπτική”- στάση ζωής απέναντι στη κατεστημένη αντίληψη των πραγμάτων. Προκαλεί εντύπωση που ως νεαρός επιστήμονας τη μεταφέρετε. Είναι όντως μεγάλη η κοινότητα των επιστημόνων που κάνει κριτική στο σημερινό, εμπεδωμένο τρόπο ζωής, και ανθίσταται ακόμη;

Π.Γ.: Θέλω να πιστεύω πως ναι, αλλά φυσικά ο καθένας έχει επιλέξει διαφορετικούς τρόπους. Βλέπω ότι στην Ελλάδα υπάρχει ένας πυρήνας, ιδίως τα τελευταία χρόνια, αλλά ίσως επειδή έχει το μεσογειακό ταμπεραμέντο, βλέπουμε αυτές τις εικόνες αντιδράσεων στις μεγάλες κυρίως πόλεις, οι οποίες καμιά φορά μεταφράζονται και με βίαιους τρόπους. Όπως βλέπετε στις συγκεντρώσεις κατά της παγκοσμιοποίησης, οι οποίες θεωρούνται αντικοινωνικές από ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, διαβλέπω ότι υπάρχει και το στοιχείο βίας στην αντίδραση. Νομίζω ότι το πιο αποτελεσματικό μέσο είναι η μη βία και η μη συνεργασία, κάτι που είπε και ο Μαχάτμα Γκάντι και έσωσε την Ινδία από την Αγγλική κυριαρχία.

Όσον αφορά στις διατροφικές μας συνήθειες έχουμε μία ιδιότυπη μορφή αποικιοκρατίας. Είμαστε αποικία της Μακ Ντόλαντ,ς μερικών άλλων φαρμακευτικών και αγροτικών εταιρειών και δυστυχώς δεν υπάρχει ενημέρωση από το επίσημο κράτος και από τα δικτυακά μέσα ενημέρωσης και είναι υποχρέωση όλων όσων σπουδάζουμε τον συγκεκριμένο τομέα, διαβάζουμε και ενημερωνόμαστε στα παγκόσμια fora, να διαχύσουμε αυτή τη γνώση στον κόσμο. Η βοτανική είναι μια θαυμάσια επιστήμη, η ανθρωπολογία είναι μια θαυμάσια επιστήμη, αλλά το στοίχημα για μας τους νέους επιστήμονες είναι να περάσουμε αυτή τη θαυμάσια επιστήμη, αυτό το μήνυμα στον απλό άνθρωπο στο δρόμο. Και νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος για να το κάνουμε είναι με ένα ποτήρι κρασί, να ανοίξουν οι ψυχές, να ανοίξουν τα μυαλά, να αρχίσει να διαχέεται η γνώση με ένα τέτοιο μοντέλο, κάτι που δεν βλέπουμε στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό.

ΠτΘ: Δεν αισθάνεστε πάντως μόνος στο εξωτερικό… Υπάρχουν αυτή τη στιγμή άνθρωποι και επιστήμονες που συμμερίζονται την αγωνία σας και διεκδικούν έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής…

