Η «ακτινογραφια» των φασιστικων κομματων, τυπου ΧΑ

«Ο αγώνας είναι για περισσότερη δημοκρατία, για περισσότερα κοινωνικά δικαιώματα»

Η δικαστική καταδίκη της Χρυσής Αυγής, χαιρετίστηκε από πλατιά στρώματα της κοινωνίας με ενθουσιασμό και ανακούφιση. Η ετυμηγορία της δικαιοσύνης ήρθε να θέσει τη νομική βούλα σε αυτό που γνώριζε η πλειοψηφία των πολιτών αλλά και έχει επιβεβαιώσει ήδη η Πολιτική επιστήμη. Ότι, δηλαδή, το έγκλημα, η βία, η απόρριψη θεμελιωδών δικαιωμάτων, είναι εγγενές στοιχείο των φασιστικών κομμάτων.
Η Χρυσή Αυγή άλλωστε, δεν είναι το πρώτο τέτοιου τύπου κόμμα που εμφανίζεται στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό ούτε και το μοναδικό. Ποια είναι όμως εκείνα τα χαρακτηριστικά που ομαδοποιούν τα εν λόγω κόμματα στην κατηγορία των φασιστικών; Όπως εξήγησε ο κ. Χρύσανθος Τάσσης, Λέκτορας του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του ΔΠΘ, μιλώντας στο Ράδιο Παρατηρητής «με βάση την οργανωτική δομή και την ιδεολογία τους, το μόρφωμα ή το κόμμα που λέγεται Χρυσή Αυγή είναι ένα τυπικό φασιστικό κόμμα το οποίο σημαίνει ότι από άποψη οργανωτικής δομής έχει τη μορφή παραστρατιωτικής οργάνωσης. Αυτό σημαίνει πως είναι μια οργάνωση που δεν έχει να κάνει με ιδεολογικές αναζητήσεις, δεν έχει να κάνει με συζητήσεις, δεν έχει να κάνει με δομές από κάτω προς τα πάνω, όπως συμβαίνει σε όλα τα υπόλοιπα κόμματα, αλλά αντίθετα αποκλειστικά λόγο έχει ο ηγέτης-αρχηγός που μπορεί με τους φίλους που επιλέγει εκείνος, να δίνει οδηγίες για βίαια περιστατικά στα μέλη της οργάνωσης».

«Τα φασιστικά κόμματα ως προς την ιδεολογία είναι “προνεωτερικά”»

Σε σχέση με την ιδεολογία, ο ίδιος διευκρίνισε πως «ενώ τα φασιστικά καθεστώτα είναι καθεστώτα που εμφανίζονται στο σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα, τα φασιστικά κόμματα ως προς την ιδεολογία είναι αυτό που λέμε «προνεωτερικά», αντίθετα δηλαδή με όλες τις υπόλοιπες οικογένειες κομμάτων, είτε είναι φιλελεύθερα κόμματα είτε είναι χριστιανοδημοκρατικά είτε είναι σοσιαλιστικά είτε είναι κομμουνιστικά είτε είναι αναρχικά, που είναι απότοκα της Γαλλικής Επανάστασης».
Μάλιστα ο κ. Τάσσης θύμισε το κλασικό σύνθημα της εγκληματικής οργάνωσης «Αίμα τιμή Χρυσή Αυγή», προκειμένου να εξηγήσει για την προνεωτερικότητα των φασιστικών κομμάτων πως «αυτό σημαίνει ότι τα κόμματα αυτά δεν αποδέχονται την έννοια της κοινωνίας, έτσι όπως διαμορφώθηκε από τη Γαλλική Επανάσταση και έπειτα, αλλά αντιλαμβάνονται την κοινότητα με βάση το αίμα και τη συγγένεια. Τα φασιστικά κόμματα δηλαδή δεν αποδέχονται την έννοια των βασικών ατομικών δικαιωμάτων που έρχονται από την Γαλλική Επανάσταση. Εξ ου και οι δολοφονίες. Επίσης δεν αποδέχονται τα πολιτικά δικαιώματα, του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, γιατί στα φασιστικά καθεστώτα δεν υπάρχει καμία διαδικασία δημοκρατίας, μονάχα υπάρχει πειθάρχηση στο φασιστικό κόμμα, και όποιος δεν πειθαρχεί απλά εκτελείται ή πηγαίνει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Tα φασιστικά κόμματα δεν αποδέχονται ούτε κοινωνικά δικαιώματα, τα οποία προέκυψαν από τον συγκερασμό του φιλελευθερισμού και του σοσιαλισμού. Τα φασιστικά κόμματα δεν θέλουν κοινωνικό κράτος, δεν θέλουν συστήματα υγείας, δεν θέλουν δημοκρατικά συστήματα παιδείας, δεν θέλουν δημοκρατικά συστήματα κοινωνική ασφάλισης».

