Γαρυφαλλια Κατσιμιγα, μουσικος «Οταν θελει καποιος να ασχοληθει επαγγελματικα με την κλασικη μουσικη το θεωρω απαραιτητο να βγει στο εξωτερικο»

Η κ. Γαρυφαλλιά Κατσιμίγα ανήκει στη μεγάλη πλέον πληθυσμιακή ομάδα των ελλήνων που επέλεξαν το εξωτερικό προς επιδίωξη μιας καλύτερης προοπτικής για το μέλλον. Η ίδια βέβαια θα εκμυστηρευτεί, στη συνομιλία που είχε με τη Νατάσσα Βαφειάδου πως το εξωτερικό είναι μονόδρομος για όποιον μουσικό θέλει να ασχοληθεί με την κλασική μουσική. Αυτός ο μονόδρομος λοιπόν για την κ. Κατσιμίγα την οδήγησε στο Πανεπιστήμιο του Groningen, στην Ολλανδία, όπου πραγματοποίησε τις προπτυχιακές και μεταπτυχιακές της σπουδές. Η έρευνα μάλιστα για την ολοκλήρωση των μεταπτυχιακών της σπουδών της χάρισε πρόσφατα και μια πανευρωπαϊκή διάκριση, το βραβείο “Frans Schreuder” του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Καθηγητών Πιάνου.
 
Για όλα αυτά, αλλά και τα σχέδιά της για το μέλλον, τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τη μουσική και τη σημασία της βράβευσης ο λόγος στην ίδια… 

«Πάντα είχα ενδιαφέρον για τη μουσική»

ΠτΘ: Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τη μουσική;
Γ.Κ.: Η ενασχόλησή μου με τη μουσική άρχισε πολύ απλά. Προέρχομαι από φιλόμουση οικογένεια και έτσι δεν άργησε πολύ να έρθει η ιδέα να μάθουμε εγώ και ο αδελφός μου κάποιο μουσικό όργανο. Έτσι ξεκίνησα μαθήματα πιάνου σε ηλικία 6-7 ετών στο Θρακικό Ωδείο Κομοτηνής με καθηγήτρια την κ. Καλλιόπη Γρηγοροπούλου.
 
ΠτΘ: Καταλάβατε εξ αρχής την κλίση σας;
Γ.Κ.: Γενικά νομίζω πως πάντα είχα ενδιαφέρον για τη μουσική. Ήθελα πάντα να μαθαίνω να παίζω στο πιάνο τα τραγούδια που άκουγα και μου άρεσαν. Ίσως ως παιδί -ενστικτωδώς- ένιωθα ότι βρίσκω τρόπους να εκφραστώ μέσω της μουσικής και αυτό νομίζω ότι ήταν και το σημείο κλειδί για τον δικό μου χαρακτήρα που με οδήγησε αργότερα στο να αποφασίσω να ακολουθήσω επαγγελματικά τον δρόμο της τέχνης.
 
ΠτΘ: Ποια είναι πορεία που ακολουθήσατε στο κομμάτι των σπουδών;
Γ.Κ.: Αφού τελείωσα το λύκειο στην Κομοτηνή, συνέχισα τις σπουδές μου στο Νέο Ωδείο Θεσσαλονίκης και επίσης στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας που έκανα ειδικό αρμονίας και αργότερα αντίστιξη. Φυσικά υπήρχαν διάφορες άλλες εμβόλιμες δραστηριότητες και θεωρητικά/πρακτικά μαθήματα, τα οποία κι εκείνα έπαιξαν το ρόλο τους στη μουσική μου εκπαίδευση και στη γενικότερη καλλιέργεια. Γύρω στο 2010, όταν ολοκλήρωσα τις εν λόγω σπουδές και πήρα το πτυχίο πιάνου στη Θεσσαλονίκη, κατόπιν εξετάσεων το καλοκαίρι του ίδιου έτους, έγινα δεκτή στο κονσερβατόριο του Groningen στην Ολλανδία στην τάξη ενός εξαίρετου πιανίστα και καθηγητή, του Paul Komen. Το 2013 τελείωσα τις προπτυχιακές μου σπουδές στην Ολλανδία και τον περασμένο Ιούλιο ολοκλήρωσα και τη μεταπτυχιακή μου έρευνα. 