Π.Γ.: Κατ’ αρχήν έρχομαι από αλλού. Είμαι βοτανολόγος και πηγαίνω προς την Εθνοβοτανική και ,συνήθως, η Εθνοβοτανική είναι πεδίο των ανθρωπολόγων. Εγώ το βλέπω περισσότερο από τη φυσική του πλευρά και όχι από την ανθρώπινη. Σαν άνθρωπος και από τότε που σπουδάζω στο εξωτερικό, έπαψα να έχω μια ανθρωποκεντρική άποψη των πραγμάτων επί των θεμάτων αυτών και το πώς αυτά λειτουργούν πάνω στη γη. Ώρες ώρες νοιώθω απομονωμένος ως νέος, αλλά και ως νέος επιστήμονας, ακόμη και στο Πανεπιστήμιο. Υπάρχουν τεράστια συμφέροντα. Η αγροτική οικονομία, η οικονομία της παραγωγής τροφίμων είναι τεράστια, είναι ο υπ’ αριθμόν ένα παράγοντας στην παγκόσμια οικονομία. Το θέμα είναι ότι στην Ελλάδα έχουμε υιοθετήσει μοντέλα, τα οποία δεν είχαν σχεδιασθεί για την ελληνική γη. Για παράδειγμα, ακόμη και σε μέρη όπως η Θράκη, αλλά και σε όλη την ελληνική ύπαιθρο, υπάρχουν μπαξέδες, όλοι λίγο πολύ έχουν ένα κομμάτι γη και θα μπορούσαμε να έρθουμε κοντά στην παραγωγή μας. Θα μπορούσαμε να επανακτήσουμε την κυριαρχία στο πιάτο μας και στον οργανισμό μας. Γι’ αυτό θέλει μια άλλου είδους κοινωνική οργάνωση. Δεν νιώθω μόνος γιατί θεωρώ ότι στην Ελλάδα έχει αρχίσει η παρακμή χωρίς να έχουμε φτάσει στην ακμή. Υπάρχουν γύρω μας κάποια πράγματα που είναι απογοητευτικά, όπως υπάρχουν και πολλά που είναι εντυπωσιακά. Το θέμα είναι να δούμε ποια είναι τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, είτε είναι ανθρώπινοι πόροι είτε φυσικοί πόροι, ώστε να μπορέσουμε να τα μετατρέψουμε σε έναν οικονομικό όρο, σε μια εισροή βιώσιμου οικονομικού κεφαλαίου, ούτως ώστε η πολυπόθητη ανάπτυξη στην Ελλάδα και στη Θράκη να έρχεται μέσα από την κοινωνία, μέσα από την τοπική γνώση και μέσα από τα τοπικά προϊόντα και τους τοπικούς πόρους. Τότε νομίζω ότι οι συζητήσεις περί αγωγών πετρελαίου και συζητήσεις για χρυσό είναι εντελώς εκτός φιλοσοφίας. Μιλάμε για μια ανάπτυξη που επιβάλλεται στον κόσμο και νομίζω ότι η Ελλάδα μπορεί να το κάνει αυτό γιατί έχουμε σκεπτόμενους ανθρώπους και έχουμε ανθρώπους που κάθονται γύρω από ένα τραπέζι και μιλούν ακόμη.

ΠτΘ: Πιστεύετε ότι η Ελλάδα σήμερα είναι έτοιμη, και ως πολιτικό μόρφωμα και ως επιστημονική κοινότητα, να αξιοποιήσει αυτές τις νέες φωνές ανθρώπων που πραγματικά συμμετέχουν στην παγκόσμια κοινότητα ισότιμα και μπορούν να μεταφέρουν και στην πατρίδα μας μηνύματα εκτός παγκοσμιοποίησης, εκτός της λογικής του κέρδους, εκτός της κυρίαρχης οικονομίας;

Π.Γ.: Όταν μιλώ για την Ελλάδα δεν την σκέπτομαι ως πολιτικό σύστημα, αλλά ως γεωγραφία. Νομίζω, και σε αυτό τον τομέα απευθύνομαι, ότι πολλά μπορούν να έρθουν από τον κόσμο. Σε μικρές συντροφιές, σε μικρές οργανώσεις μέσα σε κοινωνίες και από εκεί και πέρα απομένει να μορφώσουμε τους πολιτικούς μας. Αυτό είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Δεν νομίζω και δεν περιμένω τίποτα απολύτως ούτε από την κυβέρνηση ούτε από τους τοπικούς παράγοντες. Περιμένω όμως πάρα πολλά από τους πενήντα, εκατό μορφωμένους και διαβασμένους ανθρώπους που υπάρχουν μέσα στην κάθε πόλη και διαλέγω για να αναπτύξω αυτό το μοντέλο, όπως σας είπα τον τομέα της διατροφής. Επί παραδείγματι, υπάρχει ένα μεγάλο παγκόσμιο κίνημα το slow food που δημιουργήθηκε στα μέσα του ‘80 στην Ιταλία που είναι το αντίθετο του fast food, είναι η αργή τροφή, και υπάρχουν πολλές συντροφιές σε πολλές πόλεις όλων των χωρών και στην Ελλάδα υπάρχει το slow food της Αθήνας, της Μυτιλήνης, της Θεσσαλονίκης, της Σαντορίνης και θα μπορούσαμε κάλλιστα να κάνουμε μια συντροφιά αργής τροφής και στην Αλεξανδρούπολη, για παράδειγμα, όπου θα βρισκόμαστε μια φορά το μήνα και θα δοκιμάζουμε τις διαφορετικές μυζήθρες της Σαμοθράκης ή του Μαρωνίτη οίνου, ώστε να έρθουμε σε μια καλή επαφή και να αναθεωρήσουμε τη σχέση μας με την τροφή μας. Από εκεί και πέρα, όσον αφορά στη διατροφή, πολλά μπορούν να διαμορφωθούν. Φτιάχνουμε ένα μόρφωμα τοπικό, σιγά – σιγά διαμορφώνουμε μία γνώση στο καταναλωτικό κοινό και μετά μπορούμε να διοχετεύσουμε την ενέργειά μας σε άλλους τομείς, όπως τα βιολογικά προϊόντα, τα οποία είναι, νομίζω, στην Ελλάδα πολύ πίσω ακόμη, σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά έχουν μία μεγάλη δυναμική και χρειάζονται τη στήριξη όλων μας, διότι, αν δεν στηρίξουμε τα βιολογικά, τότε έρχονται τα μεταλλαγμένα.