«Άρα από τη μία η ιδεολογία τους, και από την άλλη η οργανωτική τους δομή, που είναι μια παραστρατιωτική οργάνωση, έχει να κάνει μόνο με τη βία» επεσήμανε ο κ. Τάσσης.

«Δεν υπάρχει κανονικότητα στον καπιταλισμό»

Ποιες είναι όμως οι συνθήκες εκείνες που ευνοούν τέτοιου είδους μορφώματα να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και να αποκτούν τέτοια κοινωνικά ερείσματα ώστε να καταφέρνουν την είσοδό τους σε δημοκρατικά αντιπροσωπευτικά όργανα, όπως τα κοινοβούλια;

Ο λέκτορας του ΔΠΘ επεσήμανε πως «όταν εξετάζουμε τα πολιτικά κόμματα, εξετάζουμε ουσιαστικά τις σχέσεις του καπιταλισμού με τη δημοκρατία. Όταν λέμε καπιταλισμό εννοούμε ένα οικονομικό και κοινωνικό σύστημα το οποίο έχει να κάνει με την κυριαρχία του νόμου της αγοράς, από τη μία, αλλά από την άλλη και αυτό το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα θα πρέπει κάπως να διοικείται. Γι’ αυτό έχουμε τα πολιτικά καθεστώτα. Η έννοια της δημοκρατίας όμως στον καπιταλισμό δεν σημαίνει ότι υπάρχει πάντα. Για παράδειγμα τον 19ο αιώνα είχαμε μια  περιορισμένη μορφή δημοκρατίας, μόνο στους άντρες που είχαν περιουσία, που είχαν τίτλο ευγενείας, που είχαν τίτλο ιδιοκτησίας. Μετά, στον 20ο αιώνα αυτό άρχισε και επεκτάθηκε στους άντρες γενικά, και υπήρχε και το κίνημα των γυναικών, στον μεσοπόλεμο είχαμε τα φασιστικά καθεστώτα, άρα είχαμε καπιταλισμό με φασισμό, και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχαμε καπιταλισμό με δημοκρατικό κοινωνικό κράτος. Στην Ελλάδα είχαμε αντίστοιχα την «καχεκτική» δημοκρατία την περίοδο ’50-’67, είχαμε δικτατορία την περίοδο ’67-’74, καπιταλισμό με δικτατορία δηλαδή και από το ’74 και μετά είχαμε καπιταλισμό με πλήρη δημοκρατία».

«Άρα λοιπόν» συμπέρανε ο κ. Τάσσης «δεν σημαίνει ότι επειδή υπάρχει ο καπιταλισμός θα υπάρχει και η δημοκρατία». Γι’ αυτό και κατά τον ίδιο «είναι βασικό η κοινωνία να παλεύει για τη δημοκρατία καθώς δεν υπάρχει κανονικότητα στον καπιταλισμό. Ο καπιταλισμός δεν έχει καμία κανονικότητα. Είναι το πιο δυναμικό σύστημα που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα. Μεταλλάσσεται και εξελίσσεται δυναμικά. Κάποια στιγμή όμως μέσα σε αυτή τη δυναμική εμφανίζονται αντιφάσεις, οικονομικές κρίσεις δηλαδή, όπως ήταν η κρίση του ’29-’30 που γέννησε τον φασισμό, ή η κρίση του 2008 που γέννησε το μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, και τούτο διότι σε τέτοιες περιόδους οι κοινωνίες πολώνονται».

