Γραφοντας για του 2006 τις ημερες, Αννα Πατρωνιδου

ΠαΓΚοΣΜια ΓεΓοΝοΤα

Πολιτικό. Για μια ακόμη φορά η εύθραυστη ισορροπία της Μέσης Ανατολής δοκιμάζεται με τον πόλεμο Ισραήλ – Λιβάνου. Οι εικόνες από την σφαγή της Κάνα, που έκαναν το γύρο του κόσμου προκαλούν τη συνείδηση του απλού κόσμου. Η βαρβαρότητα, η καταστροφή και τα προμελετημένα εγκλήματα του Ισραηλινού στρατού ενάντια στον Λιβανέζικο λαό, άμαχους και παιδιά, έδειξε ποιο είναι το «όραμα» για τη «Νέα Μέση Ανατολή» που έχουν στα σχέδιά τους ο Μπους και οι σύμμαχοί του.. Και το ερώτημα είναι η στάση των Ευρωπαίων, οι οποίοι αμήχανοι φαίνεται να παρατηρούν, αλλά και του ΟΗΕ που για μια ακόμη φορά φαίνεται αδύναμος να παρέμβει.

Πολιτιστικό. Το 2006 συμπληρώθηκαν 250 χρόνια από τη γέννηση ενός από τους διασημότερους συνθέτες σ’ όλον τον κόσμο. Έτος Μότσαρτ χαρακτηρίσθηκε και μπορεί επίκεντρο των εκδηλώσεων να ήταν οι δύο πόλεις Σάλτσμπουργκ και Βιέννη, οι δύο πόλεις-σταθμοί στη ζωή του Μότσαρτ, εν τούτοις παγκοσμίως έγιναν εκδηλώσεις ακόμη και στην περιοχή μας, στις οποίες βέβαια η συμμετοχή ήταν απογοητευτική…

Κοινωνικό. Η βίαιη εξέγερση των νέων στη Γαλλία αποτελεί αδιαμφισβήτητα μερική έκφραση της δυσφορίας που προκαλούν η περιθωριοποίηση, η αδικία και βέβαια η φτώχεια. Το «συμβόλαιο” για τους νέους της κυβέρνησης του Παρισιού, που επέτρεπε την εργασία σε 14χρονα παιδιά κι ας είναι υποχρεωτική η εκπαίδευση μέχρι τα 16 και την ευκαιρία στους εργοδότες να απολύουν κατά την κρίση τους οδήγησε σε κινητοποιήσεις που άφησαν το στίγμα τους και επηρέασαν και τους νεολαίους της υπόλοιπης Ευρώπης να κινητοποιηθούν και να απαιτήσουν δικαιώματα και ελευθερίες. Δικαιώματα στην εκπαίδευση, στην εργασία, στον ελεύθερο χρόνο.

Βέβαια το 2006 χαρακτηρίζεται και από την υπογραφή της οδηγίας Μπολγκεστάιν, η οποία θέτει σε κίνδυνο τα εργασιακά δικαιώματα. Πλήγμα που ίσως ακόμη δεν έχει γίνει ορατό εν τούτοις τα αποτελέσματά του θα φανούν στο άμεσο χρονικό διάστημα. Δίκαια λοιπόν χαρακτηρίζεται ως ο μεσαίωνας του άμεσου μέλλοντος.

ΕΛΛαΔα

Πολιτική; Υπάρχει; Δυστυχώς μάλλον στην Ελλάδα έχουμε έλλειψη πολιτικής. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση καταναλώνονται σε μία μεταξύ τους παραφιλολογία για το ποιος φταίει για τη σημερινή κατάσταση. Και τα μικρά κόμματα απλοί παρατηρητές. Τρανό παράδειγμα η συζήτηση περί προϋπολογισμού η οποία αναλώθηκε στο πότε θα γίνουν οι επόμενες εκλογές. Θα γίνουν το Μάη ή τον Οκτώβρη; Πώς λένε εδώ ο κόσμος καίγεται και αυτοί χτενίζονται…

Ένα γεγονός που συντάραξε την Ελλάδα και αν συνέβαινε σε άλλη χώρα η κυβέρνηση θα είχε παρατηθεί από την πρώτη ημέρα ήταν αυτό των υποκλοπών. Για περίπου έντεκα μήνες η υπόθεση κρατήθηκε μυστική από πλευράς κυβέρνησης. Σε συνέντευξη τύπου τριών υπουργών της κυβέρνησης αποκαλύπτεται το σκάνδαλο των υποκλοπών που συντάραξε τη δημόσια ζωή της χώρας και συμπαρέσυρε στη δίνη του την κυβέρνηση και συνεργάτες της. Και όμως κανείς δεν κουνήθηκε. Από την άλλη, η αξιωματική αντιπολίτευση έχοντας τα δικά της εσωκομματικά προβλήματα φάνηκε ανίκανη να διαχειρισθεί το θέμα.