ΠτΘ: Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι θα γίνει μία ομιλία την Παρασκευή. Η Θράκη έχει ανάγκη από ιδέες, από πρακτικές που μας συμψηφίζουν με τον υπόλοιπο κόσμο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Σκέφτεστε εκτός από αυτή την ομιλία να υπάρχει και μια αρθρογραφία και μεγαλύτερη καθοδηγητική συμμετοχή γιατί όντως οι άνθρωποι δημιουργούν τον πολιτισμό τους, όπως λένε και οι ανθρωπολόγοι; Είμαστε όλοι παρασυρμένοι από τον σύγχρονο τρόπο ζωής και πραγματικά πρέπει να διεκδικήσουμε. Όλες αυτές οι ιδέες που προαναφέρατε δεν αναπαράγονται όμως ούτε από τα κυρίαρχα μέσα ούτε και είναι κυρίαρχες στις τοπικές κοινωνίες…

Π.Γ.: Απομονώνονται αυτές οι ιδέες. Το θέμα είναι να βρούμε τον τρόπο και να τις φέρουμε στο προσκήνιο, να κλείσουμε τη γλώσσα αυτών που απομονώνουν αυτές τις ιδέες. Συνήθως αυτή η γλώσσα είναι η οικονομική και γι’ αυτό θέτω και τον οικονομικό παράγοντα. Λέμε ναι στην οικολογία, λέμε ναι στην κοινωνική συνοχή, αλλά ναι και στην οικονομική βιωσιμότητα.

ΠτΘ: Μήπως αυτό σημαίνει ότι η παρουσία σας στη Θράκη θα είναι εντονότερη ή ότι θα αρθρογραφείτε ή ότι θα εκδώσετε βιβλία;

Π.Γ.: Εγώ αυτή τη στιγμή νομίζω ότι είμαι σε καλά επίπεδα. Εργάζομαι αρκετά, κινούμαι αρκετά, θα είμαι εκτός Ευρώπης για αρκετό καιρό φέτος, φεύγω στα μέσα του Απρίλη για την έρευνά μου στην Ασία, αλλά ασφαλώς εδώ είμαστε και βεβαίως στο μυαλό μου πάντα υπάρχει η σκέψη τού να γυρίσω κάποτε.

ΠτΘ: Πού θα κάνετε καινούργια έρευνα;

Π.Γ.: Ξεκινώ ένα εθνοβοτανικό project στην Ταϊλάνδη, στο Βιετνάμ, στο Λάος και στην Κίνα. Για τρία χρόνια θα πηγαίνω συνέχεια εκεί. Έχω και κάποιες άλλες συνεργασίες με το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα. Στην ουσία και η ιδέα όλων αυτών που σας παρουσίασα είναι πολύ απλή στη σύλληψή της. Το θέμα είναι να αφιερώσει κάποιος χρόνος και εγώ είμαι τυχερός που μου δόθηκε η ευκαιρία να αφιερώσω το χρόνο, ώστε να ερευνήσω και κάποια άλλα στοιχεία, να τα συγκεντρώσω και φυσικά και μέσω της έρευνάς μου, να μπορέσω, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο, να αναπτύξω ένα μοντέλο. Το ευτύχημα για μένα προσωπικά είναι να βρεθούν οι κατάλληλες συνθήκες στις τοπικές κοινωνίες, ούτως ώστε αυτό το μοντέλο να μεταφερθεί στην πράξη και αν μεταφερθεί μπορεί να διαχυθεί και παραπέρα σε εθνικό, αλλά γιατί όχι και σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν είναι κάτι καινούργιο, υπάρχουν φωνές στο εξωτερικό. Είμαι απολύτως θετικός σε συνεργασίες. Ίσως να έχετε την άποψη ότι στέκομαι αρνητικά απέναντι στην παγκοσμιοποίηση, η ιδέα είναι να μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε την παγκοσμιοποίηση και στην κοινωνία και στην οικονομία της αγοράς, ούτως ώστε να μπορέσουμε να υπηρετήσουμε τους ανθρώπους που έχουν πραγματικά ανάγκη.

ΠτΘ: κ. Γεωργιάδη, σας ευχαριστούμε πολύ.

Π.Γ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ.

Τ.Β. – Α.Π.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.