Για τον κ. Τάσση όμως «η κοινωνία του 2008-2009-2010 ήταν έτοιμη για τη Χρυσή Αυγή» και δικαιολόγησε αυτή την άποψη λέγοντας πως «μπορεί τώρα να βλέπουμε κυρίαρχα media, κυρίως της Αθήνας, να χειροκροτούν για την απόφαση της Χρυσής Αυγής, αλλά από το 1990 και μετά έχουν κάνει τον ανορθολογισμό καθημερινή τους πρακτική με τις εκπομπές που κάνουν. Μόνο ζώδια, μόνο πρωινάδικα, μόνο κουτσομπολιό, μόνο Big Brother, μόνο τέτοιες εκπομπές. Άρα, όταν εδώ και τριάντα χρόνια εκπαιδεύεις τον κόσμο  στον ανορθολογισμό και σε μια διαδικασία τηλεοπτικής δημοκρατίας, τηλεδημοκρατίας, που δεν χρειάζεται οι άνθρωποι να συμμετέχουν στην πολιτική αλλά εκχωρούν αυτό το κεκτημένο στους ειδικούς και δη στους τεχνοκράτες, τότε οι τελευταίοι γίνονται και οι μόνοι που ξέρουν και που εγγυόνται την πολιτική. Και όταν ο καπιταλισμός έρχεται σε κρίση, τα βασικά κόμματα και οι πολιτικές δυνάμεις δεν μπορούν να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους. Δεν μπορούν να αυξήσουν το βιοτικό επίπεδο, δεν μπορούν να αυξήσουν τον μισθό, δεν μπορούν να εγγυηθούν την πλήρη εργασία, δεν μπορούν να εγγυηθούν τις κοινωνικές δαπάνες. Αυτό δημιουργεί στρώματα στην κοινωνία τα οποία είναι περιθωριοποιημένα και τα οποία είναι εκπαιδευμένα εδώ και τριάντα χρόνια ανορθολογικά. Άρα είναι πιο εύκολο κάποιος να πει είναι μια συνομωσία του τάδε, παρά να πει ότι απλά είναι κίνηση του καπιταλισμού, είναι οι αντιφάσεις του καπιταλισμού».

«Η δημοκρατία είναι κατάκτηση όλων μας και πρέπει να την περιφρουρούμε»

Ο κ. Τάσσης τόνισε ότι «η δημοκρατία είναι θέμα καθημερινού αγώνα όλης της κοινωνίας. Αυτό είναι το βασικό για τη δημοκρατία. Πρέπει διαρκώς να διεκδικούμε το δημοκρατικό και φιλελεύθερο κεκτημένο. Να συμμετέχουμε στα κοινά, να λέμε τις απόψεις μας, να διαφωνούμε, να έχουμε ελευθερία έκφρασης και άποψης.  Η δημοκρατία είναι μια διαδικασία που έχει να κάνει με την καθημερινή μας συμμετοχή, με την καθημερινή μας προσπάθεια στους μαζικούς χώρους, στην κοινωνία, στους εργασιακούς χώρους, στο πανεπιστήμιο. Η δημοκρατία είναι κατάκτηση όλων μας και πρέπει να την περιφρουρούμε».
Κλείνοντας ο ίδιος έστειλε το μήνυμα πως «ο αγώνας είναι για περισσότερη δημοκρατία, για περισσότερα κοινωνικά δικαιώματα. Τα φασιστικά μορφώματα, όπως και τα δικτατορικά καθεστώτα μόνο δεινά φέρανε. Και στις κοινωνίες και στους ανθρώπους. Μπορεί να είναι, και το καταλαβαίνω, διοχέτευση της οργής από πίκρα, από οικονομική ανέχεια, από οργή, αλλά το κρίσιμο είναι να σκεφτούμε πώς αυτό θα μετασχηματιστεί σε περισσότερα ατομικά δικαιώματα, σε περισσότερα πολιτικά δικαιώματα, σε περισσότερα κοινωνικά δικαιώματα, και όχι να στρεφόμαστε σε ένα μόρφωμα το οποίο εξ ορισμού τα περιορίζει».

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.