«Το εξωτερικό ήταν μια φυσική επιλογή»

ΠτΘ: Η επιλογή του εξωτερικού ήταν μια λογική συνέχεια για να ασχοληθεί κανείς με τη μουσική σε ανώτερο επίπεδο; Γιατί επιλέξατε την Ολλανδία;
Γ.Κ.: Η επιλογή της Ολλανδίας, αρχικά τουλάχιστον, έγινε λόγω γλώσσας, καθώς ήξερα ότι η γλώσσα των μαθημάτων θα ήταν στα αγγλικά, καθότι η Αγγλία για μένα ήταν μια δύσκολη επιλογή αφού τα δίδακτρα εκεί είναι πολύ υψηλά. Η Ολλανδία, όπως και άλλες κεντροευρωπαϊκές χώρες, έχουν μεγάλη παράδοση στην κλασική μουσική. Οι σπουδές βρίσκονται σε ένα αρκετά υψηλό επίπεδο και κατά προέκταση, η εισαγωγή ενός σπουδαστή μουσικής σε ένα Κονσερβατόριο εμπεριέχει πολλές φορές ανταγωνισμό, χωρίς να σημαίνει πως αυτό είναι κάτι αποθαρρυντικό. Στην Ελλάδα υπάρχουν μεν σχολές μουσικής- όπως και ανώτατες σπουδές σε διάφορα πανεπιστήμια- αλλά το σύστημα είναι δυστυχώς τέτοιο που υπάρχουν περιορισμοί στην εξέλιξη και ανάδειξή σου ως μουσικός. Έτσι λοιπόν το εξωτερικό ήρθε ως μια φυσική επιλογή για εμένα, την οποία, και πλέον μετά τα χρόνια παραμονής μου εκεί, επιβεβαιώνω πως είναι απαραίτητη σε όποιον θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά με την κλασική μουσική. 

«Η λέξη-κλειδί είναι η λέξη αφοσίωση»

ΠτΘ: Με τι ασχολείστε αυτό το διάστημα;
Γ.Κ.: Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε μια μεταβατική φάση. Ασχολούμαι πολύ με την διδασκαλία, αλλά και με διάφορα άλλα projects, κυρίως συναυλίες. Έχω μια ανοιχτή επικοινωνία με το κονσερβατόριο του Groningen και βρίσκομαι σε φάση συζητήσεων για μια περαιτέρω συνεργασία στο μέλλον, αλλά όλα αυτά θα γίνουν πιο ξεκάθαρα μετά τα Χριστούγεννα. Το ερχόμενο καλοκαίρι έχω κάποιες συναυλίες και φεστιβάλ που συμμετέχω εδώ στην Ολλανδία- δεν αποκλείεται και εντός Ελλάδας, αλλά είναι ακόμα νωρίς για να σας πω περισσότερα!
        
ΠτΘ: Για εσάς τι είναι η μουσική;
Γ.Κ.: Η μουσική είναι για τον καθένα κάτι διαφορετικό, για εμένα είναι ένας τρόπος έκφρασης, ο οποίος όταν γίνεται επάγγελμα παίρνει και διαφορετικές διαστάσεις. Είναι κάτι που κανείς δεν διαλέγει να ακολουθήσει αν δεν τον εκφράζει απόλυτα. Σε κρατά σε εγρήγορση σε καθημερινή βάση και σε ενδεχόμενη περίπτωση απομάκρυνσης από αυτή το κενό που νοιώθεις είναι μεγάλο. Αυτό δείχνει και μια έντονη ανάμειξη της προσωπικής ζωής ενός καλλιτέχνη στην επαγγελματική του καριέρα. Η ενασχόληση με τη μουσική έχει πολλές αντιξοότητες, όπως και ομορφιές. Πέρα από το ρομαντικό κομμάτι που αφορά την έκφραση και αντίληψή της από τον κάθε μουσικό, η λέξη-κλειδί για εμένα είναι η λέξη αφοσίωση.
 
