Γεωργια Συμεωνιδου, συγγραφεας του εργου «Ως μεση Ελληνιδα, ηθελα να εχω μια προσωπικη καταγραφη και να βρω εναν τροπο διασωσης απο τη “διασωση” που μας ειχαν ετοιμασει»

Πρόκειται για το θεατρικό έργο –το sequel της πρώτης ομώνυμης παράστασης αλλά μόνο σε ό,τι αφορά στον τίτλο–, σε κείμενο της Γεωργίας Συμεωνίδου και σκηνοθεσία Άννυς Μαχαιροπούλου, η οποία ξεκίνησε να προβάλλεται χθες στη σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής, και θα συνεχιστεί για δύο ακόμα παραστάσεις, απόψε και αύριο Κυριακή, από τη θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Γυναικών «Γυναίκα & Δημιουργία».

 

Η κ. Συμεωνίδου μίλησε στο «Ράδιο Παρατηρητής» και στην Τζένη Κατσαρή-Βαφειάδη για το κίνητρο συγγραφής του έργου, ήτοι την ανάγκη να καταγραφούν όσα υφίσταται ο μέσος Έλληνας και τη διαμαρτυρία έναντι όσων του καταλογίζουν. Αλλά και για τις ευθύνες των Ελλήνων, οι οποίες επ’ ουδενί ταυτίζονται με αυτά, για τα οποία τους μέμφονται αλλά εντοπίζονται στην απώλεια της κοινωνικής τους συνοχής και ευαισθησίας.

 

Σκοπός του έργου, κατά την κ. Συμεωνίδου, είναι οι θεατές «να πάρουν σε ίση δόση την πίκρα αλλά και την ελπίδα για κάτι καλύτερο, να πικραθούν και να γελάσουν μαζί».

 

«Προσπαθούν να καταστήσουν το αυτονόητο και το λογικό διογκωμένα παράλογο»

 

Όπως μας ενημερώνει η κ. Συμεωνίδου, το πρώτο «This is Greece», «γράφτηκε τον Ιανουάριο και ανέβηκε τον Μάιο του 2011. Το “This is Greece S.O.S.” ωστόσο, δεν είναι παραλλαγή, δεν έχει σχέση με το πρώτο, είναι καινούριο. Προχωρήσαμε ως έθνος και ως λαός, οπότε δόθηκαν πολλές αφορμές να το αλλάξω εντελώς».

 

Συγκεκριμένα, τα κείμενα αυτά αναφέρονται «στην καθημερινότητα του Έλληνα, στο τι μπορεί να αντιμετωπίσει σε μια απλή συναλλαγή του για παράδειγμα. Του έχει επιβληθεί το παράλογο. Προσπαθούν να καταστήσουν το αυτονόητο και το λογικό διογκωμένα παράλογο».

 

Εντούτοις, ο τίτλος παρέμεινε ίδιος, καθώς «για μένα σημαίνει πολλά. Από τη μία λέμε “είμαστε εδώ, υπάρχουμε ακόμη”. Και, από την άλλη, αυτό το ξενόγλωσσο με αγγίζει γιατί όλοι οι Ευρωπαίοι ασχολούνται με το “Greece” και όχι με τον καλύτερο τρόπο».

 

«Δεν θεωρώ ότι ο μέσος Έλληνας έφταιξε ώστε να τον προσβάλλουν τόσο πολύ»

 

«Έγραψα όχι για να παρηγορηθώ αλλά για να μη χαθώ μέσα σε όλο αυτό», τονίζει η κ. Συμεωνίδου. «Πειράχτηκα πάρα πολύ από αυτή την κατάσταση. Η αξιοπρέπεια και η ταυτότητά μου κλονίστηκαν. Δεν ξέρω αν ήμουν υπερβολική αλλά έτσι το εισέπραξα και το όφειλα στον εαυτό μου να αντιδράσω. Ήθελα να κάνω κάτι για να αποδείξω σε εμένα ότι δεν έχω καμία σχέση με όσα με κατηγορούν, με τον τρόπο που με μεταχειρίζονται. Θα έλεγα ότι αυτό ήταν το αρχικό κίνητρο γιατί μετά έβρισκα κι εγώ έναν τρόπο διάσωσης από όλη αυτή τη “διάσωση” που μας είχαν ετοιμάσει».

 

«Εξάλλου», συνεχίζει, «δεν θεωρώ ότι ο μέσος Έλληνας έφταιξε ώστε να τον προσβάλλουν τόσο πολύ. Γιατί, για μένα, όλο αυτό το πράγμα ήταν προσβολή της νοημοσύνης μου, της ψυχής μου, της ταυτότητάς μου. Και, επειδή το εισέπραξα ακριβώς ως μέση Ελληνίδα, ήθελα να έχω και μία προσωπική καταγραφή. Δηλαδή, αν κάποτε τελειώσει αυτή η κρίση –νομίζω ότι θα μας πάρει πάρα πολλά χρόνια– δεν θα μπορεί κανείς να μου πει ότι “δεν τα ζήσαμε αυτά”. Τα ζήσαμε γιατί υπάρχουν καταγεγραμμένα. Και μπορεί, σαν αρχικά κείμενα, να είναι σάτιρα και μία υπερβολή και διόγκωση της πραγματικότητας αλλά, στην πορεία, γίνονται η πραγματικότητα».