Κοινωνικό. Ανεργία, φτώχεια, υποαπασχόληση, ευέλικτη εργασία, μερική απασχόληση. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας που βλέπει το εισόδημά της να συρρικνώνεται συνεχώς. Η αποκρατικοποίηση των ΔΕΚΟ οδηγεί σε αναταράξεις ως προς τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Τίποτα δεν αφήνει στο διάβα της όρθιο η μεταρρύθμιση που ευαγγελίστηκε η Νέα Διακυβέρνηση. Η κοινωνία κάνει βήματα προς τα πίσω. Το κεφάλαιο στα χέρια λίγων και οι φτωχοί περισσεύουν. Η Ελλάδα ζει τη χειρότερη μορφή φιλελευθερισμού που η κυβέρνηση ονόμασε μεσαίο χώρο. Ανίκανο όμως και το εργατικό κίνημα να αναλάβει τις ευθύνες του, φαίνεται διχασμένο μεταξύ ΠΑΜΕ και ΓΣΣΕΕ. Χωριστές διαδηλώσεις, χωριστές συγκεντρώσεις, λες και τα δικαιώματα των εργαζομένων και τα προβλήματά τους έχουν χρώμα. Δυστυχώς, γι’ αυτό και σήμερα η εργατική τάξη φαίνεται ανίσχυρη να διεκδικήσει και να πετύχει. Γι’ αυτό και τα εργασιακά πλήττονται συνεχώς.

Και ευτυχώς μέσα σ’ αυτό το θολό πεδίο για τη χρονιά που πέρασε οι νέοι της χώρας μας ήταν αυτοί που έδωσαν το παράδειγμα αντίστασης. Κατέβηκαν στους δρόμους και απαίτησαν να μη περάσει το νομοσχέδιο που ιδιωτικοποιεί την παιδεία, (βέβαια όλοι οι γονείς γνωρίζουν ότι μόνο δωρεάν παιδεία δεν έχουμε). Απέναντι στη μεταρρύθμιση της «σιδηράς» κυρίας Γιαννάκου τα παιδιά, μαθητές και φοιτητές είπαν όχι, επιμένοντας στην αύξηση των δαπανών στο 5% επί του κρατικού προϋπολογισμού, ( στα δικά μας χρόνια ήταν 15%). Βέβαια το θέμα θα απασχολήσει και τη νέα χρονιά ενόψει μάλιστα της συζήτησης στη Βουλή του άρθρου 16.

ΤοΠιΚα

Πολιτικό. Μετά από 16 χρόνια ο δήμος Κομοτηνής αλλάζει ηγεσία. Ο λαός αποφάσισε και κανείς δεν μπορεί να πει τίποτα. Το αν αυτή η επιλογή του θα είναι καλή ή κακή ο καιρός θα κρίνει.

Πολιτιστικό. Πολιτιστική άπνοια χαρακτήρισε την περιοχή μας και αυτό το χρόνο. Αν εξαιρέσουμε κάποιες εκδόσεις βιβλίων με θέμα τους την Κομοτηνή, όπως το βιβλίο του κ. Σάββα Κουτλογεωργίου, αλλά και κάποια άλλα, εκείνο που ίσως θα μπορούσε να σημειώσει κάποιος είναι η παράσταση από το ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής του έργου «Πάρτι –Κομμάτια» του Χάρολντ Πίντερ, δίνοντας μια άλλη διάσταση του θέατρου που πέρα από την ψυχαγωγία φροντίζει να μυήσει το κοινό του στον υπέροχο κόσμο πολιτικοποιημένων συγγραφέων.

Κοινωνικό. Η δημοπράτηση του καθέτου άξονα Μάκαζα – Κομοτηνή. Ένα έργο που εδώ και χρόνια απασχολεί την επικαιρότητα αλλά δεν το βλέπουμε. Όχι βέβαια ότι η δημοπράτηση σημαίνει ότι το έργο θα ολοκληρωθεί. Κανείς δεν ξέρει…

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.