ΠτΘ: Σκέφτεστε τη μόνιμη επιστροφή σας στην Ελλάδα;
Γ.Κ.: Η επιστροφή μου στην Ελλάδα είναι αβέβαιη, παραμένω στην Ολλανδία και προσπαθώ να ανοίξω εδώ την επαγγελματική μου καριέρα. Η κρίση, όπως καταλαβαίνετε, παίζει ρόλο σε αυτό. Και στην Ολλανδία υπάρχουν δυσκολίες. Ναι μεν υπάρχουν περισσότερες θέσεις εργασίας και περισσότερες προοπτικές αλλά και εδώ χρειάζεται πολύ προσπάθεια καθώς υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός.
 
Βραβείο στην έρευνα για την ερμηνεία της μουσικής από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα στο σύγχρονο πιάνο και προτάσεις για την επίλυση των προβλημάτων κατά την εκτέλεσή της. 

«Το βραβείο έρχεται ως επιστέγασμα της έρευνας που έκανα τα δύο τελευταία χρόνια»

ΠτΘ: Ποιο ήταν το περιεχόμενο της έρευνάς σας, η οποία βραβεύτηκε με το βραβείο “Frans Schreuder” του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Καθηγητών Πιάνου;
Γ.Κ.: Η έρευνα που έκανα στο μεταπτυχιακό μου αναφέρεται στην ερμηνεία της μουσικής από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα στο σύγχρονο πιάνο και η αφορμή για τη διεξαγωγή αυτής της έρευνας δόθηκε από ένα μάθημα των προπτυχιακών μου σπουδών, το οποίο αφορούσε στην εκμάθηση διαφορετικών ιστορικών πληκτροφόρων οργάνων. Εγώ εστίασα στο Fortepiano, το οποίο είναι μια άλλη ονομασία του πρώτου πιάνου. Ο σκοπός αυτής της εργασίας ήταν να προτείνει πρακτικές λύσεις για μουσικά προβλήματα που δημιουργούνται κατά την εκτέλεση της μουσικής εκείνης της περιόδου στο σύγχρονο πιάνο. Έτσι, κι η δημιουργία ενός βίντεο στο οποίο θα είχα την δυνατότητα να μοιραστώ τα ευρήματά μου με ένα μεγαλύτερο κοινό – που αφορά κυρίως σπουδαστές μουσικής ή και άλλους επαγγελματίες -ήταν πολύ σημαντική ενέργεια. Αυτό το βίντεο ολοκληρώθηκε την περασμένη Άνοιξη και είναι πλέον διαθέσιμο online στο Υoutube.
 
ΠτΘ: Τι σημαίνει για εσάς και τη μετέπειτα πορεία σας αυτό το βραβείο;
Γ.Κ.: Αυτό το βραβείο έρχεται με τη συμμετοχή μου στον ετήσιο διαγωνισμό του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Καθηγητών Πιάνου μετά τον οποίο κρίθηκε πως η έρευνά μου ήταν άξια του πρώτου βραβείου. Δύο εβδομάδες μετά από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού έγινε η απονομή του βραβείου όπου έδωσα και μια διάλεξη στα μέλη της EPTA της Ολλανδίας. Το βραβείο αυτό ήρθε ως επιστέγασμα της δουλειάς που έκανα τα δύο τελευταία χρόνια, είναι μια ενθάρρυνση και μια αναγνώριση όχι μόνο δική μου, αλλά και όλων των ανθρώπων και συνεργατών που με στήριξαν για να ολοκληρώσω αυτή την έρευνα. Τους είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων και νιώθω ότι μοιράζομαι αυτό το βραβείο μαζί τους.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.