 

«Δεν μπορεί ξαφνικά σε μία Ελλάδα, που δεν αυξήθηκαν οι εξαγωγές και η παραγωγή της, να γίναμε όλοι μισοπλούσιοι»

 

Σύμφωνα με την κ. Συμεωνίδου, οι Έλληνες δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών, χωρίς ωστόσο αυτές να ταυτίζονται με όσα μας καταλογίζουν έξωθεν. «Αφήσαμε να κυλούν καταστάσεις που δεν μας άγγιζαν γιατί “καλά περνούσαμε βρε αδερφέ”. Απωλέσαμε την κοινωνική μας ευαισθησία. Έπρεπε τελικά να μας αγγίξει όλο αυτό για να τοποθετηθούμε απέναντί του».

 

Μία κρίση όμως, η οποία διαφαινόταν από πριν, όπως επισημαίνει η κ. Συμεωνίδου. «Θυμάμαι τους γονείς μου, πώς έζησαν και πόσο προσπάθησαν για να δημιουργήσουν. Δεν μπορεί ξαφνικά σε μία Ελλάδα, που δεν αυξήθηκαν οι εξαγωγές και η παραγωγή της και δεν βελτιώθηκε ο τρόπος διοίκησής της, να γίναμε όλοι μισοπλούσιοι. Φαινόταν και υπήρχε κάτι που θα “έσκαγε”. Απλά, εγώ τουλάχιστον, δεν περίμενα να είναι τόσο μεγάλο το μέγεθος της καταστροφής. Δεν περίμενα να δω ανθρώπους να αυτοκτονούν, να πεινούν, να μην έχουν σπίτι, να απαξιώνονται τόσο πολύ».

 

«Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι ο θεατής να πάρει σε ίση δόση την πίκρα αλλά και την ελπίδα για κάτι καλύτερο»

 

Ωστόσο, η κ. Συμεωνίδου, δεν θεωρεί ότι το φρόνημα του ελληνικού λαού μπορεί να ανακάμψει, «κατά πρώτον, γιατί είμαστε σε μια κατάσταση νάρκωσης και, κατά δεύτερον, γιατί οι πολιτικοί μας τόσα χρόνια “κουράστηκαν” πάρα πολύ για να καταργήσουν την κοινωνική συνοχή. Πρέπει λοιπόν να βρεθεί η συνοχή μας. Αυτή η γκρίνια και η ζήλεια μεταξύ μας πρέπει να εκλογικευτεί και, χωρίς να δίνουμε μεγάλη σημασία στις διαφορές μας, να βρούμε τι μας ενώνει.

 

Ελπιδοφόρο μήνυμα, παρ’ όλα αυτά, αποτελεί η απήχηση που έχει το «This is Greece». «Τα κείμενα γράφτηκαν με αρκετή πίκρα και πόνο. Ωστόσο οι μεν ηθοποιοί έδωσαν την ψυχή τους πάνω στη σκηνή, ο δε κόσμος εισέπραξε αυτά που θεωρούσε σημαντικά. Το συζητούσαν, πήραν ατάκες από το κείμενο, τις επαναλάμβαναν και καταλάβαιναν τι εννοούσαν. Για μένα όλο αυτό ήταν πολύ μεγάλη χαρά και ικανοποίηση. Δεν θέλω να έρθει ο θεατής ούτε για να κλάψει ούτε για να λυπηθεί. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να πάρει σε ίση δόση την πίκρα αλλά και την ελπίδα για κάτι καλύτερο, να πικραθεί και να γελάσει μαζί».

 

«Δεν είμαι πολιτικός ούτε οικονομολόγος αλλά βλέπω ότι η καταστροφή της Ευρώπης έρχεται εξαιτίας της Γερμανίας και όχι εξαιτίας της Ελλάδας»

 

 «Να πάψουμε να φοβόμαστε! Ίσως έτσι ως λαός να μπορέσουμε ειλικρινά και δυναμικά να δείξουμε ότι υπάρχουμε και να αντιδράσουμε. Δεν ξέρω αν φοβάμαι τη δραχμή ή το οικονομικό κομμάτι τόσο πολύ όσο το χάλι στο οποίο βλέπω να πηγαίνει η Ευρώπη. Δεν είμαι πολιτικός ούτε οικονομολόγος αλλά βλέπω ότι η καταστροφή της Ευρώπης έρχεται εξαιτίας της Γερμανίας και όχι εξαιτίας της Ελλάδας. Είναι τέτοιες οι πολιτικές που θα βγουν στον δρόμο οι λαοί, δεν πάει άλλο».

 

Οι συντελεστές της παράστασης

 

Κείμενο: Γεωργία Συμεωνίδου

Σκηνοθεσία: Άννυ Μαχαιροπούλου

Μουσική: Γιώργος Ευφραιμίδης

Παίζουν: Γιώργος Αθανασιάδης, Άννα Αμπατζιάνη, Χριστίνα Γρηγοριάδου, Ντέμης Καρελιάδης, Άρης Κιλλιγκαρίδης, Βέτα Κυρέτζογλου, Εύα Σκότη, Σούλα Τοπτσή, Κούλα Χατζινάκη

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.